Με άρθρο του στον Guardian, ο βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας Τούρκος συγγραφέας Ορχάν Παμούκ, περιγράφει το ζοφερό κλίμα στην πατρίδα του μετά τις διαδηλώσεις και την καταστολή που πυροδότησε η σύλληψη του Εκρέμ Ιμάμογλου.

«Ποτέ δεν έχω ξαναδεί τέτοια καταστολή. Ό,τι είχε απομείνει από την δημοκρατία στην Τουρκία, χαροπαλεύει», γράφει μεταξύ άλλων ο Ορχάν Παμούκ.

Ακολουθεί το μεγαλύτερο τμήμα του άρθρου όπως δημοσιεύθηκε στη βρετανική εφημερίδα:

«Μετά τη σύλληψη, στις αρχές του μήνα, του κύριου πολιτικού αντιπάλου του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου, με προφανώς κατασκευασμένες κατηγορίες για διαφθορά και τρομοκρατία, η πλατεία Ταξίμ, το μεγαλύτερο τουριστικό αξιοθέατο της πόλης και κέντρο πολιτικών διαμαρτυριών, παραμένει άδεια, περιφραγμένη από την αστυνομία.

Στα 50 χρόνια που ζω στην Κωνσταντινούπολη, δεν έχω δει τόσα πολλά μέτρα ασφαλείας στους δρόμους όσο τις τελευταίες ημέρες.

Ο σταθμός του μετρό του Ταξίμ και πολλοί από τους άλλους πιο πολυσύχναστους σταθμούς της πόλης έχουν κλείσει. Η τοπική διοίκηση έχει περιορίσει την πρόσβαση των αυτοκινήτων και των λεωφορείων στην Κωνσταντινούπολη.

Η αστυνομία ελέγχει τα εισερχόμενα οχήματα και όποιος κριθεί ύποπτος ότι φθάνει στην πόλη για να διαμαρτυρηθεί, απομακρύνεται.

Με ανοιχτές τις τηλεοράσεις

Εδώ και σε όλη τη χώρα, οι τηλεοράσεις είναι μόνιμα ανοιχτές, ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να παρακολουθούν τις τελευταίες ανησυχητικές πολιτικές εξελίξεις.

Την τελευταία εβδομάδα, το γραφείο του κυβερνήτη της Κωνσταντινούπολης απαγόρευσε τις δημόσιες διαμαρτυρίες και τις πολιτικές διαδηλώσεις, δικαιώματα κατοχυρωμένα από το Σύνταγμα.

Ωστόσο, οι αυθόρμητες, απαγορευμένες διαδηλώσεις και οι συγκρούσεις με την αστυνομία συνεχίζονται αμείωτες, παρόλο που η πρόσβαση στο διαδίκτυο έχει περιοριστεί σε μια προσπάθεια να αποτραπούν. Η αστυνομία χρησιμοποιεί αδίστακτα δακρυγόνα και έχει συλλάβει αμέτρητους ανθρώπους.

Αναρωτιόμαστε πώς είναι δυνατόν να συμβαίνουν τέτοια εξωφρενικά πράγματα σε μια χώρα που είναι μέλος του ΝΑΤΟ και διεκδικεί την ένταξή της στην ΕΕ.

Ετοιμοθάνατη

Καθώς ο κόσμος ασχολείται με τον Ντόναλντ Τραμπ, με τους πολέμους μεταξύ Παλαιστίνης και Ισραήλ, Ουκρανίας και Ρωσίας, ό,τι έχει απομείνει από την τουρκική δημοκρατία παλεύει τώρα για τη ζωή του.

Η φυλάκιση του κυριότερου αντιπάλου του προέδρου, ενός πολιτικού ικανού να κερδίσει μαζική υποστήριξη, οδηγεί την σκληρή, αυταρχική διακυβέρνηση του Ερντογάν σε ένα επίπεδο που δεν έχουμε ξαναδεί.

Η σύλληψη Ιμάμογλου ήρθε λίγες μόλις ημέρες προτού η μείζων αντιπολίτευση της Τουρκίας τον προτείνει ως υποψήφιο πρόεδρό της.

Είτε υπέρ ή κατά της κυβέρνησης, οι περισσότεροι συμφωνούν τώρα σε μεγάλο βαθμό σε ένα πράγμα: ο Ερντογάν βλέπει τον Ιμάμογλου ως πολιτική απειλή και θέλει να τον ξεφορτωθεί.

