Στην επικείμενη εγκατάσταση της ναυτικής έκδοσης των πυραύλων Spike NLOS σε μονάδες του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού αναφέρεται ο αμυντικός συντάκτης Γιώργος Σιδέρης με άρθρο του στη Hellas Journal με τίτλο «Προς εγκατάσταση η ναυτική έκδοση των ισραηλινών Spike NLOS: Η αμυντική πολυεπίπεδη συνεργασία Αθήνας-Ιερουσαλήμ και η κρίσιμη παράμετρος της αμυντικής βιομηχανίας». Οι εργασίες αναμένεται να ξεκινήσουν τον Ιούνιο, με την άφιξη των Ισραηλινών τεχνικών στον Ναύσταθμο Σαλαμίνας.​

Συγκεκριμένα, δύο τύποι συστημάτων θα εγκατασταθούν:​

1. Spike MLS-NLOS: Με εμβέλεια 32 χιλιομέτρων, προορίζεται για τις κανονιοφόρους κλάσης «Μαχητής».​

2. Spike MLS-ER: Μικρότερης εμβέλειας σύστημα, το οποίο πιθανόν θα τοποθετηθεί είτε στα Σκάφη Ανορθόδοξου Πολέμου τύπου Mark V της Διοίκησης Υποβρυχίων Καταστροφών (ΔΥΚ) είτε στα παράκτια περιπολικά τύπου Island, που πρόσφατα εντάχθηκαν στο Ανατολικό Αιγαίο.​

Η ενσωμάτωση αυτών των συστημάτων αναμένεται να ενισχύσει την ικανότητα «αντιπρόσβασης περιοχής» του Πολεμικού Ναυτικού, δημιουργώντας αποτρεπτικούς παράγοντες για εχθρικές δυνάμεις. Οι πύραυλοι Spike NLOS λειτουργούν αποτελεσματικά υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, παρέχοντας δεδομένα σε πραγματικό χρόνο για τον στόχο και διαθέτουν προηγμένα ηλεκτροοπτικά συστήματα διπλής ενέργειας, συμπεριλαμβανομένης υπέρυθρης απεικόνισης.

Όπως είχε τονιστεί την εποχή που κυρώθηκε η συμφωνία για το εξοπλιστικό πρόγραμμα απόκτησης νέου υλικού για τον Ελληνικό Στρατό (ΕΣ), για πρώτη φορά μετά από χρόνια το ΠΝ υλοποιεί ένα ουσιαστικό βήμα αναβάθμισης της ισχύος πυρός των κανονιοφόρων καθώς και των ΣΑΠ των βατραχανθρώπων.​

Παράλληλα, το άρθρο υπογραμμίζει τη στρατηγική συνεργασία μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ στον αμυντικό τομέα, με έμφαση στη βιομηχανική συμμετοχή της Ελλάδας. Ισραηλινές εταιρείες έχουν υπογράψει μνημόνια συνεργασίας με την Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία και τον ιδιωτικό αμυντικό τομέα, προωθώντας την ελληνική καινοτομία και ενισχύοντας το αμυντικό οικοσύστημα της χώρας.

Η Metlen και η Iveco Defence Vehicles (IDV) υπέγραψαν Μνημόνιο Αποκλειστικής Συνεργασίας (MoU), εγκαινιάζοντας μια συνεργασία για την από κοινού συμμετοχή τους στο πρόγραμμα του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας για την ανανέωση του στόλου στρατιωτικών φορτηγών – θωρακισμένων και μη – των τριών Κλάδων των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Η συμφωνία μεταξύ της IDV, ενός εκ των κορυφαίων Ευρωπαίων κατασκευαστών στρατιωτικών φορτηγών και οχημάτων μάχης, και της Metlen, μέσω του πρόσφατα ανακοινωθέντος αμυντικού της κόμβου στον Βόλο, αποσκοπεί στον συνδυασμό της τεχνογνωσίας και της εμπειρίας των δύο εταιρειών για την παροχή προηγμένων λύσεων άμυνας στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά και δυνητικά στις ένοπλες δυνάμεις άλλων Ευρωπαϊκών χωρών.

