Από δημιουργίας του Κυπριακού προβλήματος, και τις όποιες προσπάθειες γίνονταν για επίλυση του, πάντα η Τουρκία ήταν σε θέση πλεονεκτική, με μαξιμαλιστικές θέσεις και δια της μεθόδου της σαλαμοποίησης δια μέσου του χρόνου πετύχανε πάντα τους στόχους της, κερδίζοντας και κεφαλαιοποιώντας τα κέρδη της, εις βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ), της νόμιμης αναγνωρισμένης Κυβέρνησης της Κύπρου, όπως καμαρώνουν να λένε αυτοβαυκαλιζόμενοι οι εκάστοτε κυβερνώντες και όχι μόνο. Ο βαυκαλισμός είναι ένα από τα αγαπημένα σπορ της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτικών της Κύπρου. Οι πιο μεγάλοι στην ηλικία θυμούνται τις θέσεις που είχε διαχρονικά η ΚΔ και οι Τούρκοι και πως η ΚΔ υποχωρούσε στις απαιτήσεις των Τούρκων και οι τελευταίοι με την πάροδο του χρόνου είχαν όλο και πιο σκληρές θέσεις με παράλογες απαιτήσεις. Αρχή ήταν η από μέρους της ΚΔ αποδοχή των Τουρκικών Δεδομένων που επέβαλε η Τουρκία. Δεν είναι τυχαίο που η Ελληνική πλευρά πάει στην πενταμερή έχοντας τις θέσεις που είχε η Τουρκία το 1996 και που ακόμα και ο Κληρίδης απόρριψε τότε (ανάλυση Γιάννου Χαραλαμπίδη). Στις τουρκικές απαιτήσεις σταθμό αποτέλεσε το βρετανικό κατασκεύασμα με το περιτύλιγμα του ΟΗΕ που λεγόταν Σχέδιο Άναν. Ένα σχέδιο, ανορθόδοξο, αντιδημοκρατικό, ρατσιστικό, δυσλειτουργικό, που έθετε την Κύπρο υπό τον πλήρη έλεγχο της Τουρκίας, ικανοποιώντας τις απαιτήσεις της και διατηρώντας παράλληλα ζωντανή τη στρατηγική θέση του Ηνωμένου Βασιλείου για το ΝΑΤΟ, αφού με την αποδοχή του σχεδίου Aνάν θα εξασφαλίζονταν εσαεί οι Βρετανικές Στρατιωτικές Βάσεις στην Κύπρο. Δεν θα γίνει αναφορά στα μεγάλα λάθη που έγιναν διαχρονικά από την ΚΔ, παρά μόνο στην εγκληματική πράξη του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας Γ. Βασιλείου κατόπιν προτροπής της Μ. Θάτσερ να συμπεριληφθεί στο ψήφισμα του ΣΑ 649/1990 στις 12 Μαρτίου 1990 ότι η λύση στο Κυπριακό πρόβλημα θα ήταν η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Δε νομίζω στα χρονικά του μπιλιάρδου το ΣΑ του ΟΗΕ να επέβαλε τη μορφή της λύσης σε ένα πολιτικό πρόβλημα, και πολύ περισσότερο σε χώρα που έγινε στρατιωτική εισβολή, εγκλήματα και συνεχίζεται η κατοχή με συνεχείς απειλές και παραβιάσεις σε ξηρά, θάλασσα και αέρα. Το γεγονός ότι πολλοί σε Κύπρο και Ελλάδα μετά την επιβολή από το Ερντογάν του ψευδοπροέδρου των κατεχομένων Ερσίν Τατάρ, ευρέθησαν προ εκπλήξεως για τις θέσεις που έχει διατυπώσει φανερώνει την τραγικότητα της Ελληνικής πλευράς, που ουδόλως παρακολουθεί, αναλύει και ζυγίζει τις ενέργειες της Τουρκίας που καθορίζει τα πάντα στο ψευδοκράτος και με εκβιαστικά διλήμματα εξευτελίζει την ΚΔ. Στην παρούσα φάση τα εξευτελιστικά διλήμματα είναι η λύση των δυο κρατών και ο εποικισμός της Αμμοχώστου, που προβληματίζουν την Ελληνική πλευρά. Ο γράφων εισηγείται υπό μορφή «υπόθεσης εργασίας» στην κυπριακή Κυβέρνηση και τα πολιτικά Κόμματα που θα συνοδεύσουν τον Πρόεδρο στις συνομιλίες, να μελετήσουν καλά και σε περίπτωση εμμονής της Τουρκίας στη λύση δυο κρατών, να προβάλει η ελληνική πλευρά ότι σε αυτή την περίπτωση (δεδομένου ότι το έχει μελετήσει καλά και σε συνεννόηση με την Ελλάδα) την ένωση της Κυπριακής Δημοκρατίας με την Ελλάδα. Σε τέτοια περίπτωση θ’ αλλάξει άρδην η γεωπολιτική κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγεια με μια Τουρκία να έχει ελληνικά εδάφη με ελληνικές ΕΔ από δυσμών και νότου με ότι αυτό συνεπάγεται.

Πρέπει σε κάποια στιγμή η ελληνική πλευρά να σταματήσει την καταστροφική της πολιτική ικανοποιώντας τις τουρκικές θέσεις που εξυπηρετούν τα τουρκικά εθνικά συμφέροντα και τις Βρετανικά βάζοντας στο σβέρκο των Ελλήνων τούς εσαεί δόλιους εχθρούς του ελληνισμού τους Βρετανούς. Πρέπει να τεθεί τέρμα στα επικοινωνιακά παιχνίδια και την εξευμενιστική πολιτική και να σπάσει η διπλωματική ομηρία στην οποία έχει περιέλθει εδώ και δεκαετίες ο ελληνισμός επιρρίπτοντας τις ευθύνες στο παρελθόν και να προβάλλει θέσεις που να είναι στα πλαίσια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ΕΕ και του ΟΗΕ.