Φρίξος Δαλίτης   

Δεν θα αποφύγω τον πειρασμό, η σημερινή στήλη να αναλωθεί για να απαντήσει σε κάποιους «επιλεκτικά ευαίσθητους» – παρακλάδι ως επί το πλείστον της ελίτ του συστήματος (ναι, αυτού του οποίου παρουσιάζονται ως πολέμιοι), και ας είναι σήμερα μια ξεχωριστή μέρα της ιστορίας. Για να ασκηθεί κριτική και να ασκηθεί το δημοκρατικό δικαίωμα της ελεύθερης άποψης απέναντι σε μια ομάδα ατόμων που λειτουργούν ως τρομοκρατικοί οδοστρωτήρες έναντι της όποιας διαφορετικής άποψης, στο προσφιλές δόγμα του «όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εχθρός μας». Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όποιος δεν υιοθετεί πιστά ως ευαγγέλιο τη νέα τάξη πραγμάτων που θέλουν να επιβάλουν με τη δημιουργία μίας νέας κουλτούρας συνείδησης και λόγου, τότε είναι πληρωμένος, διεφθαρμένος και πουλημένος. Με αυτό ξεκινά και με αυτό τελειώνει η επιχειρηματολογία τους. Και χρησιμοποιώ ήπιες λέξεις διότι η επιχειρηματολογία ως όρος προϋποθέτει στοιχείο διαλόγου. Ο διάλογος όμως είναι στοιχείο δημοκρατίας και ως έννοια είναι ξένη για την «ιντελέκτιουαλ νομενκλατούρα» (ορισμένων και όχι όλων) που θέλει να αυτοπροσδιορίζεται ως πολιτική καθοδηγήτρια μιας αυτο- προσδιοριζόμενης στον χώρο της εξω-κοινοβουλευτικής Αριστεράς και της Αναρχίας, ομάδας ατόμων. Οι οποίοι εισχώρησαν στα καραβάνια της αγανάκτησης της ευρύτερης κοινωνίας κατά της διαφθοράς, της κυβέρνησης και του ευρύτερου πολιτικού συστήματος, επιχειρώντας να καπελώσουν και να οικειοποιηθούν αυτή την αντίδραση. Γιατί; Μα προφανώς για να επιβάλουν τη δική τους αντίληψη πραγμάτων επί της ιστορίας και της πολιτικής.

«Ως Δαμαί» λοιπόν και όχι «Ως Δαμέ» γιατί η ορθογραφία έχει τη σημασία της, όπως και το παιχνίδι με τις λέξεις, διότι οι λέξεις δεν είναι αθώες, είναι «σφαίρες» που σκοτώνουν! Δολοφονούν άτομα, αλλά και διαμορφώνουν συνειδήσεις. Στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι τρομαχτικό διότι αυτή η ομάδα ατόμων, εκμεταλλευόμενη τη χρονική συγκυρία της αγανάκτησης του κόσμου, επιχειρεί να ταυτίσει τη διαφθορά με τη μη λύση του Κυπριακού, διεκδικώντας άλλοθι για τις διχοτομικές αναφορές και όρους που έχουν υιοθετήσει στο γνωσσάρι τους, με επίκληση χειρισμούς ή αναφορές του Προέδρου Αναστασιάδη. Οι οποίες προεδρικές αναφορές ή χειρισμοί ενδεχομένως να τροφοδότησαν ή ακόμα και συνέβαλαν στη δημιουργία μιας περιρρέουσας περί δημιουργίας δύο κρατών. Η χρήση όμως εννοιών όπως, «κυβέρνηση στο νότο», άρα και «κυβέρνηση στο βορρά», ακόμα και εάν όπως θέλουν να το παρουσιάσουν ως γεωγραφικό προσδιορισμό, δεν παύει να προσδίδει την έννοια δύο χωριστών οντοτήτων και την έμμεση απόδοση ευθυνών στον «νότο» ότι στέκεται εμπόδιο στην επανένωση των δύο «γεωγραφικά προσδιορισθέντων» περιοχών (;) κατά το όρο που χρησιμοποιούν. Απαξιώνουν την αναφορά σε Κυπριακή Δημοκρατία. Για αναφορά σε κατοχή, δεν γίνεται καν συζήτηση… 

Δεν πρέπει όμως να μας ξενίζει και να μας φαίνεται περίεργο διότι από άτομα που κινούνται σε αυτούς τους κύκλους ξεκίνησε και η ιστορία περί «γλωσσαρίου» των δημοσιογράφων. «Είδαμε την κουφή, είδαμε τζιαι την κωλοσυρμαθκιά της», όπως αποτυπώνεται παραστατικά στην πιο αρχαία ενεργή διάλεκτο της ελληνικής γλώσσας, την κυπριακή που συνηθίζουν να χρησιμοποιούν. Διότι έτσι θεωρούν κάποιοι, ότι με αυτή την μπακαλίστικη λογική και τη δημιουργία ενός αχταρμά ευρηματικών αναφορών, θα λύσουμε το Κυπριακό. Σάμπως και η ιστορία γράφεται με όρους συναινετικής συμβίωσης ή συναινετικού διαζυγίου και ότι αυτή η καταπίεση των όρων θα λειτουργήσει με τρόπο ενισχυτικό της ειρηνικής συμβίωσης και δεν θα υποθάλπει τη φλόγα μιας νέας έκρηξης. 

Να κάνουμε την αυτοκριτική μας ο καθένας ως άτομο και ως ομάδα, σαν μια ομαδική ψυχοθεραπεία. Να μιλήσουμε για τα λάθη, τα εγκλήματα, τις σκοπιμότητες και των δύο πλευρών. Να πούμε και για τον ρόλο της Τουρκίας, της Ελλάδας, των Βρετανών, του ΝΑΤΟ και της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης. Να πούμε και για τον εθνικισμό και για το πραξικόπημα. Και ας διαφωνήσουμε σε πολλά σημεία της ανάγνωσης της ιστορίας. Να πούμε όμως και για την τουρκική εισβολή και την κατοχή, που στόχο είχε αυτό τον «γεωγραφικό προσδιορισμό», όπως μας εξήγησαν ορισμένοι για την αναφορά σε «κυβέρνηση στον νότο». Και όταν αυτοί οι κύριοι και κάποιοι άλλοι, «προειδοποιούσαν» πριν από μερικούς μήνες για την πορεία των μοτοσυκλετιστών στη Δερύνεια (την οποία θεωρούν ότι συνέβαλε στην άνοδο Τατάρ στην ηγεσία του κατοχικού καθεστώτος και όχι ότι ο Ερντογάν επέβαλε με το έτσι θέλω τον εκλεκτό του) –και είναι δικαίωμα τους να το πιστεύουν- άλλο τόσο όμως έχουν δικαίωμα και οι υπόλοιποι να προειδοποιούν για τη διχοτομική αναφορά σε «κυβέρνηση στον νότο» και σε έμμεση αναγνώριση κυριαρχίας ενός παράνομου μορφώματος στις κατεχόμενες περιοχές, που έγινε ακριβώς για να τροχιοδρομήσει την τουρκική επιδίωξη δημιουργίας δύο κρατών.

Στην επόμενη πορεία λοιπόν, να ξέρουν όσοι συμμετέχουν, πώς διαμαρτύρονται για τη διαφθορά «στην κυβέρνηση στον νότο», η οποία κρατά στην απομόνωση «την κυβέρνηση στο νβορρά»…

[email protected]