Σε αντίθεση με ό,τι συνέβη στην περίπτωση της Σοβιετικής Ένωσης, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους πρέπει να συνεργαστούν και να ανταγωνιστούν ταυτόχρονα με αυτή την ανερχόμενη δύναμη.

Πώς θα πρέπει να αντιδράσουν οι ΗΠΑ στην άνοδο της Κίνας; Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα που έχει να αντιμετωπίσει η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ. Πολλοί Αμερικανοί υποστηρίζουν πως μια μορφή περιορισμού είναι εφικτή. Πράγματι, αυτό είναι ένα από τα λίγα σημεία πάνω στα οποία τείνουν να συμφωνούν η κυβέρνηση του Joe Biden με τους προκατόχους της.

Μπορεί κανείς επίσης να δει το πολιτικό πλεονέκτημα: οι κοινοί εχθροί μπορεί να ενώσουν μια διχασμένη χώρα. Αλλά είναι πράγματι μια εφικτή πολιτική; Πιστεύω πως η απάντηση είναι «όχι».

Μια τέτοια άποψη, ουσιαστικά μηδενικού αποτελέσματος, για τις σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας, περιλαμβάνεται στο βιβλίο του Clyde Prestowitz, «The World Turned Upside Down». Επιμένει πως «δεν υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ του κινεζικού λαού και του λαού των ΗΠΑ». Οι αντιρρήσεις του αφορούν μάλλον το Κομμουνιστικό κόμμα.

Μια παρόμοια άποψη βγαίνει από το άρθρο στρατηγικής με τίτλο «The Longer Telegram: Toward A New American China Strategy» που έγραψε ένας ανώνυμος «πρώην ανώτατος κυβερνητικός αξιωματούχος» και δημοσιεύεται στο Atlantic Council (ο τίτλος παραπέμπει στο γνωστό long telegram που έγραψε ο George Kennan τον Φεβρουάριο του 1946 και προτείνει τον περιορισμό της Σοβιετικής Ένωσης). Και εκεί δηλώνεται πως «η σημαντικότερη πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ τον 21ο αιώνα είναι η άνοδος μιας αυξανόμενα απολυταρχικής Κίνας υπό τον πρόεδρο Xi Jinping». Η πρόκληση, όπως υποστηρίζει, δεν είναι η Κίνα αλλά το τυραννικό της κράτος.

Συμμερίζομαι την αγωνία που διαποτίζει τις δημοσιεύσεις αυτές. Οι ενέργειες της Κίνας στην Xinjiang και στο Hong Kong υπογραμμίζουν την περιφρόνηση για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις διεθνείς συμφωνίες. Το Πεκίνο απειλεί την de facto αυτονομία της Ταϊβάν και επεκτείνει την επιρροή του στη Νότια Σινική Θάλασσα. Εν ολίγοις, η Κίνα συμπεριφέρεται όλο και περισσότερο σαν μια ανερχόμενη μεγάλη δύναμη που κυβερνάται από έναν αδίστακτο και αποτελεσματικό τύραννο.

Το Longer Telegram υποστηρίζει πως η απειλή από την απόπειρα της Κίνας να πετύχει παγκόσμια κυριαρχία πρέπει να αντιμετωπιστεί με την υπεράσπιση μιας μακράς λίστας ζωτικών αμερικανικών συμφερόντων: τη διατήρηση της συλλογικής οικονομικής και τεχνολογικής υπεροχής, την προστασία του παγκόσμιου στάτους του αμερικανικού δολαρίου, τη διατήρηση συντριπτικής στρατιωτικής αποτροπής, την αποτροπή της κινεζικής εδαφικής επέκτασης ιδιαίτερα της δια της βίας επανένωσης με την Ταϊβάν, την παγίωση και επέκταση συμμαχιών και συνεργασιών και την υπεράσπιση (και μεταρρύθμιση όπου χρειάζεται) της βασισμένης στους κανόνες διεθνούς φιλελεύθερης τάξης. Ωστόσο, ταυτόχρονα, το άρθρο ζητά αντιμετώπιση κοινών παγκόσμιων απειλών, κυρίως της κλιματικής αλλαγής.

Είναι όλα αυτά επιτεύξιμα; Δεν το νομίζω.

Πρώτον, η Κίνα είναι ένας πολύ πιο ικανός αντίπαλος απ’ ό,τι ήταν η Σοβιετική Ένωση. Έχει πολύ πιο επιτυχημένη οικονομία, έναν πιο δυναμικό τεχνολογικό κλάδο, έναν πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό, μια πιο συνεκτική πολιτική και μια πολύ πιο ικανή κυβέρνηση. Η σχετική οικονομική επίδοση της Κίνας υπήρξε εντυπωσιακή.

για τη συνέχεια Euro2Day