Γράφει ο Ελληνιστής Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

Και πάλι εύγε, υπουργέ Δένδια! Και πάλι ad majora! Εξαίσια η κωλοτούμπα σου ή, πιο αριστοκρατικά, η κυβίστησή σου: μέσα σε λίγες μέρες έγινες το πρόσωπο της ημέρας, για να μη πούμε το πρόσωπο της χρονιάς!

   Μένει να μάθουμε ποιανού λαγός είσαι: του Πάγιατ, του Τσαβούσογλου/Ερντογάν ή του Μητσοτάκη;

   Ή μάλλον των τριών μαζί, ο καθένας με το μερίδιο του, οι τρεις καβαλάρηδες της Αποκάλυψης.

   Το βασικό είναι ότι το «ελληνικό ανάστημα» στην Άγκυρα ήταν, υποπτευόμαστε,  υπολογισμένο θέατρο, μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα έγινε ο «ελληνικός τάφος», προς αγαλλίαση και τέρψη των τριών προαναφερθέντων, ο τρίτος εκ των οποίων δεν μπόρεσε να μη σπεύσει να δηλώσει, ωσάν από υποχρέωση, ότι «θα συναντήσω τον Ερντογάν», υποθέτουμε γρήγορα, τώρα που το σίδερο είναι ζεστό και η Ελλάδα γυμνώθηκε τελείως, ο Δένδιας την ξεγύμνωσε και είναι έτοιμη να δοθεί, εύκολη λεία, με ευλογούντα τον Αμερικανό  συνεχώς σε ενέδρα factotum και πάτρωνα.

   Τελικά οι Έλληνες κυβερνητικοί έδειξαν ακόμη μια φορά πως είναι εντελώς αναξιόπιστοι στα συμφέροντα της χώρας τους, και ως εκ τούτου πολιτικά ανήθικοι έχοντας υπόψη ότι η πολιτική αναξιοπιστία συγγενεύει στενά με την πολιτική ανηθικότητα.

   Βιαστήκαμε όντως όλοι  να πλέξουμε το εγκώμιο του υπουργού-ανεμοδείκτη Νίκου Δένδια και «πριν αλέκτορα φωνήσαι» ο άνθρωπος αυτός μας προσγείωσε ανώμαλα με τις δηλώσεις του – ως μη όφειλε – στη Σαουδική Αραβία.

   Και εκεί που πήγαμε να σκεφτούμε ότι επιτέλους είχαμε παρακολουθήσει στην Άγκυρα τα εγκαίνια μιας νέας, δυναμικής, εξωστρεφής, ανεξάρτητης από «εξωτερικά δάχτυλα» πολιτικής υπέρ των απαράβατων ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και συμφερόντων στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο,

   μπαμ ηκούσθη στον αέρα, τα τείχη του ελληνικού πολιτικού κάστρου έγιναν μεμιάς θρύψαλα, η αρνητικότητα πήρε πάλι το πάνω χέρι, και ο προ τινος υπερήφανος ιππότης έγινε σκυλάκι που σέρνεται στα κελεύσματα όποιων τρίτων και απεμπολεί, ευχαρίστως και χαρούμενα(!), όλες τις σημαντικές ελληνικές προοπτικές.                

   Και τα «απαράβατα» έγιναν εντελώς «διάτρητα» και τα «κυριαρχικά» έγιναν «αέρας κοπανιστός».

   Πάλι ο φόβος του είναι και η μιζέρια του φαίνεσθαι!!

   Με ένα σμπάρο, λοιπόν, όχι δυο αλλά τρία τρυγόνια, κι ας εμείς οι ίδιοι   απαξιώνουμε  διεθνώς τη χώρα μας για να μην δυσαρεστηθούν οι «φίλοι» μας, παλιοί και νέοι.

   Μήπως, περιώνυμε υπουργέ, επιστρέφοντας στην Αθήνα σε μάλωσε, σε έκανε ντα-ντα ο προϊστάμενός σου και εσύ στα γρήγορα, μη σε απολύσει, τα μάζεψες τα φτεράκια σου που για πρώτη φορά είχες τη τολμήσει να ανοίξεις αποφασιστικά και όλοι μας είχαμε πιστέψει, οι αφελείς, ότι απλωμένα θα έμεναν από εδώ και πέρα;!

