Ποιος ευθύνεται για τις πυρκαγιές;

Του Παντελή Σαββίδη

1.-Η φωτιά όταν ξεφύγει από τα πρώτα της στάδια και η επέκτασή της ευνοείται από τις καιρικές συνθήκες δεν σβήνει. Ή, μάλλον, σβήνει όταν αποφασίσει μόνη της ή με μια δυνατή και παρατεταμένη βροχή.

2.-Σε τέτοιες περιπτώσεις επιχειρήσεις μπορούν να γίνουν μόνο από αέρος. Αυτά λένε οι ειδικοί.

3.-Με το νερό αποδείχθηκε ότι δεν έχουμε αποτελέσματα. Πρέπει να βρεθεί μια ουσία με την οποία να είναι φορτωμένα τα αεροπλάνα ώστε όταν πέφτει στη φωτιά να την σβήνει. Όχι να την επιβραδύνει. Ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν για καινοτομία. Και για νόμπελ. Μην μου πείτε δεν γίνεται. Όλα γίνονται. Αν οι φωτιές που είδαμε τις τελευταίες ημέρες θα είναι η κανονικότητα τότε πρέπει να αντιμετωπιστούν διαφορετικά. Από την πρόληψη μέχρι την κατάσβεση. Ο κλασικός τρόπος είναι ανεπιτυχής. Και η πρόληψη μέχρι ενός σημείου μπορεί να αποδώσει.

4.-Το κύριο μέλημα των κυβερνήσεων στην περίπτωση μιας φωτιάς είναι η διαχείρισή της στην κοινή γνώμη. Ως ένα σημείο κατανοητό. Εκείνο που είναι ακατανόητο είναι η προκλητική συμπεριφορά των κομματικών groupi μπροστά σε μια εθνική καταστροφή. Και αυτό μου φέρνει στο μυαλό το 1922. Ο κομματικός οπαδισμός είναι τυφλός. Ο οπαδός ενός κόμματος έχει ίδια συμπεριφορά ανεξαρτήτως κόμματος που υποστηρίζει. Χρήζει ψυχολογικής ανάλυσης.

5.-Είναι τέτοια η κομματική τύφλα που οποιαδήποτε κριτική στην εκάστοτε κυβέρνηση προκαλεί την άμεση, τυφλή, αντίδρασή τους, η οποία συνοδεύεται από έναν άμεσο πολιτικό χαρακτηρισμό, συνήθως, ταύτιση με τον πολιτικό αντίπαλο. Και από μια αλαζονεία. Την αλαζονεία που προσδίδει η εξουσία. Την βλέπουμε καθημερινά. Ιδίως στο διαδίκτυο.

6.-Η συμπεριφορά των οπαδών (προσοχή, μιλάω για οπαδούς, όχι ψηφοφόρους ή φίλους) της Νέας Δημοκρατίας, σημερινών κατόχων της εξουσίας, ήταν ίδια, και είναι ίδια, σε πληθώρα περιπτώσεων με την συμπεριφορά των προκατόχων τους στην εξουσία. Των συριζαίων. Ούτε στο κόμμα τους, ούτε στη δημοκρατία κάνουν καλό. Είναι εντυπωσιακή η σύγκλισή τους. Φοβάμαι και σε κομματικό επίπεδο. Διότι ο ένας συμπληρώνει τον άλλο. Ο ένας χρειάζεται τον άλλο.

7.-Δεν συμφωνώ με την θέση ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να παραιτούνται μετά από μια κακή διαχείριση κρίσης. Είναι τόσο συχνό το φαινόμενο που κάθε εξάμηνο πρέπει να έχουμε καινούρια κυβέρνηση. Το αντέχουμε; Έχουμε πολιτικό προσωπικό να αναλαμβάνει;

8.-Η περίπτωση των πυρκαγιών έδειξε ανάγλυφα κάτι που γνωρίζαμε: τις οργανωτικές αδυναμίες του ελληνικού κράτους. Από την συνέντευξή του φάνηκε ότι τις διαισθάνεται και ο Μητσοτάκης. Γιατί δεν τις αντιμετωπίζει; Τις γνώριζαν και οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί. Γιατί δεν έκαναν την τομή που χρειάζεται; Φοβάμαι πως ούτε και τώρα θα γίνει.

