Διεθνή
Μνήμες από την επιχείρηση “ΝΙΚΗ”! Ο αντιστράτηγος Βασίλειος Μανούρας για την εισβολή στην Κύπρο

Ο ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΣ ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ 1974 !!!!
ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΑΝΟΥΡΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ …
ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ<<ΝΙΚΗ>>
Οι μνήμες από την επιχείρηση με την κωδική ονομασία «Νίκη», δε θα σβήσουν ποτέ από το μυαλό του αντιστράτηγου Βασίλη Μανουρά, ο οποίος ως ταγματάρχης στην Α’ Μοίρα Καταδρομών στο Μάλεμε, συμμετείχε στην επιχείρηση, με στόχο την ενίσχυση «της δοκιμαζόμενης αδελφής Κύπρου»
«Υπηρετούσα, θυμάμαι, ένα χρόνο στο Μάλεμε ενώ ήμουν από το 1970-1972 στην Κύπρο.
Η μονάδα, είχε προετοιμαστεί για να μεταβεί στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, στη Ρόδο και την Κω για ενίσχυση της εσωτερικής άμυνας.
Το μεσημέρι όμως της 21ης Ιουλίου το 1974 ένα τηλεφώνημα στον Διοικητή, άλλαξε τα πάντα. Σε 5 ώρες φεύγετε για Κύπρο του είπαν. Κάναμε, θυμάμαι σύσκεψη, αλλάξαμε φόρτους και τη γραμμή που είχαμε σχεδιάσει».
Ο αντιστράτηγος Βασίλης Μανουράς 37 χρόνων τότε, έφυγε με ακόμη περίπου 330 άνδρες με 15 αεροσκάφη της Πολεμικής Αεροπορίας από το αεροδρόμιο Χανίων μέσα στη νύχτα, με μια χαμηλή πτήση, για να μη γίνουν αντιληπτοί από τον εχθρό που είχε εισβάλλει στην Κύπρο.
«Φύγαμε μετά τις 10 τη νύχτα, αθόρυβα για να μη γίνει αντιληπτή η Επιχείρηση που όμοια της δεν είχε γίνει άλλη.
Μια ασυνόδευτη μονάδα, σε χαμηλή πτήση 100 μέτρα περίπου από την επιφάνεια της θάλασσας, για να μη μας αντιληφθεί ο εχθρός» εξηγεί, συμπληρώνοντας ότι τα αισθήματα ήταν «δέος αλλά και ενθουσιασμός, γιατί νιώθαμε την τύχη που μας είχε επιφυλάξει η μοίρα, να βοηθήσουμε τους συμπατριώτες μας στην Κύπρο.
Θυμάμαι μάλιστα πως όταν φεύγαμε, σύσσωμη η μονάδα ήθελε να συμμετέχει. Αφήσαμε 30 άτομα πίσω για να φυλάνε το στρατόπεδο αν και κανείς δεν ήθελε να μείνει πίσω. Ήταν ένας συγχωριανός μου Ανωγειανός στρατιώτης, δεν πιστεύω να με αφήσετε εδώ, μου είπε. Κοίταξε δυο είμαστε από τα Ανώγεια, ας μείνει πίσω ο ένας, του απάντησα. Δεν ξεχάσω ποτέ την απάντηση που μου έδωσε. Πώς θα ξαναπάω στο χωριό, αν μείνω πίσω; Τέτοια ήταν η επιθυμία μας να κάνουμε το καθήκον μας».
45 χρόνια μετά, εκείνη η νύχτα της 21ης προς 22α Ιουλίου 1974 έχει αποτυπωθεί λεπτό προς λεπτό στο μυαλό του.
«Καθυστερούσαμε να προσγειωθούμε στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας. Πήγα στον πιλότο ο οποίος μου είπε ότι βαλλόμασταν και μέσα από το αεροδρόμιο και από την περιφέρεια και πως ήταν δύσκολο το αεροσκάφος να προσγειωθεί.