   Και τέλεια ήταν η άμεση ευκαιρία με τους Σαουδάραβες για να επαναφέρεις την Ελλάδα στη κακομοιριά της εσωστρέφειας της που τόσο πολύ συμφέρει σε Γερμανούς, Αμερικανούς και Τούρκους;!

   Τρία τρυγόνια λοιπόν λέγαμε. Και ποια είναι;

   Πολύ απλά: 1) πάνε στράφι τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα σε Αιγαίο και ανατολική Μεσόγειο, ελληνική ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, 2) ξαναπέφτει η Ελλάδα σε θέση ολικής υπαγωγής (και στους φίλους Σαουδάραβες!) στο ενεργειακό, 3) αφήνεται ελεύθερο το όλο τοπίο – Αιγαίο και ανατολική Μεσόγειος – στην αδηφαγία της Τουρκίας η οποία δηλώνει με όλη της την άνεση πια πως δικαιώνεται(!!!) και η Ελλάδα λέει μπούρδες όταν μιλάει για δικά της δικαιώματα στις δυο θαλάσσιες περιοχές.

   Αυτή είναι η άμεση συνέπεια των λόγων που αμόλησε (θα έλεγα μια άλλη λέξη πιο βαριά) ο Δένδιας, ο οποίος σίγουρα συνειδητά μάλλον το καταλαβαίνει, για να δεχτεί να είναι ο «επίσημος εκφραστής» στο διεθνή χώρο.

   Για να πούμε την αλήθεια, πολύ, πάρα πολύ μας είχε εκπλήξει το «ανάστημα» που είχε υψώσει στην Άγκυρα. Δεν ήταν φυσιολογικό για Έλληνα πολιτικό! «Να το δω και να μην το πιστέψω!» Κάτι τόσο πρωτόγνωρο που δεν μπορέσαμε να μη σκεφτούμε: αλήθεια, troppo bello per esser vero, όπως «μοιρολογούμε» στη χώρα μας.                

   Εύγε, υπουργέ Δένδια, λοιπόν, πάλι εύγε που κατακρήμνισες ό, τι «έδειξες» να έχεις χτίσει πριν από μια εβδομάδα! Και πάλι ad majora! Υπάρχουν ακόμη και άλλα ελληνικά που μπορείς να διαλύσεις για τη δόξα της ημισελήνου που τώρα μπορεί να κυματίζει απρόσκοπτα απ’ τη Λήμνο ως τη Ρόδο και Καστελόριζο έως τη Κύπρο, σε όλη εκείνη τη θάλασσα ελληνικής και ελληνο-κυπριακής ΑΟΖ!

   Πάει και η Κύπρος! Κάτι σαν «η Κύπρος πάρθεν»! Και στο βάθος, γιατί όχι;

   Πάγια εμμονή όλων των ελληνικών κυβερνήσεων άλλωστε δεν ήταν η οριστική «απεμπλοκή» της Ελλάδας απ’ ό, τι σχετίζεται με τη Κύπρο; Ουδέποτε η Ελλάδα ενδιαφέρθηκε να διατηρήσει τη Κύπρο μέσα στα πλαίσια του Ελληνισμού. Απ’ τον Βενιζέλο και μετά.

   Από τότε που η Αγγλία, για πρώτη και τελευταία φορά χάριζε τη Κύπρο στην Ελλάδα σε αντάλλαγμα την συμμαχία της στον πόλεμο.

   Και βέβαια τότε θα πει κανείς: μα πως τα κατάφεραν αυτοί οι Έλληνες «πολιτικοί» να βάλουν μεν την Ελλάδα στον πόλεμο ως σύμμαχο των Άγγλων/Γάλλων, αλλά να μη πάρουν δε τη Κύπρο που η Αλβιώνη τους την έδινε!! Πώς τα κατάφεραν να μην πάρουν κάτι που τους δινόταν δώρο!!

   Από τότε δεν την ήθελε.

