REAL TIME |

Weather Icon

Περί πολιτικής κυριαρχίας στην Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ)

Περί πολιτικής κυριαρχίας στην Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ)

Χρήστος Ιακώβου*

Η συζήτηση για τα δύο κράτη και η έννοια της πολιτικής ισότητας έχουν υπερκαλύψει τον εσωτερικό δημόσιο διάλογο για το εθνικό μας θέμα. Μπορεί για κάποιους ο όροι αυτοί να είναι νεολογισμοί στο πολιτικό λεξικό για άλλους πρόκειται για αναμάσημα και μηρύκασμα παλαιάς ορολογίας, η οποία στο παρελθόν δεν χωνεύτηκε καταλλήλως. Αυτό όμως το οποίο καταδεικνύει η χρήση της συγκεκριμένης ορολογίας είναι ότι οι Τούρκοι σταδιακώς και βαθμιαίως άλλαξαν την ουσία των συνομιλιών και προσπαθούν να επιβάλουν στην δική μας πλευρά νέες παραστάσεις λύσεως. Αυτό βεβαίως ήταν αναμενόμενο αφού η τουρκική πλευρά προσαρμόζει την ρητορική της στην ουσία της πολιτικής της, δηλαδή την σταδιακή προσαρμογή της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ) στη δική της στοχοθεσία με την ελληνική πλευρά να περιορίζεται σε ακροβατικά ψελλίσματα.

Όταν έγινε αποδεκτή η πολιτική ισότητα από την ελληνική πλευρά στο πλαίσιο της ΔΔΟ, η ερμηνεία που δόθηκε ήταν ότι θα εξασφαλιζόταν αποτελεσματική συμμετοχή τόσο στους θεσμούς όσο και στη διαδικασία λήψεως αποφάσεων του ομόσπονδου κράτους. Η τουρκική πλευρά σταδιακώς άρχισε να προβάλλει το επιχείρημα ότι για να υπάρξει αποτελεσματική συμμετοχή είναι απαραίτητη προϋπόθεση η ίση αριθμητική συμμετοχή Ελλήνων και Τούρκων στους θεσμούς ή δικαίωμα αρνησικυρίας (βέτο) σε περιπτώσεις που δεν υπάρχει αριθμητική ισότητα. Το επιχείρημα αυτό της τουρκικής πλευράς ήταν αναμενόμενο και προ πολλού προβλέψιμο και υπήρξε απόρροια της αποδοχής του διοικητικού, γεωγραφικού και πληθυσμιακού διαχωρισμού της Κύπρου ως βάσης λύσης, ήτοι ΔΔΟ. Αυτό θα διεκδικήσουν οι Τούρκοι μέχρι τέλους, συνδυάζοντάς το με τη λογική της συνένωσης δύο κρατών. Τώρα προετοιμάζουν το έδαφος για να εξασφαλίσουν διεθνή υποστήριξη σε βάθος χρόνου και νέα δική μας διολίσθηση.

Αναμφιβόλως, οι συζητήσεις για το Κυπριακό απέχουν πολύ από το να ευρίσκονται πλησίον των στόχων και των παραστάσεων της λύσεως όπως η ελληνική πλευρά τους διεμόρφωσε αμέσως μετά την εισβολή και ακόμη περισσότερο όταν η πολιτική ηγεσία έκανε τον ούτω καλούμενο «οδυνηρό συμβιβασμό» δίκην ΔΔΟ. Είναι ευδιάκριτο ότι οι προσπάθειες επίλυσης του προβλήματος διολισθαίνουν βαθμιαίως και σταθερώς προς τις τουρκικές θέσεις. Αυτό οφείλεται στη, θεμελιακής σημασίας για την πορεία του Κυπριακού, αποδοχή της ΔΔΟ ως βάσης λύσης του Κυπριακού, μετά το 1974 εκ μέρους της ελληνικής πλευράς. Μοντέλο λύση το οποία, όπως συνάγεται από επισταμένες αρχειακές έρευνες δρομολόγησαν Βρετανοί και Τούρκοι πολύ πριν την εισβολή. 

Έστω και αν οι συγκλίσεις και οι ευσεβοποθισμοί των υποστηρικτών της όποιας λύσης παρουσιάζουν την υπό συζήτηση ΔΔΟ με το περιτύλιγμα της μίας κυριαρχίας, της μίας ιθαγένειας και της μίας διεθνούς προσωπικότητας, οι Τούρκοι με τη ρητορική τους φροντίζουν να τούς ακυρώνουν. Το αποτέλεσμα αυτής της λογικής αποκρυσταλλώνεται στο σημερινό πλαίσιο επίλυσης του προβλήματος στη βάση της ΔΔΟ, το οποίο χαρακτηρίζεται ως μία προσπάθεια ελαφράς βελτίωσης της υφιστάμενης κατάστασης με κάποιες «συνοριακές  διευθετήσεις» και με κάποιες πολιτειακές ρυθμίσεις. Με αυτά τα δεδομένα τι να κάνεις την μία διεθνή προσωπικότητα, την μία κυριαρχία και τη μία ιθαγένεια. Παραλλήλως, η αδυναμία της ελληνικής στρατηγικής δημιουργεί διαρκώς κίνητρα στην Τουρκία και στους διεθνείς διαμεσολαβητές αφού θεωρούν ότι η υποχωρητικότητα της ελληνικής πλευράς είναι άνευ ορίων, εφόσον αυτή συνεχίζει να παραμένει εγκλωβισμένη σε μία μορφή λύσης που ούτε τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα δεν μπορεί να εξασφαλίσει.

Αν λάβουμε υπ’ όψιν μας μόνον όσα έχουν γίνει και αποφασιστεί εν ονόματι της ΔΔΟ, τότε φαίνεται να βρισκόμαστε σε συλλογική αναζήτηση της ιστορικής μας ευθανασίας και το χειρότερο είναι ότι όλα αυτά τεχνουργούνται με την απροσμάχητη ανακουφιστική εκλογίκευση της «αδήριτης ανάγκης» και του χρόνου που δήθεν λειτουργεί σε βάρος μας. Συνεπώς, ένα νέο αδιέξοδο στην επικείμενη Πενταμερή θα αποτελέσει όχι μόνο αμφισβήτηση της συμβατικής σοφίας με την οποία έγινε η ελληνική διαχείριση του Κυπριακού από το 1974 και εντεύθεν αλλά θα πρέπει να αποτελέσει και προβληματισμό έναντι του πιεστικού αιτήματος της κοινωνικής βάσης προς την πολιτική ηγεσία του τόπου για επαναχάραξη στρατηγικής στο Κυπριακό. 

*Σύμβουλος του Προέδρου του ΚΣ ΕΔΕΚ για το Κυπριακό και Υποψήφιος Βουλευτής Λεμεσού

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Twitter

Εγγραφείτε στο κανάλι του infognomonpolitics.gr στο Youtube

Εγγραφείτε στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη στο Youtube