Ο έλεγχος της Ανατολικής Μεσογείου υπήρξε πάντοτε ζωτικής σημασίας για τις μεγάλες δυνάμεις. Η ανάγκη διασφάλισης των εμπορικών διαδρόμων προς τις ασιατικές αγορές μέσω της Διώρυγας  του Σουέζ απέκτησε νέα σημασία την τελευταία δεκαετία, εξαιτίας και της ανακάλυψης σημαντικών αποθεμάτων φυσικού αερίου.

Επιπλέον, η προσπάθεια αύξησης της γεωπολιτικής επιρροής  σε χώρες της Μέσης Ανατολής από χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Τουρκία, το Ηνωμένο Βασίλειο αλλά και η Γαλλία, έγινε καλύτερα αντιληπτή με τα όσα τεκταίνονται εδώ και χρόνια στη Συρία. Η Κύπρος είναι γεωγραφικά καταδικασμένη να βρίσκεται στον πυρήνα του πιο πάνω ανταγωνισμού.

Ο έλεγχος της θαλάσσιας περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου οδήγησε μοιραία και σε αύξηση της ναυτικής παρουσίας όλων των παικτών που προωθούν τα δικά τους «ναυτικά δόγματα». Το ερώτημα είναι κατά πόσον τα δόγματα αυτά είναι συγκρουόμενα και αν μπορούν να οδηγήσουν μακροπρόθεσμα  σε κλιμάκωση. Η Κυπριακή Δημοκρατία προσπαθεί να ακροβατήσει διπλωματικά, οικονομικά και πολιτικά με τις μεγάλες δυνάμεις, με τρόπο που θα την προστατεύσουν απέναντι στην τουρκική επεκτασιμότητα. Αυτό που δεν διαθέτει είναι αξιόλογη ναυτική αποτρεπτική ισχύ.

Έτσι, προσπαθεί, ως «ναυτική βάση», να εξυπηρετήσει διάφορες χώρες, των οποίων, ωστόσο, οι στόχοι και οι ατζέντες είναι καμιά φορά διαφορετικές.

Διαβάστε περισσότερα στη «Σημερινή» που κυκλοφορεί.