REAL TIME |

Weather Icon

Μια εναλλακτική πρόταση για τον EASTMED

Μια εναλλακτική πρόταση για τον EASTMED

Δρος Ελένης Θεοχάρους

Προέδρου του Κινήματος Ελλήνων ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

-“Ουδέποτε”, μού απάντησε έγκριτος Κύπριος Διπλωμάτης -ο οποίος εκ της θέσεως του γνωρίζει πολλά, στην ερώτηση μου -πότε θα τελειώσει ο αγωγός EASTMED.  

Συμφωνώ μαζί του και θεωρώ επικίνδυνη ακροβασία να στηρίζεται η ενεργειακή πολιτική Ελλάδας και Κύπρου στην μεταφορά των υδρογονανθράκων της Λεβαντίνης προς την ΕΕ με τον εν λόγω αγωγό. Η ΕΕ οδεύει ταχέως προς την εποχή των ανανεωσίμων πηγών ενεργείας και σε 25-30 χρόνια θα το πετύχει. Είτε συνολικά ως Οργανισμός, είτε διασπασμένη σε εθνικά κράτη, αν διαλυθεί. Πάντως ο στόχος είναι πανευρωπαϊκός και η ανάγκη αδήριτος. Συνεπώς, ακόμη και αν κινηθούν οι διαδικασίες ταχύτατα, ο αγωγός δεν μπορεί να γίνει πραγματικότητα πριν περάσουν 20 τουλάχιστον χρόνια. Όσο αισιόδοξοι και αν εμφανίζονται διάφοροι αναλυτές που στηρίζουν την ιδέα της κατασκευής του EASTMED ως εναλλακτικού ενεργειακού ομφάλιου λώρου  της Ευρώπης. Και όσο και αν προσπαθούν να τον παρουσιάσουν ως πολλαπλασιαστή ισχύος Ελλάδος και Κύπρου έναντι της Τουρκίας. Η κατοχική χώρα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα θα καλύψει τις ανάγκες της με πυρηνική ενέργεια και θα προσφέρει στην ΕΕ φυσικό αέριο από τις χώρες πέριξ της Κασπίας με τους ήδη υφιστάμενους αγωγούς. Ήδη με την κατάκτηση και  κατοχή του Καυκάσου όλα έχουν γίνει πολύ πιο εύκολα για την Τουρκία, ενώ είναι ευσεβής πόθος να προσδοκούμε ρήξη της κατοχικής χώρας με την Ρωσία. Ρήξη δεν μπορεί να επέλθει  λόγω των τεραστίων οικονομικών τους συναλλαγών.    

Εγκύπτοντας ωστόσο  στα πραγματικά γεγονότα και ειδικά στα πραγματικά αποτελέσματα των τριμερών συμφωνιών Ελλάδας-Κύπρου -Αιγύπτου, τις οποίες εκκωφαντικά ντελάλιζαν και ντελαλίζουν Αθήνα και Λευκωσία και στις μεγάλες προσδοκίες που καλλιεργούν στον λαό,  σε συνάρτηση με την παρούσα κατάσταση, διαπιστώνουμε ότι σωστά εκφράζαμε τις επιφυλάξεις και τους προβληματισμούς μας. Αναφορικά με τον EASTMED,   αλλά και ως προς τις ίδιες τις συμφωνίες. Που θεωρούμε ότι θα ήσαν επιτυχείς αν καθορίζονταν πλήρως και όχι μερικώς ή ουδόλως οι ΑΟΖ των τριών χωρών. Με σαφήνεια, ακρίβεια  και στην βάση του διεθνούς δικαίου. 

Βεβαίως δεν γνωρίζουμε ποιος είναι ο πραγματικός όγκος των εκμεταλλευσίμων κοιτασμάτων και αν επαρκεί για να συντηρεί το τεράστιο αυτό έργο του EASTMED, αλλά αυτό αφορά τους χρηματοδότες-κατασκευαστές.

