Κυπριακό: "Νέες αιματηρές συγκρούσεις από μια άδικη λύση – Πώς εξηγείται το δυτικό ενδιαφέρον"

Κυπριακό: “Νέες αιματηρές συγκρούσεις από μια άδικη λύση – Πώς εξηγείται το δυτικό ενδιαφέρον”

Λάμπρος Ζαχαρής

Με αφορμή την Πενταμερή διάσκεψη για το Κυπριακό στη Γενεύη μιλήσαμε με τον γνωστό αναλυτή, συγγραφέα και παλαίμαχο ανταποκριτή ελληνικών ΜΜΕ στη Μόσχα, Δημήτρη Κωνσταντακόπουλο, αναφορικά με το δυτικό ενδιαφέρον για την Κύπρο και τι θα σημάνει το ενδεχόμενο επιτυχίας της διάσκεψης.

Σε εξέλιξη βρίσκεται στη Γενεύη η άτυπη πενταμερής διάσκεψη για την Κύπρο. Οι εμπλεκόμενες πλευρές διατύπωσαν νωρίτερα τις θέσεις τους ενώπιον του ΓΓ του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες.

Η σημερινή και πιο κρίσιμη μέρα των διαβουλεύσεων αναμένεται να ολοκληρωθεί απόψε το βράδυ οπότε και θα συζητηθούν όλες οι θέσεις που θα κατατεθούν στο τραπέζι στη διάρκεια του δείπνου.

Κομβικά σημεία του ζητήματος επιχειρεί να αποκρυπτογραφήσει στο Sputnik ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, αναλυτής, συγγραφέας, παλαίμαχος ανταποκριτής ελληνικών ΜΜΕ στη Μόσχα, αλλά και συνεργάτης σε θέματα σχέσεων Ανατολής-Δύσης και ελέγχου των εξοπλισμών του αείμνηστου πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου.

Διάσκεψη… «για την Ευρώπη χωρίς την Ευρώπη»

Μεταξύ άλλων αναφέρει ότι πρόκειται για μια διάσκεψη «για την Ευρώπη χωρίς την Ευρώπη», εκφράζοντας την άποψη ότι η όποια μορφή λύσης του κυπριακού προβλήματος θα επηρεάσει βαθιά όχι μόνο την ισορροπία Ελλάδας – Τουρκίας και Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά όλες τις παγκόσμιες ισορροπίες.

«Στη Γενεύη, ο ΓΓ του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, οργανώνει υπό την αιγίδα του και δανείζει το κύρος του αξιώματός του σε μια διάσκεψη που αφορά τη συνταγματική συγκρότηση και το διεθνές καθεστώς της Κυπριακής Δημοκρατίας, μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η όποια λύση τυχόν εξευρεθεί στη Γενεύη θα έχει πολύ μεγάλες επιπτώσεις στην ίδια την ΕΕ, στη λειτουργία της και τις διεθνείς σχέσεις της. Όμως ο κ. Γκουτέρες απαγόρευσε στην ΕΕ να στείλει ακόμα και παρατηρητές σε μια διάσκεψη που αφορά το μέλλον ενός μέλους της και την ίδια, πολύ περισσότερο μάλιστα απ’ όσο φαντάζονται οι μάλλον αλλοπρόσαλλοι ηγέτες της» τονίζει ο κ. Κωνσταντακόπουλος.

Διότι, μεταξύ άλλων, όπως εξηγεί, το συζητούμενο στη Γενεύη σχέδιο λύσης του Κυπριακού αποδίδει στην Τουρκία πολύ προτού ενταχθεί η ίδια στην ΕΕ, δικαιώματα βέτο στην ΕΕ, μέσω του ισότιμου διαμοιρασμού της ψήφου της Λευκωσίας σε Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, που όμως ελέγχει ασφυκτικά η Άγκυρα. «Υπό μία έννοια βάζει την Τουρκία στην ΕΕ προτού μπει! Αυτό βεβαίως αρέσει πάρα πολύ και στο Λονδίνο, για να διατηρήσει έναν μοχλό πίεσης και επιρροής στην ΕΕ και μετά το Brexit».

Αυτό θα είχε συμβεί ήδη από το 2004, υποστηρίζει ο παλαίμαχος ανταποκριτής, αν η τεράστια πλειοψηφία των πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν είχαν απορρίψει το σχέδιο Ανάν στο δημοψήφισμα που έγινε τότε, «αγνοώντας τις πρωτοφανείς πιέσεις και καθαρές απειλές που δέχτηκαν από τους Αμερικανούς, τους Ευρωπαίους και πολύ μεγάλο μέρος της εξαρτημένης από αυτούς κυπριακής και ελληνικής “ελίτ”».

