Η φωνή της Αρμενίας – Παρουσιάζει η Λιάνα Μανουκιάν
Ελληνόφωνο δελτίο ειδήσεων με την υποστήριξη της Δημόσιας Ραδιοφωνίας της Αρμενίας
Ενημέρωση στις 31 Μαρτίου 2025

Τα θέματα του δελτίου

1. Πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα εκδήλωση για την απειλούμενη αρμενική πολιτιστική κληρονομιά του Ναγκόρνο-Καραμπάχ | 00:20

2. Ο πρόεδρος της Γερμανίας Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ έφθασε στην Αρμενία | 02:02

3. Απεριόριστα τα μεταλλευτικά αποθέματα στο Ζανγκεζούρ | 03:03

4. Με την παράνομη είσοδο στις Ηνωμένες Πολιτείες, θέτετε σε κίνδυνο τη ζωή και τη σωματική σας ασφάλεια προειδοποιεί Πρεσβεία των ΗΠΑ | 04:43

5. Οι απόπειρες των ΗΠΑ να προσαρτήσουν τη Γροιλανδία θα έχουν καταστροφικές συνέπειες για το ΝΑΤΟ | 05:37

6. Πιθανή τριμερής συνεργασία Ισραήλ, Αζερμπαϊτζάν και ΗΠΑ δεν είναι προς το συμφέρον της Αρμενίας | 06:47

7. Πώς εξηγείται η ασυνεπής πολιτική του Τραμπ έναντι του Ιράν; | 08:28

Η ξαφνική «έκρηξη» αρνητικών αναφορών στον τουρκικό Τύπο γύρω από το Κυπριακό δεν είναι τυχαία.

Επιμέλεια: Μαρία Ζαχαράκη, SigmaLive

Μόλις λίγες ώρες μετά την επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Ισραήλ και ενώ το ελληνοϊσραηλινό λόμπι στις ΗΠΑ κατηγορείται για «αντι-τουρκικές ενέργειες», οι μεγαλύτερες φιλοκυβερνητικές εφημερίδες της Τουρκίας εξαπολύουν συντονισμένη επίθεση κατά της ελληνοκυπριακής πλευράς. Η Χουριέτ κατηγορεί τους Ελληνοκύπριους ότι αρνούνται ακόμη και να δεχτούν νερό από την Τουρκία, η Μιλιέτ τους χαρακτηρίζει υπεύθυνους για την επανεμφάνιση «τρομοκρατικών ομάδων», ενώ η Τουρκιγέ μιλά για αντι-τουρκικές ενέργειες σε αθλητικά γήπεδα και στα σχολεία.

Μετά την άτυπη συνάντηση για το Κυπριακό στη Γενεύη (17-18 Μαρτίου), τα τουρκικά μέσα παρουσίασαν θετικά την εξέλιξη.

Μετά τη Γενεύη, το Κυπριακό περιθωριοποιήθηκε στην τουρκική ειδησεογραφία, με εξαίρεση ένα δημοσίευμα της εφημερίδας “Τουρκιγέ” (25 Μαρτίου), που παρουσίαζε τη συνάντηση ως θρίαμβο της τουρκικής διπλωματίας.

Η τριμερής συνάντηση Μητσοτάκη, Χριστοδουλίδη και τουρκικού αντιπροέδρου στο Παρίσι (27 Μαρτίου) σχεδόν παραμελήθηκε από τα τουρκικά μέσα, μέχρι που έφτασε η 29η Μαρτίου.

Η αιφνίδια κλιμάκωση της 29ης Μαρτίου

Δύο μεγάλες φιλοκυβερνητικές τουρκικές εφημερίδες, “Χουριέτ” και “Μιλιέτ”, κυκλοφόρησαν με πρωτοσέλιδα που στόχευαν ευθέως την ελληνοκυπριακή πλευρά:

Χουριέτ: “Τους δώσαμε νερό, δεν το πήραν”, κατηγορώντας την Κυπριακή Δημοκρατία ότι απορρίπτει κάθε συνεργασία με το ψευδοκράτος, ακόμα και σε κρίσιμα ζητήματα, όπως η διανομή νερού από την Τουρκία.

Μιλιέτ: “70 χρόνια η ίδια ιστορία”, υποστηρίζοντας ότι η εμφάνιση της ομάδας “Αγωνιστική Απελευθερωτική Επαναστατική Έπαλξη” στην ελληνοκυπριακή πλευρά επιβεβαιώνει την εχθρική στάση των Ελληνοκυπρίων απέναντι στους Τουρκοκύπριους.

Την ίδια στιγμή, η “Τουρκιγέ” φιλοξένησε σειρά καταγγελτικών δημοσιευμάτων, όπως:

Επικριτικό ρεπορτάζ για αντιτουρκικά συνθήματα σε ποδοσφαιρικό αγώνα στην Κύπρο.

Ανάλυση που παρουσίαζε την απόφαση του Υπουργείου Παιδείας να τιμήσει την ίδρυση της ΕΟΚΑ ως εχθρική κίνηση.

Καταγγελίες ότι η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται πίσω από την “δίωξη” της μαντίλας στα Κατεχόμενα, σε συνδυασμό με «σιωνιστικές επιρροές».

Ο επικοινωνιακός μηχανισμός της Άγκυρας

Η συντονισμένη αυτή «επίθεση» κατά της ελληνοκυπριακής πλευράς εκδηλώθηκε ταυτόχρονα με:

Εντατικοποίηση καταγγελιών για το «αντιτουρκικό λόμπι» στις ΗΠΑ, ιδιαίτερα μετά την επίσκεψη Φιντάν στην Ουάσιγκτον (25 Μαρτίου).