Ρώτησα αν έχει προσγειωθεί άλλο αεροσκάφος και εκείνος μου είπε ότι είχε καταφέρει μόλις ένα. Δεν σκέφτηκα τίποτα άλλο και το μόνο που του είπα ότι επειδή στο αεροσκάφος που ήμασταν επέβαινε η διοίκηση της μοίρας, δεν υπήρχε άλλη επιλογή και έπρεπε οπωσδήποτε να βρει τρόπο να προσγειωθεί».
Όπως και έγινε, τουλάχιστον για το αεροσκάφος που επέβαινε ο ταγματάρχης Βασίλειος Μανουράς. Όχι όμως και για τα 15 Noratlas αφού ένα αεροσκάφος καταρρίφθηκε και δυο επέστρεψαν πίσω.
«Από τα 15 έφτασαν τα 13 και δυο επέστεψαν. Καταρρίφθηκε ένα αεροπλάνο με 29 καταδρομείς και 4 αεροπόρους, ενώ επίσης δυο στρατιώτες σκοτώθηκαν και 9 τραυματίστηκαν από τα πυρά.
Τα περισσότερα αεροσκάφη είχαν βληθεί. Τρία από αυτά καταστράφηκαν και δεν πέταξαν ξανά. Όλοι έριχναν. Τόσο οι Τούρκοι, όσο οι Άγγλοι αλλά και φίλια πυρά, διότι για λόγους μυστικότητας, δεν μεταφέρθηκε εγκαίρως το μήνυμα ότι φτάνουμε στην Κύπρο.
Μας πέρασαν για εχθρικά και άρχισαν να ρίχνουν ανεξέλεγκτα» είπε ο αντιστράτηγος Βασίλης Μανουράς, ο οποίος ξεδιπλώνοντας τις μνήμες του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ 45 χρόνια μετά, θυμάται ότι αν και ήταν μέρα εκεχειρίας η 22α Ιουλίου τους ζητήθηκε από τη Σχολή Μονής Κύκκου που είχαν μεταφερθεί, να επιστρέψουν στο αεροδρόμιο αφού υπήρχαν ενδείξεις κατάληψης του αεροδρομίου και άρχιζαν να πέφτουν πυρά.
«Αρχικά μας ζητήθηκε ένας λόχος γιατί υπήρχαν ενδείξεις για επιχείρηση κατάληψης του αεροδρομίου, ενώ λίγο μετά μας ζήτησαν άλλον ένα λόχο.
Πέφτανε πυρά εντός του αεροδρομίου. Είχε ξεκινήσει η επίθεση, όταν έφτασα. Διατάξαμε να πάρουν θέσεις και άρχισε η ανταλλαγή πυρών. Ήταν μέρα εκεχειρίας υποτίθεται. Η μάχη κράτησε δυο ώρες και η ρίψη πυρών ήταν συνεχής» λέει, ενώ στο ερώτημα αν μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση ένιωσε φόβο, ο ίδιος απαντά με απόλυτο τόνο: «Σ’ αυτές τις ώρες δε νιώθεις φόβο. Ο μόνος μου φόβος ήταν μη χάσω κάποιον στρατιώτη».
Όπως εξήγησε ο κ. Μανουράς, η συμβολή της μοίρας ήταν σημαντική γιατί κατάφερε να κρατήσει το αεροδρόμιο:
«Αν το καταλάμβαναν οι Τούρκοι θα ήταν άλλη η εξέλιξη των πραγμάτων».
Όπως θυμάται 45 χρόνια μετά, αν και έγιναν προσπάθειες ακόμη και από το Γενικό Επιτελείο Φρουράς για να φύγουν γιατί κινδύνευαν, οι ίδιοι αποφάσισαν να μείνουν.