(…)

Με το ίδιο εγχειρίδιο

Το εκλογικό ιστορικό του Ιμάμογλου και η αυξανόμενη δημοτικότητά του τον κατέστησαν τον βασικό υποψήφιο της αντιπολίτευσης που θα μπορούσε να αμφισβητήσει με επιτυχία τον Ερντογάν στις επόμενες προεδρικές εκλογές.

Η άλλη όψη όλων αυτών είναι ότι ο Ερντογάν φαίνεται να χρησιμοποιεί το ίδιο «εγχειρίδιο» για τον αντίπαλό του με αυτό που χρησιμοποιήθηκε εναντίον του ιδίου πριν από 27 χρόνια.

Το 1998, ο Ερντογάν ήταν εκλεγμένος δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης και δημοφιλής. Το κοσμικό και στρατιωτικό κατεστημένο θεωρούσε επικίνδυνο το μήνυμα ενός πολιτικού Ισλάμ που εξέπεμπε.

Φυλακίστηκε και εκείνος και του απαγγέλθηκαν κατηγορίες (στην περίπτωσή του για υποκίνηση θρησκευτικού μίσους μετά την απαγγελία ενός πολιτικού ποιήματος σε συγκέντρωση). Ο Ερντογάν καθαιρέθηκε από δήμαρχος και πέρασε τέσσερις μήνες στη φυλακή.

Όμως η φυλάκισή του και η προκλητική άρνησή του να συνεργαστεί με το κατεστημένο και να υποκύψει στις καταπιεστικές απαιτήσεις του στρατού συνέβαλαν στην περαιτέρω αύξηση του πολιτικού του προφίλ.
(…)

Ο χαρακτηρισμός των πολιτικών αντιπάλων ως τρομοκρατών είναι μια τάση που απέκτησε η κυβέρνηση Ερντογάν μετά το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα του 2016, όταν μια φράξια των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων προσπάθησε να αναλάβει την εξουσία.

Το 2019, όταν απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Αυστριακό συγγραφέα Πέτερ Χάντκε, ο οποίος είχε επικριθεί επειδή υποστήριζε τον εκλιπόντα Σέρβο ηγέτη Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, ο Ερντογάν αντιτάχθηκε σθεναρά στην απόφαση.

Μια αποκαλυπτική αντίδραση Ερντογάν από το παρελθόν

Αιφνιδιασμένος και απροετοίμαστος, ο Ερντογάν είχε δηλώσει ότι κάποτε έδωσαν το ίδιο βραβείο σε «έναν τρομοκράτη από την Τουρκία!», κάνοντας μια προφανή αναφορά στη δική μου βράβευση με Νόμπελ το 2006.

Εκείνη την ημέρα επρόκειτο να επιστρέψω αεροπορικώς από τη Νέα Υόρκη στην Κωνσταντινούπολη και ήμουν έτοιμος να ακυρώσω την επιστροφή μου, όταν ένας εκπρόσωπος του προέδρου μού ανακοίνωσε ότι ο πρόεδρος (Ερντογάν) δεν αναφερόταν σε εμένα…

Τώρα, δικαστήριο υπό την καθοδήγηση του Ερντογάν φυλάκισε τον Ιμάμογλου με κατηγορίες για διαφθορά, αλλά δεν του απήγγειλε κατηγορίες για «τρομοκρατία».

Μια τέτοια κατηγορία θα επέτρεπε στον πρόεδρο Ερντογάν να τοποθετήσει τον υποψήφιο της προτίμησής του στο ρόλο του δημάρχου της Κωνσταντινούπολης –μια θέση που το κόμμα του δεν έχει καταφέρει να κερδίσει για τρεις συνεχόμενες εκλογές- και έτσι, όπως φοβούνται ορισμένοι, θα μπορούσε να ανακατευθύνει μέρος της ατελείωτης ροής φορολογικών εσόδων της πόλης σε δραστηριότητες δημοσιότητας και προπαγάνδας για το κόμμα του.

Με τη φυλάκιση του Ιμάμογλου, ο Ερντογάν δεν θέτει απλώς στο περιθώριο έναν δημοφιλή πολιτικό αντίπαλο, επιδιώκει επίσης να ξαναπάρει στα χέρια του έναν πλούτο πόρων που δεν μπόρεσε να αγγίξει για επτά χρόνια.

Εάν τα καταφέρει, στις επόμενες προεδρικές εκλογές θα υπάρχουν μόνο τα πρόσωπα του Ερντογάν και των υποψηφίων του κολλημένα στους τοίχους της πόλης και στις φωτεινές δημοτικές πινακίδες.

