Στο β’ μισό του 19ου αιώνα η περιοχή του Βόρειου Καυκάσου δέχτηκε μεγάλη μάζα Πόντιων προσφύγων από τις παραλιακές περιοχές αλλά και από τα βουνά του Πόντου. Η πλειονότητα εγκαταστάθηκε στο Κουμπάν και στα παράλια της Μαύρης θάλασσας.

Οι Έλληνες του «νότιου» Πόντου μετέφεραν στο «βόρειο» Πόντο την κοινοτική και τη θρησκευτική τους οργάνωση, τις παραδόσεις τους και τον εθνικό τους χαρακτήρα.

Στο επίκεντρο της ζωής της κάθε ποντιακής κοινότητας ήταν η εκκλησία του χωριού και τα προσκυνήματα που ένωναν τους συμπατριώτες όλης της περιοχής. Οι ιερείς κατά την πρώτη περίοδο προέρχονταν από τον Πόντο, όμως δεν υπάγονταν πια στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης.

Στο Κουμπάν τη θρησκευτική συνείδηση των Ποντίων κέρδισε η Πηγή της Παναγίας «Το Άγιο Χέρι», στην περιοχή της στανίτσας Νεμπερτζάγιεβσκαγια – παραμένει τόπος προσκυνήματος για πολλές γενιές Ελλήνων της περιοχής, παρά τους κατακλυσμούς στην ιστορία της Ρωσίας.

Διαβάστε τη συνέχεια στο pontosnews.gr