Η θρυλική Ταυρίδα της Ιφιγένειας και του Ορέστη συνδέεται με τον ελληνισμό μέχρι τις μέρες μας, παρόλο που αυτή η περιοχή του Εύξεινου Πόντου δεχόταν συχνές επιθέσεις από τους νομάδες της στέπας και για πολλούς αιώνες ήταν υπόδουλη  στους Οθωμανούς.

Οι Έλληνες της Ταυρικής χερσονήσου κατάφεραν να έχουν τη δική τους ζώνη επιρροής, ακόμα και τον 13ο αιώνα οπότε δέχτηκαν την επίθεση της Μογγολοταταρικής Χρυσής ορδής.

Το 1443 στη στέπα της Ταυρίδας ξεκίνησε την ανεξάρτητη από τη Χρυσή ορδή ύπαρξή του το Χανάτο της Κριμαίας. Όμως, πλήρη έλεγχο σε όλη την επικράτεια της χερσονήσου οι Τάταροι απέκτησαν μόνο με τη βοήθεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Το 1475 στα χέρια των Τούρκων έπεσε το τελευταίο ελληνικό Πριγκιπάτο Θεοδώρους, ή αλλιώς η Αυθεντία Θεοδωρούς και Παραθαλασσίας. Το πριγκιπάτο, στο οποίο βασίλευαν οι Παλαιολόγοι, ήταν στενά συνδεδεμένο με την Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας, μέχρι την πτώση της το 1461. Την περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας η Ταυρική χερσόνησος άρχισε να λέγεται Κριμαία από την ταταρική λέξη Κιρίμ.

Οι Έλληνες της Κριμαίας και μέσα στο νέο πλαίσιο της διακυβέρνησης της χερσονήσου συνέχισαν την αδιάκοπη ιστορία τους στην περιοχή μέχρι το 1778, οπότε  μεταφέρθηκαν με το διάταγμα της Μεγάλης Αικατερίνης στη Μαριούπολη.

Στη θέση των αυτοχθόνων κατοίκων της Ταυρίδας ήρθαν αμέσως Έλληνες από τις διάφορες περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Ο σημερινός ελληνικός πληθυσμός της Κριμαίας αποτελείται περισσότερο από τους απογόνους των προσφύγων από τον Πόντο, όμως υπάρχουν και Έλληνες με ρίζες από τη Θράκη, την Πελοπόννησο, τα νησιά του Αιγαίου, κ.α.

Ελληνικά τοπωνυμία στην περιοχή της Γιάλτας

Παρ’ όλη την προσπάθεια των Τατάρων να εκτουρκίσουν τα ελληνικά τοπωνύμια, οι εξελίξεις ήταν αντίστροφες· οι ελληνικές λέξεις γέμισαν το λεξιλόγιο των ταταρόφωνων.

Πλούσια με τις ελληνικές ονομασίες είναι η περιοχή της Γιάλτας (από την ελληνική λέξη γιαλός).

Διαβάστε τη συνέχεια στο Pontosnews.gr