«Φοβηθήκαμε ότι αν θα φεύγαμε, θα έφταναν οι Τούρκοι που ήταν στα 600 μέτρα. Παρά τις εντολές και του ΓΕΦ, εμείς παραμείναμε . Θέλαμε να έρθουν από τον ΟΗΕ και να το δώσουμε θέση προς θέση το αεροδρόμιο, για να μην καταληφθεί».
Ο ταγματάρχης, τότε, της Α’ Μοίρας Καταδρομών στο Μάλεμε Χανίων λέει, χωρίς να κάνει δεύτερες σκέψεις, ότι:
«Το ωραιότερο πράγμα για τον άνθρωπο είναι να πιστεύει ότι υπερασπίζεται την πατρίδα του. Εμείς για ένα είμαστε περήφανοι, ότι ενώ μας έτυχε να υπερασπιστούμε το έδαφος της Ελλάδας, γιατί η Κύπρος είναι Ελλάδα, δεν παραδώσαμε ούτε μια σπιθαμή.
Και οι νεκροί μας νομίζω ότι έχουν αναπαυθεί από αυτό, διότι καμία θυσία δεν πάει χαμένη. Κρατήθηκε από τη μια το αεροδρόμιο, εμποδίστηκε όμως από την άλλη και ο εχθρός στον “Αττίλα 2” τον Αύγουστο του 1974, που επιχείρησε από τα δυτικά της Λευκωσίας να υπερκεράσει και να κυκλώσει την πόλη. Η Μοίρα στη Μόνη Γρηγορίου, με αντιαρματικά, κατέστρεψε άρματα των Τούρκων και τους εμπόδισε να προχωρήσουν».
Η επιστροφή από την Κύπρο λέει, ότι έγινε σταδιακά. Ο ίδιος εξηγεί ότι γύρισε στην Κρήτη τον Απρίλιο του 1975.
«Ένιωθα ότι είχαμε επιτελέσει το έργο μας, αλλά είχα μεγάλη θλίψη για ό,τι είχε συμβεί και πόσο έδαφος είχε χαθεί»
«Για τους Κύπριους είμαστε αγαπητά πρόσωπα. Μας φώναζαν “οι Κρητικοί” όχι μόνο επειδή είχαμε φύγει από το Μάλεμε, αλλά επειδή και οι μισοί ήμασταν Kρητικοί.
Με πιάνει συγκίνηση όταν πηγαίνω στην Κύπρο. Κάποτε μου πρότειναν να πάω και στα κατεχόμενα, αλλά δεν θέλησα. Στην Κερύνεια τούς είπα ότι θα πάμε μόνο όταν γίνει Κυπριακή».
Θέλοντας να κρατήσει ζωντανά στο μυαλό του όσα έζησε, ο Βασίλης Μανουράς δεν παραλείπει να τονίσει ότι «Ο πόλεμος είναι το χειρότερο πράγμα. Είναι καταστροφή, αλλά όμως δεν πρέπει να τον αποφεύγουμε όταν είναι να υπερασπιστούμε τα εδάφη μας».
Κλείνοντας την αφήγηση του, πάντως, εκείνο που λέει ότι επίσης δεν θα ξεχάσει ποτέ, είναι τα λόγια του πατέρα του με τον οποίο κατάφερε να μιλήσει τηλεφωνικά, όταν πια είχαν περάσει 40 μέρες που ήταν στην Κύπρο.
«Τον κάλεσα στο καφενείο στα Ανώγεια. Όταν κατάφερα να τον βρω και σήκωσε το ακουστικό και αντί να με ρωτήσει αν είμαι καλά, μου είπε “Μα τι γίνεται εκεί, όλο πίσω πάτε”; Προφανώς έλεγαν στις ειδήσεις ότι προχωράνε οι Τούρκοι και ο κόσμος δε μπορούσε να πιστέψει ότι χανόταν η Κύπρος.
