Η στρατηγική της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας απέναντι στον τουρκικό αναθεωρητισμό και η παραφωνία της διαχείρισης του μεταναστευτικού ζητήματος.

Με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψη του Υπουργού Εξωτερικών κ. Δένδια στην Άγκυρα και τις εκεί δηλώσεις του, όπου για πρώτη φορά τέθηκε και καυτηριάστηκε δημόσια και με τόσο εμφατικό τρόπο ο αναθεωρητισμός της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα, θα επιχειρήσουμε να συνδέσουμε την υφιστάμενη στρατηγική της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας με την ασκούμενη πολιτική στο μεταναστευτικό ζήτημα από το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου. Φαίνεται να έχει γίνει πλέον πλήρως αντιληπτός από την Ελληνική Κυβέρνηση ο επεκτατισμός της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα, ο οποίος εκφράζεται διαχρονικά και μέσω της αμφισβήτησης των θαλάσσιων περιοχών που περιβάλλουν τα νησιά του Αν. Αιγαίου και σε δεύτερη ανάγνωση μέσω της αμφισβήτησης της κυριαρχίας στα νησιά τα ίδια. Έχει γίνει πλέον αντιληπτό ότι απαιτείται η ύπαρξη αυτόνομης εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής άμυνας, καθόσον ο επεκτατισμός αυτός δεν μπορεί να αποτραπεί απλά και μόνο με την συμμετοχή της χώρας μας στην ΕΕ χωρίς να υποκύψουμε σε οδυνηρούς συμβιβασμούς απώλειας κυριαρχικών δικαιωμάτων και εθνικής κυριαρχίας. Έτσι λοιπόν φαίνεται να λειτούργησαν τα αντανακλαστικά επιβίωσης της Ελλάδας η οποία, λαμβάνοντας υπόψη την πολυπολικότητα του σύγχρονου κόσμου, έχει επιδοθεί σε μια άνευ προηγουμένου διπλωματική κινητικότητα η οποία έχει οδηγήσει σε σύναψη συμφωνιών οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών με συνορεύουσες χώρες, αλλά και στην σύναψη στρατηγικών συμμαχιών με χώρες της ευρύτερης περιοχής της λεκάνης της Μεσογείου και της Μ. Ανατολής. Κοινός παρονομαστής όλων αυτών των κινήσεων είναι η διασφάλιση των ζωτικών συμφερόντων της Ελλάδας απέναντι στον επεκτατισμό της Τουρκίας. Παράλληλα, γίνεται μια τιτάνια προσπάθεια να αυξηθεί η αποτρεπτική ισχύς της χώρας μας σε στρατιωτικό επίπεδο και να καλυφθούν όποια κενά δημιουργήθηκαν από την υπερδεκαετή οικονομική κρίση. Η Ελλάδα δήλωσε σε ετοιμότητα κατά την προκλητική εργαλειοποίηση κάποιων ομάδων μεταναστών πέρυσι τον Μάρτη στον Έβρο, πρόβαλε την ναυτική της ισχύ το καλοκαίρι του 2020 στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο, και απέτρεψε την ενορχηστρωμένη επιχείρηση «απόβασης» μεταναστών υπό την εποπτεία και καθοδήγηση της Τουρκικής ακτοφυλακής μερικές εβδομάδες πριν.

Ο αναθεωρητισμός της Τουρκίας εδράζεται στην, κατά τους κύκλους που διαμορφώνουν την στρατηγική εξωτερικής πολιτικής της, στέρηση ζωτικού χώρου όπως προέκυψε από την κατάρρευση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και τη σύναψη της Συνθήκης της Λοζάνης. Η Τουρκία στοχεύει να είναι τα επόμενα χρόνια, όχι απλά μια περιφερειακή υπερδύναμη, αλλά μια από τις πέντε πλανητικές δυνάμεις. Για να το πετύχει αυτό, με δεδομένη την πληθυσμιακή, οικονομική και γεωγραφική της ανεπάρκεια, επιδιώκει να υλοποιήσει ένα στρατηγικό σχεδιασμό που λειτουργεί σε τρεις πυλώνες. Ό πρώτος πυλώνας είναι το δόγμα του Νέο-Οθωμανισμού και της πολιτικής και γεωγραφικής κληρονομίας και συνέχειας της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Δεύτερος πυλώνας είναι η επιδιωκόμενη πολιτική και πολιτισμική εκπροσώπηση του Ισλάμ από την Τουρκία. Τρίτος πυλώνας είναι ο Παντουρκισμός, η πολιτική ενοποίηση δηλαδή όλων των Τουρκογενών πληθυσμών από τα δυτικά όρια της Κίνας ως τα Δυτικά Βαλκάνια. Φυσικά οι ανωτέρω σχεδιασμοί προσκρούουν στα συμφέροντα, πολλαπλών παικτών στο γεωπολιτικό παίγνιο πέραν του ότι βασίζονται σε έωλες υποθέσεις. Σύμφωνα με την λογική του Ερντογάν οι όποιοι αναγκαίοι συμβιβασμοί στην γεωπολιτική σκακιέρα, δεν πρέπει να λάβουν υπόψη το διεθνές δίκαιο, αλλά τους υφιστάμενους συσχετισμούς ισχύος. Είναι γνωστό ότι η Τουρκία ουδέποτε επικύρωσε τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας ενώ εσχάτως επικαλείται την δήθεν ανάγκη αναθεώρησης της Συνθήκης της Λοζάνης.