Η στρατηγική αυτή συνεργασία με την IDV αναδεικνύει την ενισχυμένη θέση της Metlen στον τομέα της άμυνας, αξιοποιώντας τη μακροχρόνια τεχνογνωσία της σε σύνθετες μεταλλικές κατασκευές και την εμπειρία της στην υποστήριξη αμυντικών προγραμμάτων προηγμένης τεχνολογίας, όπως η συγκόλληση θωράκισης για σύγχρονα στρατιωτικά οχήματα.

Η Metlen παραμένει προσηλωμένη στις επενδύσεις σε τεχνολογίες αιχμής στον χώρο της αμυντικής βιομηχανίας, συμβάλλοντας στη μακροπρόθεσμη ανθεκτικότητα των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Παράλληλα, το Μνημόνιο Αποκλειστικής Συνεργασίας υπογραμμίζει τον ηγετικό ρόλο της IDV στην ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία, ως έναν από τους βασικούς παίκτες στη χερσαία άμυνα.

Η συνεργασία των δύο εταιρειών ευθυγραμμίζεται με την ευρύτερη ευρωπαϊκή προσπάθεια για την ενίσχυση της αμυντικής αυτονομίας και της βιομηχανικής αυτάρκειας. Με την υπογραφή του MoU, η Metlen και η IDV δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες για την περαιτέρω ενίσχυση της δυνατότητας της εγχώριας παραγωγής στην άμυνα και της βιομηχανικής συνδρομής της Ελλάδας στις ευρωπαϊκές αμυντικές πρωτοβουλίες.

Μετά την εξαγορά 3 εργοστασίων στη ΒΙΠΕ Βόλου (που προστίθενται στα λειτουργούντα), εκ των οποίων έχουν ήδη αρχίσει διαδικασίες ανέγερσης σε ένα που προορίζεται να χρησιμοποιηθεί για τον διπλασιασμό της παραγωγής αρμάτων Leopard, ήρθε η ανακοίνωση για τη συμφωνία με την IVECO, μία από τις μεγαλύτερες και τεχνολογικά άρτιες εταιρείες παραγωγής όλης της γκάμας στρατιωτικών οχημάτων στην Ευρώπη.

Στόχος η Ελληνική αγορά (θα προστεθεί στην Ιταλική + Ρουμανική αγορά και την Ολλανδία όπου η IVECO κυριαρχεί ήδη) ενώ σύμφωνα με εξακριβωμένες πληροφορίες, η κοινοπραξία θα στοχεύσει και άλλες ευρωπαϊκές αγορές. Η παραγωγή θα γίνεται στην Ελλάδα (κατά 40%) και στην Ιταλία (κατά 60%).

Ποια είναι η Iveco Defence Vehicles

Η Iveco είναι ιταλική εταιρεία κατασκευής επαγγελματικών οχημάτων, λεωφορείων και στρατιωτικών οχημάτων. Ανήκει στον όμιλο Iveco Group και έχει παρουσία σε περισσότερες από 160 χώρες. Η Iveco ανήκει στην Holding εταιρεία της οικογένειας Ανιέλλι, της μεγαλύτερης Ιταλικής επιχειρηματικής δυναστείας των τελευταίων δεκαετιών.

Η Iveco Defence Vehicles (IDV), θυγατρική της Iveco, είναι σημαντικός παίκτης στην αμυντική βιομηχανία, ειδικά στην Ευρώπη και το ΝΑΤΟ. Παρέχει στρατιωτικά φορτηγά, τεθωρακισμένα οχήματα και εξειδικευμένες λύσεις για ένοπλες δυνάμεις παγκοσμίως.

Μια συνεργασία μεταξύ της Iveco και της Metlen στο πλαίσιο του ReArm Europe θα μπορούσε να είναι στρατηγικά κρίσιμη για την αμυντική θωράκιση της Ευρώπης και της Ελλάδας.

Το ReArm Europe είναι μια ευρωπαϊκή πρωτοβουλία που στοχεύει στην ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας και στη μείωση της εξάρτησης από τρίτες χώρες.

