Ο Κλεμανσώ είπε: «Αν ο κόσμος θυμάται το έργο μου, περιττεύουν οι βιογραφίες. Αν το αγνοεί, δεν έχουν αξία…». Η «βιογραφία» του κ. Μητσοτάκη στο Κυπριακό άρχισε δυνατά πριν από ένα χρόνο. Ως Πρωθυπουργός ανέλαβε την ιστορική ευθύνη του Έθνους να σώσει την Κύπρο από τον Τούρκο σφαγέα. Αυτή είναι η ευθύνη του. Και αυτή είναι η αποστολή του. Όχι η κούφια «συμπαράταξη», που κατάντησε συνώνυμη με τον εμπαιγμό επί εποχής Παπανδρέου. Όχι το «αποφασίζετε εσείς οι Κύπριοι και εμείς συμφωνούμε», που ισούται με εθνική δειλία και σεισάχθεια ιστορικών ευθυνών.

Ο κ. Μητσοτάκης φαίνεται να είναι άνθρωπος πρακτικός και αποφασιστικός. Ταυτόχρονα, όμως, φαίνεται, λόγω καταγωγής (βιολογικής και πολιτικής), να είναι και πατριδολάτρης και οραματιστής… Οφείλουμε να του υποβάλουμε ότι ο λόγος του δείπνου που εκφώνησε προχθές βράδυ δεν ικανοποίησε…

Ο λόγος του χαρακτηρίστηκε από έναν πληθωρισμό τετριμμένων λέξεων και διαβεβαιώσεων. Ήταν διάχυτη στον λόγο του η δύσκολη προσπάθεια για σύζευξη πατριωτικού και διπλωματικού λόγου… Είμαστε βέβαιοι ότι και ο ίδιος, την ώρα που μιλούσε στο επίσημο δείπνο, θα ένιωθε βαρύτατες τις συνέπειες της άχαρης αυτής προσπάθειάς του.

Δεν γνωρίζουμε ποιοι στην Αθήνα και ποιοι εδώ και πώς ενημερώνουν τον κ. Μητσοτάκη. Είναι πρόδηλον ότι ο κύκλος με τον οποίο συσκέπτεται για το Κυπριακό, του υποβάλλει παρόμοια των όσων γενικόλογων είπε. Είναι βεβαιότερον ότι πολλοί κόλακες τού λέγουν σε κάθε ομιλία του: «Μπράβο, κ. Πρόεδρε, ο λόγος σας ήταν υπέροχος». Θα υπενθυμίσουμε στον πράγματι φιλομαθή κ. Μητσοτάκη την προειδοποίηση του Αντισθένη.

Έχει βαρύ ιστορικό ρόλο να επιτελέσει και συνεπώς πρέπει να μην λησμονήσει αυτή την προειδοποίηση: «Αιρετότερον (προτιμότερον) εις κόρακας εμπεσείν ή εις κόλακας. Οι μεν γαρ αποθανόντος το σώμα λαμβάνονται, οι δε ζώντος την ψυχήν»…

Δεν θα ασχοληθούμε με αναλύσεις των όσων είπε κατά την επίσκεψή του στην Κύπρο ο κ. Μητσοτάκης. Τα καταγράψαμε. Και κατά καιρούς θα τα μνημονεύσουμε. Θα σταθούμε μόνο στην ουσία του Κυπριακού, η οποία δεν έτυχε μνείας: Ποια είναι; 

Είναι η Απελευθέρωση της Κύπρου από τον Τούρκο Κατακτητή. Είναι η ευθύνης της Ελλάδας – Μητέρας και της Ελλάδας – Εγγυήτριας γι’ αυτή την απελευθέρωση.

 Μας λέγεται συνεχώς κατά τρόπον εξοργιστικώς απαράδεκτο, ότι «το κλειδί είναι η Τουρκία». Αν, δηλαδή, η Τουρκία θέλει, αντί να φύγει από την Κύπρο, να την πάρει όλη, τότε σηκώνουμε τα χέρια και κατεβάζουμε τα … όπλα, ώστε άνετα ο Τούρκος να προχωρήσει.

