Στην περιοχή Βρίνο μια τεράστια ιχθυοκαλλιέργεια έφερνε χρήμα στην οικογένεια που της έδωσε το δικαίωμα να στείλει όλα τα αρσενικά της παιδιά στην Ιταλία για σπουδές μέχρι το 1798 όταν οι Γάλλοι κυνήγησαν τον Αντωνομαρία και επιδίωξαν να κατασχέσουν την κινητή του περιουσία. Την ίδια χρονιά ο Αλή Πασάς κατέλαβε το Βουθρωτό και προφανώς κατέσχεσε τις ιχθυοκαλλιέργειες, γεγονός που μαρτυρεί ο περιηγητής Leake το 1804. Ο Καποδίστριας είχε λοιπόν προσωπικές διαφορές με τον Αλή Πασά που τις έλυσε κάποια στιγμή.

Το τέλος του Ιωάννη Καποδίστρια ήρθε κατά τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής 27^ης Σεπτεμβρίου του 1831, στην πόλη του Ναυπλίου

Ο Έλληνας Κυβερνήτης αφού ετοιμάστηκε στο «Κυβερνείο» και σπίτι του για τον καθιερωμένο εκκλησιασμό της Κυριακής στον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα, προχωρά προς την οδό Βασιλεώς Κωνσταντίνου, το τότε Μεγάλο Δρόμο και φθάνει στην διασταύρωση με την οδό Άγγελου Τερζάκη, τότε Σωφρόνη, συνοδευόμενος από δύο φρουρούς του.

Αμέσως βρίσκεται μπροστά στους Γεώργιο και Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη, γιο και αδελφού του γνωστού Μανιάτη, Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη.

Οι δυο Μανιάτες, συνοδεύονται κι εκείνοι από δύο φρουρούς, ενώ ο Κυβερνήτης τους χαιρετά και συνεχίζει ατάραχος την διαδρομή του προς την Εκκλησία. Εκείνοι αφού τον ακολουθούν και εκείνος ετοιμάζεται να μπει στον ναό, ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης τον πυροβολεί από απόσταση, ενώ ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης που βρίσκεται μέσα από το ναό, τον μαχαιρώνει στην βουβωνική χώρα.

Αμέσως μετά το τραγικό τέλος του Ιωάννη Καποδίστρια, ο φρουρός του Γ. Κοζώνης πυροβολεί τον Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη, έπειτα συλλαμβάνεται και λιντσάρεται από το εξαγριωμένο πλήθος που βρίσκεται εκεί κοντά.

Όσον αφορά τον άλλο δολοφόνο του Γεώργιο Μαυρομιχάλη, στις 9 Οκτωβρίου του 1831 καταδικάζεται σε θάνατο και εκτελείται στο Ναύπλιο.

Ο Ιωάννης Καποδίστρια αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερο πρόσωπα του νέου ελληνικού κράτους, το οποίο επί της διακυβέρνησής του ανασυγκροτείται, εκσυγχρονίζεται προς όφελος του ελληνικού λαού και καταπολεμά με δυναμισμό το παλιά τουρκικά κατάλοιπα κυριαρχίας στην Ελλάδα. Ωστόσο το τέλος του έθεσε τέρμα σε κάθε προσπάθεια αλλαγής και ανασυγκρότησης μιας νέας Ελλάδας.

Ο Χρονογράφος