«Εκλογική δημοκρατία» που φτάανει στο τέλος της

Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη για όποιον παρακολουθεί στενά την τουρκική πολιτική.

Την τελευταία δεκαετία, η Τουρκία δεν ήταν μια πραγματική δημοκρατία, απλώς μια εκλογική δημοκρατία, όπου μπορείς να ψηφίσεις τον υποψήφιο της προτίμησής σου, αλλά δεν έχεις καμία ελευθερία λόγου ή σκέψης.

Πράγματι, το τουρκικό κράτος προσπάθησε να εξαναγκάσει τον λαό του σε ομοιογένεια. Κανείς δεν μιλάει καν για τους πολλούς δημοσιογράφους και δημόσιους υπαλλήλους που φυλακίστηκαν αυθαίρετα τις τελευταίες ημέρες (…)

Τώρα, με τη σύλληψη του πλέον δημοφιλούς πολιτικού της χώρας –του υποψηφίου που θα κέρδιζε την πλειοψηφία των ψήφων στις επόμενες εκλογές– ακόμη και αυτή η περιορισμένη μορφή δημοκρατίας φτάνει στο τέλος της.

Αυτό είναι απαράδεκτο και ανησυχητικό, και για αυτό όλο και περισσότερος κόσμος συμμετέχει στις διαδηλώσεις. Προς το παρόν, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί στη συνέχεια».

Το Υπουργείο Εξωτερικών του Εθνικού Κινήματος των Μπαλόχ (BNM) απηύθυνε επείγουσα διεθνή έκκληση προς βουλευτές και πολιτικούς ηγέτες σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιρλανδία, την Ολλανδία, τη Γερμανία, τη Γαλλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, καλώντας για άμεση παρέμβαση κατά της παράνομης κράτηση διακεκριμένων υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πολιτικών ακτιβιστών των Μπαλόχ.

Το BNM επικοινώνησε με πάνω από 30 βουλευτές (βουλευτές) από το Ηνωμένο Βασίλειο, πέντε από την Ιρλανδία, έξι από την Ολλανδία, 30 από τη Γερμανία και αρκετούς Αμερικανούς Γερουσιαστές, προτρέποντάς τους να λάβουν αποφασιστική δράση κατά της συνεχιζόμενης κρατικής καταστολής στο Βελουχιστάν. Οι συλλήψεις του Δρ Mahrang Baloch, Sammi Deen Baloch, Bebarg Baloch, Beboo Baloch, Saeeda Baloch και άλλων ακτιβιστών αντιπροσωπεύουν σοβαρή παραβίαση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προκαλώντας παγκόσμια καταδίκη.
Βουλευτές και γερουσιαστές σε όλη την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική έχουν ενημερωθεί για την αυξανόμενη δίωξη ακτιβιστών Μπαλόχ. Μεταξύ αυτών που ήρθαν σε επαφή είναι:

• Ηνωμένο Βασίλειο: Ben Obese-Jecty, Andrew Pakes, Sam Carling, Marie Rimmer, Heidi Alexander, Richard Foord, Lewis Cocking, Andrew Lewin, David William, Antonia Bance, Alex Barros-Curtis, Stephen Doughty, Paul Davies, Sally Jameson, Charlotte Nichols, Sarah Hall, Kate Deeller, Brisbane. John McDonnell, Sonia Kumar, Sarah Sackman, Dr Rupa Huq, Josh MacAlister, Sir Roger Gale, Gareth Thomas, Danny Beales, Natalie Fleet, Rushanara Ali, Feryal Clark και Stephen Morgan.
• Ιρλανδία: Έμερ Χίγκινς, Έμερ Χίγκινς. Paul Murphy, Richard Boyd Barret, |
• Υπουργοί:- Υπουργός Εξωτερικών, Simon Harris και Υπουργός Δικαιοσύνης, Barry Andrews της Ιρλανδίας.
• Ολλανδία: Tineke Strik, Peter van Dalen, Malik Azmani, Lara Wolters, Hannah Neumann και María Soraya Rodríguez Ramos.
• Γερμανία: Doris Ahnen, Dr. Bernhard, Kathrin Anklam-Trap, Christian Baldauf, Thomas Barth, Florian Bellaire, Dirk Beyer, Jutta Blatzheim-Roegler, Dr. Jan Bollinger, Bernhard Braun, Sabine Bätzing-Lichtenthäler, Ellen Demuthäler, Dr. Fernis, Michael Frisch, Alexander Fuhr, Dr. Christoph Gensch, Horst Gies, Jennifer Gross, David Guthier, Martin Haller, Andreas Hartenfels, Dr. Lea Heidbreder, Dirk Christian Herber, Hendrik Hering, Clemens Hoch, Lana Horstmann, Michael Hüttner και Heiner Illing.