Την επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Ισραήλ (30 Μαρτίου), την οποία τουρκικά εθνικιστικά μέσα παρουσίασαν ως μέρος αντιτουρκικών σχεδιασμών.

Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι ακόμη και οι σχετικά μετριοπαθείς εφημερίδες του ομίλου Demiroren, όπως η “Χουριέτ”, συμμετείχαν ενεργά στην εκστρατεία αρνητικής προπαγάνδας. Η χρονική συγκυρία της κλιμάκωσης προκαλεί πάντως το ερώτημα, αν πρόκειται για μια εσκεμμένη επικοινωνιακή στρατηγική εκ μέρους της Άγκυρας.

Γράφει ο Μάικλ Ρούμπιν, Middle East Forum

Δύο εκατομμύρια Τούρκοι συγκεντρώθηκαν στην Κωνσταντινούπολη για να διαμαρτυρηθούν για την απόφαση του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να συλλάβει τον κύριο αντίπαλό του, τον Εκρεμ Ιμαμόγλου, για πλαστές κατηγορίες διαφθοράς και τρομοκρατίας. Οι Τούρκοι δεν είναι ηλίθιοι. βλέπουν τον κυνισμό του Ερντογάν και σχολιάζουν τις ειρωνείες του: Ο Ερντογάν κατηγορεί τον Ιμαμόγλου για διαφθορά, αλλά ο Ερντογάν όχι μόνο έχει εκκρεμείς υποθέσεις διαφθοράς που χρονολογούνται από τη δική του θητεία ως δήμαρχος, αλλά έκτοτε έχει συσσωρεύσει δισεκατομμύρια δολάρια σε ανεξήγητο πλούτο. Κατηγορεί τον Ιμάμογλου για υποστήριξη της τρομοκρατίας, αλλά Τούρκοι δημοσιογράφοι φωτογράφισαν την υπηρεσία πληροφοριών του Ερντογάν να μεταφέρει όπλα σε μια θυγατρική της Αλ Κάιντα στην Τουρκία.

Το λάκτισμα είναι η απόφαση του Ερντογάν να ακυρώσει το πανεπιστημιακό πτυχίο του Ιμάογλου, χωρίς το οποίο δεν πληροί τις προϋποθέσεις για την προεδρία. Όχι μόνο το πτυχίο του Ερντογάν ήταν απατηλό , αλλά οι λόγοι για την απόρριψη του πτυχίου του Ιμαμόγλου ήταν η παρανομία του πανεπιστημίου που φοίτησε στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο. Όπως με τα πανεπιστήμια της, έτσι και με ολόκληρο το καθεστώς της.

Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ βλέπει τον εαυτό του ως νικητή και περιφρονεί τους ηττημένους. Ενώ μπορεί κάποτε να έβλεπε τον Ερντογάν ως ισχυρό άνδρα, είναι πλέον σαφές ότι ο επίδοξος σουλτάνος ​​δεν φοράει ρούχα. Ο Τραμπ και η ομάδα του έχουν δίκιο: Η Τουρκία είναι σημαντική, αλλά η Τουρκία και ο Ερντογάν δεν είναι συνώνυμα. Με απλά λόγια, ο Τραμπ πρέπει να απορρίψει τον Ερντογάν.

Οι Τούρκοι διαδηλωτές τώρα αγωνίζονται για την ψυχή του έθνους τους. Κάθε διαδηλωτής στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης είναι τόσο σημαντικός για το μέλλον της σύγχρονης Τουρκίας όσο και ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Οι διαμαρτυρίες μπορεί να έχουν σημασία στις δημοκρατίες. Ωστόσο, η Τουρκία δεν είναι δημοκρατία. Για να πετύχουν, πρέπει να βαδίσουν στα ανάκτορα και τις φυλακές της Τουρκίας. Εάν ο Ερντογάν δεν πάει με ελικόπτερο στο αεροδρόμιο και δεν φύγει από τη χώρα , θα πρέπει να τον συλλάβουν, εν αναμονή της δίκης, ακόμα κι αν τα πάθη είναι τέτοια που όσοι τον φτάσουν πρώτοι μπορεί απλώς να τον κρεμάσουν και να απελευθερώσουν πολιτικούς κρατούμενους, από τον Ιμαμόγλου μέχρι τον κρατούμενο Κούρδο πολιτικό Σελαχατίν Ντεμιρτάς και τον φιλάνθρωπο Οσμάν Κεβάλα .

Ο Ερντογάν, όπως ο Μπασάρ αλ Άσαντ στη Συρία, μπορεί να μπει στον πειρασμό να συνεχίσει. Αν και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα το πουν ποτέ ευθέως, ο Λευκός Οίκος πιθανότατα δεν θα κοίταζε στραβά τα περιφερειακά κράτη που θα πρόσφεραν ανταμοιβή σε οποιονδήποτε σωματοφύλακα του Ερντογάν στρέφει τα όπλα του στον επίδοξο δεσπότη για να τον συλλάβει ή, αν αντισταθεί, να τον σκοτώσει. Εξάλλου, οι επίλεκτοι στρατιώτες της Τουρκίας ορκίζονται πίστη στο κράτος και στο λαό της Τουρκίας, όχι σε έναν άνθρωπο που τηρεί το σύνταγμα και το κράτος δικαίου με περιφρόνηση.

Η Τουρκία βρίσκεται σε σημείο καμπής. Η εποχή του Ερντογάν πρέπει να τελειώσει. Οι Τούρκοι μπορούν είτε να κάνουν το επόμενο βήμα, είτε δεν θα έχουν κανέναν παρά μόνο τον εαυτό τους να κατηγορήσει για την κάθοδο της Τουρκίας στη δικτατορία, την κρατική αποτυχία και τελικά τον εμφύλιο πόλεμο.