Cengiz Aktar

Η «πολιτική» της Τουρκίας στην ΕΕ εμπνέεται σε μεγάλο βαθμό από την προσέγγιση χαλάρωσης της κυβέρνησης του Βερολίνου και αυτό συνέβη από τα τέλη του 2015. Αργά, αλλά σίγουρα, το Βερολίνο κατάφερε να συγκεντρώσει γύρω του τουλάχιστον επτά χώρες υπέρ του Ερντογάν (Βουλγαρία, Ουγγαρία, Ιταλία, Μάλτα, Πολωνία, Ρουμανία και Ισπανία) με σκοπό να επιβάλουν στο Συμβούλιο της ΕΕ και στην Επιτροπή της ΕΕ μια θετική προς την Τουρκία ατζέντα.

Παρά τις πιθανότητες και τις επικίνδυνες απειλές κατά τη διάρκεια του 2020 από τον ισχυρό της Άγκυρας, η Καγκελάριος, ο μοναδικός αρχηγός της Δύσης που έχει οικοδομήσει μια ζεστή σχέση με τον Ερντογάν, κατάφερε να επιτύχει τον στόχο της στο Ειδικό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Οκτωβρίου. Αποφασίστηκε ότι, «υπό την προϋπόθεση ότι θα διατηρηθούν εποικοδομητικές προσπάθειες για να σταματήσουν οι παράνομες δραστηριότητες έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συμφώνησε να ξεκινήσει μια θετική πολιτική ατζέντα ΕΕ-Τουρκίας με ιδιαίτερη έμφαση στον εκσυγχρονισμό της Τελωνειακής Ένωσης και διευκόλυνση του εμπορίου, τις επαφές μεταξύ ανθρώπων, τους διαλόγους υψηλού επιπέδου, της συνεχής συνεργασία σε θέματα μετανάστευσης, σύμφωνα με κοινή δήλωση ΕΕ-Τουρκίας του 2016. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καλεί τον Πρόεδρό του, σε συνεργασία με τον Πρόεδρο της Επιτροπής και με την υποστήριξη του Ύπατου Εκπροσώπου, να εκπονήσει σχετική πρόταση για την αναζωογόνηση της ατζέντας ΕΕ-Τουρκίας. “

Στην ίδια συνάντηση η ΕΕ αποφάσισε να κυρώσει το καθεστώς του Μινσκ, ενώ συνειδητά απέφυγε να κυρώσει το καθεστώς της Άγκυρας. Η Μέρκελ στο τέλος της συγκέντρωσης υπενθύμισε με υπερηφάνεια τη σημασία των κυρώσεων για όσους στη Λευκορωσία. Εν πάση περιπτώσει, η συζήτηση για την κύρωση σχετικά με την Άγκυρα δεν αφορούσε την αντιδημοκρατική συμπεριφορά, αλλά την πολεμική συμπεριφορά κατά της Κύπρου και της Ελλάδας.

Θεωρώντας ως δεδομένη την κενή, αλλά «ειρηνική» ρητορική της Άγκυρας, η ΕΕ ξεκίνησε γρήγορα τη θετική της ατζέντα και ανέθεσε στον Ύπατο Εκπρόσωπο για εξωτερικές υποθέσεις να γεμίσει το κενό κέλυφος. Ο Josep Borrell ανέλαβε το νέο του έργο με τόσο ζήλο που προχώρησε στο να μετατρέψει το ολοκληρωτικό τουρκικό καθεστώς σε δημοκρατία.

Το καθεστώς της Άγκυρας θεωρήθηκε ότι επιβεβαιώνει την αγένεια και τη μυογονική του φύση και οι εκπρόσωποι της ΕΕ θεωρήθηκαν ανίκανοι να συνεργαστούν.

Τα δυτικά πρακτορεία ειδήσεων ενθουσιάστηκαν για τη φήμη και τις σκανδαλώδεις πτυχές του λεγόμενου Sofagate και επέμειναν στη σκόπιμη ταπείνωση της Ursula von der Leyen. Πολύ λίγοι παρατήρησαν ότι με την επίσκεψή τους και οι δύο εκπρόσωποι ήταν εξευτελιστικοί, αν όχι προσβλητικοί, τουλάχιστον ο μισός πληθυσμός της Τουρκίας υποφέρει από τη σιδερένια γροθιά του οικοδεσπότη τους.

Ο Πρόεδρος της Επιτροπής, επιμένοντας στην ιδιωτική συνέντευξη τύπου σχετικά με τη σημασία της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης για την πρόληψη και την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της οικιακής βίας, η οποία φαινομενικά απορρίφθηκε από τον Ερντογάν, απετέλεσε μια ομολογία αδυναμίας. Τα ζητήματα της σύμβασης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν αποτελούν μέρος της νέας πολιτικής της ΕΕ για την Τουρκία!

Αξίζει να σημειωθεί ότι η ΕΕ που απομακρύνεται από τις αρχές της, τουλάχιστον όσον αφορά την ολοκληρωτική Τουρκία, μετουσιώνει το Συμβούλιο της Ευρώπης ως σημαντικό θεσμό που υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα μέσω των επιτροπών και των μόνιμων οργάνων του. Τέλος, όλη αυτή η συλλογική φάρσα δεν εξαγοράστηκε από μια κοινή δήλωση, ούτε στην Ευρώπη ούτε στην Τουρκία. 

πηγή: ahvalnews