• Ηνωμένες Πολιτείες: Γερουσιαστές Elizabeth Warren, Todd Young, Tim Kaine και μέλος του Κογκρέσου Suhas Subramaniam.
• Ευρωβουλευτές: Lynn Boylan, Nina Carberry, Barry Cowen, Regina Doherty, Luke Ming Flanagan, Kathleen Funchion, Billy Kelleher, Aodhan Oriordain, Maria Walsh, Cynthia Nimhurchu, Sean Kelly,

Το Εθνικό Κίνημα των Μπαλόχ προέτρεψε αυτές τις προσωπικότητες με επιρροή να:

1. Να καταδικάσει δημόσια τις αυθαίρετες κρατήσεις και τις εξαναγκαστικές εξαφανίσεις ακτιβιστών Μπαλόχ.
2. Πιέστε την πακιστανική κυβέρνηση να απελευθερώσει αμέσως όλα τα κρατούμενα άτομα και να τηρήσει τις δεσμεύσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
3. Θέστε το θέμα σε κοινοβουλευτικές συζητήσεις και διεθνή φόρουμ για να επιστήσετε την παγκόσμια προσοχή στην επιδεινούμενη κρίση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Βελουχιστάν.
4. Επιβολή κυρώσεων και διπλωματικών πιέσεων στο Πακιστάν για τη συνεχιζόμενη καταστολή της πολιτικής διαφωνίας στην περιοχή.

Ο Δρ Mahrang Baloch, υποψήφια για το Νόμπελ Ειρήνης, που περιλαμβάνεται στις 100 γυναίκες με τη μεγαλύτερη επιρροή του BBC για το 2024 και στους επόμενους 100 ηγέτες του TIME για το 2024, συνελήφθη αυθαίρετα στην Κουέτα μαζί με εκατοντάδες ειρηνικούς ακτιβιστές, συμπεριλαμβανομένων των Bebarg Baloch, Dr. Hammal Baloch, Dr. Hammal Baloch, Dr. Ο Sammi Deen Baloch, ο νικητής του Frontline Defenders Award 2024, συνελήφθη στη Λέσχη Τύπου του Καράτσι μαζί με δεκάδες άλλους ακτιβιστές. Αυτή η παράνομη καταστολή είναι ένα ακόμη παράδειγμα της συστηματικής καταστολής των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το Πακιστάν. Το πακιστανικό κράτος συνεχίζει να χρησιμοποιεί ωμή βία κατά των μελών της Επιτροπής Baloch Yakjehti (BYC), τα οποία διαμαρτύρονται ειρηνικά για τις εξαναγκαστικές εξαφανίσεις και τις εξωδικαστικές δολοφονίες.

Η κατάσταση επιδεινώνεται από το συνεχιζόμενο κλείσιμο του Διαδικτύου στοΒελουχιστάν, που επιβλήθηκε σκόπιμα για να εμποδίσει τη ροή των πληροφοριών και να αποτρέψει τον κόσμο να δει το μέγεθος της καταστολής. Υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες ότι ο Δρ Mahrang Baloch και άλλοι θα υποστούν απάνθρωπη μεταχείριση, βασανιστήρια ή εξαναγκαστική εξαφάνιση, χωρίς να ακολουθηθούν νομικές διαδικασίες.

Το επίκεντρο του υπουργείου Εξωτερικών του BNM δήλωσε: “Η διεθνής κοινότητα δεν έχει την πολυτέλεια να παραμείνει σιωπηλή καθώς το Πακιστάν συνεχίζει τη συστηματική καταπίεση του λαού των Μπαλόχ. Η παράνομη κράτηση υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελεί επίθεση στη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη. Προτρέπουμε τους παγκόσμιους ηγέτες να σταθούν αλληλέγγυα με τον λαό των Μπαλόχ και να απαιτήσουν να σταματήσει αυτή η καταστολή”.
Αναμένεται η απάντηση από βουλευτές, ευρωβουλευτές και γερουσιαστές με τους οποίους επικοινώνησε η BNM και η BNM θα συνεχίσει να πιέζει για επίσημες ενέργειες, συμπεριλαμβανομένων κοινοβουλευτικών προτάσεων, διπλωματικών παρεμβάσεων και υπεράσπισης σε οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως τα Ηνωμένα Έθνη και η Διεθνής Αμνηστία.
Το Εθνικό Κίνημα των Μπαλόχ καλεί τα μέσα ενημέρωσης, τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την παγκόσμια κοινότητα να ενισχύσουν αυτήν την επείγουσα έκκληση και να θέσουν το πακιστανικό κράτος υπεύθυνο για τη συστηματική δίωξη ακτιβιστών των Μπαλούχων.

