Ο Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος Κουτλού Ανταλί δολοφονήθηκε από το τουρκικό κράτος

Ισραηλινής κατασκευής όπλα θα τα χρησιμοποιούσε ο αδερφός Sedat Peker εναντίον του Κουτλού Ανταλί

Μετά τις κολοσσιαίες αποκαλύψεις του αρχινονού της τουρκικής Μαφίας Sedat Peker ότι κατόπιν εντολών του Mehmet Agar (πρώην Διευθυντής Ασφαλείας και υπουργός) και του Korkut Eken, (σύμβουλος του προαναφερθέντος, αξιωματούχος της ΜΙΤ και επιτελικός αξιωματικός της Διεύθυνσης Ειδικού Πολέμου), έστειλε τον αδερφό του, Atilla Peker, να δολοφονήσει τον Τουρκοκύπριο δημοσιογράφο Kutlu Adali, οι τουρκικές αρχές συνέλαβαν τον Atilla Peker.

Στην κατάθεσή του, ο Atilla Peker αναφέρει κάποιες λεπτομέρειες που φτάνουν μέχρι και στον οπλισμό, ισραηλινής κατασκευής, που του παρείχε ο Korkut Eken, τον οποίο θα χρησιμοποιούσε για τη δολοφονία του Adali ξυπνώντας εμμέσως μνήμες της τουρκο-ισραϊλινής συνεργασίας.

Πιο συγκεκριμένα, αναφέρει ο Atilla Peker: «Ο αδερφός μου και αρχηγός Sedat Peker μου τηλεφώνησε τον Μάρτιο ή τον Απρίλιο του 1996. Μου ζήτησε να πάω στο ξενοδοχείο Sheraton στην Άγκυρα. Έκανα λοιπόν ό,τι μου είπε και πήγα εκεί όπου συνάντησα εκείνον και τον Korkut Eken. Μου είπαν πως έπρεπε να πάω στην Κύπρο μαζί με τον Korkut Eken, διότι υπήρχαν τρομοκράτες που είχαν σκοτώσει αστυνομικούς και στρατιώτες. Αυτοί, λοιπόν, έπρεπε να εξοντωθούν. Την επόμενη ημέρα, καθώς εγώ και ο Eken κατευθυνόμασταν προς τις τουρκικές αερογραμμές χωρίς να περάσουμε από το τσεκ ιν, έβγαλε από την τσέπη του δύο ταυτότητες και έδειξε τη μία στους αστυνομικούς οι οποίοι τον καταχώρησαν με το όνομα Mustafa».

Φυσικά η μαρτυρία του αδερφού του Τούρκου αρχινονού δεν φαίνεται να είναι προϊόν μυθοπλασίας, γιατί δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Mehmet Agar χορηγούσε όπλα και ταυτότητες. Ο δημοσιογράφος Selahattin Celik στο βιβλίο του Το κράτος Συμμορία αναφέρει δύο τέτοια περιστατικά. Εμείς θα παραθέσουμε το ένα εξ αυτών.

Στις 13 Ιανουαρίου του έτους 1994, η Ασφάλεια Κωνσταντινούπολης ύστερα από έφοδο σε οικία στην περιοχή Atakoy συνέλαβε τον Yasar Oz στην κατοχή του οποίου βρέθηκαν  εφτά πιστόλια, τέσσερα πλαστά διαβατήρια και μία ταυτότητα της Ασφάλειας που έφερε την υπογραφή του Mehmet Agar ο οποίος τότε ήταν Γενικός Διευθυντής Ασφαλείας. Ακολουθώντας, όμως, εντολές του Mehmet Agar τα όπλα και τα διαβατήρια εστάλησαν στην Άγκυρα και ο Yasar Oz αφέθηκε ελεύθερος. Σημειωτέον ότι ο Yasar Oz δεν ήταν κάποιος κοινός εγκληματίας μιας και συμμετείχε σε οργανωμένες, από το τουρκικό κράτος, πυρπολήσεις δασών στα ελληνικά νησιά.