   Και τώρα πάλι στη Γενεύη, σε μερικές μέρες, θα φανεί η συνέχεια. Ούτε καν ένας Κοτζιάς αυτή τη φορά δεν υπάρχει. Μόνο ένας ύποπτος πια Δένδιας ο οποίος καλά πας κορόϊδεψε – αυτό πρέπει να του το αναγνωρίσουμε, ειλικρινά.

   Βέβαια, τώρα που το σκεφτόμαστε, ο Δένδιας στ’ αλήθεια, με τα λόγια του στην Arab News, ανέτρεψε κάποια υπάρχουσα – που δεν την είδαμε ποτέ όμως – ελληνική πολιτική εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων κάπου σε Αιγαίο/ανατολική Μεσόγειο;

   Δεν πιστεύω. Δεν νομίζω να υπάρχει ούτε και είδα ποτέ μια τοιαύτη πολιτική σε εξέλιξη. Πουθενά!, αν θέλουμε να πούμε όλη την αλήθεια, όσο δυσάρεστη κι αν είναι.

   Τεμάχια «οικοπέδων» έχουν όντως οριστεί, από τη Κέρκυρα ως νότια της Κρήτης. Μόνο στα χαρτιά όμως. Υπάρχουν ίσως και διαγωνισμοί για παραχωρήσεις εκμετάλλευσης; Πού είναι; Μήπως στις ελληνικές καλένδες;! Μάλλον αυτό είναι, όχι το πιο πιθανόν, αλλά το πιο σίγουρο.

   Και τότε λένε πως ο Δένδιας μας προσγείωσε ανώμαλα.

   Λάθος! και είναι καιρός να το καταλάβουμε: ο κύριος Δένδιας δεν έκανε τίποτα άλλο από το να συγκεκριμενοποιήσει μια μακροχρόνια ελληνική πολιτική συμπεριφορά αγνόησης των πάντων όσων αφορούν την ελληνική υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, διότι:

   – ουδέποτε η Ελλάδα ενδιαφέρθηκε να ορίσει γης υφαλοκρηπίδα της

   – ουδέποτε η Ελλάδα θέλησε να οριοθετήσει την ΑΟΖ της – όχι μόνο, αλλά ούτε καν θέλησε να την ανακηρύξει, απλά!

   – ουδέποτε η Ελλάδα μερίμνησε να ενεργήσει για να ψάξει υδρογονάνθρακες και να απαλλαχθεί, εν μέρει ή ολοσχερώς, απ’ την αφαίμαξη της αγοράς τους απ’ «έξω» (προπαντός, να μη χάσουμε το πετρέλαιο/φυσικό αέριο της Σαουδαραβίας!),

   – ουδέποτε η Ελλάδα, με ΑΟΖ ή χωρικά ύδατα 12 ν.μ.,  θέλησε να προστατέψει τους ψαράδες της και τα αλιευτικά τους δικαιώματα, όπως και το εθνικό δικαίωμα αλιείας ως μια από τις βασικές «βιομηχανίες» της χώρας.

   Με απόλυτη ακρίβεια ο εξαίρετος πολιτικός αναλυτής Γιώργος Ρωμανός (iEpikaira, 23.4.2021, Εθνική υποχώρηση, σάλπισε ο κ. Δένδιας – Η Ελλάς αυτοκτονούσα δεν ενδιαφέρεται για πετρέλαια και αέρια;) επισημαίνει: «το μόνο παραγωγικό κοίτασμα… είναι αυτό που ανέδειξε η δικτατορία των Συνταγματαρχών, το Πρίνος 1 (1971-1974, Φεβρουάριος) στη Θάσο. Αντίθετα, 48 χρόνια μετά η πολιτική τάξη της χώρας (δημοκρατικά διαπλεκόμενη ανθελληνικά) δεν έδωσε στη χώρα μας ούτε ένα, έστω ανάλογο, κοίτασμα από το άφθονο ενεργειακό της πλούτο».

   Πριν ο Δένδιας μεταβεί στην Άγκυρα τον επισκέφθηκε στο γραφείο του ο Πάγιατ, όπως ξέρουμε.

