Η Ελλάδα είναι πρώτη στην Ευρώπη σε φοιτητές και τελευταία σε ρυθμό αποφοίτησης με 9,17% όταν ο ευρωπαϊκός Μ.Ο. είναι 24,05%

Κατ’ αρχάς να πούμε ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στους μαθητές και τις μαθήτριες που πέτυχαν τον στόχο τους στις πρόσφατες πανελλήνιες εξετάσεις εισαγωγής στα ΑΕΙ. Ειδικά αυτήν την σχολική χρονιά με τα σχολεία αλλά και τα φροντιστήρια σχεδόν όλο το χρόνο κλειστά και όλα τα μαθήματα από απόσταση, η αξία αυτής της επιτυχίας είναι πολλαπλάσια. Μικροί ήρωες και μικρές ηρωίδες τα κατάφεραν σε ένα δύσκολο και πρωτόγνωρο μαθησιακό περιβάλλον με θέματα ζόρικα, παρά τα όσα διαδίδουν διάφοροι άσχετοι με το αντικείμενο.  

Προφανώς δεν επέτυχαν όλοι και όλες στη σχολή της πρώτης επιλογής τους, αλλά υπάρχει πάντα και η δεύτερη και η τρίτη προσπάθεια. Η πραγματική δίψα για τη γνώση ενός επιστημονικού αντικειμένου δεν λογαριάζει ούτε κόπο, ούτε χρόνο. Προφανώς και κάποιοι έμειναν εκτός. Εφέτος συμμετείχαν στις εξετάσεις 92.090 υποψήφιοι και εισάγονται 65.536 εκ των οποίων οι 56.942 στα ΑΕΙ και οι 8.594 στα δημόσια ΙΕΚ μέσω του παράλληλου μηχανογραφικού που εφαρμόστηκε εφέτος για πρώτη φορά. Τον Σεπτέμβριο θα ανοίξουν άλλες 20.000 θέσεις για τα Δ.ΙΕΚ. Σε σχέση με το 2020, εισήχθησαν σε ΑΕΙ 13.780 λιγότεροι υποψήφιοι και αυτό προφανώς είναι αποτέλεσμα της εφαρμογής της ελάχιστης βάσης εισαγωγής (ΕΒΕ) που δεν επέτρεψε να εισαχθούν σε ΑΕΙ μαθητές ΓΕΛ με λιγότερο από 07/20 και μαθητές ΕΠΑΛ με λιγότερο από 05,5/20. Το 2020, χωρίς την ΕΒΕ, είχαμε «επιτυχόντα» από ΓΕΛ με 0,625/20 και με 2,7/20 από ημερήσιο ΕΠΑΛ.

Αν η ΕΒΕ ήθελε να δώσει ένα τόνο περισσότερου ορθολογισμού στις πανελλαδικές, νομίζω ότι τα κατάφερε. Προφανώς και δεν επέτρεψε να «εισαχθούν» σε πανεπιστημιακές σχολές μαθητές με πολύ χαμηλή βαθμολογία. Δηλαδή αυτοί που δίνουν τυπικά χωρίς κανένα πραγματικό ενδιαφέρον και μάλιστα δεν προσέρχονται καν στις εξετάσεις όλων των μαθημάτων. Οι οποίοι ούτως ή άλλως δεν θα παρακολουθούσαν, κάποιοι ούτε καν θα γράφονταν.

Συνεπώς και δεν θα «εγκλωβίζονταν» κάπου, απλώς το σύστημα για δικούς του λόγους τους ήθελε επιτυχόντες. Αυτό το παραμύθι εφέτος έσπασε.  Το να γίνεται «εμπόριο ελπίδας» με αυτές τις περιπτώσεις είναι τελείως άκυρο και ανούσιο, διότι αυτά τα παιδιά δεν ενδιαφέρονται για τα ελληνικά ΑΕΙ, έχουν πάρει άλλες αποφάσεις και καλά κάνουν. Απλώς κάποιοι ανοήτως αντιπολιτευόμενοι τους θέλουν δήθεν φοιτητές ΑΕΙ. 

Το θέμα είναι να λειτουργήσει επιτέλους μια σοβαρή, σύγχρονη, αυστηρή και καλά οργανωμένη σε όλη την επικράτεια δημόσια τεχνική εκπαίδευση, σε δευτεροβάθμιο και μεταδευτεροβάθμιο επίπεδο ώστε να καλυφθούν οι θέσεις εργασίας που αναμένεται να ανοίξουν όταν θα τρέξει η πολυπόθητη ανάπτυξη. Διότι, ήδη πολλές εταιρίες ψάχνουν τεχνικούς σε περιζήτητες ειδικότητες και δεν βρίσκουν. Όταν θα αρχίσουν αναγκαστικά να τους εισάγουν να μην κατηγορήσουμε αυτές, αλλά το στραβό μας το κεφάλι που ανοίγει δήθεν πανεπιστημιακές σχολές χωρίς έρευνα, στόχους και σχέδιο, κάνοντας ένα επαίσχυντο εμπόριο ελπίδας, που δεν αγοράζει πλέον κανείς. 

για τη συνέχεια AthensVoice