Τι θα συμβεί αν πετύχει η διάσκεψη

Ο κ. Κωνσταντακόπουλος δεν τάσσεται υπέρ της επιτυχίας της διάσκεψης:

«Θα επιβληθεί στον κυπριακό λαό μια άδικη λύση που δεν επιθυμεί και που δεν είναι βιώσιμη. Η σαφήνεια στις σχέσεις κυριαρχίας προστατεύει την ειρήνη. Η “εποικοδομητική ασάφεια” της βρετανικής διπλωματίας είναι ο τρόπος να προκαλούνται συγκρούσεις» εξηγεί ο έμπειρος αναλυτής.

«Γι’ αυτό και υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η λύση -επί της οποίας γίνεται η διαπραγμάτευση- να μη λειτουργήσει, αλλά να προκαλέσει, όπως και στο παρελθόν προκάλεσαν τα βρετανικά και αμερικανικά σχέδια για την Κύπρο, αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ Ελληνοκυπρίων και μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, αλλά και να παροξύνει την ένταση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας».

Και υπογραμμίζει:.

«Οποιαδήποτε άδικη, μη δημοκρατική λύση στην Κύπρο, που θα επιβληθεί στους κατοίκους της παρά τη θέλησή τους, δεν θα φέρει πιο κοντά την ειρήνη στην Κύπρο και τη Μεσόγειο. Θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις νέες συγκρούσεων, θα απειλήσει την ειρήνη στην ανατολική Μεσόγειο και θα αποτελέσει μια ωρολογιακή βόμβα για την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση».

Η περίεργη κίνηση του Γκουτέρες

Την ίδια στιγμή αναρωτιέται για το ενδιαφέρον του Γκουτέρες για την Κύπρο.

«Τον κ. Γκουτέρες δεν τον απασχολεί τώρα η Ουκρανία, το Ιράν και η ένταση στη νότια Θάλασσα της Κίνας, η επανεμφάνιση της πυρηνικής, αλλά και της απειλής των βιολογικών όπλων ή η πανδημία του χρέους που πλήττει τον νότο» αναφέρει ο κ. Κωνσταντακόπουλος.

«Όχι, τον κ. Γκουτέρες τον καίει τώρα η ειρήνη στην Κύπρο, ένα μικρό κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην ανατολική Μεσόγειο. Υπάρχει όντως μια διένεξη στην Κύπρο, που θα έπρεπε, αν ήταν δυνατό, να λυθεί εδώ και καιρό με τρόπο δημοκρατικό και βιώσιμο. Αλλά την τελευταία φορά που ήχησαν τα όπλα στο νησί, ήταν το 1974. Γιατί ο κ. Γκουτέρες θεωρεί πιο επείγον και σημαντικό να ασχοληθεί με την Κύπρο και όχι με την κατάσταση στο Ντονμπάς ή τη Μιανμάρ;» διερωτάται.

Την ίδια στιγμή εκφράζει την απορία για το γεγονός ότι ο Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών δεν κάλεσε, ούτε καν ως παρατηρητές, τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας.

«Τότε θα ήταν όλοι κάπως πιο σίγουροι ότι η λύση που θα βρεθεί δεν θα διαταράξει την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή της Μεσογείου και διεθνώς» αναφέρει μεταξύ άλλων.

Πώς εξηγείται το δυτικό ενδιαφέρον για την Κύπρο

Δεν είναι η πρώτη φορά που δυτικές δυνάμεις ενδιαφέρονται να «λύσουν» το κυπριακό παρατηρεί ο αναλυτής:

«Κάθε φορά που το έπραξαν, δεν εμπεδώθηκε κάποια ειρήνη στη Μεσόγειο, προκλήθηκαν πραξικοπήματα (στην Ελλάδα και στην Κύπρο), πολεμικές συγκρούσεις στην ίδια την Κύπρο, παρ’ ολίγον και μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Αυτό έγινε γιατί η μόνιμη επιδίωξή τους δεν ήταν να λύσουν τη διαμάχη Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων που δημιούργησαν οι ίδιοι, αλλά να αφαιρέσουν τον έλεγχο του νησιού από τους κατοίκους του, προκειμένου να το ελέγξουν απόλυτα, για να στηρίζουν από κει τις επεμβάσεις τους στην ευρεία Μέση Ανατολή και στα πλαίσια του Ψυχρού Πολέμου με τη Σοβιετική Ένωση στο παρελθόν, με τη Ρωσία τώρα.

