Υποψήφιοι για εποχικοί πυροσβέστες είναι ο Γιάννης και η Μαρία.

Ο Γιάννης είναι έφεδρος αξιωματικός των ειδικών δυνάμεων. Είναι 26 ετών, με ύψος 1,90 και γυμνασμένος. Πέρυσι ήταν εθελοντής πυροσβέστης.

Η Μαρία είναι 40 ετών, 1,50, αγύμναστη και υπέρβαρη. Είναι όμως πολύτεκνη, μακροχρόνια άνεργη, και τέκνο πυροσβέστη που έχασε τη ζωή του στην εκτέλεση του καθήκοντος. Ποιον από τους δύο θα προσλάμβανες για εποχικό πυροσβέστη; Τη Μαρία, απαντάει το κράτος. Ο Γιάννης παίρνει, λόγω της προϋπηρεσίας του στον στρατό, 50 μόρια και άλλα 10, για τον έναν χρόνο εθελοντισμού. Σύνολο 60. Η Μαρία παίρνει 20 μόρια ως μακροχρόνια άνεργη, 25 ως πολύτεκνη και 30 λόγω τεθνεώτος πατρός. Σύνολο 75.

Πώς σου φαίνεται;

Μα, δεν θα πρέπει το κράτος να στηρίξει τα παιδιά των λειτουργών του που χάνουν τη ζωή τους εν ώρα καθήκοντος; Βεβαίως, όταν είναι παιδιά, όχι όταν είναι ενήλικες. Να τα στηρίξει με προνοιακή μέριμνα, όχι προσλαμβάνοντάς τα να κάνουν μια δουλειά για την οποία δεν έχουν τις ικανότητες, διότι μπορεί να καούν και τα ίδια, να κάψουν κι άλλους.

Γιατί ως πέντε; Αν κάποιος έκανε καλά τη δουλειά του και απέκτησε πείρα, γιατί να μην την κάνει και 6η και 7η χρονιά; Διότι η “λογική” του Δημοσίου είναι να κάνει κοινωνική πολιτική προσλαμβάνοντας και άλλους μακροχρόνια άνεργους, όχι να σβήσει τις φωτιές.

Θα μου πεις: αυτός είναι ο λόγος που κάηκε φέτος η μισή Ελλάδα;

Όχι. Οι λόγοι είναι πολλοί και σύνθετοι. Όμως όλοι έχουν έναν κοινό παρονομαστή: τη σουρεαλιστική “οργάνωση” του ελληνικού κράτους.

Όσοι συνέβαλαν στη διαμόρφωση αυτού του εκτρώματος είχαν στο μυαλό τους οτιδήποτε άλλο εκτός από έναν φορέα που προσφέρει υπηρεσίες στους πολίτες και κρίνεται γι΄ αυτές, βάσει της σχέσης κόστους – αποτελέσματος.

Έχω το δυσάρεστο προνόμιο να παρακολουθώ τα τελευταία 7 χρόνια εκ των έσω τη “λειτουργία” της Δημόσιας Διοίκησης, από τη θέση του Συμβούλου της Περιφέρειας Αττικής. Θα χρειαζόμουν τόμους για να εξιστορήσω τη σαδιστικά αργή, την κουτοπόνηρα περίπλοκη, την εξοργιστικά τεχνοφοβική, τη σκανδαλωδώς σπάταλη, τη θεσμικά αναξιοκρατική “λειτουργία” μιας χώρας που πάσχει σε όλα τα επίπεδα: θεσμών, δομών, μηχανισμών, ανθρώπων.

Σε παλαιότερο άρθρο μου, μετά την τραγωδία του Ματιού, με τον… αισιόδοξο τίτλο “Ο επόμενος καμένος θα είσαι εσύ” τεκμηρίωνα με συγκεκριμένα παραδείγματα, το γιατί θα καιγόμαστε και θα πνιγόμαστε, όποιος και να γίνει πρωθυπουργός, λόγω θεσμικής αναπηρίας.

Άρα, βγάζεις λάδι και τον Τσίπρα και τον Μητσοτάκη;

Καθόλου. Ευθύνονται και οι δύο, κυρίως ο δεύτερος, καθώς ο πρώτος μπορεί βασίμως να επικαλεσθεί το ελαφρυντικό του μειωμένου καταλογισμού. Ο Κυριάκος, μολονότι αντιλαμβάνεται το θέμα (το ανέφερε ακροθιγώς στη συνέντευξή του: “οι ευθύνες δεν αφορούν κατ’ ανάγκη μόνο σε πρόσωπα, αφορούν συχνά και σε δομές και σε διαδικασίες…”) εξακολουθεί να υποστηρίζει, διά πράξεων και διά παραλείψεων, τις “πυρπολητικές” δομές και διαδικασίες. Παράδειγμα: τι συμβαίνει όταν ένας πυροσβέστης συλλαμβάνεται κατηγορούμενος για εμπρησμό από πρόθεση;

(Και για υπεξαίρεση, απάτη, δωροδοκία, παράβαση καθήκοντος, πλαστογραφία, παράνομη οπλοφορία και οπλοχρησία κ.λπ.;) Όχι, δεν απολύεται. Μετατίθεται!

Νόμος 4662/2020 (ΦΕΚ A 27 – 07.02.2020) άρθρο 153 με τον εύγλωττο τίτλο: “Μεταθέσεις για λόγους καταφανούς υπαιτιότητας του υπαλλήλου”.

Νόμος αυτής της κυβέρνησης, βεβαίως βεβαίως. Σκέψου να είσαι κάτοικος των Βασιλικών Ευβοίας και να πληροφορείσαι πως ήρθε στην περιοχή, με “δυσμενή” μετάθεση, πυροσβέστης κατηγορούμενος για εμπρησμό. 

Για τη συνέχεια  Capital