Ένα παιδί μεγαλώνει όπως ένα δέντρο. Το δέντρο, αν έχει ιδανικές συνθήκες εδάφους, ποτίσματος, θερμοκρασίας, φωτός, αέρα, περιποίησης, θα είναι θαλερό. Αν κάτι ή όλα πάνε στραβά, θα υποφέρει. Μπορεί να καταφέρει να επιβιώσει, αλλά θα υποφέρει. Κι ανάλογη με τον βαθμό του προβλήματος θα είναι η καχεξία που θα αποκτήσει, αν τελικά δεν μαραθεί.

Η διαφορά με το παιδί είναι πως στο δέντρο τα προβλήματα φαίνονται. Στο παιδί, άλλα φαίνονται κι άλλα όχι. Κι αυτά που δεν φαίνονται μπορεί να δημιουργήσουν καχεξία που μπορεί να φαίνεται, μπορεί και όχι. Αν πάσχει από αβιταμίνωση, θα έχει ελλιπή ανάπτυξη. Αν παίρνει όλες τις βιταμίνες, αλλά πάσχει από έλλειψη αποδοχής, μπορεί να γίνει δυο μέτρα άνθρωπος, αλλά κάποιο σημάδι θα του μείνει στην ψυχή. Το λέει και το τραγούδι: “άντρας δυο μέτρα σαν το κουκλί, να ζητιανεύει το φιλί”. Αν αυτός ο δυο μέτρα άντρας ξάπλωνε στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή, πολλά θα είχε να πει για τα τραύματα που βίωσε στα καθοριστικά χρόνια της παιδικής του ηλικίας και τον κάνουν να ζητιανεύει το φιλί, παρά το ότι “γελάνε όλοι στη γειτονιά”. Πολλά θα είχε να πει για την παιδική του ηλικία και ένας παραβατικός, από τον Πάσσαρη που φόρεσε ράσα, ως τους μέχρι πρόσφατα “αγαπημένους” καλλιτέχνες του κοινού που μαθαίνουμε ότι η συμπεριφορά τους ως “ιερών τεράτων”, ταίριαζε λιγότερο με το “ιερών” και περισσότερο με το “τεράτων”.

Ποιες είναι οι ιδανικές συνθήκες μεγαλώματος ενός παιδιού; Μια δεμένη οικογένεια με πατέρα και μητέρα, που έχει αρχές και κανόνες, που προσφέρει σιγουριά, σταθερότητα, θαλπωρή, στοργή, προστασία αλλά και ελευθερία, και που δείχνει πραγματικό ενδιαφέρον για το παιδί, μαθαίνοντάς του παράλληλα πως η ζωή είναι μια ισορροπία ανάμεσα σε δικαιώματα και υποχρεώσεις, σε δικαιοδοσία και ευθύνη. (Γιατί και ο υπερβολικός προστατευτισμός, τοξικός είναι κι αυτός και μπορεί να “πνίξει” ένα παιδί όπως ένα δέντρο το υπερβολικό πότισμα.)

Τι συμβαίνει όταν κάτι από τα παραπάνω δεν υφίσταται; Κάτι στην ανάπτυξη του παιδιού πάσχει. Από ελάχιστα έως πολύ. Το να πεις πως παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς τον έναν ή και τους δύο γονείς αισθάνονται την έλλειψη και πονάνε γι’ αυτό, είναι προσβολή για τα ορφανά παιδιά; Όχι, βέβαια! Το να πεις πως παιδιά που γεννιούνται με, ή αποκτούν σωματικές ή ψυχικές αναπηρίες πρέπει να παλέψουν περισσότερο και να κουραστούν περισσότερο από τους υπόλοιπους είναι προσβολή για τα ανάπηρα παιδιά; Όχι, βέβαια! Υποστηρίζει κανείς το αντίθετο;

Αυτά δεν είναι ανάγκη να τα πουν έρευνες. Τα λέει η ίδια η φύση που όρισε ότι ο άνθρωπος χρειάζεται το ¼ περίπου της ζωής του για να ωριμάσει. Αν είχαμε την εξέλιξη της γάτας θα ήμασταν ενήλικες από 2 ετών. Αν είχαμε την οικογενειακή οργάνωση του λιονταριού τα παιδιά θα τα μεγάλωναν οι 5-10 γυναίκες της αγέλης αλλά θα τα σκότωνε όλα ο αντεραστής αν έπαιρνε το πάνω χέρι. Είμαστε όμως άνθρωποι και έχουμε εδώ και χιλιάδες χρόνια ένα μοντέλο διαιώνισης του είδους: την οικογένεια, με έναν άντρα και μια γυναίκα που κάνουν παιδιά και τα μεγαλώνουν. Λειτουργεί άψογα αυτό το μοντέλο; Κάθε άλλο! Και ασταθές είναι και προβληματικό και ασφυκτικό και πολλές φορές διαλύεται. Αλλά δεν έχουμε ανακαλύψει καλύτερο. Και όσοι σπρώχνουμε πιο πέρα «του ζευγαριού την ασήκωτη σφαίρα, νύχτα και μέρα», επισκευάζουμε τις συχνές βλάβες αυτού του μοντέλου, προσπαθώντας να προσεγγίσουμε, όσο περισσότερο μπορούμε, στο ιδανικό.

Και πάμε τώρα στο θέμα που κάνει “τζιζ”. Το να πεις πως παιδιά που ζουν σε ένα σπίτι με τον Γιώργο και την Κατερίνα, είναι πιο κοντά στο ιδανικό περιβάλλον απ’ ό,τι παιδιά που ζουν με τον Γιώργο και τον Χρήστο, είναι προσβολή για κάποιον; Για ποιον; Για το παιδί; Για τον Γιώργο; Για τον Χρήστο; Για όσους και όσες έχουν τον ίδιο με εκείνους ερωτικό προσανατολισμό; Μπορεί ο Γιώργος και ο Χρήστος να προσφέρουν απλόχερα φροντίδα, στοργή, εκπαίδευση, πολιτισμό. Μπορεί να ξημεροβραδιάζονται σε βιβλιοπωλεία, γκαλερί και αίθουσες συναυλιών. Μπορεί να πληρώνουν τους καλύτερους παιδοψυχολόγους για το υιοθετημένο. Μπορεί το περιβάλλον αυτό να είναι κλάσεις ανώτερο από το περιβάλλον που προσφέρει μια “κανονική” οικογένεια στο “κανονικό” της παιδί.

για τη συνέχεια ThePresident