Οι πρώτοι Έλληνες του Πόντου εμφανίστηκαν στο Κυβερνείο της Σταυρούπολης στον Κεντρικό Καύκασο την περίοδο 1861-1863. Η περιοχή αυτή από το νότο συνόρευε με τους πρόποδες του υψηλότερου όρους του Καυκάσου, το Ελμπρούς. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, το πιθανότερο μέρος της τιμωρίας του Τιτάνα Προμηθέα από τον Δία ήταν η συγκεκριμένη κορυφή στα Καυκάσια όρη.

Οι Έλληνες του Πόντου για να ξεφύγουν από τους Οθωμανούς κατακτητές τους έφυγαν στο άγνωστο, με τη μοναδική ελπίδα να υποστηριχθούν από τους ομόδοξους Ρώσους που κατείχαν όλον τον Καύκασο.

Όμως, για να ριζώσουν στη νέα τους πατρίδα που είχε βαθιά σχέση με την ιστορία του ελληνισμού, έπρεπε να περάσουν από πολλές και δύσκολες δοκιμασίες.

Οι Έλληνες είχαν και άλλες επιλογές για να βρουν χώρο για τη μετεγκατάσταση τους στα εδάφη της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Όμως, κάτι τους τραβούσε προς τα Καυκάσια όρη – ίσως η δύναμη της αδιάκοπης σχέσης τους με το ένδοξο παρελθόν τους.

Πολλοί δεν άντεξαν το δρόμο, πολλοί γύρισαν πίσω, πολλοί ζουν και σήμερα κάτω από τα Καυκάσια όρη και την υψηλότερη κορυφή τους. Σήμερα στους πρόποδες του Ελμπρούς συνορεύουν δύο Δημοκρατίες που ανήκουν στη Ρωσική Ομοσπονδία. Είναι η Καρατσάγιεβο-Τσερκεζία και η Καμπαρντίνο-Μπαλκάρια.

Οι αντιπρόσωποι από τα χωριά του Ανατολικού Πόντου επιθεώρησαν τη γη και τα προνόμια που έπρεπε να δοθούν στους συμπατριώτες τους κατά τη μετοίκισή τους στο νέο έδαφος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Οι επιθεωρητές αρνήθηκαν τη γη στη στέπα και εξέφρασαν την επιθυμία των συγχωριανών τους για την μετεγκατάστασή τους στα μέρη που έχουν άφθονο νερό, δάσος και πέτρα χτισίματος.

Διαβάστε τη συνέχεια στο pontosnews.gr