Εντούτοις, οι παρούσες συγκυρίες επιβάλλουν να αναγνωρίσουμε πως αναμφίβολα η Αθήνα ευθύνεται για το “δικαίωμα” της Αιγύπτου, (που δεν είναι αυθαίρετο)  να αδειοδοτήσει “επικίνδυνα” αλίπεδα. Αν η Αθήνα είχε υπογράψει συμφωνία για την ΑΟΖ με την Λευκωσία -με πλήρη επήρεια του συμπλέγματος του Καστελορίζου και των άλλων νησιών μας- τα αδειοδοτημένα αιγυπτιακά αλίπεδα θα ενέπιπταν μέσα σε δικά μας νερά.

Η Αθήνα θα ευθύνεται βεβαίως και για το αν υπάρξει συμφωνία Αιγύπτου-Τουρκία προς καθορισμό ΑΟΖ, διότι τότε θα διακοπεί η συνέχεια των ΑΟΖ Ελλάδος και ΚΔ.

Η Αθήνα κωλυσιεργεί από το 2003 στην σύναψη συμφωνίας με την Κύπρο, εξαιτίας των φοβικών της συνδρόμων . Βαρύτατες ευθύνες φέρει εν προκειμένω και η Λευκωσία, ειδικά μετά το 2008 , που τρέμει , όντας παντελώς ξεδοντιασμένη και απλώς συντηρεί “το καλό κλίμα της επαιτείας  λύσης ΔΔΟ με καλό περιεχόμενο”.

Οι πρόσφατες εξελίξεις επιβεβαιώνουν τους φόβους μας. Η επίσκεψη του Νίκου Δένδια στην Αίγυπτο γίνεται εσπευσμένα και μάλλον δεν αφορά τις διμερείς σχέσεις αλλά την ανωτέρω αναφερθείσα  αδειοδότηση των δύο αλιπέδων σε περιοχή που αμφισβητεί την επήρεια της Ρόδου και του Καστελορίζου στην Ελληνική ΑΟΖ, ενώ ταυτόχρονα αναγνωρίζει την ΑΟΖ που διεκδικείται από την Τουρκία, λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση της Άγκυρας ότι είναι έτοιμη να αρχίσει διαπραγματεύσεις με το Κάιρο για τις θαλάσσιες ζώνες στη Μεσόγειο. Οι συντεταγμένες και μόνο των δύο αλιπέδων  θα μπορούσαν να εκληφθούν ως ένδειξη πιθανότητας συμφωνίας μεταξύ της Άγκυρας και του Καΐρου για το ζήτημα. Ως γνωστόν, το πρώτο αλίπεδο σέβεται πλήρως τις συντεταγμένες που κατέθεσε η Τουρκία αναφορικά με την ΑΟΖ της στον ΟΗΕ, τον Νοέμβριο του 2019, ενώ το δεύτερο, δυτικά του 26ου Μεσημβρινού, αμφισβητεί την επήρεια της Ρόδου στον καθορισμό της ΑΟΖ.  

Τα δύο αυτά γεγονότα, καθώς και η δήλωση του θρασύτατου Ακάρ ότι “η απόφαση της Αιγύπτου να σεβαστεί την ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα της Τουρκίας είναι μια σημαντική εξέλιξη”, χωρίς καμιά καθησυχαστική δήλωση από μεριάς Αιγύπτου, προκάλεσαν αναστάτωση σε Αθήνα και Λευκωσία.

Λοιπόν, σωστά χαρακτηρίσαμε την συμφωνία Ελλάδας -Αιγύπτου, για την ΑΟΖ, λειψή, ατελέσφορη και επιζήμια. Δεν παραγνωρίζουμε βέβαια πώς η εν λόγω συμφωνία θεωρητικά ανέτρεψε σε νομικό επίπεδο, το διαβόητο «τουρκολιβυκό μνημόνιο», αλλά η  Αίγυπτος και η Ελλάδα δεν προχώρησαν σε συμφωνία για την θαλάσσια περιοχή ανατολικά της Κρήτης, επιτρέποντας στην Τουρκία να αλωνίζει. Επισημαίνουμε ακόμη ότι η μερική οριοθέτηση αφορά την περιοχή μέχρι τον 28ο Μεσημβρινό Ανατολικά και μέχρι τον 26ο  Δυτικά,  μη αγγίζοντας  τις τουρκικές διεκδικήσεις μεταξύ 28ου και του 32 ου Μεσημβρινού.

