Του Στέλιου Παπαντωνίου

Οποιαδήποτε προσπάθεια επίλυσης του κυπριακού αποτυγχάνει, αν στηρίζεται στην αποδοχή των τετελεσμένων της εισβολής, γιατί αυτή είναι ο κόμβος του προβλήματος.

Η εισβολή, ως δήθεν δικαίωμα της Τουρκίας να επέμβει για να επαναφέρει τη συνταγματική τάξη που ανατράπηκε το 1974 με το χουντικό πραξικόπημα εναντίον της νόμιμης κυβέρνησής μας κατέστρεψε την Κύπρο των χιλιετηρίδων και έφερε στην επιφάνεια ένα έκτρωμα βασισμένο στην απάνθρωπη μεταχείριση της πλειονότητας του πληθυσμού του νησιού.

Βίαιη μετακίνηση των κατοίκων της καταπατημένης παράνομα με τη βία των όπλων περιοχής και εφαρμογή τουρκικών σχεδίων εβδομήντα χρόνων, σταδιακή αναβάθμιση της οθωμανικής μειονότητας και των διοικητικών δομών της, σταδιακές υποχωρήσεις δικές μας και ανοχή εγκληματική στις απαιτήσεις και τουρκικές προκλήσεις οδήγησαν στο σημερινό καταθλιπτικό τοπίο, να εμφανίζεται ο εκπρόσωπος των Τουρκοκυπρίων ως αναζητητής λύσης, δηλαδή αναγνώρισης της ανεξαρτησίας της αποσχισθείσας από το 1963 μειονότητας και να απαιτεί την εξίσωση του 18% με το 80% ή ακόμα, το 80% να εξαρτάται σε όλα από το 18%.

Λύση με υπογραφή των Ελλήνων της Κύπρου με τις τουρκικές προδιαγραφές δεν είναι δυνατή, διότι έχουμε παρελθόν και θέλουμε πάση θυσία να έχουμε και μέλλον, ως ελληνισμός της Κύπρου, το οποίο όμως προδιαγράφεται ζοφερό, λαμβανομένων υπόψιν των σχεδιασμών της Τουρκίας.
Είναι λοιπόν έξω κάθε ιστορικής πραγματικότητας οι εκκλήσεις για δικές μας άλλες υποχωρήσεις, επίδειξη θέλησης για επίλυση του προβλήματος, διακοινοτικές συνεργασίες και άλλα ηχηρά, αν δεν αποχωρήσουν τα τουρκικά στρατεύματα και δεν ισχύσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και όσα απολαμβάνουν όλες οι κοινότητες και προπάντων όλοι οι πολίτες στον κόσμο.

Ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, απαιτούμε τα δικαιώματα ελεύθερης διακίνησης, εγκατάστασης, περιουσίας, ασφάλειας, τη δυνατότητα να συνεχίσουμε να ζούμε και να δημιουργούμε στον τόπο μας, μακριά από επεμβάσεις του οποιουδήποτε ξένου στη ζωή μας.
Απαιτούμε την ελευθερία και ανεξαρτησία μας.

Τα άλλα, είναι σκόνη στον ορίζοντα του νου και των σκέψεων και αποφάσεων των συγχυσμένων.
Ωραία η ελληνοτουρκική φιλία, ωραία και η συνεργασία ελληνοκυπρίων τουρκοκυπρίων, εφόσον στηρίζονται στη δικαιοσύνη και στον αλληλοσεβασμό.

Και οι δύο όμως φιλίες και συνεργασίες μετατρέπονται σε μπαμπούλες και άσχημες πραγματικότητες αν οι Έλληνες της Κύπρου αισθάνονται αδικημένοι, προδομένοι, υποβαθμισμένοι, πολίτες δεύτερης κατηγορίας στον ίδιο τους τον τόπο.

Στέλιος Παπαντωνίου

Φωτογραφία 2016 από το προαύλιο του Αγίου Κασσιανού όταν ζούσε ακόμη η φιλτάτη

Κερυνειώτατη Στέλλα Σπύρου