Ο Sait Çetinoğlu είναι ένας από τους λίγους ιστορικούς που ζουν στην Τουρκία, ο οποίος αποδέχεται και καταδικάζει την Γενοκτονίας των Αρμενίων, επικρίνει έντονα την τρέχουσα πολιτική της Τουρκίας και τος Αζερμπαϊτζάν εναντίον της Αρμενίας.

Την παραμονή της 106ης επετείου της Γενοκτονίας των Αρμενίων στη συνέντευξη, ο Cetinoglu μοιραστείτε τις σκέψεις του σχετικά με την πολιτική της Τουρκίας για τη Γενοκτονία των Αρμενίων.

«Η 106η επέτειος της γενοκτονίας των Αρμενίων σηματοδοτήθηκε από το γεγονός ότι κάποτε οι Αρμένιοι ποδοπατήθηκαν μπροστά στα μάτια της «μεγάλης ανθρωπότητας» στα ιστορικά εδάφη τους. Η ανθρωπότητα γονατίστηκε μπροστά στην υλική δύναμη και τα χρήματα του Αζερμπαϊτζάν».

Ακριβώς όπως πριν από εκατό χρόνια εκατομμύρια άνθρωποι έμειναν σε κατάσταση αβεβαιότητας, σήμερα δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι υπέστησαν απάνθρωπη και σκληρή βία. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Από αυτήν την άποψη, πιστεύω, ότι ο αρμενικός λαός – όπως το έκανε στο παρελθόν, έτσι και τώρα, είναι σε θέση να ξεπεράσει αυτό το κενό υποστηρίζοντας ο ένας τον άλλον. Μετά τις σφαγές στην Κιλικία το 1909, τα λόγια του Ζαμπέλ Γιεσαγιάν εξακολουθούν να είναι σχετικά. «Εάν είμαστε ορφανά, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να είμαστε η οικογένεια του άλλου». Μετά τις σφαγές της Κιλικίας το 1909, τα λόγια της Zabel Yesayan εξακολουθούν να είναι πραγματηκότητα: “Εάν είμαστε ορφανά, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να είμαστε η οικογένεια του άλλου.”

Στην ερώτηση πώς εφαρμόζεται η κρατική πολιτική από την Τουρκία; Ποια πολιτική θα ακολουθήσει το τουρκικό κράτος μετά την ανοιχτή άρνηση στην ανάπτυξη της θεωρίας του «κοινού πόνου»; Ο Sait Cetinoglu απάντησε:«Αυτές τις μέρες υπό τον ηγεσία του τμήματος Δημοσίων Σχέσεων του Γραφείου του Προέδρου της Τουρκίας και της Τουρκικής Ιστορικής Εταιρείας διεξάγεται διάσκεψη για την άρνηση του γεγονότος Γενοκτονίας. Ειδικά τα τελευταία 10 χρόνια, τα πανεπιστήμια με επικεφαλής την Τουρκική Ιστορική Εταιρεία, το Συμβούλιο Ανώτατης Εκπαίδευσης καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες για τη θεσμοθέτηση της κεντρικής άρνησης της Γενοκτονίας. Δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε ότι το να ξεχωρίζεις σε τέτοιες εκδηλώσεις ή να κάνεις ομιλία 1-2 σελίδων επαναλαμβάνοντας τις επίσημες διατριβές γίνεται το κλειδί για τη σταδιοδρομία των ανθρώπων πολλές φορές.

– Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το να ξεχωρίζεις σε τέτοιες εκδηλώσεις ή να εκφωνείς ομιλία 1-2 σελίδων επαναλαμβάνοντας επίσημες θέσεις επανειλημμένα γίνεται το κλειδί για τη σταδιοδρομία των ανθρώπων. Μπορούμε να πούμε χωρίς δισταγμό ότι η βιομηχανία άρνησης αναπτύσσεται. Όλοι γνωρίζουν ότι αυτή η βιομηχανία είναι οργανωμένη σε συμφωνία με τους επίσημα ανεπίσημους εκπροσώπους της ξένης εκπροσώπησης. Ο προϋπολογισμός αυτής της δραστηριότητας, «νομιμοποιημένος» με το όνομα λόμπι, είναι αρκετά μεγάλος. Στο παρελθόν, ο αγαπητός ιστορικός Ντόναλντ Κουάτερ προσέφερε 400 εκατομμύρια δολάρια για την προστασία των τουρκικών διατριβών, και ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών προσπάθησε να δωροδοκήσει τα αρμενικά πολιτικά κόμματα, λέγοντας: «Αρνηθείτε τη γενοκτονία, θα σας δώσουμε όσα χρήματα θέλετε».