   Ό, τι επακολούθησε λοιπόν, ένα σκοτσέζικο ντους που αφήνει την Ελλάδα «στα κρύα του λουτρού», κάποιο πουλάκι μας λέει πως είναι καρπός αυτής της ξαφνικής συνάντησης Δένδια-Πάγιατ.

   Ουσιαστικά, ένα καρότο/μπαστούνι: πρώτα καρότο σε Ελλάδα, μπαστούνι σε Τουρκία και μετά μπαστούνι σε Ελλάδα, καρότο σε Τουρκία – από το αστόμα του ιδίου ανθρώπου.

   Και το ότι θα ακολουθούσε το «μπαστούνι» για την Ελλάδα φάνηκε από την συμπεριφορά του Μητσοτάκη μετά το δήθεν «μπαστούνι» για την Τουρκία και το καρότο για την Ελλάδα στην Άγκυρα:

   μια πολύ σιωπηρή συμπεριφορά, σαν να ήθελε να μη δώσει καμία έμφαση στον «ηρωϊσμό» του Δένδια σε τουρκικό έδαφος, που σφόδρα στενοχώρησε τους Γερμανούς της Μέρκελ: καμία δημόσια επιβράβευση, καμία δημόσια υποστήριξη του υπουργού του.

   Αντ΄ αυτών, τί είπε ο αθεόφοβος; «Θα πάω να συναντήσω τον Ερντογάν», είπε, και όλοι διερωτηθήκαμε: πού κολλάει αυτό τώρα; Τί το αναπάντεχο έχουν να μοιραστούν οι δυό τους;

   Ναι, τώρα το καταλάβαμε: κολλάει, κολλάει και πώς σε όσα, μερικές μέρες μετά, μάλλον βάσει του σεναρίου Πάγιατ, ξεστόμισε ο ίδιος ο Δένδιας, νέος Ιανός, για να θάψει κανονικά την Ελλάδα και να αναστήσει κανονικά την Τουρκία.

   Όλη η κρυμμένη αλήθεια για την διαχρονική ελληνική ανυπαρξία στην ενεργειακή εκμετάλλευση, για την διαχρονική αρνητική ελληνική συμπεριφορά ως προς την υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ της, για την διαχρονική ελληνική αδιαφορία στις τουρκικές πειρατικές επιδρομές «ερευνών» σε Αιγαίο και ανατολική Μεσόγειο (ελληνική ΑΟΖ, ελληνο-κυπριακή ΑΟΖ),

   εμφανίστηκε τώρα στα λόγια του Δένδια: ορίστε γιατί όλα αυτή η χρόνια αδράνεια της Ελλάδας για τον ενεργειακό της πλούτο!!

   Μπράβο Δένδια: χρυσάφι αλήθειας τα λόγια σου!

   Βεβαίως, πέραν αυτού,  οι «δικαιολογίες» του είναι τελείως γελοιωδέστατες – τί κρίμα ένας σοβαρός άνδρας να ξεφτιλίζεται έτσι! -, οι δικαιολογίες που, ποιος ξέρει;, του ενέπνευσε ο Πάγιατ μήπως;, δεν στέκονται με τίποτα όρθιες,  όταν λέει το αμίμητο: «Η Ελλάδα πιστεύει στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και δεν πρόκειται να αρχίσει να σκάβει στον βυθό της Μεσογείου για να βρει αέριο και πετρέλαιο».

   Όπως ξέρουμε, όλες οι χώρες της Ευρώπης, και οι πιο τεχνολογικά προηγμένες, κάτι που μάλλον δεν σχετίζεται με την Ελλάδα, μιλούν για τη πίστη τους στις ανανεώσιμες πηγές και για τις ενέργειες τους να τις καθιερώσουν ως πιο συμφέρουσες.

   Ασφαλώς. Ωστόσο, ώσπου να έρθει εκείνη η ώρα – η οποία δεν φαίνεται να είναι και πίσω απ’ τη πόρτα – δεν παύουν μια στιγμή να προμηθεύονται και να παράγουν οι ίδιες, όσο μπορούν, για τις ενεργειακές τους ανάγκες, τα προϊόντα της εκμετάλλευσης των σημερινών υδρογονανθράκων (πετρέλαιο, αέριο).

