Η Κύπρος να εξοπλιστεί άμεσα για να επιβιώσει

Η κοινοτική Κύπρος να αξιοποιήσει αμέσως τη στρατηγική της θέση και δεόντως να εξοπλιστεί όπως κάνουν όλες οι κοινοτικές και κανονικές χώρες!

Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

   Όλοι ξέρουμε ότι η Κύπρος βρίσκεται σε ένα τρομερά σημαντικό σταυροδρόμι, το οποίο η ίδια ποτέ δεν αξιοποίησε γεωστρατηγικά από τότε που έγινε μια ανεξάρτητη χώρα.

   Στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν η επιλογή τοποθέτησής της στην «ομάδα» των λεγόμενων «αδέσμευτων» πιστεύουμε ακράδαντα πως υπήρξε πραγματικά ατυχής και δεν ευνόησε καθόλου την εμπέδωση σε φίλους και εχθρούς της προνομιακής θέσης της στην ανατολική Μεσόγειο.

   Αν τότε πρόθεση των κυπριακών πολιτικών ήταν το να μη «μπλέξει» η Κύπρος σε ανεπιθύμητες «παραταξιακές» περιπλοκές (πολιτικές, οικονομικές, ενεργειακές, γεωγραφικές, στρατιωτικές) αποτέλεσμα της,  κατά κάποιον τρόπο, σχεδόν παγκόσμιας «διαίρεσης» σε δυο ιδεολογικά στρατόπεδα κρατών με τις ατέλειωτες διενέξεις τους,

   και εάν εκείνη η εποχή χάρισε στη Κύπρο την ειρήνη και την ευτυχία που απολαμβάνουν μερικές χώρες από το σύστημα της ουδετερότητας,

   απ’ την άλλη της στέρησε τη σύμπραξη, συμμαχία και τελικά πολιτική αναβάθμιση και στερέωση μέσω δεσμευτικών εταιρικών σχέσεων αμοιβαίας υποστήριξης και άμυνας με τις μεγάλες χώρες του δυτικού κόσμου,

   δηλαδή της στέρησε κάτι βασικότατο, μεταξύ άλλων, για την ύπαρξη και επιβίωση μια χώρας: την εμπράγματη δυνατότητα κατάλληλου εξοπλισμού και κατάλληλων διεθνών συμβάσεων στρατιωτικών προμηθειών που θα μπορούσαν να «μεταμορφώσουν» το νησί σε ένα πραγματικό «αεροπλανοφόρο» ακλόνητο, αχτύπητο και απαραβίαστο.

   Γιατί όχι;, ένα είδος νησιώτικου Ισραήλ!

   Και διόλου απίθανο να μη συνέβαινε ποτέ στη Κύπρο ούτε η τουρκική εισβολή του 1974.

   Είπαμε: η Κύπρος σε σημαντικότατο σταυροδρόμι, το πιο σημαντικό σε ολόκληρη τη Μεσόγειο(!): με βάθος προς Ανατολάς, Αφρική και Δύση, αλλά και επιπλέον μέσω Ελλάδας προς Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη,

   «στίγματα» όλα αυτά που της προσέδιδαν μια σίγουρη υπεροχή σε σχέση με τη θέση της Τουρκίας, χωρίς, επιπλέον, να παρουσιάζει τους κινδύνους και αβεβαιότητες  κάποιας ανεπιθύμητης «γειτνίασης» με τον σοβιετικό «μπαμπούλα».

   Ωστόσο ας μη κλαίμε για το «χυμένο γάλα» και για το ότι τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έγινε στο παρελθόν λόγω  της παθητικής «μοίρας» της Κύπρου, που οι ίδιοι κοντόφθαλμοι Κύπριοι κυβερνώντες «επινόησαν» και «διεξήγαγαν»:

   ακόμη και τώρα τα  πάντα θα μπορούσαν να αλλάξουν για τη Κύπρο, και, με τους κατάλληλους χειρισμούς στις σχέσεις της με ορισμένα «ενδιαφερόμενα» κράτη η επιρροή των οποίων στον μεσανατολικό  «πίνακα» είναι ουσιαστική, η Κυπριακή Δημοκρατία μπορεί όχι μόνο να αναδειχθεί σε βασικό στρατιωτικο-στρατηγικό σημείο στα πλαίσια ειδικά της ΕΕ αλλά και ως απόλυτο σημείο αναφοράς γενικά της δυτικής παρουσίας στη περιοχή.

