Weather Icon
Αφγανιστάν , ΗΠΑ 26 Αυγούστου 2021

Ήμουν πεζοναύτης στο Αφγανιστάν. Θυσιάσαμε τις ζωές μας για ένα ψέμα

Ήμουν πεζοναύτης στο Αφγανιστάν. Θυσιάσαμε τις ζωές μας για ένα ψέμα

Όσοι πήραμε μέρος σε αυτό τον πόλεμο, πρέπει τώρα να αναρωτηθούμε: Πώς είναι δυνατόν να χαρίσαμε τα καλύτερα χρόνια της ζωής μας για ένα τέτοιο ψέμα;

Οι πόλεις του Αφγανιστάν έπεσαν η μία μετά την άλλη: σαν άνθρωποι ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά. Πρώτα το Zaranj, λίγες μέρες μετά η Kunduz, έπειτα η Kandahar και η Lashkar Gah. Ακολούθησε το Mazar-i-Sharif. Αποκεί οι Ταλιμπάν συνέχισαν αποφασισμένοι την επέλασή τους για να καταλάβουν την Καμπούλ. 

Παρακολουθώντας αυτές τις εξελίξεις, αρχικά δεν ένιωθα τίποτα. Όμως, τις νύχτες επέστρεφα στο Αφγανιστάν. Είναι ένας εφιάλτης: ο εχθρός και εγώ είμαστε ο ένας στο στόχαστρο του άλλου. Ποιος θα πυροβολήσει πρώτος; Πιέζω, αλλά η σκανδάλη μαγκώνει. Το δάχτυλο του μαχητή Ταλιμπάν λυγίζει. Ξυπνάω. Πάνε 10 χρόνια που βλέπω το ίδιο όνειρο, από τότε που επέστρεψα από το Αφγανιστάν. Σήμερα, όμως, αισθάνομαι πως ο εφιάλτης έχει γίνει πραγματικότητα.

Μες στην ημέρα η σκέψη μου επιστρέφει στο παρελθόν. Στην άλλη άκρη του ασύρματου ακούω για μια διμοιρία που έχει ακινητοποιηθεί, ακούω την αναφορά για έναν τραυματισμένο πεζοναύτη και το “σπάσιμο” στην τρομαγμένη φωνή του λοχία, ακούω το τικ-τακ του ρολογιού καθώς χύνεται το αίμα από τον λαιμό του 19χρονου – σπεύδουμε να στείλουμε ένα ελικόπτερο, που όταν φτάσει θα είναι πολύ αργά.

Παρακολουθώ ένα ρεπορτάζ που λέει ότι η αμερικανική πρεσβεία θα καταστρέψει τις σημαίες της για να στερήσει από τους Ταλιμπάν τη νίκη σε επίπεδο προπαγάνδας. Σκέφτομαι την αστερόεσσα που κυμάτιζε πάνω από την παλιά μου βάση, τη λέγαμε “Habib”, που θα πει “αγαπημένη” στα αραβικά. Πέντε άντρες πέθαναν κάτω από αυτήν τη σημαία – για ποιον λόγο;

Τα γεράκια συνεχίζουν να κάνουν κύκλους και να στριγγλίζουν. Οι φωνές των τελευταίων 20 ετών, που μας έσπρωξαν στο πεδίο της μάχης, επιστρέφουν στα βραδινά δελτία ειδήσεων για να μας “πουλήσουν” ότι τα στρατεύματα πρέπει να μείνουν εκεί. “Τίποτα δεν έχει χαθεί ακόμα”, λένε πρώην στρατηγοί, υπουργοί και πρεσβευτές. “Περισσότερα στρατεύματα μπορούν να κρατήσουν τη γραμμή αντιπαράταξης. Η νίκη είναι προ των πυλών”.

Αλλά η ταχύτητα με την οποία επέλασαν οι Ταλιμπάν καθιστά σαφές ότι η τωρινή έκβαση του πολέμου ήταν αναπόφευκτη – πάντα ήταν. Ο εχθρός δεν είχε κανένα λόγο να διαπραγματευτεί ούτε φημιζόταν για την αυτοσυγκράτησή του. Το μόνο ερώτημα ενώπιον του Προέδρου Μπάιντεν ήταν πόσοι Αμερικανοί στρατιώτες θα έπρεπε να πεθάνουν πριν συμβεί αυτό. Και μπορεί η “αποχώρηση τώρα” να είναι η σωστή απόφαση για τις ΗΠΑ, ωστόσο είναι ολέθρια για τον αφγανικό λαό τον οποίο προδώσαμε.

Οι Αφγανοί εξαναγκάζονται να ζήσουν πάλι υπό καθεστώς θρησκευτικής τυραννίας, εξέλιξη ακόμα πιο οδυνηρή μετά τη σύντομη εμπειρία τους από μια κατάσταση ελευθερίας. Τώρα βλέπουν το φως από την άλλη άκρη ενός σκοτεινού τούνελ. Οι πόρτες των σχολείων θα κλείσουν για τα κορίτσια και τα αγόρια θα επιστρέψουν στις θρησκευτικές τους σπουδές.

Για τον αφγανικό λαό, το τόξο της ηθικής θα τεντωθεί προς τα πίσω και θα σπάσει.

Για τη συνέχεια Capital

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Twitter

Εγγραφείτε στο κανάλι του infognomonpolitics.gr στο Youtube

Εγγραφείτε στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη στο Youtube