   Οπότε, κατά βάθος οι «ατυχείς» δηλώσεις του Δένδια δεν είναι καθόλου «ατυχείς» – είναι απολύτως στοχευμένες και δείχνουν, καθαρότατα πλέον, ποια θα είναι η πορεία της Ελλάδας από εδώ και πέρα, με βάση τα «σχέδια» στα οποία κανείς δεν θέλει να πιστέψει πολύ λανθασμένα θεωρώντας τα «υπερβολές» και ανούσιες

   Ως τώρα όλα πηγαίνουν κατ’ ευχή. Η πλήρης οικονομική εξόντωση της Ελλάδας είναι γεγονός: – εξαφανίστηκαν όλες οι μεγαλύτερες και καλύτερες βιομηχανίες της και εκείνες οι ελάχιστες που έμειναν ή πνέουν τα λοίσθια (ακόμη περισσότερο τώρα με την πανδημία)  ή πουλιούνται στους ξένους και φεύγουν απ΄ τη χώρα. Ό, τι είναι βιομηχανικό οι Έλληνες πρέπει να το αγοράσουν απ’ το εξωτερικό, και κοστίζει,

                        – εξαφανίστηκαν όλες οι ελληνικές βιοτεχνίες και εκείνες που έμειναν, ελαχιστότατες, φυτοζωούν στη μιζέρια,

                        – εξαφανίστηκαν οι ελληνικές αμυντικές βιομηχανίες, και ό, τι έμεινε δεν αξίζει τίποτα μπροστά στις μεγάλες, εξειδικευμένες ανάγκες που έχει ο ελληνικός στρατός ξηράς, θαλάσσης και αέρος,

                        – εξαφανίστηκαν οι μεγάλες ναυπηγικές μονάδες και η Ελλάδα δεν παράγει πια κανένα πλοίο,

                        – με νύχια και με δόντια γίνεται πόλεμος για να διατηρηθεί στα πόδια της η ελληνική γεωργία και δεν μετριούνται πια οι περιπτώσεις εγκατάλειψης αγροτικών προϊόντων, αγροτών και αγρών,

                        – με νύχια και με δόντια γίνεται πόλεμος φια να διατηρηθεί μια κάποια «εθνική αλιεία» με τους Έλληνες ψαράδες να μένουν τελείως ανυπεράσπιστοι μπροστά στις τουρκικές επιδρομές γιγαντιαίων αλιευτικών ως και μέσα στα 6 ν..μ. της ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης στο Αιγαίο.

   Αυτά και άλλα πολλά τεκμήρια μιας τρομακτικής διάλυσης όλων των παραγωγικών ιστών για να μη διαθέτει η Ελλάδα καμία δική της παραγωγή και να είναι υποχρεωμένη να αγοράζει τα πάντα απ’ τους ξένους!!

   Τί έμεινε; Τα νησιά του Αιγαίο, που «είναι ένας παράδεισος στη γη», ένας ωραίος χώρος για τους γερμανο-κοινοτικούς συνταξιούχους και τουρίστες!!

   Η Ελλάδα, με τα λόγια του Δένδια, παραδίδει στη Τουρκία το μισό αν όχι ολόκληρο το Αιγαίο και όλη τη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Ρόδου, Κρήτης και Κύπρου, με το έρημο σύμπλεγμα του Καστελόριζου εκτεθειμένο στον αφανισμό.

   Με τα λόγια του Δένδια η Ελλάδα θα συνεχίσει όλο και περισσότερο να υπόκειται στην αφαίμαξη της αγοράς ενεργειακών πόρων και διόλου απίθανο να έρθει μια μέρα που θα αγοράζει αέριο και πετρέλαιο απ’ τη Τουρκία(!) και τις γεωτρήσεις της σε Αιγαίο και ανατολική Μεσόγειο, εάν κάτι δεν συμβεί το ουσιαστικό που θα σταματήσει τη Τουρκία και θα ακυρώσει όλα τα «προγράμματά» της επέκτασης και κυριαρχίας.

