Πόσο ευνοούν οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις στη Λιβύη τους σχεδιασμούς της Τουρκίας για τη Μεσόγειο, οι οποίοι αποτυπώθηκαν και στο παράνομο τουρκολυβικό μνημόνιο οριοθέτησης θαλάσσιων δικαιοδοσιών;

Η απάντηση δεν μπορεί να είναι μονοσήμαντη, διότι οι συσχετισμοί εντός της Λιβύης είναι εντελώς ρευστοί, οι συμμαχίες ταχύτατα εναλλασσόμενες και η λογική της σύγκρουσης αδιαπέραστη σε μεγάλο βαθμό από παρεμβάσεις τρίτων δυνάμεων.

Ο Μπασάγκα αναγνώρισε το αποτέλεσμα και συνεχάρη τους νικητές.

Το ενδιαφέρον της όλης διαδικασίας συνίσταται στο ότι η παλιά διαίρεση μεταξύ Ανατολής και Δύσης έδωσε τη θέση της εδώ και αρκετούς μήνες σε πολέμους εξουσίας στο εσωτερικό των δύο στρατοπέδων και κατόπιν σε νέες συμπράξεις που διαπερνούν τις παλαιές διαχωριστικές γραμμές, με τους “δευτεραγωνιστές” να παίρνουν τη θέση των παλαιών “πρωταγωνιστών”.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στο προσκήνιο δεν βρίσκεται πια ο μέχρι πρότινος επικεφαλής της διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης της Τρίπολης, Φαγέζ αλ-Σάρατζ (αν και κάθε άλλο παρά εγκαταλείπει την πολιτική δράση), ούτε ο μεγάλος αντίπαλός του Χαλίφα Χαφτάρ, “στρατάρχης” του Λιβυκού Εθνικού Στρατού. Και οι δύο φαίνεται πως είναι περισσότερο απορροφημένοι αυτοί τη στιγμή από τον αγώνα να “κοντύνουν” τους Μπασάγκα και Σάλεχ, που διεκδικούν τον πρώτο ρόλο στο δυτικό και ανατολικό τμήμα της χώρας, αντιστοίχως.

Για τη συνέχεια Capital