   Όπως  αντιλαμβανόμαστε, δύο είναι τα κράτη τα οποία αναμφισβήτητα θα ήθελαν να συμφωνήσουν με τη Κύπρο (προσοχή! με το όνομα αυτό εννοούμε πάντα την Κ.Δ. και την ελληνόφωνη πλειοψηφία του νησιού) μια εκτεταμένη έμπρακτη πολιτικο-αμυντική «συμβίωση»: η Γαλλία, στην Ευρώπη, και οι ΗΠΑ, πέρα του Ατλαντικού.

   Εντούτοις η Κύπρος «θρέφει» πάρα πολλά συμφέροντα και αρκετών άλλων χωρών: της Αιγύπτου, του Ισραήλ, της Ιορδανίας, ως και πιο μακρινών  όπως του Μπαχρέιν, των ΗΑΕ, της Σαουδική Αραβία – όλες χώρες με το χαρακτηριστικό να είναι υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ.

   Κυρίως πάντως το Ισραήλ, ιδίως, μετά από το γόνιμο πλησίασμά του προς σημαντικών αραβικών χωρών, με τις ευχές των Αμερικανών, και συνεχίζοντας επιτυχώς την εμπειρία του με την Αίγυπτο, «πρώτη διδάσκουσα».

   Είναι καιρός λοιπόν η Κύπρος – η Κυπριακή Δημοκρατία -,

   (και μας εντυπωσιάζει η αδράνεια του ΥΠΕΚ της  Χριστοδουλίδη,                        πολιτικού με προχωρημένες γεωστρατηγικές αντιλήψεις),

   να  εξακτινώσει,  μέσω σοβαρών στρατιωτικών συναλλαγών, τις σχέσεις της και με τις ίδιες αυτές αραβικές χώρες στις οποίες η ισραηλινή κυβέρνηση απέκτησε πρόσφορες προσβάσεις, σήμερα μόνο διμερείς διπλωματικές, αύριο διόλου απίθανο με πολύπλευρο αμυντικό πρόσημο βασικά αντιτουρκικό,

   όντας πασιδήλως η Τουρκία άκρως επικίνδυνα και ανεξέλεγκτα υπονομευτικό και καταστροφικό στοιχείο όπου κι αν απευθύνεται.

   Ακριβώς, επομένως, ο αμυντικός τομέας θα πρέπει να είναι πλέον το κέντρο του ελληνοκυπριακού ενδιαφέροντος, μη χάνοντας ποτέ από τα μάτια εκείνο που δεν έπαψε να συμβαίνει στα κυπριακά κατεχόμενα: η συνεχής ενίσχυση και επέκταση της τουρκικής στρατιωτικής παρουσίας.

   Βλέπουμε στη Κύπρο το άκρον άωτον της πολιτικής ηλιθιότητας εκ μέρους και της εγχώριας εξουσίας αλλά και της «ανώτερης» κοινοτικής τάξης, δηλαδή:

   μια χώρα-μέλος, με τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις των άλλων 26 χωρών, να μη της δίνεται η ευκαιρία και η δυνατότητα να εξοπλιστεί για την άμυνά της!!

   κάτι που καμία απ’ τις 26 άλλες χώρες δεν θα δεχότανε ποτέ να συμβεί!

   Ως εκ τούτου καιρός είναι αυτό το δικαίωμα να αναγνωριστεί «κοινοτικά» και  στη Κύπρο, αλλά και να υποβοηθηθεί η χώρα στην πραγμάτωσή του!

   Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει ακόμα – όπως ξέρουμε – οργανωθεί στρατιωτικά για να παρέχει προστασία στα μέλη της κάθε φορά που απειλούνται απ’ έξω.

   Το κάθε μέλος λοιπόν – συμπεριλαμβανομένης και της Κύπρου – έχει την ευθύνη, την ευχέρεια, την υποχρέωση και το συνταγματικό δικαίωμα να προβαίνει στις απαραίτητες στρατιωτικές ενέργειες και διαδικασίες για να προστατευθεί σε περίπτωση ανάγκης, αφού η ΕΕ είναι ανίκανη να το κάνει!

   Και κανείς στην Ευρώπη και οπουδήποτε αλλού(!) δεν διαθέτει τον παραμικρό λόγο να της το αρνηθεί ή απαγορεύσει!! Αυτονόητο και ευνόητο.