9.-Αν και πιστεύω πως η φωτιά με την έκταση που πήρε δεν αντιμετωπιζόταν και πως την ώρα της μάχης όσοι εμπλέκονταν έδειξαν αυταπάρνηση, θεωρώ πως υπάρχει κάτι στη νοοτροπία μας και στην οργάνωσή μας ως κοινωνίας που μειώνει εκθετικά το αποτέλεσμα. Σε ανύποπτο χρόνο ανέφερα την πυρκαγιά στην δεξαμενή της Jet oil τέλη του 1970 στη Θεσσαλονίκη η οποία περιείχε καύσιμο προορισμένο για τα Σκόπια. Επί πολλές ημέρες οι ημέτεροι περίμεναν να εκραγεί η δεξαμενή με πολύ σοβαρές συνέπειες για την Θεσσαλονίκη, φοβούμενοι να αντιμετωπίσουν άμεσα το πρόβλημα. Μέχρι που ήρθαν άνθρωποι από τα Σκόπια και σε μια ώρα την έσβησαν. Δεν μου φεύγει από το μυαλό ότι τέτοια νοοτροπία και τέτοιος τρόπος αντιμετώπισης των προβλημάτων υπάρχει ακόμη και σήμερα στην κρατική μηχανή. Είναι θέμα νοοτροπίας και οργάνωσης και όχι ανθρώπων οι οποίοι δείχνουν διάθεση να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο.

10.-Γενικώς, υπάρχει η αντίληψη στην κρατική διοίκηση να μην γίνεται τίποτε παρακινδυνευμένο ή που θα δυσκολέψει τα πράγματα. Επι χρόνια υπήρχε το δόγμα στο ΥΠΕΞ να μην κάνουμε τίποτε διότι όποτε κάναμε είχαμε δυσάρεστα αποτελέσματα. Δεν υπάρχει επιθυμία ανάληψης ευθυνών και αντιμετώπισης δύσκολων καταστάσεων. Και μετά το δυσμενές αποτέλεσμα αρχίζει ο αγώνας της επικοινωνιακής διαχείρισης της κρίσης. Εκεί, συνήθως, τα πάνε καλά, διότι συνήθισαν να χειραγωγούν έναν λαό που δείχνει διάθεση χειραγώγησης. Και εκεί η προκλητικότητα και αλαζονεία των κομματανθρώπων είναι δεδομένη και, συνήθως, αποτελεσματική. Ή, μάλλον, ήταν. Διότι, τώρα, με το διαδίκτυο δεν είναι εύκολη η χειραγώγηση και τα κομματικά τρόλς αποβάλλονται με ένα κλίκ.

11.- Η κυβέρνηση και οι οπαδοί της επιδίδονται από σήμερα στο άθλημα, που το κάνουν σημαία τους, ότι δεν υπήρξε νεκρός, πλην μιας περιπτώσεως. Ήδη οι οπαδοί της Νέας Δημοκρατίας αυτό τονίζουν στις παρεμβάσεις τους στο διαδίκτυο. Είναι σημαντικό αλλά μπορούμε να μείνουμε σε αυτό; Ζώα, περιουσίες, δυνατότητες εργασίας και πολλά άλλα έχουν χαθεί. Και όλα αυτά ισοδυναμούν με απώλεια ζωής. Ας μην επαναπαύονται στις κομματικές καραμέλες. Θα βρουν μπροστά τους τον κόσμο σε δυναμική αντιπαράθεση.

