Αν οι εξεγέρσεις των τοπικών βουλευτών εναντίον της κατάργησης άχρηστων τμημάτων  αποτελούν δείγματα της ελληνικής παθογένειας, οι αποφάσεις της προηγούμενης κυβέρνησης να αναβαπτίζει Τεχνικά και Επαγγελματικά Ιδρύματα σε ΑΕΙ αποτελεί την ελληνική εκδοχή της μαοϊκής  ισοπεδωτικής “Πολιτιστικής Επανάστασης”...

Μια από τις σημαντικότερες μεταρρυθμίσεις της σημερινής κυβέρνησης είναι ο νόμος 4777/2021 με τον οποίο εισάγεται ως ελάχιστη βάση εισαγωγής στα πανεπιστήμια το 10.

Από την εφαρμογή της ελάχιστης βάσης θα προκύψει μια μείωση των φοιτητών της χώρας κατά 15-20.000 που σημαίνει πως από τα 430 τμήματα πανεπιστημίων θα καταργηθούν περί τα 50 με 70.

Σήμερα φοιτητές με βαθμούς πολύ κάτω από τη βάση του 10 καταφέρνουν και εισάγονται σε περιφερειακές Πανεπιστημιακές Σχολές των οποίων τα πτυχία δεν έχουν καμιά αξία…

Τούτο αποτελεί σπατάλη χρόνου αλλά και σπατάλη πόρων για τις οικογένειές τους και την οικονομία της χώρας. Κυρίως όμως αποτελεί μια πηγή κυοφορίας δυσαρέσκειας, αρνητισμού και παρασιτισμού.

Δεν είναι τυχαίο πως ο μοναδικός τομέας όπου έχουν κάποια χρησιμότητα τα άχρηστα πτυχία είναι ο Δημόσιος όπου δεν υπάρχει καμιά αξιολόγηση και η παραγωγικότητα είναι χαμηλή και οι αμοιβές αντιστρόφως ανάλογες αυτής.

Τουτέστιν, τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια…

Είναι προφανές πως η  λειτουργία μιας “άχρηστης” πανεπιστημιακής σχολής  εξυπηρετεί περισσότερα ιδιοτελή συμφέροντα απ’ όσα κοινά συμφέροντα βλάπτει…

Κατ’ αρχήν η  παράταση ενός ανώφελου σχολικού βίου αντί της προσαρμογής στον κόσμο της αναζήτησης εργασίας ικανοποιεί τους ίδιους τους μαθητές.

Ικανοποιεί τις οικογένειες που διατηρούν την ψευδαίσθηση πως έκαναν το καθήκον τους σε σχέση με τις επαγγελματικές προοπτικές που εξασφάλισαν για τα παιδιά τους.

Ικανοποιεί όσους ενοικιάζουν ακίνητα και προσφέρουν υπηρεσίες εστίασης και ψυχαγωγίας σε μικρές πόλεις της επαρχίας που φιλοξενούν τέτοιες σχολές…

Λάβετε υπόψη πως όλοι οι παραπάνω ψηφίζουν… άρα ικανοποιεί και τα κόμματα που έχουν άλλο ένα πεδίο συναλλαγής έναντι ψήφων.

Από την άλλη πλευρά η παραγωγή κάθε χρόνο μερικών δεκάδων χιλιάδων πανεπιστημιακών πτυχίων χωρίς αντίκρισμα, εκτός από άσκοπη σπατάλη πόρων για τη χώρα, δημιουργεί στα θεμέλια της κοινωνίας και της οικονομίας μια τεράστιας ισχύος βόμβα δυσαρέσκειας.

Μια χαρακτηριστική εκδήλωση αυτού του φαινομένου είναι τα δημοφιλή ρεπορτάζ που βρίσκονται συχνά στοn ελληνικό τύπο για πτυχιούχους που αναγκάζονται να ασκούν “ταπεινά” επαγγέλματα όπως αυτό του ντελιβερά…

Όταν υπάρχει ένα διογκούμενο πλήθος που θεωρεί πως οι ευκαιρίες που του προσφέρονται είναι κατώτερες των δυνατοτήτων που πιστεύει πως διαθέτει, τότε υπάρχει ένα υπόστρωμα δυσαρέσκειας που συνεχώς διευρύνεται στην κοινωνία.

Ας μην εκπλησσόμεθα λοιπόν για τον αυξημένο αριθμό των πτυχιούχων “ψεκασμένων” στις διάφορες έρευνες.

Για τη συνέχεια Capital