   Στα δρώμενα της κυπριακής κυβέρνησης δεν πρέπει να υπάρχει πλέον καμία αιτία ώστε να της αρκεί η ύπαρξη μιας περιορισμένης Εθνικής Φρουράς ως «σώμα» προστασίας της.

   Η θέση της είναι τέτοια που καμία αμφιβολία δεν χωράει πως η άμυνά της δεν μπορεί πλέον να αφεθεί στην ενδημική αδυναμία μιας «απλής» Εθνικής Φρουράς.

   Ωσαύτως η κυβέρνηση πρέπει να νοιώθει την υποχρέωση,

   την ειδική σημασία που το νησί έχει για τους Δυτικούς

   (και αυτοί το ξέρουν πολύ καλά!),

   να την εκμεταλλευθεί με τον καλύτερο τρόπο περιφρουρώντας την σημερινή και αυριανή ακεραιότητά της με έναν αληθινό Στρατό και μια αληθινή Αεροπορία, χωρίς να ξεχάσουμε βέβαια και το Ναυτικό,

   όσο «χιμαιρικό» κι αν φαίνεται αυτό, όσο κι αν κάνει να στραβομουτσουνιάσουν (κακώς! πολύ κακώς!) «μερικοί» ντόπιοι και αλλοδαποί «ενδιαφερόμενοι».

   Η Κύπρος έφτασε πια σε σημείο που είναι απόλυτα εγκληματικό να αφήνει να μη την υπερασπίζεται κανείς!!, να είναι οι «άλλοι» που να θέλουν, όποτε και εάν θέλουν, να την «υπερασπίζονται», που δεν το θέλουν ποτέ!

   Οι ΗΠΑ «χαλβαδιάζουν» τη Κύπρο. Αναμφίβολα θα ήθελαν πολύ να έχουν εκεί μια «βασούλα». Το ίδιο και η Γαλλία.

   Ευκαιρία λοιπόν για τη Κύπρο να «ανταλλάξει» αυτές τις δυο «βάσεις» όχι με ανταλλάγματα απλής, μερικής ενίσχυσης της «Φρουράς», η περιορισμένη έννοια της οποίας έχει προ πολλού ξεπεραστεί, αλλά με την ρεαλιστική υποστήριξη οργάνωσης μιας καθεαυτού αμυντικής θωράκισης όπως προβλέπει και διαθέτει κάθε κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης,

   (και κανείς δεν το βρίσκει «παράξενο» και δεν αντιλέγει!),

   αλλά και πέρα από όποιες., αβάσιμες τώρα και ανέκαθεν, αμερικανικές αντιδράσεις και δισταγμούς!

   Η ευκαιρία της Κύπρου είναι μοναδική, σε μια μοναδική χρονική συγκυρία έντονων αντιθέσεων της Τουρκίας με τις ΗΠΑ.

   Το μόνο «θέμα» που υπάρχει είναι εάν αυτό το σχέδιο μεγάλης αναβάθμισης της Κύπρου είναι ικανός να το θέσει σε εφαρμογή ένας Πρόεδρος αξεδιάλυτα «μπερδεμένος» όπως είναι ο Αναστασιάδης και αντιθέτως δεν χρειάζεται ένας Πρόεδρος άλλος απ’ τον άσχετο, μηδαμινό και επικίνδυνο ενδοτικό σημερινό η θητεία του οποίου έχει δυστυχώς ακόμη δύο χρόνια για να λήξει.

   Έτσι όπως έως τώρα μας «έμαθε», ο Αναστασιάδης είναι πολύ λειψός για μια εξέλιξη του είδους που είπαμε. Ίσως κάτι θα πρέπει να γίνει ώστε αυτός ή να «αλλάξει» ριζικά με την βοήθεια κατάλληλων «συμβούλων» ή να παραιτηθεί με κάποιον τρόπο αφήνοντας ελεύθερο το «έδαφος» σε εκείνον που θα πραγματοποιήσει το απαιτούμενο και εφικτό εξελικτικό «άλμα» ποιότητας της κυπριακής διεθνούς πολιτικής.