   Η συρρίκνωση της Ελλάδας επομένως είναι θέμα χρόνου, βάση των λεγόμενων του υπουργού Δένδια.

   Εφόσον η ίδια παραιτείται απ’ τα κυριαρχικά της δικαιώματα σε Αιγαίο και ανατολική Μεσόγειο, η ίδια της η ύπαρξη είναι υπό παραίτηση.

   Και εάν συνδυάσουμε την «κατά Δένδια» παραίτηση με την ήδη ενεργό παραίτηση που προήλθε από την «Συμφωνία των Πρεσπών» και όλα όσα μπορούν να είναι τα επακόλουθά της, και με την εν εξελίξει σταδιακή ελληνική παραίτηση στη Θράκη υπέρ τουρκικής επικράτησης,

   τότε το μέλλον της Ελλάδας πολύ μοιάζει να είναι εκείνο που προβλέπει το λεγόμενο «Σχέδιο Φαιδώρα», όσο παράλογο και φαντασιόπληκτο θα μπορούσε να φαίνεται σε μερικούς αθεράπευτους «αφελείς» και «άπιστους».

   Κάτι άλλωστε που πλησιάζει σε ό, τι μας υπενθυμίζει πάλι ο Γιώργος Ρωμανός στο προαναφερθέν άρθρο του: «Αυτό που θέλουν να απομείνει είναι δυο-τρεις «Ζώνες Ελεύθερου Εμπορίου» σε Θεσσαλία, Νησιά, Πελοπόννησο-Κρήτη, πράγμα που εντάσσεται στα ψηφισμένα (για να μη ξεχνιόμαστε…) σχέδια της Ε.Ε.».

                                                                                         Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

                                                                                                 Ελληνιστής

ΥΓ.  Μετά το όχι και τόσο αναπάντεχο, τελικά, πυροτέχνημα του Δένδια, τίθεται το ερώτημα: οι λεγόμενες «διερευνητικές» αποκλειστικά και μόνο – όπως μας παραμυθιάζουν οι Έλληνες κυβερνώντες, εμάς τον κόσμο αλλά πιότερο τους Έλληνες πολίτες τους – για την υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ με την Τουρκία,

υπάρχει πια κάποιος λόγος να συνεχιστούν, δοθέντος του ότι η Ελλάδα, παραιτούμενη από κάθε βούληση κυριαρχίας στις δικές της θαλάσσιες περιοχές και εξερεύνησης/εκμετάλλευσης του εκεί ευρισκόμενου θαλάσσιου ορυκτού πλούτου, εμμέσως πλην σαφέστατα παραιτήθηκε και από όποια, τυπική και νομική, πρόθεση/βούληση οριοθέτησης αυτών των περιοχών;

Η απάντηση θα πρέπει να είναι: όχι, δεν χρειάζεται πια, περιττεύουν, μιας και οι Δένδιας/Μητσοτάκης αφήνουν ελεύθερο όλο το «έδαφος» στους Τούρκους να «σκάψουν αυτοί, να βρουν και να πάρουν τον ελληνικό ορυκτό πλούτο από τα 6 ναυτικά μίλια και ένα μέτρο των ελληνικών χορικών υδάτων του βορείου Αιγαίου έως την ανύπαρκτη για τους Τούρκους ΑΟΖ.

Εκτός και εάν δεν είναι μόνο για υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ, όπως ασύστολα ψεύδονται, αλλά για όλη τη «τουρκική ατζέντα» συζήτησης ελληνικών παραχωρήσεων μέσα σε μια «σαλαμοποίηση» που δεν αφήνει κανένα περιθώριο αναγνώρισης στα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, οπότε πάλι οι διερευνητικές» καταντούν μια τραγική παρωδία που μόνο ένας βαθιά κοιμισμένος ελληνικός λαός θα μπορούσε να δεχθεί, κάτι σίγουρα δύσκολο γνωρίζοντας περί τίνος πρόκειται.

Ή μήπως είναι ξύπνιος (και δεν το ξέρουμε!) και δεν το επιτρέπει;!

              …………………………………………………………………………………….