Ο Ερντογάν συνεχίζει απτόητος την επεκτατική του πολιτική

Βασίλειος Λ. Κωνσταντινόπουλος

Καθηγητής Πανεπιστημίου

  Παρά τις απανωτές ήττες στην εξωτερική και την αμυντική πολιτική του, που δέχθηκε ο σουλτάνος, όπως την αποβολή της Τουρκίας από το πρόγραμμα συμπαραγωγής F-35, την αναστολή παράδοσης κινητήρων εκ μέρους της Γερμανίας για το τουρκικό άρμα μάχης, την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από μέρους των ΗΠΑ, την αυστηρή προειδοποίηση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προς την Τουρκία, σε περίπτωση που συνεχίσει να παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και το Διεθνές Δίκαιο, την πρόταση της Λιβύης να αποσύρει τις δυνάμεις του από τη χώρα, κ.ά. ήσσονος σημασίας, ο σουλτάνος, έμπλεως αλαζονείας, προβάλλει την ισχύ της πολεμικής του μηχανής, τονίζοντας ότι η Τουρκία είναι χώρα ισχυρή και επομένως μπορεί να επιβάλει τις θελήσεις της στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο.

Η αυτοπεποίθησή του αυτή πηγάζει προφανώς από το γεγονός ότι η αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας εφοδιάζει τον τουρκικό στρατό με σύγχρονα οπλικά συστήματα, τα οποία δυστυχώς η Ελλάδα αναζητεί στις διεθνείς αγορές ανεπιτυχώς. Η απουσία Τεθωρακισμένου Οχήματος Μάχης (ΤΟΜΑ), το οποίο από πολλών χρόνων η Ελλάδα αναζητεί, για να συμπληρώσει τις αμυντικές της ανάγκες στο σύγχρονο αρματικό της δυναμικό (LEOPARD 2 HEL και LEOPARD 2 A4) και να αντικαταστήσει τα πεπαλαιωμένα Μ 113, τα οποία, μπορεί να παρουσιάζονται στις παρελάσεις, αλλά όχι και στα πεδία των μαχών, δεν έχει ακόμα καλυφθεί. Η απουσία επίσης οχημάτων υποστήριξης μάχης, ικανών να καταστρέψουν τις αντίπαλες δυνάμεις και τα προγεφυρώματά τους συνιστά σοβαρή έλλειψη του Ε. Σ., περισσότερη ακόμα έλλειψη συνιστά η ραστώνη ή η ανικανότητα των αρμοδίων κύκλων, παρά τις αποδεδειγμένα σοβαρές ικανότητες της εγχώριας βιομηχανίας να μετατρέψουν παλαιές εκδόσεις του άρματος LEOPARD σε ένα όχημα αντίστοιχο του ρωσικού TERMINATOR. Η αδυναμία επιπροσθέτως -ή μήπως η ανικανότητα;- των σχετικών κύκλων να ενεργοποιήσουν και να επικαιροποιήσουν υφιστάμενα προγράμματα ΤΟΜΠ ΛΕΩΝΙΔΑΣ, ΤΟΜΠ ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ κ.ά. και να αναθέσουν σε ικανές αμυντικές βιομηχανίες της χώρας να παραγάγουν σύγχρονα οπλικά συστήματα με συμπαραγωγές, όπως αντιαρματικά και αντιαποβατικά σε μεγάλους αριθμούς, για να αντιμετωπίσουν την αυξανόμενη τουρκική απειλή είναι χαρακτηριστικές περιπτώσεις πολιτικής αβελτερίας, η οποία αποδεδειγμένα δεν υπάρχει στην οθωμανική Τουρκία. Πρέπει να αναγνωρίσουμε στην Τουρκία ότι προηγείται σε όλους αυτούς τους τομείς και εμείς, δυστυχώς, την ακολουθούμε κάθιδροι και ασθμαίνοντας.

  Ο σουλτάνος Ερντογάν πριν από μερικές ημέρες επεσήμανε ότι δεν τολμούν οι Έλληνες και οι Κύπριοι να προβούν σε εκκένωση των θαλασσίων ζωνών που αυτός παραβιάζει, λόγω προφανούς αδυναμίας. Μπορεί να φανταστεί κανείς τι μας επιφυλάσσει ο σουλτάνος, όταν πολύ σύντομα θα διαθέτει άρματα μάχης και αεροπλάνα εγχώριας κατασκευής, τα οποία, μαζί με τους πυραύλους που ήδη διαθέτει, θα ανεβάσουν κατά πολύ το θερμόμετρο στην περιοχή. Το ναυτικό πρόγραμμά του με τον μεγάλο αριθμό υποβρυχίων και φρεγατών επίσης εγκυμονεί κινδύνους για όλη την περιοχή, όπως σωστά το επεσήμανε πριν από μερικές ημέρες το Ισραήλ.