Όταν μετά από λίγα λεπτά , θυμάμαι, μίλησα με το διοικητή, του είπα ότι ένιωθα ταπεινωμένος, ακούγοντας τον πατέρα μου. Βλέπετε, πίστευαν ακόμη και οι δικοί μας άνθρωποι, ότι μπορούσαμε να κρατήσουμε όλη την Κύπρο. Δεν μπορούσαμε. Κάναμε όμως το καθήκον μας.
Κρατήσαμε το αεροδρόμιο και εμποδίσαμε την περικύκλωση για την κατάληψη της Λευκωσίας».

Διεθνή
Πώς διάβρωσε το «σύστημα DEI» εταιρείες και εκπαίδευση στις ΗΠΑ
Αυτά μας λέει ο Frederik M. Hess, Διευθυντής Σπουδών Εκπαιδευτικής Πολιτικής στο Αμερικανικό Ινστιτούτο Επιχείρησης (American Enterprise Institute), που είναι ένας από τους πιο σοβαρούς θεσμούς της αμερικανικής επιχειρηματικής κοινότητας.

«Τα τελευταία 15 χρόνια, οι σοβαρές αμερικανικές επιχειρήσεις υπέστησαν τα πάνδεινα από την επίθεση της κουλτούρας της αφύπνισης (woke), μέσω του περίφημου συστήματος DEI (Diversity, Equity, Inclusion), το οποίο αργά, αλλά σταθερά, κατέστρεψε και το αμερικανικό εκπαιδευτικό σύστημα».
Αυτά μας λέει ο Frederik M. Hess, Διευθυντής Σπουδών Εκπαιδευτικής Πολιτικής στο Αμερικανικό Ινστιτούτο Επιχείρησης (American Enterprise Institute), που είναι ένας από τους πιο σοβαρούς θεσμούς της αμερικανικής επιχειρηματικής κοινότητας.
Κατά τον Frederick M. Hess, την τελευταία δεκαετία, τα αμερικανικά σχολεία και κολλέγια, υιοθέτησαν απρόσεκτα μια ατζέντα που δεν συμβάδιζε με τις κυρίαρχες αμερικανικές αξίες. Έτσι, δόθηκε η ευκαιρία σε ιδεολόγους, καιροσκόπους και υπονομευτές των ανοικτών κοινωνιών να μετατρέψουν τις λογικές διαισθήσεις για τη δικαιοσύνη και τις ευκαιρίες στη ζωή σε τοξικά δόγματα, δηλητηριάζοντας ακόμα και τη γλώσσα της αμερικανικής εκπαίδευσης. Επρόκειτο για μια πραγματική πνευματική εισβολή, η οποία έχει ήδη προκαλέσει σοβαρότατες ζημιές.
Τα κολλέγια μπήκαν όλα μέσα. Μέχρι το 2022, σχεδόν τα μισά μεγάλα ιδρύματα χρησιμοποιούσαν το DEI κατά την ανάθεση θητείας. Στην πράξη, αυτό συνήθως συνεπαγόταν υποχρεωτικές «δηλώσεις DEI», όρκους πίστης που το 56% των μετριοπαθών καθηγητών (και το 90% των συντηρητικών συναδέλφων τους) περιγράφουν ως «ιδεολογικές λυχνίες».
Την περασμένη άνοιξη, ο προοδευτικός καθηγητής νομικής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, Ράνταλ Κένεντι, καταδίκασε τις δηλώσεις της DEI ως «όρκους πίστης» που εξαλείφουν τους συντηρητικούς και αυτούς που «δείχνουν ανεπαρκή ενθουσιασμό για το καθεστώς της DEI». Πράγματι, πολλά ιδρύματα εξέταζαν τις δηλώσεις διαφορετικότητας προτού ασχοληθούν με τα πραγματικά προσόντα. Στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεΰ, για παράδειγμα, μόνο οι δηλώσεις DEI χρησιμοποιήθηκαν για να απορριφθούν έως και τα τρία τέταρτα των υποψηφίων καθηγητών.
