Έπειτα από τρεις συνεχόμενες εβδομάδες κατάληψης του κτιρίου Διοίκησης του Α.Π.Θ., και κατόπιν επέμβασης της αστυνομίας, το Πανεπιστήμιο κατάφερε να αποκαταστήσει ξανά τη λειτουργία του, ενημερώνοντάς μας παραλλήλως, ότι οι καταληψίες προκάλεσαν ζημιές ύψους 65.000 ευρώ. Το πρώτο ερώτημα που γεννιέται, λοιπόν, είναι το «ποιος θα πληρώσει τη ζημιά;».

Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα θα πρέπει να δούμε ορισμένα ακόμη στοιχεία απ’ το παρελθόν, τα οποία προσδίδουν μια πιο ολιστική εικόνα στην όλη κατάσταση. Μπορεί να τα βρει κανείς πολύ εύκολα με ένα απλό γκουγκλάρισμα:

6 Δεκεμβρίου 2008: Ο Κοσμήτορας της Πολυτεχνικής Σχολής Α.Π.Θ., μας ενημερώνει ότι σημειώθηκαν εκτεταμένες ζημιές σε αρκετές πτέρυγες του Πολυτεχνείου. Δεν σημειώνεται υπολογισμός του κόστους αλλά αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ήταν η ημερομηνία της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου, η οποία συνοδεύτηκε από ένα σωρό εκτεταμένες καταστροφές δημόσιας περιουσίας. Ομάδες ατόμων έβαλαν φωτιά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, η οποία κατέστρεψε ολοκληρωτικά το κτήριο της Βιβλιοθήκης Ευρωπαϊκού Δικαίου της Νομικής Σχολής Αθηνών ενώ απείλησε μέχρι και το κτήριο «Κωστής Παλαμάς», το οποίο φιλοξενεί σπάνιο αρχειακό υλικό. Στη Θεσσαλονίκη πυρπολήθηκαν ένα σωρό καταστήματα και τράπεζες και σημειώθηκαν πολλές κλοπές.

9 Δεκεμβρίου 2014: Ομάδα 50 ατόμων καταλαμβάνει χώρους του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου προκαλώντας μια σειρά από ζημιές. Παραβιάστηκαν γραφεία Καθηγητών, καταστράφηκε εξοπλισμός του κτιρίου Διοίκησης και μάλιστα διαπιστώθηκε ότι εισήλθαν άγνωστοι στη Γραμματεία του Τμήματος Κινηματογράφου ψάχνοντας τους φακέλους της.

26 Δεκεμβρίου 2014: Ομάδες εισβάλλουν στο Τμήμα Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών του Ε.Κ.ΠΑ, παραβιάζοντας 40 διαφορετικά γραφεία, κλέβοντας εξοπλισμούς και καταστρέφοντας πόρτες. Σύμφωνα με ανακοίνωση του ίδιου του Τμήματος: «Από τον Μάρτιο του 2014 το Τμήμα έχει υποστεί διαρρήξεις και βανδαλισμούς δέκα φορές με απώλειες εξοπλισμού της τάξης των 180.000 ευρώ, χωρίς να υπολογίσει κανείς το κόστος της αποκατάστασης των εκτεταμένων ζημιών και την απώλεια πνευματικής εργασίας αποθησαυρισμένης εκεί υπό διάφορες μορφές».

14 Ιουλίου 2016: No border camp. Χιλιάδες κόσμος προσκείμενος στην αναρχία και την αριστερά, έρχεται και καταλαμβάνει τον χώρο του Α.Π.Θ., μετατρέποντάς τον σε μια μεγάλη κατασκήνωση, χωρίς να έχει πάρει έγκριση από κανέναν. Η κατασκήνωση αυτή κράτησε 10 ολόκληρες μέρες κατά τις οποίες αναστάλθηκε η λειτουργία του Α.Π.Θ. Το αποτέλεσμα όλου αυτού ήταν ζημιές κόστους 40.000 ευρώ. Παραβίασαν εισόδους θυρωρείων και κλειδαριές αιθουσών διδασκαλίας, έσπασαν ένα σωρό πόρτες από γραφεία και από Αίθουσες Τελετών, ξεκρέμασαν τις προσωπογραφίες εκλιπόντων Καθηγητών, γέμισαν με graffiti τοίχους και μαρμάρινα πατώματα, εγκατέστησαν μαγειρείο μπροστά από τη Νομική Σχολή και προχώρησαν σε υδραυλικού περιεχομένου τροποποιήσεις προκειμένου να διοχετεύεται νερό από τις τουαλέτες των Πανεπιστημίων στο μαγειρείο τους. Είχαν μάλιστα και δική τους «αστυνόμευση», λέγοντας σε Καθηγητές και σε Πρυτάνεις να φύγουν από τον χώρο, επειδή είναι δικός τους και απαιτώντας απ’ αυτούς να ανοίξουν τα κτήρια αλλιώς θα τα έσπαζαν.