                                                                   Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

                                                                           Ελληνιστής

ΥΓ. 1.  «Προετοιμάζονται», λένε, για την απάτη της «άτυπης Πενταμερούς», που είναι «εξαμερής» ή και «επταμερής»! Και το ντουέτο Αναστασιάδης/Μητσοτάκης μας λένε διάφορα ευτράπελα, μεταξύ των οποίων πως «είναι πανέτοιμοι» για αυτή τη συνάντηση,

και ακόμη επαναλαμβάνουν μονότονα τα συνήθη βαρύγδουπα ρουτινιάρικα και αυτονόητα ότι «τάσσονται υπέρ της κατάργησης των αναχρονιστικών εγγυήσεων και της απόσυρσης των τουρκικών στρατευμάτων» και ότι είναι υπέρ του δήθεν «συμπεφωνημένου (με ποιόν;) και δεσμευτικού πλαισίου λύσης του Κυπριακού» όπως ορίζουν τα «ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών»,

όλες διαδικασίες τις οποίες ab initio οι ίδιοι αυτοί οι κύριοι ξέρουν πως η Τουρκία δεν δέχεται, ούτε και πρόκειται να δεχθεί, αλλά το θυμούνται κάθε τόσο σαν άλλοθι των δήθεν καλών των προθέσεων για να αποκρύψουν την επόμενη δήθεν «αποτυχία» ή «κακοτυχία» τους.

Και διερωτόμαστε: αν αυτά τα δυό «παλληκάρια» πηγαίνουν στη διάσκεψη για να «συζητήσουν» δήθεν πάνω σε αυτές τις τρεις «θεματολογίες» τις οποίες και προβάλλουν ως μοναδικές συζητήσιμες,

και απ’ ό, τι ξέρουμε και από ό, τι μας λένε οι ίδιοι, δεν πάνε για άλλα θέματα,

και γνωρίζοντας πως οι Τούρκοι δεν έχουν ποτέ τη διάθεση να δεχθούν τέτοιου είδους συζητήσεις,

τότε αυτά τα «παλληκάρια» γιατί θέλουν να πάνε στη πλαστή «Πενταμερή»;!

ποιος ο λόγος να πάνε σε μια συνάντηση που υποτίθεται κουφών, μιας και ο ένας δεν προτίθεται να δεχθεί την επιχειρηματολογία του άλλου;!

Ή μήπως αυτή τη φορά η Τουρκία θα δεχθεί να συζητήσει τις ελληνικές προτάσεις;

Ή μήπως, το πιο πιθανό, η Ελλάδα θα δεχθεί να συζητήσει τις τουρκικές απαιτήσεις;

Πάνε πάλι οι ελλαδιτο-κύπριοι για να δώσουν στους Τούρκους την ευκαιρία να τους καταλογίσουν ότι εκείνοι «θέλησαν μεν να συζητηθούν όλα τα θέματα για τη λύση του Κυπριακού, αλλά οι Έλληνες δε είναι που δεν θέλουν, γιατί ήρθαν με απαράδεκτες απαιτήσεις;!

Μα αυτή η «Πενταμερής» είναι ένα πιστό αντίγραφο, mutatis mutandis, των λεγόμενων ελληνο-τουρκικών «διερευνητικών», όπου οι Έλληνες μας λένε πως πηγαίνουν μόνο για συζήτηση σχετικά με τις «θαλάσσιες ζώνες» – ούτε καν πια υφαλοκρηπίδα ή ΑΟΖ!!-,

ενώ οι Τούρκοι πάνε με την μεγάλη δική τους «ατζέντα», έτσι ώστε ει δυνατόν να κατηγορήσουν πάλι την Ελλάδα ότι δεν έχει καμία βούληση να «λυθούν» τα «προβλήματα» στο Αιγαίο, ενώ αυτοί έρχονται «πρόθυμοι» να συζητήσουν τα πάντα;!

Το αναλλοίωτο τουρκικό «όλα στο τραπέζι!».

Και εντωμεταξύ ακόμη μια φορά  «φορτώνουν» στην Ελλάδα την μη αντίδρασή της για μια άλλη δική τους γιγάντια NAVTEX στην ελληνική υφαλοκρηπίδα!!

Η κοροϊδία «πάει καπνός». Πάλι τα ίδια «τερτίπια» για να «χαντακώσουν» Ελλάδα και Κύπρο για πολλοστή φορά.

Και μετά τί έρχεται να μας «αραδιάσει» ο αδιόρθωτος Αναστασιάδης για δήθεν λειτουργικότητα της «μετεξέλιξης», και «ιδιαίτερα η διάρκεια της»;

Πάλι για «μετεξέλιξη» μιλάμε, μια λέξη που είχε  «χαθεί»  ανάμεσα σε χίλια άλλα λόγια; Δηλαδή πάλι για μετεξέλιξη = κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας;! Τί είναι αυτή η «μετεξέλιξη» και πράσσειν άλογα;!