Την αυξανόμενη επιρροή της Κίνας στον ψηφιακό κόσμο μέσω της προπαγάνδας και της λογοκρισίας εξετάζεται σε άρθρο της βιρμανικής ιστοσελίδας Mekong News με τίτλο «Το Ψηφιακό Σιδηρούν Παραπέτασμα: Αποκαλύπτοντας την Επεκτατική Μηχανή Προπαγάνδας της Κίνας». Στο κείμενο ο αρθρογράφος Λιν Μαουνγκ, ειδικός στην ασφάλεια εφαρμογών και υποδομών περιγράφει πώς η κινεζική κυβέρνηση χρησιμοποιεί προηγμένες τεχνολογίες και στρατηγικές, όπως το Great Firewall, για να ελέγξει την πληροφορία εντός και εκτός των συνόρων της, δημιουργώντας ένα “ψηφιακό σιδηρούν παραπέτασμα”. Επίσης αναλύει τη διάδοση κρατικά ελεγχόμενων Μέσων Ενημέρωσης, την εξάπλωση της παραπληροφόρησης και τις προσπάθειες χειραγώγησης της διεθνούς κοινής γνώμης, ιδιαίτερα σε περιοχές όπως η Νοτιοανατολική Ασία. Το κείμενο υπογραμμίζει τις γεωπολιτικές επιπτώσεις αυτής της τακτικής, τονίζοντας τον κίνδυνο για την ελευθερία του λόγου και την πρόσβαση σε αντικειμενική πληροφόρηση, ενώ καλεί σε μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση και αντίσταση απέναντι σε αυτές τις πρακτικές.

Αναφέρει αναλυτικά το άρθρο:

Τα τελευταία χρόνια, η μηχανή προπαγάνδας της Κίνας έχει αναπτυχθεί πολύ πέρα ​​από τα παραδοσιακά κρατικά Μέσα Ενημέρωσης. Σήμερα, η τεχνητή νοημοσύνη, τα βιντεοπαιχνίδια και η αλγοριθμική χειραγώγηση είναι μόνο μερικά από τα σύγχρονα εργαλεία που χρησιμοποιεί η Κίνα για να προωθήσει τις αφηγήσεις της, να καταπνίξει τη διαφωνία και να διαμορφώσει διακριτικά τις απόψεις παγκοσμίως. Αυτή η ψηφιακή στρατηγική, η οποία έχει εισχωρήσει ολοένα και περισσότερο τόσο στα αστικά κέντρα όσο και στα προάστια, αντιπροσωπεύει όχι μόνο απειλή για την ελευθερία της έκφρασης αλλά και πρόκληση για τις δημοκρατικές διαδικασίες παγκοσμίως.

Μία από τις πιο ανησυχητικές εξελίξεις είναι η άνοδος των βοηθών που λειτουργούν με τεχνητή νοημοσύνη, όπως το DeepSeek – ένα chatbot που αναπτύχθηκε στην Κίνα και έχει προσελκύσει σημαντικό έλεγχο. Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι οι απαντήσεις του DeepSeek ευθυγραμμίζονται με τις επίσημες αφηγήσεις της Κίνας περίπου στο 80% των περιπτώσεων, με το ένα τρίτο των απαντήσεών του να περιέχει αποδεδειγμένα ψευδείς ισχυρισμούς. Όταν έρχεται αντιμέτωπο με ευαίσθητα ιστορικά ζητήματα όπως η σφαγή στην πλατεία Τιενανμέν το 1989, το chatbot περιστρέφεται γύρω από τη βάναυση πραγματικότητα των γεγονότων. Αντίθετα, απεικονίζει την πλατεία Τιενανμέν ως σύμβολο της προόδου της Κίνας υπό την ηγεσία του ΚΚΚ, ξαναγράφοντας έτσι ουσιαστικά την ιστορία. Ομοίως, σε θέματα όπως η μεταχείριση των Ουιγούρων Μουσουλμάνων και η κυριαρχία της Ταϊβάν, το DeepSeek απηχεί την επίσημη γραμμή: διακηρύσσοντας τα λεγόμενα «δικαιώματα» των Ουιγούρων και επιβεβαιώνοντας την Ταϊβάν ως «αναφαίρετο μέρος» της Κίνας.