Στο πλαίσιο όλων των παραπάνω καθίσταται σαφές ότι η εξωτερική και διεθνής πολιτική της Ελλάδας δεν μπορεί παρά να λειτουργεί στην κατεύθυνση της δυναμικής ανάσχεσης του Τουρκικού αναθεωρητισμού εις βάρους της. Οι τελευταίες κινήσεις του Υπουργείου Εξωτερικών, που έγιναν σε πλήρη συνεννόηση με τον Πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη όπως έγινε γνωστό, λειτουργούν επιτυχώς σε αυτή την κατεύθυνση. Καταγράφονται όμως κάποιες παραφωνίες και αντιφάσεις, που υπονομεύουν τις προσπάθειες θωράκισης του Αιγιακού ζωτικού χώρου για την Ελλάδα, σε ένα άλλο υπουργείο που ασκεί διεθνή πολιτική για την χώρα μας. Έτσι το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου και ο κ. Μηταράκης προσωπικά, φαίνεται να λειτουργούν σε ένα παράλληλο σύμπαν στο οποίο όλα τα παραπάνω δεν ισχύουν. Σε ένα σύμπαν που ανατολικά της Λέσβου βρίσκεται η Δανία και όχι η Τουρκία. Πως να εξηγηθεί αλλιώς η εμμονή του να δημιουργηθούν φαραωνικού τύπου υπερδομές, και πολιτείες εγκλωβισμένων, κυρίως μουσουλμανικών γκετοποιημένων πληθυσμών, σε πέντε ακριτικά Ελληνικά νησιά. Γκέτο ανθρώπων που κάποιοι ξεγέλασαν τάζοντάς τους ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους και που σίγουρα δεν θέλουν αλλά και δεν πρέπει να μείνουν στα νησιά του Αν. Αιγαίου, περιθωριοποιημένοι και σε απόλυτη ένδεια. Δεν αντιλαμβάνεται ο κ. Μηταράκης ότι ρίχνει νερό στο μύλο του Ερντογάν και ενισχύει μακροπρόθεσμα τον δεύτερο από τους τρεις πυλώνες υλοποίησής των γεωπολιτικών στοχεύσεων της Τουρκίας, αυτόν της πολιτικής εκπροσώπησης του Ισλάμ, δίνοντας του την δυνατότητα να εργαλειοποιήσει τους πληθυσμούς που θα βρίσκονται στα νησιά επί μακρόν, τα οποία νησιά παράλληλα τα διεκδικεί ως μέρος του πρώτου πυλώνα που αναφέρθηκε, αυτού της Οθωμανικής κληρονομιάς; Κατά την Τουρκία, όπως επίσημα αναγράφεται και στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Εξωτερικών της, τα νησιά του Αν. Αιγαίου ανήκουν γεωγραφικά και γεωλογικά και κατ’ επέκταση γεωπολιτικά στην ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα της. Το Αιγαίο ανήκει και στις δύο χώρες και δεν είναι ελληνική λίμνη κατά την Τουρκία. Τα σύνορα της «Γαλάζιας Πατρίδας» τα τοποθετούν στον 25ο μεσημβρινό. «Γιατί υπάρχει Μεβλούτ στρατός στα νησιά;

Υπάρχει γιατί απειλούνται από κάποιον!» τόνισε ο Ν. Δένδιας στον M. Τσαβούσογλου απαντώντας στις αιτιάσεις του δευτέρου για την αποστρατικοποίηση των νησιών του Αν. Αιγαίου. Η Τουρκία θέλει τα νησιά αποστρατικοποιημένα και αφοπλισμένα. Θέλει επίσης ανθρώπους σε κατάσταση ομηρίας ώστε να μπορεί να τους χειραγωγήσει και να ριζοσπαστικοποιήσει ενδεχομένως κάποιους από αυτούς σε βάρος της χώρας μας. Γι’ αυτά δεν είναι ενήμερος ο κ. Μηταράκης;