Ας επανέλθουμε τώρα στην κατάθεση του αδερφού του Sedat. Ο Atila Peker συνεχίζει λέγοντας: «O Korkut Eken μου έδωσε ένα πιστόλι Jericho το οποίο έκρυψα πάνω μου και επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο. Όταν προσγειωθήκαμε στην Κύπρο, μείναμε σε ένα ξενοδοχείο του οποίου το όνομα δεν θυμάμαι τώρα. Την ίδια μέρα πήγαμε στον Διοικητή του τμήματος Πολιτικής Αμύνης του ψευδοκράτους. Εκεί γνώρισα τον Συνταγματάρχη Galip Mendi. Επίσης, ήρθα σε επαφή με τον υπασπιστή του, Αντισυνταγματάρχη Enver Tosun. Τότε ήταν που ο Eken με πήγε στο διπλανό δωμάτιο και μου έδωσε ένα Uzi. Επιπλέον μου έμαθε πώς να χειρίζομαι το όπλο και τον τρόπο με τον οποίο μπαίνει και βγαίνει ο σιγαστήρας του».

Το οπλοπολυβόλο Uzi και το πιστόλι Jericho 941 κατασκευάζονται από την ισραηλινή αμυντική βιομηχανία.  Ο δημοσιογράφος Selahattin Celik στην εκτενή έρευνα που έχει κάνει συνδέοντας το οργανωμένο έγκλημα με το τουρκικό κράτος και τον στρατό αναφέρεται στις Ειδικές Ομάδες οι οποίες δημιουργήθηκαν το 1985 και υπάγονταν στη Γενική Διεύθυνση Ασφαλείας της Τουρκίας. Σε αυτό το σημείο ας θυμηθούμε πως ο Mehmet Agar διετέλεσε Διευθυντής Ασφαλείας τη χρονική περίοδο 1993-1995. Οι Ειδικές Ομάδες αποτελούσαν δύναμη την οποία χρησιμοποιούσε το τουρκικό καθεστώς εναντίον μαζικών διαδηλώσεων καθώς και σε αποστολές σε χωριά. Tο 1993 η δύναμη αυτή μετατρέπεται σε στρατιωτική οργάνωση και στην ουσία αποτελεί το ένοπλο τμήμα των Γκρίζων Λύκων του MHP. Οι Ειδικές Ομάδες ήταν αναμεμειγμένες σε υποθέσεις απαγωγών, φόνων και λοιπών εγκληματικών ενεργειών και μάλιστα έχουν αφήσει το αιματηρό στίγμα των μαζικών δολοφονιών σε πόλεις. Το 1992 οι άνδρες των ομάδων αυτών άνοιξαν πυρ και σκότωσαν πάνω από εκατό διαδηλωτές στις πόλεις Cirze, Nusaybin και Sirnak. Σύμφωνα με τον Selahattin Celik, λοιπόν, μία από τις χώρες που παρείχε στις Ειδικές Ομάδες υποστήριξη στην εκπαίδευση αλλά και στον εξοπλισμό ήταν το Ισραήλ.

Σε τέτοιες περιπτώσεις ο τρόπος που λειτουργούν οι Ισραηλινοί είναι ο εξής. Ομάδες σαν και αυτές που αναφέραμε ταξιδεύουν στο Ισραήλ και κλιμάκια της Mossad εκπαιδεύουν τα μέλη αυτών με ισραηλινής κατασκευής όπλα. Όταν τελειώσει η εκπαίδευση οι συγκεκριμένοι τύποι όπλων που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής, πωλούνται στις κυβερνήσεις που έχουν στείλει τις ομάδες αυτές στο Ισραήλ. Ανάλογη περίπτωση είναι η εκπαίδευση αντιτρομοκρατικών ομάδων της Σρι Λάνκα στη στρατιωτική βάση Kfar Sirkin κοντά στην περιοχή Petha Tikvah στο Ισραήλ μέσα στη δεκαετία του 80.

Στόχος του κειμένου δεν ήταν η εμβάθυνση στην τουρκο-ισραηλινή συνεργασία. Άλλωστε υπάρχει πληθώρα άρθρων  πάνω στο θέμα. Ο γράφων ήθελε να τονίσει πως είναι λυπηρό και ταυτόχρονα απαράδεκτο ένα πολιτισμένο κράτος της Δύσης και μάλιστα με τις αιματηρές μνήμες του Ολοκαυτώματος ακόμη νωπές να οπλίζει τα χέρια των στυγερών δολοφόνων και Γενοκτόνων Τούρκων που δεν έχουν ούτε ιερό αλλά ούτε και όσιο.

Γιάννης Λιναρδάτος

Πηγές: 1)  http://mezopotamyaajansi29.com/en/ALL-NEWS/content/view/135948

2) Celik, C. (1998). Το Κράτος Συμμορία. Αθήνα: Εκδόσεις Κωνσταντίνου Τουρίκη

3) Ostrovsky, V. & Hoy, C. (1990). By Way of Deception. The Making and Unmaking of a Mossad Officer. New York: St. Martin’s Press