Το δόγμα DEI ήταν πανταχού παρόν και στο Κ-12. Γονείς μοιράστηκαν ιστορίες για παιδιά της τρίτης δημοτικού που ντρέπονταν για τη «λευκότητά» τους ή που διώχνουν τους γονείς τους επειδή χρησιμοποιούν ξεπερασμένη ορολογία φύλου, όπως «αγόρια» και «κορίτσια». Το Εθνικό Μουσείο Αφροαμερικανικής Ιστορίας του Smithsonian παρουσίασε έναν διαδικτυακό οδηγό για το «Talking about Race» στο Κ-12 που απέρριπτε τη «σκληρή δουλειά», την «αυτοδυναμία» και το «να είσαι ευγενικός» ως συνήθειες της «λευκής κουλτούρας».
Τα φημισμένα ναυλωμένα σχολεία ΚΙΡΡ εγκατέλειψαν την 25χρονη μάντρα τους «Work Hard. Be Nice» ως κληρονομιά της κουλτούρας της «λευκής υπεροχής» που απείλησε τις προσπάθειες για «εξάρθρωση του συστημικού ρατσισμού». Τον Ιανουάριο του 2025, μια εθνική έρευνα σε μαθητές γυμνασίου ανέφερε ότι πάνω από το ένα τρίτο έχει δασκάλους που «συχνά» ή «σχεδόν καθημερινά» τους λένε ότι η Αμερική είναι ένα θεμελιωδώς ρατσιστικό έθνος.
Αυτή η κατάσταση δημιούργησε ένα κλίμα καταπίεσης, βίας και αυταρχισμού τόσο στα εκπαιδευτικά ιδρύματα όσο και στις επιχειρήσεις, μέσα στις οποίες ομάδες ακτιβιστών προσπαθούν να επιβάλλουν τον «βοκισμό» ως σύστημα λειτουργίας!
Πρόκειται για μια χωρίς προηγούμενο κατάσταση, με απίθανες κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες. Όπως λέει ο F.Hess, η ιδεολογική και ορθοπολιτική βία εξαγρίωσε πολύ κόσμο. Και από την άποψη αυτή ο πιο σημαντικός παράγοντας που πυροδότησε αντιδράσεις, τελικά ήταν η πανδημία, η οποία διέλυσε τη μακροχρόνια εμπιστοσύνη στα σχολεία, ενώ άνοιξε στους γονείς ένα άνευ προηγουμένου παράθυρο για να δουν τι συνέβαινε στις τάξεις. Το πιο συνηθισμένο πράγμα που άκουσα από τους γονείς κατά τη διάρκεια της πανδημίας ήταν, «Δεν είχα ιδέα!» Γονείς που δεν είχαν ποτέ μεγάλη ορατότητα για το τι έκαναν οι μαθητές όλη την ήμερα, ανησυχούσαν ξαφνικά από την επικράτηση αμφίβολων δογμάτων, που αποσταθεροποιούσαν και τον οικογενειακό θεσμό.
Ακόμα χειρότερα, με αφορμή τον πόλεμο στη Γάζα, δήθεν προοδευτικά δόγματα απέκτησαν ολοκληρωτικό χαρακτήρα, με τον αντισημιτισμό να δίνει ρέστα στα σχολεία και ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Τελικά δε, όλα αυτά, οδήγησαν έναν ολόκληρο κόσμο στην απέχθεια προς τις δήθεν ελίτ και ιδιαίτερα αυτές του Χόλυγουντ, που από το πρωί έως το βράδυ δίνουν βραβεία στους πρωταγωνιστές της ακυρωτικής κουλτούρας και της συνολικής κοινωνικής αποδόμησης.
ΠΗΓΗ: Euro2day.gr
Διεθνή
Στοχευμένη απειλή! Εκφοβισμό και βία αντιμετωπίζουν οι δημοσιογράφοι στο Βελουχιστάν
Η φίμωση των δημοσιογραφικών φωνών μέσω απειλών και βίας αποτελεί επίθεση κατά της αλήθειας, της λογοδοσίας και της δημοκρατικής διαδικασίας.