Αμυντική Ενίσχυση της Ελλάδας και της ΝΑ Ευρώπης

Η Ελλάδα αναβαθμίζει τις αμυντικές της ικανότητες στο πλαίσιο του ReArm Europe, καθώς θα μπορεί να παράγει στρατιωτικά οχήματα στη χώρα, μειώνοντας την εξάρτηση από εισαγωγές και αυξάνοντας τη συμμετοχή της στις ευρωπαϊκές αλυσίδες εφοδιασμού της αμυντικής βιομηχανίας.

Του Δημήτρη Παπαδογιάννη, τελειόφοιτου πολιτικής επιστήμης και δημόσιας διοίκησης ΕΚΠΑ

Το τελευταίο διάστημα εντείνονται οι επιθυμίες αρκετών κρατών της Γηραιάς Ηπείρου να συγκροτήσουν έναν ενδοατλαντικό αμυντικό μηχανισμό, μερικώς αδέσμευτο από την αιγίδα των ΗΠΑ. Η σκέψη θερμάνθηκε ένεκα της απότομης και σαφώς ρεαλιστικότερης στροφής της αμερικανικής ηγεσίας αναφορικά με τη διαχείριση της ουκρανικής κρίσης, η οποία πλέον εργάζεται, προφανώς όχι δίχως σφάλματα, για την κατάπαυση του πυρός και την εγκαθίδρυση μίας διαρκούς και εγγυημένης ειρήνης. Με τις ειρηνευτικές απόπειρες να εξελίσσονται εκατέρωθεν, το πολεμοκάπηλο βρυξελλιανό διευθυντήριο, διαισθανόμενο πως στερείται πλέον την εύνοια του θείου Σαμ, αγωνίζεται παντοιοτρόπως να μειώσει έστω εικονικά τη διαφαινόμενη στρατηγική ήττα επί του πολεμικού, οικονομικού και διπλωματικού πεδίου.

Η συμμαχία των προθύμων που θεμελιώθηκε με γαλλο-βρετανική πρωτοβουλία επέδειξε μία έμπρακτη απαξίωση προς έναν κατά τα άλλα συνεπή σύμμαχο, ο λόγος φυσικά για τη χώρα μας η οποία δεν κλήθηκε καν να συμμετάσχει στη διάσκεψη περί κοινής ευρωπαϊκής άμυνας. Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας προτίμησαν να προσθέσουν την ημισέληνο στη συλλογή των σημαιών που σκοπεύουν να συνθέσουν τη νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας και άμυνας στην Ευρώπη. Ο προαιώνιος εξ’ανατολών επιβουλέας προσκλήθηκε να μετάσχει στις πρόσφατες διασκέψεις στο Λονδίνο και στο Παρίσι και έτυχε υψηλότερης προτίμησης από τη δεδομένη και τυφλά υπάκουη στα ξένα κελεύσματα, ελληνική διοίκηση. Οι διευθύνοντες του ελληνικού, μάλλον de facto ανεξάρτητου, κράτους είναι ανάγκη να κατανοήσουν πως δεδομένοι σύμμαχοι δεν υπήρξαν ούτε και θα υπάρξουν.

Oι διεθνείς σχέσεις χαρακτηρίζονται από κυνισμό και μακιαβελικές πρακτικές οι οποίες είναι απαραίτητο να εντυπωθούν στα μυαλά των κυβερνητών μας ούτως ώστε να γνωρίζουμε πώς μπορεί να δράσει η χώρα μας στο διαρκώς μεταβαλλόμενο διεθνές σύστημα. Η Τουρκία σε αντίθεση με την Ελλάδα, διαθέτει τρία ισχυρά πλεονεκτήματα που την καθιστούν πιο επιλέξιμη για τη συμμετοχή σε συλλογικά στρατιωτικά εγχειρήματα.

Πρώτον, η γεωγραφική της θέση, τουτέστιν ο έλεγχος των στενών για τη διέλευση των οποίων, είναι απαραίτητη η έγκριση της τουρκικής κυβέρνησης βάση της σύμβασης του Μοντρέ του 1936. Το αναφερόμενο στοιχείο της προσδίδει καταλληλότερη θέση στην δυτική ασπίδα απέναντι στη Ρωσία διότι έχει τη δυνατότητα να λειτουργήσει ως τεχνητός φραγμός στην κάθοδο της τελευταίας στην ανατολική Μεσόγειο.