Εμείς πιστεύουμε ότι είναι. Γιατί τότε δεν αντιλαμβάνεται ότι το μέγιστο που μπορεί να υπάρχει στα νησιά του Αν. Αιγαίου είναι ένας μικρός και περιορισμένος χώρος για καταγραφή μόνο και ταυτοποίηση και ότι θα πρέπει η υποσχεθείσα αποσυμφόρηση να ολοκληρωθεί άμεσα; Γιατί δεν αντιλαμβάνεται ότι η εξέταση αιτημάτων ασύλου δεν πρέπει να γίνεται σε αυτά; Τι συνηγορεί στο να τηρείται αυτή η πλήρως αντιφατική στάση ως προς την ακολουθούμενη εξωτερική πολιτική από την χώρα μας; Είναι το πολιτικό κόστος που θα προκύψει από την μεταφορά των αιτούντων άσυλο στην ενδοχώρα; Το πολιτικό κόστος από την ζημιά που μπορεί να προκαλέσει η Τουρκία θα είναι απείρως μεγαλύτερο. Η ΚΕΔΕ πρόσφατα ανακοίνωσε ότι η κατανομή του βάρους του μεταναστευτικού θα πρέπει να είναι δίκαιη μεταξύ των δήμων της χώρας μας και να μην επιβαρύνονται ανισομερώς τα νησιά του Αν. Αιγαίου και αυτό έχει την σημασία του. Δυσκολεύει τον κ. Μηταράκη να δει καθαρά τα πράγματα η ύπαρξη της Κοινής Δήλωσης ΕΕ – Τουρκίας; Αυτή ήταν απλά ένα δελτίο τύπου, δεν είναι νομικά δεσμευτική και κυρίως είναι ανενεργή με υπαιτιότητα της Τουρκίας και ενδεχομένως της ΕΕ, αλλά σίγουρα όχι της Ελλάδας. Η Τουρκία βολεύεται από αυτή, για τους λόγους που προαναφέρθηκαν και επειδή εισπράττει χρήματα λόγω αυτής. Όμως δεν την εφαρμόζει, αφενός γιατί δεν δέχεται πίσω αυτούς των οποίων η αίτηση ασύλου απορρίπτεται και αφετέρου (και κυρίως) γιατί έχει αναδειχθεί η ίδια σε διακινητή μεταναστών με τον πιο επίσημο τρόπο διενεργώντας, μέσω αυτής της διαδικασίας, διαρκή πόλεμο χαμηλής έντασης και υβριδικού τύπου. Εξάλλου από την

Κοινής Δήλωσης ΕΕ – Τουρκίας δεν προκύπτει σαφής δέσμευση της Ελλάδας να κρατάει τους αιτούντες άσυλο στα νησιά. Μήπως πιέζεται ο κ. Μηταράκης από την ΕΕ η οποία θεωρεί ασφαλέστερη επιλογή για την Ευρωπαϊκή ενδοχώρα τον εγκλωβισμό παράτυπων μεταναστών στα νησιά του Αν. Αιγαίου; Κάποια στιγμή όμως η Ελλάδα θα πρέπει να ασκήσει τα δικά της βέτο στην «χλιαρή», όπως φάνηκε και από την πρόσφατη επίσκεψη των κορυφαίων Ευρωπαίων αξιωματούχων στην Άγκυρα, ΕΕ με τον ίδιο τρόπο που έθεσε τις κόκκινες γραμμές της, μέσω του κ. Δένδια, στην Τουρκία. Μήπως υφίστανται πιέσεις στον κ. Υπουργό από κάποιες ΜΚΟ οι οποίες έχουν βρει προνομιακό πεδίο δράσης στα νησιά μας; Αυτές κάποια στιγμή όμως πρέπει να ελεγχθούν όπως έχει υποσχεθεί η Κυβέρνηση. Στο μεταναστευτικό είναι ανάγκη να ασκηθεί κρατικός έλεγχος από την Ελλάδα γιατί είναι ένα θέμα που επηρεάζει τα ζωτικά της συμφέροντα.

Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, ως αποτέλεσμα της διαχείρισης του μεταναστευτικού από τους αρμοδίους, δοκιμάζει τα όρια των ακριτικών κοινωνιών των νησιών και υφίσταται ήδη σοβαρός κίνδυνος διάρρηξης της κοινωνικής συνοχής σε αυτά. Είναι αδήριτη ανάγκη η παραφωνία της ασκούμενης πολιτικής από το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου να εντοπιστεί από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό και να αναληφθεί σχετική πρωτοβουλία ώστε να μην μετατραπούν τα ακριτικά νησιά μας σε γκέτο εγκλωβισμένων ανθρώπων. Λόγοι κοινωνικής δικαιοσύνης και λόγοι εθνικού συμφέροντος το επιβάλλουν αυτό.

Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Λέσβου