Το κορυφαίο όργανο ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Μπαλόχ, η Επιτροπή Baloch Yakjehti (BYC) έκανε ανάρτηση για τις απειλές θανάτου σε δημοσιογράφο, οι οποίες αντικατοπτρίζουν την κλιμακούμενη καταστολή της ελευθερίας της έκφρασης στο Βελουχιστάν.
Η BYC μοιράστηκε τις λεπτομέρειες σε μια δημοσίευση στο X.
“Ο Javed Baloch, ένας θαρραλέος δημοσιογράφος με έδρα στο Gwadar του Βελουχιστάν, έχει δεσμευτεί εδώ και καιρό να υποστηρίζει τη δημοσιογραφική ηθική και να ενισχύει τις φωνές των περιθωριοποιημένων κοινοτήτων αναφέροντας τοπικά και περιφερειακά ζητήματα. Η ατρόμητη αναφορά του έχει ρίξει φως σε παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, περιβαλλοντικές ανησυχίες και κοινωνικοπολιτικές αδικίες στο Βελουχιστάν. Έλαβε μια απειλή θανάτου μέσω τηλεφώνου από ένα άτομο που αυτοπροσδιορίζεται ως «Irfan», ο οποίος ισχυρίστηκε ότι συνδέεται με την Ακτοφυλακή του Πακιστάν (PCG) και σύμφωνα με αξιόπιστες τοπικές πηγές, το άτομο συνδέεται με τις υπηρεσίες πληροφοριών του Πακιστάν», δήλωσε η BYC στο X.
Αποκαλώντας τη δράση ως «στοχευμένη απειλή», η BYC ισχυρίστηκε ότι δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό αλλά μέρος ενός ευρύτερου μοτίβου εκφοβισμού, παρενόχλησης και βίας που αντιμετωπίζουν οι δημοσιογράφοι στο Βελουχιστάν.
Το BYC παρατήρησε περαιτέρω στην ανάρτησή του ότι η διατύπωση απειλών κατά των δημοσιογράφων συνιστά σοβαρή παραβίαση των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους, ιδιαίτερα του δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης όπως κατοχυρώνεται στο Άρθρο 19 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (UDHR) και στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ICCPR), στο οποίο το Πακιστάν είναι συμβαλλόμενο μέρος.
Χαρακτηρίζοντας την πράξη εκφοβισμού όχι μόνο ότι θέτει σε κίνδυνο τις ζωές μεμονωμένων δημοσιογράφων, αλλά και συμβάλλει στη φίμωση όλων των μεμονωμένων δημοσιογράφων, το BYC απηύθυνε έκκληση στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών, στο Γραφείο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (OHCHR) και σε διεθνείς οργανισμούς επιτήρησης της ελευθερίας του Τύπου όπως η Επιτροπή για την Προστασία των Δημοσιογράφων (CPJ), Reporters to Journalists Without Borders (CPJ) ως επίγνωση της απειλής κατά του Javed Baloch επειγόντως.
Το BYC απηύθυνε επίσης έκκληση σε όλους τους εθνικούς και διεθνείς οργανισμούς που εργάζονται για την ελευθερία του Τύπου και την ασφάλεια των δημοσιογράφων να επεκτείνουν τα προστατευτικά μέτρα και την υποστήριξη στον Javed Baloch και να υποστηρίξουν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που εγγυώνται την ασφάλεια των δημοσιογράφων σε περιοχές που πλήττονται από συγκρούσεις όπως το Μπαλουχιστάν.