Κάτι πάλι δεν πάει καθόλου καλά.

Το ‘χουν στο αίμα τους, φαίνεται, αυτοί οι ελληνόφωνοι «ηγετίσκοι», να μη σκέφτονται άλλο από το πώς «θα φάνε» τις χώρες τους και πώς υα τις παραδώσουν στους εχθρούς τους.

Άλλωστε τί να φοβούνται; Μήπως οι Έλληνες πολίτες και οι Ελληνοκύπριοι πολίτες θα τους τιμωρήσουν; Πότε έγινε αυτό; Δεν υπάρχει γι’ αυτούς ισόβια ατιμωρησία;!

ΥΓ. 2.  Ώπα! ως εκ θαύματος, λίγο πριν απ’ τη λεγόμενη «Πενταμερή» να ’το, να ‘το το, ξεφυτρώνει το νιοστό αγγλικό «σχέδιο(!)», μια άλλη «παραλλαγή Χάνει»,  «παραλλαγή Ανάν», ξεμυτίζει στον κυπριακό ορίζοντα, με τις ευλογίες του Ερντογάν.

Σαν να λέμε: είναι ήδη έτοιμος, διαθέσιμος(!)  ο ακολουθητέος «δρόμος» στη «διάσκεψη» που «περπατά και έρχεται»!

Ξανά-μανά τα «δυο κράτη» μέσα σε μια δήθεν νέου είδους «ομοσπονδία» – πάλι μια άλλη παγκόσμια «κυπριακή πρωτοτυπία» για εμάς τους χαζούς οι οποίοι, ενώ το σχήμα που «αυτοί» ετοίμασαν είναι μια καθαρή συνομοσπονδία, υποκριτικά το ονομάζουμε κι εμείς «ομοσπονδία»,

το κουτόχορτο για τους άσχετους Έλληνες και Ελληνοκύπριους που θα τρέξουν να το «διαπραγματευτούν»!!

Δηλαδή, για να καταλάβουμε:  σχεδιάζουν «δύο κοινοτικά κράτη» δήθεν «ενωμένα» σε μια δήθεν «ομοσπονδία». Αλλά επειδή αυτά τα δύο «κράτη» θα είναι «κυρίαρχα», δεν θα πρόκειται εμφανώς για «ομοσπονδία», αλλά εμφανώς για «καμουφλαρισμένη συνομοσπονδία»!

Μιλούν για «κοινοτικά κυρίαρχα κράτη» όπου η σκέψη πηγαίνει στη μορφή δύο ξεχωριστών κρατών που θα επιδιώξουν να  προστεθούν ως αυτόνομες κρατικές οντότητες στον αριθμό κρατών της ΕΕ αποκτώντας τον τίτλο «κοινοτικό», όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Ολλανδία, κ.ο.κ.ε.

Επομένως στην ΕΕ μπορεί θα βρεθεί να υπάρχει ένα ελληνο-κυπριακό κυρίαρχο (δηλαδή: ανεξάρτητο) κοινοτικό κράτος και ένα τουρκο-κυπριακό κυρίαρχο(δηλαδή: ανεξάρτητο) κοινοτικό κράτος δήθεν «ενωμένα» μέσα σε μια «κοινοτική ομοσπονδία»/»συνομοσπονδία» με «κεντρικό κράτος» αρμόδιο για την «γενική» πολιτική, «γενική» οικονομία, ασφάλεια και ιθαγένεια, δηλαδή σχεδόν για τίποτα.

Τώρα, επειδή αυτό το τουρκο-κυπριακό κυρίαρχο κράτος θα βρίσκεται υπό τις «οδηγίες» και τις «κατευθύνσεις» της Τουρκίας, δηλαδή θα είναι η πολιτική Τουρκία στη Κύπρο,

τότε στην ΕΕ θα βρεθεί άμεσα και χωρίς καμία διαπραγμάτευση η ίδια η Τουρκία σαν άτυπο μέλος μεν(!!), πολιτικά δε υπέρ-ενεργειακό!!

Ύπουλη και δίσημη (ακόμη μια φορά) είναι η αγγλική έκφραση “community states”, όπου η λέξη “community”μπορεί να εννοηθεί ως «ενδοκυπριακή κοινότητα», αλλά επίσης ως «ευρω-κοινοτικό κράτος», εισηγμένο στην ευρωπαϊκή «κοινότητα».

Καταλυτικά είναι τα παιχνίδια λέξεων!!

