Πόσο θα επηρεάσουν τις σχέσεις Ισραήλ – Αράβων οι συγκρούσεις στη Γάζα;

Κώστας Ιορδανίδης

Το Παλαιστινιακό είναι ένα χοντρό παιχνίδι για μεγάλους παίκτες. Εδώ και μερικές δεκαετίες η Ελλάς είχε σταδιακώς αποσυρθεί, αφού για χρόνια επί πρωθυπουργίας Ανδρέα Παπανδρέου ενεπλάκη με τρόπο μονομερή και αντιπαραγωγικό υπέρ της PLO του Γιάσερ Αραφάτ και των ριζοσπαστικών καθεστώτων του Ιράκ και της Λιβύης της εποχής εκείνης.

Η Ελλάδα επανήλθε με ενθουσιασμό στην περιοχή με τις «Συμφωνίες του Αβραάμ», που προώθησε ο απελθών πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και έχουν στόχο την αποκατάσταση των σχέσεων του Ισραήλ με κάποιες αραβικές χώρες.

Ο λόγος ενεργοποιήσεως της Ελλάδος στην περιοχή ήταν βεβαίως ότι οι εταίροι των «Συμφωνιών του Αβραάμ» διάκεινται αρνητικά προς τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και ως εκ τούτου είναι δυνάμει σύμμαχοι στην προσπάθεια περιορισμού των φιλοδοξιών της Αγκυρας στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο.

Εξ ου και οι συναντήσεις του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια με τον Ισραηλινό ομόλογό του και τον πρωθυπουργό των Παλαιστινίων και η ενημέρωση Αράβων ηγετών. Χρήσιμες οι επαφές βεβαίως, αλλά δεν πρόκειται περί «διαμεσολαβήσεως» και ούτε ήταν δυνατόν να γίνει αλλιώς.

Το έως τώρα αποτέλεσμα της κρίσεως είναι ότι η οργάνωση της Χαμάς ενίσχυσε τη θέση της στην ενδοπαλαιστινιακή διαπάλη, καθώς ανέλαβε την ένοπλη επίθεση στο Ισραήλ, που εξακολουθεί να προωθεί τον εποικισμό της Ανατολικής Ιερουσαλήμ με Εβραίους.
Η δύναμη πυρός της Χαμάς, που αντιμετωπίσθηκε επιτυχώς αλλά όχι απολύτως, είναι ο λόγος για τον οποίο το Ισραήλ με την ανοχή των ΗΠΑ συνεχίζει τις επιθέσεις στη Γάζα, ενέργεια η οποία έχει προκαλέσει την αντίδραση της αριστερής πτέρυγας των Δημοκρατικών, αν και το γεγονός αυτό δεν πρέπει να υπερεκτιμάται.

Το διπλωματικώς ζητούμενο σε περιφερειακό εάν όχι σε ευρύτερο επίπεδο είναι αν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις του Ισραήλ στη Γάζα έχουν ως αποτέλεσμα την αναστολή της προωθήσεως των «Συμφωνιών του Αβραάμ», καθώς ήταν αναμενόμενο ότι εντός ολίγων μηνών η Σαουδική Αραβία θα προχωρούσε σε αναγνώριση του Ισραήλ.

Σε μια τέτοια περίπτωση, η «μείζων στρατηγική» πολιτική της Ελλάδος στη Μέση Ανατολή, έναντι της Τουρκίας του κ. Ερντογάν, θα αντιμετώπιζε πρόσθετες δυσκολίες. Εξ ου και όλες οι ελπίδες των Αθηνών και της Ε.Ε. εναποτίθενται σε μια δραστική παρέμβαση του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν.

Καθημερινή