“Η φίμωση των δημοσιογραφικών φωνών μέσω απειλών και βίας αποτελεί επίθεση κατά της αλήθειας, της λογοδοσίας και της δημοκρατικής διαδικασίας. Η ασφάλεια των δημοσιογράφων είναι αδιαπραγμάτευτη και πρέπει να τηρηθεί με τη μέγιστη δυνατή επείγουσα ανάγκη”, ανέφερε η BYC στις καταληκτικές της παρατηρήσεις στην ανάρτηση στο X.
Gwadar: Death Threats to Journalist Javed Baloch Reflect Escalating Repression of Freedom of Expression in Balochistan
Baloch Yakjehti Committee (BYC)
Javed Baloch, a courageous journalist based in Gwadar, Balochistan, has long been committed to upholding journalistic ethics… pic.twitter.com/RTNVqiEgu0
— Baloch Yakjehti Committee (@BalochYakjehtiC) April 14, 2025
Η περιοχή του Βελουχιστάν εξακολουθεί να μαστίζεται από μια ανησυχητική τάση αναγκαστικών εξαφανίσεων, με ορισμένα θύματα να απελευθερώνονται τελικά, ενώ άλλα υφίστανται μακροχρόνια κράτηση ή πέφτουν θύματα στοχευμένων δολοφονιών.
Αυτές οι παραβιάσεις των θεμελιωδών δικαιωμάτων έχουν τροφοδοτήσει την αυξανόμενη ανασφάλεια και δυσπιστία μεταξύ των ντόπιων. Ο επίμονος φόβος αυθαίρετων συλλήψεων και η απουσία λογοδοσίας συνεχίζουν να αποσταθεροποιούν το Μπαλουχιστάν, υπονομεύοντας τις προσπάθειες αποκατάστασης της ειρήνης, της δικαιοσύνης και της εμπιστοσύνης του κοινού στους κρατικούς θεσμούς.
Διεθνή
Ο πρόεδρος της Ταϊβάν υποστηρίζει ότι αυξάνονται οι επιχειρήσεις κατασκοπείας και επιρροής από την Κίνα
Η Ταϊβάν έχει κατηγορήσει την Κίνα για κλιμάκωση στρατιωτικών ασκήσεων, εμπορικούς περιορισμούς και προσπάθειες επιρροής με στόχο να εξαναγκάσει το νησί να αναγνωρίσει τις κινεζικές αξιώσεις κυριαρχίας τα τελευταία χρόνια.

Ο πρόεδρος της Ταϊβάν Lai Ching-te δήλωσε ότι η Κίνα έχει εντείνει τις εκστρατείες της για να επηρεάσει και να διεισδύσει στο δημοκρατικό νησί, υποσχόμενος ενέργειες για την αντιμετώπιση των προσπαθειών του Πεκίνου να «απορροφήσει» την Ταϊβάν, όπως αναφέρει η Voice of America.
Η Ταϊβάν έχει κατηγορήσει την Κίνα για κλιμάκωση στρατιωτικών ασκήσεων, εμπορικούς περιορισμούς και προσπάθειες επιρροής με στόχο να εξαναγκάσει το νησί να αναγνωρίσει τις κινεζικές αξιώσεις κυριαρχίας τα τελευταία χρόνια.
Ο Λάι παρατήρησε ότι το Πεκίνο έχει αξιοποιήσει τη δημοκρατία της Ταϊβάν για να «απορροφήσει» διάφορα μέλη της κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένων φατριών του οργανωμένου εγκλήματος, προσωπικοτήτων των μέσων ενημέρωσης και ενεργού και πρώην στρατιωτικού και αστυνομικού προσωπικού. «Η Κίνα εκτελεί ενέργειες όπως διχασμός, καταστροφή και ανατροπή μέσα από τις τάξεις μας», υποστήριξε ο Λάι.