Δεν πρόκειται για μεμονωμένη περίπτωση ψηφιακής λογοκρισίας. Μάλλον, είναι μια ματιά σε μια ευρύτερη στρατηγική όπου οι προηγμένες τεχνολογίες επαναπροσδιορίζονται για να εξυγιανίσουν την ιστορία και να διαδώσουν αφηγήσεις εγκεκριμένες από το κράτος. Με αυτόν τον τρόπο, το Πεκίνο όχι μόνο υπονομεύει τον αντικειμενικό λόγο, αλλά θέτει επίσης σε κίνδυνο τον ενημερωμένο δημόσιο διάλογο —ειδικά σε ένα παγκόσμιο πλαίσιο όπου η πρόσβαση σε διαφορετικές προοπτικές είναι κρίσιμη.

Η εμβέλεια της λογοκρισίας της Κίνας επεκτείνεται στη σφαίρα των βιντεοπαιχνιδιών, έναν τομέα που έχει γοητεύσει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Σκεφτείτε το Marvel Rivals, ένα παιχνίδι που αναπτύχθηκε από την κινεζική εταιρεία NetEase, το οποίο έχει τεράστια δημοτικότητα με πάνω από 20 εκατομμύρια παίκτες κατά την κυκλοφορία. Ωστόσο, πίσω από το συναρπαστικό του gameplay κρύβεται ένα αυστηρό φίλτρο για ευαίσθητα πολιτικά θέματα. Οι παίκτες που επιχειρούν να χρησιμοποιήσουν φράσεις όπως «Winnie the Pooh», «Free Taiwan», «Free Hong Kong», «Tiananmen Square» ή ακόμα και «1989» αντιμετωπίζονται με αυτοματοποιημένες προειδοποιήσεις—μηνύματα που δηλώνουν ότι το κείμενο περιέχει «ακατάλληλο περιεχόμενο».

Αυτός ο τύπος λογοκρισίας εντός του παιχνιδιού είναι εμβληματικός μιας ευρύτερης τάσης μεταξύ των κινεζικών πλατφορμών. Καταπνίγοντας τις συζητήσεις που σχετίζονται με τις πολιτικές ευαισθησίες του ΚΚΚ, εταιρείες όπως η NetEase είναι νομικά υποχρεωμένες να διασφαλίζουν ότι τα προϊόντα τους συμμορφώνονται με τους εγχώριους νόμους περί λογοκρισίας. Το αποτέλεσμα είναι ένα περιβάλλον όπου οι επικριτικές απόψεις, και μάλιστα κάθε συζήτηση που θα μπορούσε να υπονομεύσει τη νομιμότητα του κόμματος, καταστέλλονται αποτελεσματικά. Αυτό όχι μόνο περιορίζει την ελευθερία του λόγου στον ψηφιακό τομέα, αλλά επίσης διδάσκει ακούσια στις νεότερες γενιές ότι ορισμένα θέματα είναι ταμπού – διαιωνίζοντας έναν κύκλο αυτολογοκρισίας και ιδεολογικής συμμόρφωσης.

Ίσως ακόμη πιο ανησυχητικός είναι ο τρόπος με τον οποίο το Πεκίνο αξιοποιεί αλγόριθμους σε πλατφόρμες όπως το YouTube για να παραμορφώσει τον δημόσιο διάλογο. Έχουν προκύψει αναφορές από πρώην δημιουργούς περιεχομένου που παρατήρησαν σημαντική μείωση στις προβολές των βίντεό τους—συμπίπτοντας με αλγοριθμικές αλλαγές που φαίνεται να ευνοούν το περιεχόμενο υπέρ του CCP έναντι του υλικού που επικρίνει την Κίνα. Τα βίντεο με αφηγήσεις υπέρ της Κίνας, κατά των ΗΠΑ φέρεται να έχουν λάβει προνομιακή μεταχείριση, ενώ εκείνα που αμφισβητούν τις πολιτικές του ΚΚΚ έχουν απονομιμοποιηθεί ή αφαιρεθεί εντελώς.