17 Νοεμβρίου 2018: Επεισόδια στο Πολυτεχνείο και σε χώρους του Α.Π.Θ.. Το Πολυτεχνείο μετατρέπεται σε βομβαρδισμένο τοπίο. Καταστράφηκαν υαλοπίνακες, καρτοτηλέφωνα, συστήματα πυρόσβεσης, ξηλώθηκαν μαρμάρινες επιφάνειες, έγιναν εισβολές σε γραφεία Καθηγητών και εκλάπη εξοπλισμός. Το κόστος ανήλθε στα 20.000 ευρώ.

6 Δεκεμβρίου 2018: Μετά τη λήξη της πορείας για τα δέκα χρόνια από τον θάνατο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, μια ομάδα ατόμων εισέβαλε στη Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ. και την κατέλαβε επί δύο μέρες προκαλώντας εν τέλει ζημιές ύψους περίπου 100.000 ευρώ. Ξήλωσαν γυψοσανίδες, διέλυσαν ηλεκτρονικό εξοπλισμό και τον εξοπλισμό τηλεδιασκέψεων της Σχολής, κατέστρεψαν τουαλέτες, έσπασαν θρανία και τζάμια και δεν δίστασαν να κλέψουν τα κλειδιά από τις καθαρίστριες, αποκτώντας έτσι πρόσβαση στη Γραμματεία του Τμήματος και διαλύοντας το αρχείο της. Ένα σωρό πολύτιμοι φάκελοι, καταστράφηκαν και έπειτα ακολούθησε η καταστροφή του κυλικείου της Σχολής. Τα βίντεο που υπάρχουν διαθέσιμα στο διαδίκτυο είναι συγκλονιστικά.

Παρέθεσα ενδεικτικά ορισμένα περιστατικά που βρήκα εύκολα στο διαδίκτυο, αφού διασταύρωσα τις πληροφορίες τους. Αν πάει κανείς ακόμη πιο πίσω χρονικά ή και στα κενά ανάμεσα στις ημερομηνίες που άφησα, θα βρει σίγουρα πολλά ακόμη. Περιορίστηκα κυρίως σε περιστατικά που συνέβησαν στο Α.Π.Θ. και στο Ε.Κ.Π.Α. Αν ψάξει κανείς σε άλλα Πανεπιστήμια θα βρει σίγουρα κι εκεί ανάλογες καταστάσεις. Επιπλέον, πρέπει να ληφθεί υπόψιν είναι ότι σε πολλά από αυτά τα περιστατικά δεν έχει δημοσιοποιηθεί το κόστος τους ενώ σίγουρα υπάρχουν ένα σωρό μικρότερης κλίμακας φθορές, οι οποίες δεν έχουν δοθεί στη δημοσιότητα.

Υπάρχει όμως και μια ακόμη σημαντικότατη διάσταση του προβλήματος που συχνά παραβλέπεται: η φθορά που δεν γίνεται να κοστολογηθεί. Τα σπασμένα τζάμια, οι κλοπές τεχνολογικού εξοπλισμού, το βάψιμο των τοίχων, όλα αυτά είναι μετρήσιμα. Πόσο κοστίζει, όμως, η καταστροφή του αρχειακού υλικού των διαφόρων Σχολών, όταν χάνονται πολύτιμοι φάκελοι που δεν υπήρχαν ηλεκτρονικά; Πόσο κοστίζει η απώλεια των δεδομένων που είχαν σώσει Καθηγητές και Καθηγήτριες στα laptop τους, τα οποία εκλάπησαν;

για τη συνέχεια Liberal