Δεύτερον, η διατήρηση εθνικής αμυντικής βιομηχανίας, της προσφέρει στρατιωτική ανεξαρτησία και της επιτρέπει να διαπραγματευτεί από θέση ισχύος με τους στρατηγικούς και διπλωματικούς της εταίρους, κάτι που με τα λύπης διαπιστώνουμε πως εκλείπει στην Ελλάδα.

Τρίτον ο όγκος των ενόπλων δυνάμεων της (δεύτερος πιο πολυάριθμος στρατός στο ΝΑΤΟ), τις οποίες αυτοεξοπλίζει χάρις την προαναφερόμενη δική της πολεμική βιομηχανία, της δίνει τη δυνατότητα να παράσχει εγγυήσεις ασφαλείας στους συμμάχους της, γεγονός που η δεδομένη Ελλάδα δεν δύναται.

Επιπρόσθετα τη στιγμή που ο νεοθωμανός γείτονας στελεχώνει και συντηρεί ακατάπαυστα το στρατό, εμείς αποτάσσουμε το νέο αίμα της σχολής των ναυτικών δοκίμων επειδή διέπραξε το φοβερό αμάρτημα να ομολογήσει την αφοσίωσή του στην υπεράσπιση της ιερής επικράτειας. Συγχρόνως εξωθούμε σε παραίτηση πολλά νεοδιόριστα μέλη του στρατιωτικού προσωπικού, μισθοδοτώντας τα, με εξευτελιστικά ποσά που ντροπιάζουν το λειτούργημα και τη στολή τους.

Η έγκριση της Τουρκίας ως ενεργού δρώντα στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφαλείας θα αναβαθμίσει τη ρόλο της διεθνώς αλλά και στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ(επιβεβαίωση και δια στόματος του Γ.Γ. της συμμαχίας, Μαρκ Ρούτε) και θα εντείνει την ήδη υποβαθμισμένη θέση της χώρας μας. Εάν η Ελλάδα επιθυμεί να αποφύγει μία πρόσθετη γεωπολιτική αυτοχειρία, σαφώς θα πρέπει να τονίσει την απαρέγκλιτη αντίθεσή της σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο καθώς μπορεί να επικαλεστεί την παράνομη κατοχή ευρωπαϊκού εδάφους από την Τουρκία, δεδομένου πως η Μεγαλόνησος συνιστά επίσημο μέλος της Ε.Ε. Aκόμα ως στενός στρατιωτικός εταίρος των ΗΠΑ, έχουμε συμφέρον να ενισχύσουμε τη διμερή συνεργασία μαζί τους και ιδιαίτερα στην τρέχουσα περίοδο που τυγχάνει να κυβερνάται από την πιο ρεαλιστικά σκεπτόμενη ηγεσία της μεταψυχροπολεμικής εποχής. Αρκετοί Αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν κατ΄επανάληψην ασκήσει κριτική στις πολιτικές καθεστώτος Ερντογάν, συμπεριλαμβανόμενων των Μάρκο Ρούμπιο και της Τούλσι Γκάμπαρντ, με επίκεντρο τις μαξιμαλιστικές τουρκικές αξιώσεις στο ανατολικό άκρο της Μεσογείου καθώς και για την πολύχρονη γενοκτονική πολιτική εις βάρος των Κούρδων.

Εν κατακλείδι, η Ελλάδα πρέπει να αξιοποιήσει οποιοδήποτε διπλωματικό όπλο διαθέτει στη φαρέτρα της για να μειώσει την εύνοια της Τουρκίας και κυρίως να απαρνηθεί το δεδομένο της εαυτό. Παρά τη διαφαινόμενη δαμόκλειο σπάθη όμως, η παρούσα ελληνική κυβέρνηση δείχνει να ταξιδεύει σε έναν παράλληλο κόσμο, δομημένο πάνω σε φιλελεύθερα-ουτοπικά θεμέλια με τραγικότερο γεγονός, τη γεμάτη αδιαλλαξία άρνηση να αποδεχθεί πως η διεθνής μεταψυχροπολεμική τάξη διανύει μία διαδικασία συστημικής αναδιαμόρφωσης.