Όσοι έχουμε εμπειρία σπουδών τόσο σε ελληνικά Πανεπιστήμια όσο και σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού, συχνά εμφανίζουμε μια τάση διαρκούς υποτίμησης των πρώτων για χάρη των δεύτερων (δηλώνω κι εγώ ένοχος). Αυτή η τάση δεν είναι, βέβαια, αδικαιολόγητη, καθώς συναντάει κανείς πληθώρα προβλημάτων εντός των ελληνικών Πανεπιστημίων, τα οποία ίσως και να μην τα δει ποτέ σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού, επί παραδείγματι: διαρκείς καταλήψεις κτιρίων και γενικευμένη ανομία. Παρ’ όλ’ αυτά, η απλή μεμψιμοιρία για τα προβλήματα που μαστίζουν το ελληνικό Πανεπιστήμιο, δεν θεραπεύει την κατάσταση, παρά μόνο απευθύνει κατηγορίες. 

Αποφάσισα, λοιπόν, να γράψω ένα άρθρο που όχι μόνο δεν θα στοχεύει σε μια ανανέωση της γνωστής γκρίνιας για την ελληνική κατάντια αλλά που θα προσπαθήσει να παρουσιάσει ορισμένες προτάσεις, μέσα από το παράδειγμα των Πανεπιστημίων μιας άλλης όχι και τόσο μακρινής γεωγραφικά χώρας στην οποία βρίσκομαι ως φοιτητής στα τελευταία τρία χρόνια. Αναφέρομαι στο Ισραήλ. 

Το Ισραήλ είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση χώρας και υπάρχουν πολλά άξια σχολιασμού που δεν είναι όμως της παρούσης. Όσον αφορά όμως τα Πανεπιστήμιά του, ένα πράγμα μπορεί να ειπωθεί με σιγουριά: το επίπεδο σπουδών τους είναι απ’ τα πιο υψηλά που μπορεί να συναντήσει κανείς παγκοσμίως.

Οι πανεπιστημιακές εγκαταστάσεις είναι άρτιες, το προσωπικό των Πανεπιστημίων του είναι εκπληκτικά κατηρτισμένο και δεν θα ήταν καθόλου υπερβολικό να ισχυριστεί κανείς, ότι μπορείς να βρεις ό,τι αντικείμενο σπουδών επιθυμείς, από συνήθη αντικείμενα, όπως κλασική φιλολογία, μεσαιωνική ιστορία και χημεία μέχρι πολύ πιο τρελά πεδία σπουδών, όπως ινδονησιακή φιλολογία, θιβετιανή φιλοσοφία και αρχαία σουμεριακά. Όταν εισήλθα για πρώτη φορά στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο των Ιεροσολύμων ένιωσα σαν να βρέθηκα στην Wonderland, όπου τα πάντα είναι εφικτά.

Όλα τα κτίρια είναι πολύ ενδιαφέρουσας αρχιτεκτονικής, εντός των Campus υπάρχουν βοτανικοί κήποι με λιμνούλες και δεν απουσιάζουν ούτε οι μικρές δασικές εκτάσεις στις οποίες, όταν έχει καλό καιρό, κυριαρχούν οι αιώρες φοιτητών για μεσημεριανή σιέστα στα διαλείμματα ανάμεσα απ’ τα μαθήματά τους. Σπουδάζεις και έχεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι στην εξοχή, μακριά απ’ τη βαβούρα της πόλης. Υπάρχει μέχρι και ειδικό δωμάτιο στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου με στρώματα και πουφ για να ξαπλώνουν και να κοιμούνται οι φοιτητές στα διαλείμματά τους. Το συγκεκριμένο δωμάτιο με έχει σώσει άπειρες φορές.

Ακόμη πιο εντυπωσιακό Campus συναντάει κανείς στη Χάιφα με το Πανεπιστήμιό της να βρίσκεται σε μεγάλο υψόμετρο, στην κορυφή του όρους Κάρμηλος και να έχει τεράστιες βεράντες, για να χαζεύεις την απέραντη θέα στην πόλη. Έχω περάσει πολύ όμορφες βραδιές χαλάρωσης σε τέτοιες βεράντες απολαμβάνοντας παγωμένη λιμονάνα με θέα τη νυχτερινή Χάιφα. Επιπλέον, όλο το Πανεπιστήμιο είναι περικυκλωμένο από δάση και δασικά μονοπάτια πολύ μεγάλης έκτασης, στα οποία αρκετοί φοιτητές κάνουν εξορμήσεις τα Σαββατοκύριακα. Πολύ συχνά βλέπει κανείς μέχρι και τσακάλια να περνούν από μπροστά του μέσα στο Campus.

Αν εξετάσει κανείς το ζήτημα ασφάλειας στα Πανεπιστήμια, το οποίο είναι και πολύ επίκαιρο στη χώρα μας, αξίζει να σημειωθεί ότι στο Ισραήλ συναντώνται αρκετά απ’ τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο νέο Νομοσχέδιο για την Παιδεία. Τόσο στη Χάιφα όσο και στην Ιερουσαλήμ, απ’ τις οποίες πέρασα, σε όλες τις εισόδους του Πανεπιστημίου υπάρχουν (ένοπλοι) φύλακες, οι οποίοι ζητούν να δουν τη φοιτητική σου κάρτα.

Χωρίς φοιτητική κάρτα δεν εισέρχεται κανείς παρά μόνο αν πάρει την ευθύνη άλλο μέλος του Πανεπιστημίου αλλά και τότε ζητούν να δουν το διαβατήριο ή την ταυτότητά σου. Επιπλέον, σε όλες τις εξωτερικές πύλες υπάρχουν ειδικοί ανιχνευτές μετάλλων και εκρηκτικών υλών, ανάλογοι με αυτούς που συναντώνται στα αεροδρόμια.

Για να εισέλθεις στον κυρίως Πανεπιστημιακό χώρο, βγάζεις την τσάντα σου και τη δίνεις σε έναν απ’ τους φύλακες, ο οποίος την ανοίγει για να κάνει έναν τυπικό έλεγχο στο αν υπάρχει κάτι παράνομο εντός της.

Έπειτα, χωρίς την τσάντα σου και αφού έχεις αδειάσει τις τσέπες σου, περνάς απ’ τον ανιχνευτή μετάλλων. Αν δεν προκύψει κάποιο πρόβλημα, εισέρχεσαι στον κυρίως πανεπιστημιακό χώρο όπου εκεί δεν υπάρχουν άλλοι έλεγχοι και είσαι πιο άνετος στις κινήσεις. Όσο για κάμερες, υπάρχουν παντού. Όχι μόνο στο Πανεπιστήμιο αλλά και έξω στους δημόσιους χώρους. 

Για τη συνέχεια Liberal