Πέτρος Θ. Παντελίδης

Η εθνική επέτειος της 1ης Απριλίου 1955 βρίσκει τον Ελληνισμό της Κύπρου σε μια τραγική κατάσταση. Το προαιώνιο όνειρο της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα έχει γίνει μια ανεκπλήρωτη ουτοπία. Τα χρόνια που μεσολάβησαν από τότε μπορεί να έδειξαν ότι ο στόχος του αγώνα του 1955 – 59 ήταν ένα απραγματοποίητο όνειρο. Ο βρετανικός όφις που τύλιγε την Κύπρο και την κρατούσε ως αποικία ουδέποτε θα αποδεχόταν την απαίτηση του Ελληνισμού της Κύπρου για ένωσή του με την Ελλάδα. Και αν εξαναγκαζόταν να εγκαταλείψει την Κύπρο, δεν θα την παρέδιδε στον δικαιούχο της Ιστορίας. Με εφαρμογή του δόγματος «διαίρει και βασίλευε» είχε και έχει σκοπό να διχοτομήσει την Κύπρο, παραδίνοντας το βόρειο τμήμα στον Τούρκο εισβολέα, από τον οποίο αγόρασε την Κύπρο το 1878 και τον οποίο φρόντισε να χρήσει ενδιαφερόμενο μέρος στο Κυπριακό.

Φυσικά, τον προαιώνιο πόθο των Ελλήνων της Κύπρου τον ενταφίασαν οριστικά «οι νεκροθάφτες της ενώσεως», η χούντα των Αθηνών και οι εδώ συνεργάτες της με το προδοτικό πραξικόπημα του 1974. Από τότε οι Τούρκοι με την εισβολή τους κατέκτησαν ένα μεγάλο τμήμα της Κύπρου. Και σήμερα θεωρούν την κατεχόμενη περιοχή της Κύπρου ως τουρκικό κράτος. Και τον Απρίλιο, λίγες μέρες μετά την επέτειο της 1ης Απριλίου, η Τουρκία θα πάρει μέρος στην άτυπη πενταμερή διάσκεψη, όπου ο Γ.Γ. του ΟΗΕ θα μεσολαβήσει με στόχο την εξεύρεση μιας λύσης που καμιά σχέση δεν έχει με τον στόχο του ηρωικού αγώνα της ΕΟΚΑ, που έγραψε την λαμπρότερη σελίδα της Ιστορίας της Κύπρου. Και το χειρότερο είναι πως η Τουρκία και ο εκπρόσωπος της τουρκοκυπριακής κοινότητας, με την ανοχή του Γ.Γ. και το πατρονάρισμα της Βρετανίας, θα θέσουν στο τραπέζι την λύση δυο κρατών, προωθώντας τη διχοτόμηση, που ήταν η τουρκοβρετανική επιδίωξη για ματαίωση της ενώσεως.

Αλλά τα τραγικά που συμβαίνουν σήμερα στην Κύπρο δεν είναι μόνο η σκευωρία της πενταμερούς εναντίον των δικαιωμάτων του Ελληνισμού της Κύπρου. Μπορεί σήμερα πολλοί να θεωρούν ότι το αίτημα τους Ελληνισμού της Κύπρου, που διακηρύχτηκε και επιβεβαιώθηκε με το ενωτικό δημοψήφισμα του 1950, ήταν λανθασμένο. Όμως, ήταν αίτημα της τεράστιας πλειοψηφίας, σχεδόν ολόκληρου του Ελληνισμού της Κύπρου, που το αξίωσε με το ιστορικό δημοψήφισμα «Αξιούμεν ένωση με την μητέρα Ελλάδα».

Το τραγικό είναι ότι 62 χρόνια από την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ και 67 χρόνια μετά το ενωτικό δημοψήφισμα του 1950, που αξίωνε την ένωση, τριάκοντα ΄Ελληνες Βουλευτές στην Βουλή, ψήφισαν τον «Νόμο Ακιντζί», με τον οποίο απαγορεύθηκε στα ελληνικά σχολεία της Κυπριακής Δημοκρατίας, η έστω και 10λεπτη ετήσια αναφορά στο Δημοψήφισμα του 1950, κατά το οποίο, το 95,7% του υπόδουλου στους Εγγλέζους Αποικιοκράτες κυπριακού λαού ψήφισε το «Αξιούμεν την Ένωσιν της Κύπρου με την Ελλάδα». Και αυτή ήταν κατάπτυστη ενέργεια υποταγής σε απαίτηση των Τούρκων και καλόπιασμα της Τουρκίας για να μας ελεήσει και να δεχτεί «επανένωση» της Κύπρου, που είναι ο νέος στόχος του «νέου ρεαλισμού».

Αλλά το πιο ραγιάδικο καλόπιασμα της Τουρκίας μας ήρθε φέτος, που η Ελλάδα γιόρταζε τα 200 χρόνια από το 1821, που η Ελλάδα ξεσηκώθηκε με το σύνθημα «ελευθερία ή θάνατος». Πολλές ξένες χώρες πήραν μέρος στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου, που ήταν η κορύφωση των εορτασμών. Η Κύπρος, που μετείχε στην επανάσταση του 1821, δεν πήρε μέρος στη παρέλαση του έθνους, για να μην προκαλέσει την Τουρκία. Την καλοπιάνουμε για να μην πάει θυμωμένη στην πενταμερή και να μην αποδέχεται την ΔΔΟ, που είναι ο φετινός στόχος της Κύπρου.

Για το κατάντημα αυτό ελέγχεται το ΑΚΕΛ, που δεν ήθελε συμμετοχή αποσπάσματος της Ε.Φ. στην παρέλαση. Αλλά περισσότερο φταίει ο ΠτΔ, που έπρεπε να πάρει ό ίδιος την απόφαση, φταίει ο υπουργός ΄Αμυνας, που δεν διευθέτησε με τον ομόλογό του τη συμμετοχή της Κ.Δ., αλλά δικαιολογήθηκε ότι η Ελλάδα… δεν υπόβαλε αίτημα για συμμετοχή της Κύπρου. Φταίει και η Επιτροπή, που ήταν υπεύθυνη για την οργάνωση εορτασμών στην Κύπρο για τα 200 χρόνια της επανάστασης. ΄Επρεπε η πρώτη εισήγησή της να ήταν η συμμετοχή στην παρέλαση του ΄Εθνους.

Τελικά, για την απουσία της Κύπρου από την παρέλαση του ΄Εθνους φταίμε όλοι μας, που παρακολουθούμε παθητικά την πορεία των υποχωρήσεων και τις ενέργειες καλοπιάσματος και υποταγής για να μας ελεήσει η Τουρκία.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, μέσα σε ατμόσφαιρα αυτοεξευτελισμού, με ενέργειες και πράξεις ραγιαδισμού γιορτάζουμε φέτος την επέτειο της 1ης Απριλίου 1955, χωρίς τις καθιερωμένες παρελάσεις λόγω κορωνοϊού. Την γιορτάζουμε ή την εξευτελίζουμε;

Ντροπή σε όλους μας. ΄Εχουμε άραγε δικαίωμα να υμνήσουμε, να αναφέρουμε τα ονόματα ή έστω απλά να θυμηθούμε τον Αυξεντίου, τον Μάτση, τον Παλληκαρίδη και όλους τους ήρωες της ΕΟΚΑ; ΄Η το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να σκύψουμε ντροπιασμένοι το κεφάλι και να σιωπήσουμε, αναμένοντας τα αποτελέσματα της δουλοπρέπειας μας, όταν θα συνέλθει η πενταμερής;

Φιλελεύθερος