– Μετά την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από πολλά κράτη, ακόμη και τώρα γίνεται λόγος για την αναγνώριση της γενοκτονίας σε επίπεδο Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών. Ποια είναι η γνώμη σας για αυτό το πρόβλημα; Τι θα δώσει η αναγνώριση της γενοκτονίας;

– Κατά τη γνώμη μου, η αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από τη Γερουσία της Βουλής των Αντιπροσώπων είναι πιο σημαντική από τα να εκφωνήσει την λέξη Γενοκτονίας του Πρόεδρος Μπάιτεν. Πριν ακόμη γίνει πρόεδρος, ο γερουσιαστής Μπάιντεν στις διάφορες ομιλίες του μιλούσε πάντα υπέρ της δικαιοσύνης. Υπό την έννοια αυτή, υπάρχει ελπίδα ότι θα ακολουθήσει την προσέγγισή του κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στις 24 Απριλίου, αναγνωρίζοντας επίσημα τη Γενοκτονία

-Έχετε σημαντική συμβολή στη μελέτη της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Σε γενικές γραμμές, τι ελλείψεις βλέπετε στον αγώνα για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων και την αποκατάσταση της δικαιοσύνης

– Η γενοκτονία των Αρμενίων έλαβε χώρα μπροστά στα μάτια της ανθρωπότητας!» Ωστόσο, ως αποτέλεσμα της «πραγματικής πολιτικής» που διαμορφώθηκε μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έγινε μια προσπάθεια να κατασταλεί και να ξεχαστεί η πραγματικότητα. Αλλά 50 χρόνια αργότερα, μετά από έναν μακρύ αγώνα, αυτή η πραγματικότητα είναι φτιαγμένη από σάρκα και αίμα. Αλλά 50 χρόνια αργότερα, μετά από έναν μακρύ αγώνα, η πραγματικότητα πήρε «σάρκα και αίμα» και επανήλθε στην ημερήσια διάταξη. Η πραγματικότητα εμφανίζεται ξαφνικά και λάμπει από μια απροσδόκητη γωνία. Σε αυτό το πλαίσιο, υπάρχει ένα επεισόδιο που πάντα θυμάμαι και θεωρώ χρήσιμο. Ο Χαλίλ Μπέι Μεντεσέ, υψηλόβαθμος πολιτικός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και στη συνέχεια της Δημοκρατίας της Τουρκίας, γράφει στα απομνημονεύματά του ότι ελάχιστοι τούρκοι ήταν που δεν συμμετείχαν στη Γενοκτονία των Αρμενίων. Με άλλα λόγια, η συμμετοχή στη γενοκτονία ήταν μαζική. Σε αυτήν την κατάσταση, το μεγαλύτερο μέρος του τουρκικού πληθυσμού ευθύνεται για αυτό που συνέβη πριν χρόνια. Ταυτόχρονα, αυτό καθιστά αδύνατο να βλέπουμε την πραγματικότητα, επειδή η κοινωνία, που βρίσκεται σε έναν άκαρπο κύκλο, δεν μπορεί να βγει από αυτήν και να ανακάμψει. Σε αυτήν την κατάσταση, η συμμετοχή της τουρκικής κοινωνίας σε αυτό το έγκλημα έχει τόσο βαθιές ρίζες που η πραγματική αντιπαράθεση σημαίνει για τον Τούρκο να βλάψει τον εαυτό του, να ρίξει μια πέτρα στην ευημερία του εγγονού του. Μέχρι να καταλάβετε αυτήν την πραγματικότητα, η συνεργασία με τα εγγόνια των δραστών της γενοκτονίας, η αναζήτηση δικαιοσύνης μαζί είναι ένα κενό έργο. Οι Αρμένιοι πρέπει να δηλώνουν και να εκφράζουν την πραγματικότητα τόσο στην Αρμενία όσο και στα εδάφη της ιστορικής Αρμενίας ή στις αποικίες της Διασποράς διασκορπισμένες σαν σπόροι ροδιού. Το να περιμένεις από την Τουρκία είναι μόνο αυταπάτη, ένα κενό όνειρο … Αυτή η πραγματικότητα επιβεβαιώθηκε με μεγάλη βεβαιότητα κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Αρτσάχ.

ΠΗΓΗ: el.armradio.am