Την Παρασκευή, την τρίτη του Ιουλίου, λίγες μέρες μετά τη γιορτή του Προφήτη Ηλία, κανονικά οι Ελληνόφωνοι του νομού Τραπεζούντας θα έδιναν μαζικά το παρών στο παρχάρι της Κατίρκαγιας, το οποίο ανήκει στην Τόν(γ)ια και βρίσκεται ακριβώς στα σύνορα με την Αργυρούπολη. Όμως φέτος, λόγω των περιοριστικών μέτρων που ισχύουν στην Τουρκία για τον κορονοϊό, οι Αρχές απαγόρευσαν να γίνει το πιο γνωστό και πιο φημισμένο πανηγύρι – το ίδιο συνέβη και πέρσι.

Για τους ελληνόφωνους είναι ένα σημείο συνάντησης, ένα ετήσιο γεγονός ιδιαίτερης σημασίας.

Αν και πια αρκετοί είναι αυτοί του του… γυρνούν την πλάτη καθώς η εμπλοκή των δήμων στη διοργάνωση έχει αφαιρέσει πολλά παραδοσιακά στοιχεία από τη γοητεία του (πλέον στήνονται εξέδρες και μικροφωνικές εγκαταστάσεις), εντούτοις εκατοντάδες πήγαιναν ευλαβικά κάθε χρόνο· κάποιοι υπολογίζουν ότι συγκεντρώνονταν 30.000-40.000 άνθρωποι.

Το πανηγύρι στην Κατίρκαγια έχει… ιεροτελεστία

Παλιά, θυμούνται οι Τονιαλήδες, στα καφενεία των χωριών της Τόνιας το βράδυ της Τετάρτης έκαναν μουχαπέτ’, κάτι σαν «ζέσταμα» για το γλέντι που θα ακολουθούσε. Την Πέμπτη το πρωί έπαιρναν τον λυράρη (κάθε χωριό τον δικό του), ψώνιζαν φαγητά και ρακή και χορεύοντας πήγαιναν στο παρχάρι με τα πόδια.

Ποδαρόδρομος για 6, 7, ίσως και περισσότερες ώρες. Σε κάθε χωριό και οικισμό από τον οποίο περνούσαν έστηναν γλέντι, γλέντι έστηναν και το βράδυ που έφταναν στον προορισμό τους. Τους φιλοξενούσαν σε σπίτια, 10-15 άτομα κοιμόντουσαν μαζί, άλλοι κοιμόντουσαν στο ύπαιθρο, βουνίσιοι γαρ.

Αχανής έκταση το παρχάρι, την Παρασκευή το πρωί κάθε χωριό κατέβαινε στο κέντρο της αλάνας, εκεί όπου βρίσκεται ο κύκλος του χορού. Λύρες, νταούλι και ζουρνάς τα όργανα, κι ένας κύκλος χωρίς αρχή και τέλος, χωρίς πρωτοχορευτή.

Αυτή είναι και η ιδιαιτερότητα μέχρι και σήμερα: Δεν γίνονται μικρότεροι κύκλοι, όσοι δεν επιθυμούν να χορέψουν απομακρύνονται από αυτόν, δεν υπάρχουν «πρωταγωνιστές», και μόνο το στιλ ξεχωρίζει τους καλούς χορευτές. Υπάρχει ακόμα και ένας… ραβδούχος που τους βάζει σε τάξη ώστε να σχηματίσουν τον τέλειο κύκλο.

«Εσύ χορεύεις και ο λυράρης μπορεί να περάσει από δίπλα σου μετά από 10-15 λεπτά. Παίρνουμε τη μουσική από το ρυθμό του ποδιού, σε έναν κύκλο που μπορεί να είναι 100-200 μέτρα», αναφέρουν όσοι έχουν ζήσει από κοντά το πανηγύρι της Κατίρκαγιας.

Διαβάστε τη συνέχεια και δείτε βίντεο στο pontosnews.gr