Ως φοιτητής και ως πολίτης που παρουσίασα εξαρχής ανοιχτά τις σκέψεις μου για το νέο Νομοσχέδιο της Κυβέρνησης σχετικά με την ασφάλεια στα Πανεπιστήμια, με μια σειρά από άρθρα που δημοσιεύτηκαν σε διάφορα sites ή και με σχόλια σε σελίδες και στον προσωπικό μου ιστοχώρο, αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο για να παρουσιάσω λίγο την εμπειρία μου απ’ το τι ακολούθησε.

Καθώς έχουν παρουσιαστεί έρευνες που δείχνουν τι επιθυμεί η πλειοψηφία της χώρας, φανερώνοντας ότι είναι υπέρ του νομοσχεδίου, έκρινα ότι θα αποτελούσε ίσως χρήσιμο λιθαράκι στην όλη συζήτηση, η ατομική εμπειρία κάποιου που εξέφρασε ανοικτά τη θέση του και κυρίως ενός φοιτητή που δεν ανήκε ποτέ σε κάποια παράταξη και που απλώς τόλμησε να πάρει θέση στον διάλογο μιας υποτιθέμενα ανεκτικής φιλελεύθερης κοινωνίας.

Απ’ την πρώτη μέρα που δημοσιεύτηκε το πρώτο άρθρο μου στην Athens Voice, το οποίο αφορούσε μια μίνι έρευνα για το τι συμβαίνει σε άλλα Πανεπιστήμια της Ευρώπης αλλά και έπειτα από δημοσιεύσεις μου στο Liberal και στο Protagon, όπου εκεί τάχθηκα ακόμη πιο ρητώς υπέρ του νομοσχεδίου, άρχισαν τα υβριστικά σχόλια και η στοχοποίηση εναντίον μου ή εναντίον ακόμη και της οικογένειάς μου. 

Άτομα που δεν με ήξεραν, που δεν ήξεραν καν ποιος είμαι, τι πρεσβεύω ή που συχνά ούτε καν μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν προσεκτικά τα άρθρα που έγραψα, άρχισαν να με βρίζουν και να μου κολλούν ταμπέλες. Έγινα ξαφνικά ακροδεξιός, Τζημερικός (;), εγκάθετος της Κυβέρνησης, πιόνι της εξουσίας, αδιάφορος φοιτητής που δεν πέρασε ποτέ από Πανεπιστήμιο, ρουφιάνος που αν ζούσε στη χούντα θα ήταν κουκουλοφόρος, πληρωμένος από σκοτεινά συμφέροντα. 

Μου έκανε φοβερή εντύπωση το πόσο εύκολα ξεστόμιζαν συμπολίτες μου ή συμφοιτητές μου αυτούς τους χαρακτηρισμούς, χωρίς καν να με γνωρίζουν, απλώς επειδή διαφωνούσαν με τη θέση μου, με μια θέση που στην τελική έχω κάθε δικαίωμα να εκφράζω και να υποστηρίζω ανοικτά, όπως και κάθε ελεύθερος πολίτης. Άρχισε το όνομά μου να εμφανίζεται σε σελίδες με τις οποίες δεν είχα καν σχέση και γρήγορα διαπίστωσα ότι αρκετοί συμφοιτητές ή συμφοιτήτριές μου, παραταξιακά κείμενοι, από διάφορες Σχολές, είχαν μάθει ήδη ποιος είμαι και με είχαν κατατάξει στους ‘κακούς’. 

Κάθε φορά που σχολίαζα κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που πίστευαν, η απάντηση που δεχόμουν ήταν σχεδόν πάντα η προσωπική επίθεση και adhominem σοφίσματα για την ιδιότητά μου. Δεν υπήρχε ουδεμία αναφορά στα επιχειρήματα που παρουσίαζα. Άρχισαν να εμφανίζονται άτομα, κάποια επωνύμως, άλλα από ψεύτικους λογαριασμούς, που έκαναν ευθεία προσωπική επίθεση σε μένα, διαστρεβλώνοντας λεγόμενά μου, στοχοποιώντας με για τις πολιτικές μου απόψεις, με αποκορύφωμα ειδικό δημοσίευμα μιας ομάδας προσκείμενης στα ΕΑΑΚ, η οποία μάλιστα το ανέβασε σε ομάδα πανεπιστημιακού Τμήματος, μπροστά σε ένα σωρό συμφοιτητές και συμφοιτήτριές μου, με τίτλο το ονοματεπώνυμό μου και με ένα σωρό συκοφαντικές αναφορές για μένα και τη δράση μου. 

Με παρουσιάζουν σαν εγκάθετο της Κυβέρνησης, να σχετίζομαι σκοτεινώ τω τρόπω με άτομα που γνώρισα μόλις πριν λίγες μέρες, να είμαι «παπαγαλάκι» της κυβέρνησης και γενικότερα προχώρησαν σε μια ευθεία στοχοποίησή μου, πλαισιωμένη από σχόλια εξίσου συκοφαντικά όπου με παρουσιάζουν ως ακροδεξιό ή ακόμη και ως υπέρμαχο της σεξουαλικής παρενόχλησης, την οποία «ξεπλένω». 

Για τη συνέχεια Liberal