  Ως εκ τούτου τα πολύ ορθά μέτρα της ενίσχυσης της αποτρεπτικής μας ισχύος μέσω των Rafale και του προγράμματος των νέων φρεγατών και άλλα βελτιωτικά προγράμματα, όπως ο διπλασιασμός του βεληνεκούς των πολλαπλών εκτοξευτών ρουκετών RM 70, η απόκτηση τεθωρακισμένου τροχοφόρου, η απόκτηση νέου τυφεκίου εφόδου δεν φαίνεται να είναι αρκετά, για να ανασχέσουν την τουρκική επιθετικότητα, πολλώ μάλλον, όταν δυστυχώς εμείς σπεύδουμε να υποστηρίξουμε έμμεσα τον Ερντογάν, ανταποκρινόμενοι στις συνομιλίες που προτείνει, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ότι αυτός για άλλη μια φορά προσπαθεί να κερδίσει εντυπώσεις και να διέλθει ανώδυνα από τα ευρωπαϊκά συμβούλια ως δήθεν φιλειρηνιστής. Και όμως οι Γερμανοί φίλοι του γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτό δεν ισχύει, αλλά ιστορικές αγκυλώσεις και οικονομικά συμφέροντα τους υπαγορεύουν να αποδεχθούν τις δηλώσεις του περί δίκαιης επίλυσης των διαφορών του με την Ελλάδα, οι οποίες στην ουσία είναι πομφόλυγες. Αυτό επιβεβαιώνεται από το απύθμενο σημείο θράσους στο οποίο έφθασε, χαρακτηρίζοντας την Ελλάδα ως επεκτατική χώρα από το 1821!! Τον αγώνα δηλαδή της Εθνικής Παλιγγενεσίας ο σουλτάνος θεώρησε επεκτατισμό σε βάρος της οθωμανικής αυτοκρατορίας, στην οποία έπρεπε κατά τον Ερντογάν να κύπτουμε και να υποκύπτουμε ως ραγιάδες, φωνάζοντας «σφάξε με αγά μου να αγιάσω». Και όμως τον 20ό αιώνα η αδύναμη ελληνική εξωτερική πολιτική ανέχθηκε επανειλημμένα κτυπήματα από τους Τούρκους, ανάμεσα στα οποία το μεγαλύτερο είναι ο ξεριζωμός των Ελλήνων από τις πατρογονικές τους εστίες, η συρρίκνωση της ελληνικής μειονότητας της Κωνσταντινουπόλεως από 100000 σε μόλις 2500, η αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και η κατάληψη της μισής Κύπρου, η καταστρατήγηση της προβλεπόμενης από τη Συνθήκη της Λωζάννης (άρθρο 14) ειδικής αυτονομίας των νήσων Ίμβρου και Τενέδου, την οποία δυστυχώς η Ελλάδα μέχρι τώρα ανέχεται αδιαμαρτύρητα.

  Επιπλέον, η φιέστα του για το 1453, η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, η απειλή του για causus belli στο Αιγαίο, η προβολή μιας δήθεν τουρκικής μειονότητας στη Θράκη, η ανακοίνωση για νέα έξοδο των ερευνητικών σκαφών, η ιμπεριαλιστική του πολιτική στη Συρία και τη Λιβύη, συνέχιση των σφαγών κατά των Κούρδων, η εμμονή του στη δικαιολόγηση της εισβολής και τη διχοτόμηση της Κύπρου, και πολύ περισσότερο οι αποκαλύψεις για τα συγκοινωνούντα δοχεία του οθωμανικού κράτους με τον υπόκοσμο, τον ISIS και τους τζιχαντιστές, πρέπει να ενεργοποιήσουν τους ξένους που υποκριτικά ενδιαφέρονται για τη διεθνή έννομη τάξη και κυρίως να αφυπνίσουν Έλληνες και Κύπριους, ώστε να αναδυθούν από την επικίνδυνη μακαριότητα στην οποία είναι βυθισμένοι και να αναζητήσουν ένα μακρόπνοο πρόγραμμα αμυντικής παραγωγής, για να προστατευθεί η απειλούμενη εθνική μας ύπαρξη.