Υπήρξαν ακόμη και ισχυρισμοί για άμεση παρέμβαση στη δημιουργία περιεχομένου. Για παράδειγμα, ένας λογαριασμός υποδηλώνει ότι το ΚΚΚ κάποτε πρόσφερε ένα ποσό 2.000 $ για να δώσει κίνητρο σε μια ψευδή αφήγηση που κατηγορούσε την πανδημία του COVID-19 σε ελάφια με λευκή ουρά στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τέτοια περιστατικά υπογραμμίζουν όχι μόνο τη λεπτή χειραγώγηση των ψηφιακών πλατφορμών, αλλά μια ενεργή, συντονισμένη εκστρατεία παραπληροφόρησης με στόχο την αναμόρφωση της κοινής γνώμης. Αυτή η χειραγώγηση, είτε μέσω αμειβόμενων κινήτρων είτε μέσω αλγοριθμικής μεροληψίας, ενέχει σημαντικό κίνδυνο για τον δημοκρατικό λόγο θολώνοντας τα νερά μεταξύ αντικειμενικής ενημέρωσης και προπαγάνδας.

Η ψηφιακή προπαγάνδα του Πεκίνου δεν παραμένει περιορισμένη σε διαδικτυακούς χώρους. Διαχέεται όλο και περισσότερο στις τοπικές κοινότητες και τις εκλογικές διαδικασίες —ιδιαίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οργανισμοί όπως το Henan International Communication Center (Henan ICC) έχουν εμπλακεί σε προσπάθειες διαμόρφωσης της κοινής γνώμης των ΗΠΑ. Με τουλάχιστον 23 κέντρα σε επίπεδο επαρχίας που φέρονται να λειτουργούν από τα μέσα του 2024, αυτά τα ιδρύματα χρησιμοποιούν πλατφόρμες όπως το X (πρώην Twitter), το Facebook, το Instagram και ακόμη και το YouTube για να δημιουργήσουν προσαρμοσμένα μηνύματα που ευθυγραμμίζονται με τις προτεραιότητες του ΚΚΚ.

Τέτοιες στοχευμένες εκστρατείες στοχεύουν να επηρεάσουν όχι μόνο το ευρύ κοινό αλλά και βασικές εκλογικές διαδικασίες. Υπήρξαν τεκμηριωμένες περιπτώσεις δικτύων παραπληροφόρησης που συνδέονται με την Κίνα – που συχνά αναφέρονται από παρατσούκλια όπως “Spamouflage” ή “Dragonbridge” – που υποδύονταν ψηφοφόρους των ΗΠΑ και διανέμουν παραποιημένο περιεχόμενο πριν από τις εκλογές. Οι επιπτώσεις αυτών των προσπαθειών είναι βαθιές: εάν δεν ελεγχθούν, έχουν τη δυνατότητα να στρεβλώσουν τη δημοκρατική διαδικασία ενισχύοντας διχαστικές αφηγήσεις και υπονομεύοντας την εμπιστοσύνη στα νόμιμα εκλογικά αποτελέσματα.

Οι επεκτατικές επιχειρήσεις προπαγάνδας της Κίνας έχουν σοβαρές συνέπειες για την παγκόσμια γεωπολιτική. Κατακτώντας την τέχνη της ψηφιακής πειθούς, η Κίνα δεν διαδίδει απλώς τις απόψεις της. Αντιμετωπίζει στρατηγικά την κριτική και αναδιαμορφώνει το αφηγηματικό τοπίο. Αυτή η επιθετική στάση έχει σαφείς επιπτώσεις για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ, καθώς και για τα συμφέροντα των παραδοσιακών δυτικών συμμάχων.

Σε μια εποχή όπου ο πόλεμος πληροφοριών διεξάγεται όλο και περισσότερο στο Διαδίκτυο, οι προσπάθειες της Κίνας να ελέγξει τις ψηφιακές αφηγήσεις αντιπροσωπεύουν μια μορφή ήπιας δύναμης που θα μπορούσε να κλίνει την ισορροπία της διεθνούς επιρροής. Με αλγόριθμους και εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης που αναπτύσσονται για την καταστολή της διαφωνίας και την προώθηση αφηγήσεων που έχουν εγκριθεί από το κράτος, το Πεκίνο ουσιαστικά στήνει ένα ψηφιακό εμπόδιο ενάντια στην ανοιχτή συζήτηση – μια σύγχρονη επανάληψη του αποκλεισμού πληροφοριών της εποχής του Ψυχρού Πολέμου. Τέτοιοι ελιγμοί όχι μόνο υπονομεύουν την παγκόσμια ελευθερία της έκφρασης, αλλά και απειλούν τις θεμελιώδεις δημοκρατικές αρχές πάνω στις οποίες οικοδομούνται οι ελεύθερες κοινωνίες.