12.-Ο κ. Μητσοτάκης αδυνατεί να αντιληφθεί το μέγεθος των αλλαγών που χρειάζονται και επιμένει σε ένα αναχρονιστικό, συγκεντρωτικό μοντέλο. Αυτός είναι ο πυρήνας της σκέψης του και της πολιτικής του φιλοσοφίας. Και σ αυτήν την πολιτική αντίληψη έχει συμπαραστάτες το πλέον αναχρονιστικό οικονομικό κατεστημένο. Αυτή η αντίληψη είναι επικίνδυνη για χώρες όπως η Ελλάδα. Ήδη, στη Θεσσαλονίκη, μια πόλη που βρίσκεται έξω από κάθε σκέψη του πρωθυπουργού και των επιτελών του, οι πολίτες με το πιο πρωτοποριακό κομμάτι τους, τους οπαδούς του ΠΑΟΚ, αντέδρασαν με ακραία- και καταδικαστέα- συνθήματα. Ας γνωρίζει ο κ. Μητσοτάκης ότι αυτού του είδους η συμπεριφορά θα είναι από δω και πέρα κανονικότητα.

13.-Αν ο κ. Μητσοτάκης αδυνατεί να συλλάβει το μέγεθος και το είδος των αλλαγών που χρειάζεται η χώρα, πρέπει να διαμορφωθεί εναλλακτική λύση. Οι υπάρχουσες (Σύριζα κλπ) εζυγήθησαν, εμετρήθησαν και απεδείχθησαν ελλιποβαρείς.

14.-Ένα νέο ευρωπαϊκό ΝΑΤΟ για ζητήματα αντιμετώπισης εσωτερικών καταστροφών (πυρκαγιές, πλημμύρες κλπ) πρέπει να διαμορφωθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι απειλές, πλέον, δεν αντιμετωπίζονται σε εθνικό επίπεδο.

15.-Εν μέσω αυτής της ζοφερής κατάστασης, το υπουργείο εξωτερικών, επιτέλους, εδέησε και αντέδρασε στην καταχρηστική κράτηση και εντολή απέλασης του Προέδρου της Παμποντιακής Ομσπονδίας Γιώργου Βαρυθυμιάδη. Ο κ. Βαρυθυμιάδης κρατήθηκε και απελάθηκε διότι είναι πρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας. Δεν έχει κάνει τίποτε ενοχλητικό για την ασφάλεια του τουρκικού κράτους. Πριν μερικά χρόνια απελάθηκε, και του απαγορεύθηκε η είσοδος στην Τουρκία, ο Γιώργος Ανδρεάδης ο οποίος έκανε σπουδαία δουλειά στον πολιτισμικό και ιστορικό τομέα του Πόντου. Και στις μέρες μας, πριν λίγο καιρό, η Μυροφόρα Ευσταθιάδου η οποία, επίσης, ασχολείτο αποκλειστικά με τα πολιτιστικά του Πόντου.

Στις 14 Ιουλίου η καθηγήτρια Μουσικολογίας Ροζαλία Ελευθεριάδου θεωρήθηκε –επίσης για αδιευκρίνιστο λόγο– persona non grata.

Τα ονόματα αυτά έρχονται να προστεθούν στου Κώστα Αλεξανδρίδη, προέδρου των «Μωμόγερων», του δρομέα Γιώργου Ζαχαριάδη και του συγγραφέα Μιχάλη Καϊκουνίδη, που επίσης δεν έχουν δικαίωμα εισόδου στην Τουρκία.

Αυτό, λοιπόν, το ανελεύθερο καθεστώς, έχουν περί πολλού τα ευρωπαϊκά κέντρα που κόπτονται- υποκριτικά, βεβαίως, για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία.

Και όλα αυτά την ώρα που στην Θράκη η Τουρκία συμπεριφέρεται επισήμως δια του προξένου της ως μιας περιοχής με ιδιαιτερότητες.

Κάτι ριζικό πρέπει να αλλάξει στη χώρα. Αλλά, προς το παρόν, ελπίδα δεν διαφαίνεται.