Μια ματιά στους αριθμούς

Διαβάζω για τους 1030 (1030 και όχι 1000 γιατί και καλά έχουν καταγραφεί οι ανάγκες με απόλυτη ακρίβεια) αστυνομικούς που θα προσλάβουν στα πανεπιστήμια.

Η Ελλάδα είναι μια χώρα όπου σήμερα διορίζεσαι για μία συγκεκριμένη δουλειά και αύριο είσαι πίσω από ένα γραφείο πετώντας βαριεστημένος τάπες από βαρέλια όπως στην γνωστή διαφήμιση ουίσκι στα μακρυά καλοκαίρια του Τενεσί.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μια μέση αναλογία 318 αστυνομικών ανά 100 χιλιάδες κατοίκους.

Κάποιες χώρες έχουν κάτω από την μισή. 137 αστυνομικοί στη Φινλανδία, 186 στη Δανία.

Μαντέψτε τώρα ποιες χώρες είναι στην top τριάδα.

Η Κύπρος, η Μάλτα, η Ελλάδα έχοντας τον υψηλότερο δείκτη αναλογίας με 573, 505 και 492 αντιστοίχως. Και αυτά τα στοιχεία είναι του 2016 δηλαδή πριν τις προσλήψεις χιλιάδων αστυνομικών με το πρόσχημα της κρίσης στον Έβρο.

Και άντε η Κύπρος και η Μάλτα. Μικρές χώρες με πολύ μικρό πληθυσμό και άλλες ανάγκες. Αλλά η Ελλάδα; 500 αστυνομικοί ανά 100.000;

Και συνεχώς προσλαμβάνουμε; Συνεχώς μιλάνε οι συνδικαλιστές τους για ελλείψεις; Συνεχώς ακούμε ότι δεν φτάνουν;

Τι γίνεται λοιπόν; Επειδή κανείς τόσα χρόνια δεν δίνει επίσημα στοιχεία λογικά όλοι αυτοί βρίσκονται σε κάποια γραφεία κάνοντας εργασίες που δεν έχουν καμία σχέση με το αντικείμενο της αστυνόμευσης. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση από αυτή.

Είναι προφανώς το ίδιο φαινόμενο που συναντά κανείς σε όλους τους δήμους όπου κάνουν προσλήψεις στην καθαριότητα και μετά από λίγο καιρό αποσπώνται σε γραφεία στους δήμου και ξανά από την αρχή.

Τέτοια σπατάλη πόρων και χρημάτων. Μετά από 10 χρόνια οικονομικής κρίσης και μια πανδημία σε εξέλιξη τις επιπτώσεις της οποίας κανείς δεν μπορεί να αξιολογήσει ακόμη αλλά όλοι συμφωνούν ότι θα είναι γιγάντιες.

Georgios Voloudakis