Οι Τούρκοι, δεν δέχονται την πλήρη επήρεια των θαλασσίων ζωνών του συμπλέγματος του Καστελόριζου και των άλλων νησιών μας στον καθορισμό ΑΟΖ, ωστόσο αν αυτό γινόταν από το 2003, θα ήταν ήδη κεκτημένο για την Ελλάδα. Αλλά η Αθήνα δεν τολμά να αγγίξει το ζήτημα τούτο που παραμένοντας ανοικτό αποκλείει συμφωνία καθορισμού ΑΟΖ Ελλάδος και ΚΔ που να εφάπτονται μεταξύ τους και να παρεμποδίζουν επαφή των ΑΟΖ Αιγύπτου και Τουρκίας.

Αναρωτιέται ο καθένας γιατί οι Αιγύπτιοι προχώρησαν την δεδομένη στιγμή να δημοπρατήσουν τα αλίπεδα προκαλώντας πρόσθετο κεφαλόπονο στην Αθήνα. Μήπως η Αίγυπτος χρησιμοποιεί τις τουρκικές παράνομες διεκδικήσεις και φιλοδοξίες και αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο συμφωνίας Καΐρου-Αγκύρας για να κερδίσει περισσότερα από το ζήτημα της εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου; Πάντως η Αίγυπτος αλλά και ο Ισραήλ έχουν λόγους να βιάζονται να εκμεταλλευθούν τους υδρογονάνθρακες, για όσα εκθέσαμε ανωτέρω, σε αντίθεση με την Κύπρο που άγεται και φέρεται από τον κάθε τυχάρπαστο ταχυδακτυλουργό που θέλει να λύσει όπως-όπως  το Κυπριακό.

Το συμπέρασμα στο οποίο έχουμε καταλήξει από καιρό, και αναμένουμε μια μεγάλη ανατροπή για να ανασάνουμε, καθώς ο αχός του πολέμου πλησιάζει και το θηρίο βρυχάται, είναι πως είμαστε εντελώς απροετοίμαστοι να αντιμετωπίσουμε τις εξελίξεις. Ανίσχυροι , χωρίς συμμαχίες και με ψευδαισθήσεις ότι η ΕΕ, οι ΗΠΑ, η Γαλλία, ο Ισραήλ, η Αίγυπτος και τα Εμιράτα θα στείλουν στρατούς και στόλους να μας βοηθήσουν. Οι σαλτιμπάγκοι της άρχουσας ολιγαρχίας του πλούτου στην Λευκωσία με την συνεπικουρία του ΑΚΕΛ πιέζουν τον Αναστασιάδη να σπεύσει ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΧΟΜΕΝΟΣ ΚΑΘΕ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΡΟΣΒΟΛΗ, ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΚΑΙ ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟ, στην πενταμερή για να παραδοθεί. Είναι ξεκάθαρο ότι η ΚΔ καθυστερεί στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων μας, εν αναμονή της “λύσης” του Κυπριακού. Άλλωστε θεωρείται εκλιπούσα τόσο από την κυβέρνηση της, όσο και από τους “συμμάχους” μας και τους “ενεργειακούς κολοσσούς”. ( Θυμάμαι, όταν έγινε η πρώτη επίσημη ανακοίνωση από τον Δρα Κασίνη για τα κοιτάσματα Υδρογονανθράκων στην Κυπριακή ΑΟΖ,  το παραλήρημα που είχε ξεσπάσει με πλειοδοσία ανοησιών και υπερβολών: για την ταχεία μετατροπή της Κύπρου σε υπερδύναμη, με εκατοντάδες πολεμικά αεροπλάνα, θωρηκτά, υποβρύχια, άρματα μάχης, και με ένα οικοπεδάκι στην Μητέρα Πατρίδα για να βγει από τα μνημόνια και την καταραμένη φτώχια).

