Ξενής Χ. Ξενοφώντος

Σήμερα που η μαρτυρική Κύπρος εξακολουθεί να βρίσκεται κάτω από τις ορδές του βάρβαρου κατακτητή για 47η χρονιά και η κοινωνία βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στον βούρκο της ανηθικότητας, οι σκέψεις μας στριφογυρίζουν στα όρη του Μαχαιρά αναβαπτιζόμενες στην κολυμβήθρα του σώματος και του αίματος του Γρηγόρη Αυξεντίου. Εκεί που στις 3 Μαρτίου του 1957 ο σταυραετός του Μαχαιρά, ο Ζήδρος μας, ο καπετάνιος μας, ο υπαρχηγός της ΕΟΚΑ, πρότασσε στους στυγνούς αποικιοκράτες και στους χιλιάδες Βρετανούς στρατιώτες που μετά από προδοσία περικύκλωσαν το κρησφύγετό του το σύγχρονο «Μολών λαβέ».

Εμφορούμενος από τα ακατάλυτα ιδανικά της γενναιοψυχίας και της φιλοπατρίας του ένδοξου βασιλιά Λεωνίδα της Αρχαίας Σπάρτης, ο εκ Λύσης Κύπρου ορμώμενος έφεδρος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού αφουγκράσθηκε τον παλμό των αγωνιζομένων για ελευθερία Κυπρίων, σπεύδοντας με αγαλλίαση στο πεδίο του αγώνα.

Σύντομα οι σπάνιες αρετές του σμιλεύθηκαν με τις σπουδαίες στρατιωτικές του γνώσεις, αναδεικνύοντάς τον σε υπαρχηγό της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών, της θρυλικής ΕΟΚΑ.

Αρνούμενος να παραδοθεί στους Βρετανούς στρατιώτες, βροντοφώναξε το ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ και σε χρόνο δευτερολέπτου έγινε παρανάλωμα του πυρός μέσα στο κρησφύγετό του το οποίο τα βρετανικά ελικόπτερα της ντροπής περιέλουσαν με βενζίνη βάζοντας φωτιά με εμπρηστικές χειροβομβίδες.

Μόλις μαθεύτηκε το μαύρο μαντάτο η πίστη των συναγωνιστών του στο δίκαιο του αγώνα για αποτίναξη του δυνάστη χαλυβδώθηκε ακόμη περισσότερο. Ο πόθος για ελευθερία φούντωσε προσδίδοντας καινούργιους ορισμούς στη θυσία και τη φιλοπατρία. Το όνομά του, που έγινε συνώνυμο με την ελευθερία, τη λεβεντιά, την αξιοπρέπεια και τη γενναιότητα, γράφτηκε με χρυσά γράμματα στο πάνθεον της ελληνικής αθανασίας.

ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΑΥΞΕΝΤΙΟ

Ο Αυξεντίου λατρεύτηκε ως ήρωας και τιμάται τόσο στην ιδιαίτερή του πατρίδα Κύπρο όσο και στην Ελλάδα και τον απανταχού Ελληνισμό.

Στην Ξάνθη, οι Μικρασιάτες πρόσφυγες του οικισμού του Νέου Κατραμίου, συγκινημένοι από τη θυσία του, ζήτησαν από την Ελληνική Πολιτεία την αλλαγή του ονόματος του οικισμού τους, τον οποίο ονόμασαν Αυξέντιο το 1960 προς τιμήν του. Το 2000 έγινε αδελφοποίηση του Δήμου Βιστωνίδας και του Δήμου Λύσης κι εγκαινιάσθηκε η προτομή του Γρηγόρη στο ηρώο του οικισμού.

Το 2008, ο Δήμος Βιστωνίδας και ο Σύλλογος Κυπρίων Ξάνθης, με επικεφαλής την ευπατρίδη πρόεδρό του Ελένη Χατζηγεωργίου, ίδρυσαν το «Κέντρο Ανάδειξης της Λαογραφικής και Ιστορικής Ενότητας Θράκης- Κύπρου “Γρηγόρης Αυξεντίου”», με την έμπρακτη στήριξη του Συμβουλίου Ιστορικής Μνήμης Αγώνα ΕΟΚΑ 1955-59 του υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου.

Πρόκειται για έναν ιερό χώρο όπου μιλάει ανάγλυφα η ιστορία του Γρηγόρη και ο προαιώνιος πόθος του αδούλωτου Κυπριακού Ελληνισμού για Ένωση με τη Μάνα Ελλάδα.

Σε Ιστορικό Μουσείο-Φυλάκιο «Γρηγόριος Αυξεντίου» μετατράπηκε το φυλάκιο στο οποίο υπηρετούσε ο Γρηγόριος Αυξεντίου, στο ποντιακό χωριό Ακρίτας Κιλκίς το οποίο εγκαινιάστηκε την Κυριακή 3 Απριλίου 2016 από τον υπουργό Άμυνας της Κύπρου και τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού, στην παρουσία των δημάρχων Λύσης και Κιλκίς και σύσσωμων των κοινωνικών φορέων της περιοχής.

ΥΜΝΟΙ

Η θυσία υποχρέωσε, ακόμη και τους εχθρούς, να εξυμνούν τον ηρωισμό του. Πέντε μόνο μέρες μετά το ολοκαύτωμά του, στην εφημερίδα «Tρίμπιουν» του Λονδίνου δημοσιεύτηκε η Mπαλάντα στον Γρηγόρη Aυξεντίου.

Παρατίθενται, σε μετάφραση, τα δύο τελευταία τετράστιχα:

Tότ’ ήρθ’ ο Kυβερνήτης να τους πει

πόσο πολέμησαν όλοι αντρειωμένα

και στο σύνταγμα δώσαν νέα τιμή,

γιατί οι εξήντα σκότωσαν τον ένα!

Mα σαν μιλά αδελφός στον αδελφό

κι ο πατέρας στον γιο του λόγο κάνει,

στην αθάνατη μνήμη του λαού:

ο νιος Γρηγόρης ποτέ δεν θα πεθάνει.

Ναι, στη συνείδηση του λαού δεν πέθανε ο Γρηγόρης. Μετενσαρκώθηκε σε θρύλο που καθοδηγεί τα βήματα των ανυπότακτων Ελλήνων της Κύπρου για ελευθερία κι εθνική δικαίωση.

*Δημοσιογράφος, πρόεδρος Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού www.iep.org.cy