“Όποιος ελέγχει την Κύπρο, την Κρήτη, τη Μάλτα και το Γιβραλτάρ, βασιλεύει στον κόσμο“, φέρεται να είπε ο μάλλον εγκληματίας “μάγος” της αμερικανικής πολιτικής, Χένρι Κίσινγκερ»..

Και επειδή ακριβώς συμβαίνει αυτό, σύμφωνα με τον κ Κωνσταντακόπουλο, η αμερικανική CIA έκανε ένα πραξικόπημα στην Αθήνα το 1967 και εν συνεχεία χρησιμοποίησε τη δικτατορία που η ίδια επέβαλε για να οργανώσει στη Λευκωσία ένα πραξικόπημα το 1974, «ακριβές αντίγραφο του πραξικοπήματος που οργάνωσε ο Κίσινγκερ το 1973, στο Σαντιάγκο της Χιλής».

«Μόνη διαφορά ότι ο Μακάριος επέζησε, αντίθετα με τον Αλιέντε και ο εξοχότατος κ. Κίσινγκερ έβαλε σε εφαρμογή τη δεύτερη φάση, ενθαρρύνοντας την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, αφού προηγουμένως είχε εξασφαλίσει ότι οι ελεγχόμενες από τη CIA ελληνικές ένοπλες δυνάμεις δεν θα αντιδρούσαν σε αυτή.

Το τελικό αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να υποστεί ο κυπριακός λαός περισσότερες απώλειες ως ποσοστό του πληθυσμού του απ’ ό,τι το Ιράκ στην εισβολή του 2003 και να γίνει εθνοκάθαρση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων από τον βορρά του νησιού»..

Παράλληλα, ο συγγραφέας θυμάται ότι το ίδιο το κυπριακό πρόβλημα και τη διαμάχη Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων δημιουργήθηκαν ιστορικά από τη Βρετανία, προκειμένου να μην επιτρέψει ποτέ την ανεξαρτησία του νησιού που υπήρξε αποικία της, εφαρμόζοντας την αρχή «διαίρει και βασίλευε».

«Το δήλωσε άλλωστε αυτό επισήμως, στη Βουλή των Κοινοτήτων, στις 28 Ιουλίου 1954, ο εντιμότατος Χάρι Χόπκινς λέγοντας ότι η Κύπρος ανήκει σε εκείνες της περιοχές της Κοινοπολιτείας που δεν μπορούν να αναμένουν ποτέ να γίνουν πλήρως ανεξάρτητες. Αυτή είναι η πάγια πολιτική του βρετανικού κράτους έκτοτε και αυτός είναι και ο μοναδικός λόγος που Λονδίνο και Ουάσιγκτον τραβολογάνε στη Γενεύη τον κ. Γκουτέρες».

Ο αναλυτής καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η διάσκεψη που συγκαλείται στη Γενεύη δεν έχει, και δεν μπορεί να έχει, από την ίδια τη σύνθεσή της, ως επιδίωξη μια δημοκρατική, βιώσιμη και σύμφωνη με τις αρχές του ΟΗΕ λύση του Κυπριακού.

«Μια τέτοια λύση πρέπει να τη βρουν οι ίδιοι οι κάτοικοι του νησιού και -αν τη βρουν οι εκπρόσωποί τους- να την εγκρίνουν ή να την απορρίψουν σε δημοψήφισμα οι ίδιοι οι πολίτες. Κανείς εκτός Κύπρου δεν έχει δικαίωμα και δεν μπορεί να έχει λόγο ούτε επί του εσωτερικού, ούτε επί του διεθνούς καθεστώτος της Κυπριακής Δημοκρατίας, πολύ περισσότερο δεν μπορούν και δεν δικαιούνται να έχουν λόγο για την Κύπρο αυτοί που κάλεσε στη Γενεύη ο Γκουτέρες, κατ’ εντολήν της Ουάσινγκτον και του Λονδίνου, δηλαδή η δύναμη που δημιούργησε το Κυπριακό, η Μεγάλη Βρετανία και η δύναμη που εισέβαλε στην Κύπρο το 1974, η Τουρκία» επισημαίνει.

Καταλήγοντας, τονίζει ότι «η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ένα μικρό κράτος. Η παγκόσμια γεωπολιτική σημασία του είναι όμως αντιστρόφως ανάλογη του μεγέθους του κι αυτή υπήρξε διαχρονικά η κατάρα για τον λαό του, αφού είδε να γίνεται το νησί αντικείμενο κατακτητικών επιβουλών όλων των αυτοκρατοριών που θέλησαν να κυριαρχήσουν στη Μεσόγειο και τον κόσμο».

sputniknews.gr

REAL TIME |