• Γιατί εμείς οι Έλληνες συνεχώς λέγουμε ότι οι Τούρκοι κρατούν τα κλειδιά; Γιατί πάντοτε λέγουμε ΝΑΙ στους ξένους που μας υποβάλλουν «φιλικά» διάφορες διπλωματικές «σοφίες»;
• Γιατί θέλουμε να κάμνουν άλλοι αυτά που εμείς δεν έχουμε τη βούληση να κάμουμε;
• Σε ποιον αγώνα ζητούμε συμπαράσταση για να αναζητήσουμε και να βρούμε συμπαραστάτες;

Μείναμε χωρίς πνοή. Χωρίς φρόνηση. Χωρίς δύναμη. Χωρίς εθνική τιμή. Τρέχουμε αναξιοπρεπείς και αδύναμοι πίσω από τα γεγονότα που δημιουργούν οι Τούρκοι…

Ακούστε μας, κ. Μητσοτάκη. Εμείς σ’ αυτές τις στήλες δεν ελαυνόμαστε από κομματικά ή άλλα μικροπολιτικά κίνητρα. Δεν προσφεύγουμε σε φραστικές θολούρες για να παίζουμε «διπλωματικά» λογοπαίγνια. Αυτές εδώ οι στήλες είναι ελεύθερες και ελληνοκεντρικές. Είναι, κρίνουμε, επάλξεις πραγματικού εθνικού ρεαλισμού που ισούται με εθνική αξιοπρέπεια. Αυτές οι στήλες, κ. Πρωθυπουργέ, σας υποβάλλουν ότι ο πολιτικός σας βίος θα γραφεί με το εθνικό έργο που θα επιτελέσετε και όχι με την εσωτερική σας πολιτική. Μέχρι στιγμής, δυστυχώς για μας και για σας, το έργο αυτό δεν το είδαμε.

Έχετε, κ. Πρωθυπουργέ, και τη ρωμαλεότητα και τη δύναμη και τον πατριωτισμό (όλα αυτά σας τα αναγνωρίζουμε) να προχωρήσετε. Η Κύπρος θέλει απελευθέρωση και σωτηρία από τον Τούρκο σφαγέα. Αυτά να προγραμματίσετε. Και αυτά να υλοποιήσετε. Αυτά είναι τα πράγματι ρεαλιστικά.

Όλα τα άλλα τα είπαν όλοι οι άλλοι, εδώ και στην Αθήνα, τις τελευταίες δεκαετίες. Ψηλαφάτε τώρα εδώ τα δράματά μας, κ. Μητσοτάκη. Αγγίζετε τις αγχόνες και τις πράσινες γραμμές του ακρωτηριασμού του έθνους.

 Με το «κλειδί» που κρατά η Τουρκία θα έχετε κάποια ώρα άλλους τραγικούς ακρωτηριασμούς στο Αιγαίο και τη Θράκη. 

Μπορείτε, λοιπόν, να πάρετε έγκαιρα το «κλειδί» στα χέρια σας; Μπορείτε να γράψετε Ελληνική Ιστορία και να σώσετε την Κύπρο και την Ελλάδα;

Εμείς λέγουμε, Μπορείτε. Αρκεί να λυτρωθείτε από τους λιπόψυχους, τους ψευδορεαλιστές, τους κόλακες. 

Και να ελευθερωθείτε από όσους σας απομακρύνουν από την ουσία του Κυπριακού και τις ευθύνες του Έλληνα Πρωθυπουργού.

Κ.Ν. Χατζηκωστής

9.6.1991

Υ.Γ. Τον Ιούνιο του 1991 μίλησε σε Δείπνο στη Λευκωσία ο τότε Έλληνας Πρωθυπουργός, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, για το Κυπριακό. Του απευθύναμε την πιο πάνω σχετική Ανοικτή Επιστολή από αυτές τις στήλες. Την αναδημοσιεύουμε σήμερα. Θα μπορούσε να αναδημοσιευτεί χωρίς να υπάρξει υποψία ότι γράφτηκε πριν από 30 χρόνια… Ο νυν Πρωθυπουργός, κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, ας αξιολογήσει τι δεν έπραξε ο πατέρας του και τι οφείλει ο ίδιος να πράξει ως Μητέρα και ως Εγγυήτρια Ελλάδα για τη μόνη Στρατηγική της Δύναμη που λέγεται Κύπρος. Αν χαθεί – χάνεται ήδη – η Κύπρος σήμερα, θα χαθεί το Αιγαίο και η Θράκη αύριο… Όσο κι αν ακούονται οι «ήχοι των τενεκέδων», όπως λέγει ο Ερντογάν.

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