Αναφερόμενος στα κυβερνητικά στατιστικά στοιχεία, ο Λάι σημείωσε ότι 64 άτομα κατηγορήθηκαν για κινεζική κατασκοπεία πέρυσι, αριθμός που είναι τριπλάσιος από το 2021. Ανέφερε ότι τα περισσότερα από αυτά ήταν είτε νυν είτε πρώην στρατιωτικό προσωπικό. «Πολλοί φοβούνται ότι οι ελευθερίες, η δημοκρατία και η ευημερία της χώρας μας που κατακτήθηκαν με κόπο θα διαβρωθούν σταδιακά λόγω αυτών των εκστρατειών επιρροής και των χειρισμών», εξέφρασε ο Λάι.
Ο Λάι δήλωσε ότι η Κίνα χαρακτηρίζεται ως αυτό που ο νόμος κατά της διείσδυσης της Ταϊβάν ονομάζει «ξένες εχθρικές δυνάμεις». Ο πρόεδρος πρότεινε 17 νομικές και οικονομικές αντιδράσεις, οι οποίες περιλαμβάνουν αυστηρή αξιολόγηση επισκέψεων ή αιτήσεων παραμονής από Κινέζους υπηκόους και σχέδια για την αποκατάσταση των λειτουργιών του στρατοδικείου.
Ο Λάι ανέφερε επίσης ότι η κυβέρνησή του θα εφαρμόσει «απαραίτητες προσαρμογές» στις κινήσεις χρημάτων, ατόμων και τεχνολογίας στο στενό. Επιπλέον, δήλωσε ότι η κυβέρνηση θα παράσχει «υπενθυμίσεις» στους Ταϊβανέζους ερμηνευτές και τραγουδιστές που δραστηριοποιούνται στην Κίνα σχετικά με τις «δηλώσεις και τις ενέργειές τους» ως απάντηση σε αυτό που η Ταϊπέι ερμηνεύει ως επίμονη κινεζική προσπάθεια να πιέσει τους αστέρες της ποπ να κάνουν σχόλια υπέρ του Πεκίνου.
Η Κίνα διεκδικεί την Ταϊβάν ως έδαφός της και δεν έχει αποκλείσει τη χρήση βίας για να τεθεί το νησί υπό την εξουσία της. Η κυβέρνηση της Ταϊβάν απορρίπτει τους ισχυρισμούς του Πεκίνου για κυριαρχία και υποστηρίζει ότι μόνο οι κάτοικοι του νησιού μπορούν να καθορίσουν το μέλλον τους.
-
Πολιτική2 εβδομάδες πριν
Ομολογία αποτυχίας! Οι Τούρκοι εγκαταλείπουν τη “Γαλάζια Πατρίδα” δια στόματος του εμπνευστή της
-
Αναλύσεις4 εβδομάδες πριν
Μάικλ Ρούμπιν στη Hellas Journal: Η σύλληψη Ιμάμογλου σηματοδοτεί ότι ο Ερντογάν θα απελευθερώσει τον Οτζαλάν μέσα σε νεκροσακούλα!
-
Πολιτική2 μήνες πριν
Έρχεται «τσουνάμι» αποκαλύψεων και στην Ελλάδα για USAID! Οι ΜΚΟ του Soros και οι Πρέσπες του Τσίπρα
-
Άμυνα1 μήνα πριν
Ισραηλινή δημοσιογράφος: “Με τη διάλυση του NATO η Τουρκία θα βρεθεί σε μεγάλο κίνδυνο! Θα χωριστεί στα δύο”
-
Πολιτική2 εβδομάδες πριν
Τούρκοι εισέβαλαν στην Καβάλα για να δείξουν «απειλητική» πινακίδα της ματωμένης Κύπρου! (video)
-
Πολιτική1 μήνα πριν
Έλληνας από τον Δομοκό αιχμάλωτος των Ουκρανών
-
Πολιτική3 μήνες πριν
Αποκάλυψη Στρος Καν! Με έφαγαν οι ΗΠΑ όπως και τον Καραμανλή!
-
Απόψεις3 μήνες πριν
Διαβεβαιώνω τον κ. Μητσοτάκη ότι η κυβέρνησή του δεν έχει μέλλον