Από την άλλη, η Αθήνα, μη έχοντας προφανώς την στρατιωτική ισχύ για να υπερασπιστεί τα σύνορα μας σε θάλασσα και στεριά δεν τολμά να ανακηρύξει την Ελληνικό ΑΟΖ στα όρια που της επιτρέπει το Δίκαιο της Θάλασσας. Η “αγαστή συνεργασία” Αθηνών-Λευκωσία είναι μάλλον φενάκη, και ψευδαίσθηση, ενώ πολλοί από τους συγκυβερνώντες στην Αθήνα δεν κρύβουν την πρόθεση τους να παραδώσουν στην Τουρκία όχι μόνο το Αιγαίο και την Μεσόγειο αλλά και την Κύπρο και την Θράκη.

Αν βέβαια όλα αυτά δεν ισχύουν, και είναι αποκυήματα της δικής μας νοσηρής φαντασίας, γιατί η ΚΔ, η Ελλάδα, ο Ισραήλ και η  Αίγυπτος δεν συνεργάζονται στον ενεργειακό τομέα, μεταφέροντας όλους τους διαθέσιμους υδρογονάνθρακες με αγωγό στην Νταμίετα-Δαμιέτη της Αιγύπτου;  Αυτό είναι εύκολο εγχείρημα, με πολύ μικρότερη δαπάνη από τον EASTMED, ενώ οι σταθμοί υγροποίησης βρίσκονται ήδη σε λειτουργία.

Από την Νταμίετα-Δαμιέτη ή άλλο κέντρο υγροποίησης της Αιγύπτου,  με χερσαίο αγωγό το υγροποιημένο φυσικό αέριο μπορεί να μεταφερθεί  στις δυτικές ακτές της Αιγύπτου και εκείθεν υποθαλασσίως στην πολύ κοντινή Κρήτη. Ή μπορεί να φορτώνεται σε δεξαμενόπλοια της τεράστιας εμπορικής ναυτιλίας Ελλάδας και Κύπρου και να μεταφέρεται σε όλες τις αγορές, όχι μόνο στην Ευρώπη.

Βεβαίως μοιάζει να είναι εντελώς απίθανο η Αίγυπτος να καταστρέψει τις  άριστες σχέσεις της με την Ελλάδα και την Κύπρο, για να συνάψει σχέσεις με ένα εχθρικό καθεστώς που υπονομεύει συνεχώς την κυβέρνηση του Καϊρου, αλλά δεν μπορεί κιόλας να ανέχεται για πολύ την ατολμία και αναποφασιστικότητα Αθηνών τε και Λευκωσίας..

Βεβαίως, δεν είναι σίγουρο ότι η ΕΕ θα υπάρχει μέχρι το 2050 και αν υπάρχει δεν είναι σίγουρο ότι θα έχει απεξαρτηθεί ενεργειακά από τους υδρογονάνθρακες. Ούτε είναι σίγουρο πως ο EASTMED θα τελειώσει σε 20 χρόνια,  άμποτες ξεκινήσει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν η Κύπρος θέλει να οικοδομήσει ξανά το κράτος εκ βάθρων και να αλλάξει πορεία, η ” ενδιάμεση λύση” της Νταμίετα είναι μια ρεαλιστική προσέγγιση . Γι’ αυτό καλώ τον αναγνώστη του άρθρου αυτού, να διαβάσει ή να διαβάσει ξανά, ένα φανταστικό σενάριο πολέμου στην Κύπρο με  drones, όπως έγινε στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. Το άρθρο δημοσιεύθηκε τις προάλλες στον Ινφογνώμονα.

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Twitter

Εγγραφείτε στο κανάλι του infognomonpolitics.gr στο Youtube

Εγγραφείτε στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη στο Youtube