Είναι βαθιά ειρωνικό ότι ένα καθεστώς που επενδύει πολλά σε τεχνολογία αιχμής για οικονομική και στρατιωτική πρόοδο, ενορχηστρώνει ταυτόχρονα μια από τις πιο εκτεταμένες εκστρατείες λογοκρισίας στην ιστορία. Η εξάρτηση του ΚΚΚ στην προηγμένη τεχνητή νοημοσύνη για το φιλτράρισμα και τον χειρισμό πληροφοριών είναι εμβληματική μιας ευρύτερης αντίφασης. Από τη μία πλευρά, η Κίνα φημίζεται για την ταχεία τεχνολογική της πρόοδο. από την άλλη, είναι διαβόητο για την καταστολή των αντίθετων φωνών και την επανεγγραφή της ιστορίας για να ταιριάζει με τη γραμμή του κόμματος.

Αυτή η δυαδικότητα δεν χάνεται στους επικριτές παγκοσμίως, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι τέτοιες πρακτικές είναι αντίθετες με τις αξίες της διαφάνειας και της λογοδοσίας. Σε μια κοινωνία όπου η πληροφόρηση είναι δύναμη, η συστηματική διαστρέβλωση της αλήθειας όχι μόνο καταπνίγει την καινοτομία αλλά δημιουργεί επίσης ένα περιβάλλον όπου οι πολίτες δεν είναι εξοπλισμένοι για να λαμβάνουν τεκμηριωμένες αποφάσεις για το μέλλον τους. Η ανεξέλεγκτη εξάπλωση της προπαγάνδας, που διευκολύνεται από τα σύγχρονα ψηφιακά εργαλεία, αντιπροσωπεύει επομένως μια σοβαρή απειλή για τον ίδιο τον ιστό των ανοιχτών και δημοκρατικών κοινωνιών.

Δεδομένων των βαθιών επιπτώσεων των στρατηγικών ψηφιακής προπαγάνδας του Πεκίνου, υπάρχει επείγουσα ανάγκη για αυξημένη επαγρύπνηση και προληπτικά μέτρα. Οι κυβερνήσεις, οι εταιρείες τεχνολογίας και η κοινωνία των πολιτών πρέπει να συνεργαστούν για να αποκαλύψουν και να αντιμετωπίσουν αυτές τις εκστρατείες. Η διαφάνεια στις αλγοριθμικές διαδικασίες, η αυστηρότερη ρύθμιση του περιεχομένου που χρηματοδοτείται από το κράτος και η ισχυρή υποστήριξη της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας είναι όλα απαραίτητα βήματα για τη διασφάλιση της ακεραιότητας του δημόσιου λόγου.

Καθώς ο κόσμος γίνεται ολοένα και πιο διασυνδεδεμένος, το διακύβευμα δεν ήταν ποτέ μεγαλύτερο. Η ανεξέλεγκτη εξάπλωση της προπαγάνδας όχι μόνο θέτει σε κίνδυνο την ακεραιότητα της ψηφιακής επικοινωνίας, αλλά θέτει επίσης μια άμεση πρόκληση για τις βασικές αξίες των ανοιχτών κοινωνιών. Στη μάχη για την αλήθεια στην ψηφιακή εποχή, η ανάγκη για επαγρύπνηση, διαφάνεια και υπευθυνότητα είναι πρωταρχικής σημασίας. Η αποτυχία αντιμετώπισης αυτών των προκλήσεων θα μπορούσε κάλλιστα να οδηγήσει τον κόσμο σε μια εποχή όπου το ψηφιακό σιδηρούν παραπέτασμα συσκοτίζει όχι μόνο τα γεγονότα αλλά και την ίδια την ουσία της δημοκρατικής ελευθερίας.

Είναι ένα κάλεσμα για δράση για τις κυβερνήσεις, τις εταιρείες τεχνολογίας και τα άτομα εξίσου: αντισταθείτε στην καταπάτηση της αυταρχικής προπαγάνδας και υπερασπιστείτε το δικαίωμα στην αφιλτράριστη πληροφόρηση—ένα δικαίωμα που είναι απαραίτητο για κάθε ζωντανή, δημοκρατική κοινωνία.