Πάντως, το ότι δεν θα πρόκειται για «ομοσπονδία», αλλά για καθαρή «συνομοσπονδία» φαίνεται άλλωστε και από τη βασική λεπτομέρεια της καθόλα ελεύθερης δυνατότητας αυτών των δύο «κυρίαρχων κρατών» να συνάπτουν ξένες σχέσεις, να γίνονται μέλη διεθνών οργανισμών, να υπογράφουν συμφωνίες (και αμυντικές) με ξένα κράτη.

Εν ολίγοις, να κάνουν ακριβώς ό, τι μπορούν να κάνουν όλα τα ανεξάρτητα και κυρίαρχα κράτη του κόσμου χωρίς, και στη κυπριακή «περίπτωση», να δίνουν λογαριασμό στη «κεντρική ομόσπονδη εξουσία», η οποία ουσιαστικά θα λειτουργεί σαν «κεντρική συνομοσπονδιακή εξουσία», με πολύ περιορισμένη και «ανώδυνη» κεντρική δικαιοδοσία, χαρακτηριστικό αυτού του είδους μορφής διακυβέρνησης.

Τελικά, σε μια τέτοια «συνομοσπονδία» που μας ζητούν να ονομάσουμε ομοσπονδία σε πείσμα όλων των περί αντιθέτου απόψεων και καταστάσεων, οι άλλες «λεπτομέρειες» λειτουργίας (προεδρία, όργανα, συνέλευση, πλειοψηφία, κλπ.) άλλο δεν θα είναι παρά ατελείωτες προκλήσεις διαφωνιών, εναντιώσεων και ουκ ολίγων εχθροτήτων σε επίπεδο «ομοσπονδιακό», υπερκερασμένες από την «κυρίαρχη φύση» των δύο διεθνώς ενεργών «κοινοτικών κρατών»!!

ΥΓ. 3.  Και τί το ήθελε αυτός ο ανεκδιήγητος, αυτή η Πέμπτη Φάλαγγα των ξένων στη Κύπρο, Κύπριος τρόπω του λέγειν,  Αναστασιάδης με την «αποκεντρωμένη ομοσπονδία» που ξεστόμισε, με άλλα λόγια πάλι μια αγγλική «χαλαρή ομοσπονδία» που τίποτ’ άλλο δεν είναι παρά η συνομοσπονδία δύο κυρίαρχων κρατών που είπαμε!

Η «πετονιά» που έριξε ο Αναστασιάδης τί είναι λοιπόν; Πάρα πολύ φαίνεται να είναι μια όχι και τόσο πολύ καμουφλαρισμένη, ξεδιάντροπη σίγουρα προσέγγιση του βρετανικού σχεδίου διάλυσης – επιτέλους! – της Κυπριακής Δημοκρατίας,

«άλλα λόγια να αγαπιόμαστε»,

του γνωστού και μη εξαιρετέου  τουρκο-βρετανικού σχεδίου ξεχωριστών κρατών ή, λεκτικώς εναλλακτικά (πανεύκολα παίζουμε με τα λόγια: και ο Μητσοτάκης το συνηθίζει!) μιας συν-ομοσπονδίας πάλι δύο κρατικών οντοτήτων, μια στο Νότο, μια στον Βορρά,

εκείνη στο Νότο τρομερά υποβαθμισμένη, η άλλη στον Βορρά επιτελικά αναβαθμισμένη,

που θα βαπτίσουμε Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, ενθυμούμενοι τον αλήστου μνήμης ολετήρα Κίζιντζερ,

ακριβώς – παίζοντας με τις λέξεις – δύο ζώνες, δύο κοινότητες-κράτη (community states που είπαμε, των «φίλων» Άγγλων), δύο κυριαρχίες διεθνούς εμβέλειας, τελικά πάλι, κλείνοντας τον κύκλο, «δυο κράτη»,

όπως άλλωστε πολύ καθαρά είπε ο Αναστασιάδης στον Νετανιάχου αναφερόμενος στην «επιδιωκόμενη λύση».

Και για τα μάτια  ένας «μανδύας» δήθεν ομόσπονδης «κεντρικής» κυβέρνησης-φάντασμα που θα κυβερνά το τίποτα του τίποτα, αλλά θα είναι εκεί, το «παραβάν», για να μας υπενθυμίζει πόσο βλάκες είμαστε που συνεχίζουμε να δεχόμαστε τις τουρκικές «υπηρεσίες» μεταμφιεσμένες σε ψωρο-αγγλικές λύσεις!!