Γράφει ο Γιάννης Πεγειώτης

Παραμονες του Πάσχα το εβδομηντα τέσσερα εμείς οι δευτεραιοι παρακολουθουσαμε ποθαμμαζοντες και ξηστικοι τις δασκαλες μας και τις δύο φιλοτιμες καθαρίστριες να ετοιμαζουν τα καλαθακια με τα χρωματιστά αυγα δια την πολυαναμενομενην κληρωσην των πασχαλινων δωρων .

Ητο μια διαδικασία αρκουντως περιπετειωδης και συναρπαστικη δι ημας τους ψιλοκουρεμενους του Χαρακη.

Κατά πρώτον ευρεθησαν τα μυθικα άσπρα καλαθακια των φραουλων.Στο συνεργατικον τις αγοραζαν οι Εγγλεζοι και σπανιως ολιγοστοι ευποροι που εξεπεφταν εις τας αν της Λεωφορου γειτονιάς.Αφου επλενοντο κάλως οι λευκες καλαθοειδεις θηκες εστεγνωναν εις το ηλιον της ανοίξεως.

Κατόπιν τα χωρκατικα αυγα εντυνοντο με φύλλα επ αυτών .Ούτως όταν εχρωματιζοντο μυστυριωδως επαρουσιαζαν φύλλο είδη όμορφα σχήματα.Οταν τα επρωτοειδαμεν τελειωμενα να τοποθετουνται εντος των κιτιων ο θαυμασμος ητο μεγας και οι διερωτησεις πολλές.

Ούτως ετοιμάζοντο κατά πρώτον τα περιλαλητα χρωματιστά αυγα του Εβδομου Δημοτικού της Λεμεσου στους Χαρακη όταν η Κύπρος ητο ακομη νησος ελευθερα.

Γράφει ο Γιάννης Πεγειώτης, εκπαιδευτικός

Μεγάλο Σάββατο. Να περιπατείς σε τόσες εποχές από τα μικράτα σου μέχρι τις όμορφες και τις εσταυρωμένες Πασχαλιές.

Τα φύλλα δάφνης ως κύμματα μιας Αναστάσεως που εγγύς μας περιμένει.

Από το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής τα παιδία και οι έφηβοι ολίγον αριστερόθεν της θύρας του Ιερού βήματος να συνομιλούν εργαζόμενοι το διακόνημαν της αποκοπής των φύλλων δάφνης από τους πολύφυλλους κλάδους.

Ημιφορτηγόν έμφορτον δάφνες εκόμιζεν από τις ημιορεινές κοινότητες και τους εκείθεν αγρούς ο καλόκαρδος κηπουρός ομού με έτερον φορτίον μερσινιών [μυρσίνες] δια την στρώσην της οδού υποδοχής του αγαπητού Δεσπότου η οποία ελάμβαννεν χώραν περί την πρωίαν εκάστου Μεγάλου Σαββάτου εις ακρινήν τινάν συνοικίαν της πόλεως της Νέας Αμαθούντος.

Μεγάλον Σάββατον του 1982 να κοινωνεί η γειτονιά όλη εις τον Απόστολον Ανδρέαν Χαράκη και ο εξ Αγίου Ανδρονίκου Καρπασίας γείτονας να αγάλλεται δια την προσέλευσην εις το Μέγαν μυστήριον…

Ο ΠΑΡΑΒΑΤΗΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ
ΑΝΑΜΝΗΣΙΣ ΠΡΟΠΑΣΧΑΛΙΝΟΥ ΚΕΡΦΙΟΥ
Και που να ειπει τον πόνον του ο μπαρπα Γιάννης ο τελεταρχης της περιφορας του Επιταφιου εις την μικράν πολιχνην .Φέτος δεν ανευρεθει μηδε αντιζηλος, μηδε ζηλωτης επιτροπος δια να ζητήσει τον λόγο διά την ασυγχρονον τούτην επιμονη του ιερεως να μην αντικαταστει τον ιδιορυθμον ουτον γραμματικον που τους έμεινε αγγονιν υπο του προγενεστερου ιερεως.

Εφετος ευρεθει ιος άγνωστος εξ Ασιας εκ των τοπων του ανατελλοντος ήλιου οστις επεβαλεν κατ’ οικον εκκλησιασμον και αυστηραν αστυνομευσην των λιγοστων εν τω ναω.
Αδυνατον εσταθει να ευρεθει τρόπος δια να ενταχθει εις τους ολιγους εκλεκτους τους εισερχομενους εις τον να ισκον Ούτε καν οι επιτροποι δεν εδιευκοληνοντο.Εμεινεν ολην σχεδόν την Αγιαν Εβδομαδαν εν τη οικια εξερχομενος εις το γειτναζον κατάστημα αποικακων και φρουτων προς αγορά αρτου ελιων και άλλων πολυτιμων προς το ζειν.Μα και δια μικράν εκ του μακρωθεν συντυχιαν μετά του οπωροπωλου χαριν ελάχιστου παρηγοριας…

Το εσπερας της Μεγάλης Παρασκευης σκιά μικρά εδραμεν τοίχο, τοίχο , σκοτος και ημιφως ακολουθων προς την πλατεία της πολιχνης εις την σκοτεινή αυλην του ΤΑΠΕΙΝΟΥ ναου.Η σκιά ουτη ενθυμιζεν παλαιον στρατηλατην .Φτασας εις το περιτοιχισμα του νάου δι αλματος ευρεθει εις την βόρεια σκοτεινή του πλευρά κατωθεν μεγάλου καντζιελλωτου ανοικτου παραθυρου.Εθρωνιαστην κατακοπος εις μεγαν λιθον κείμενον εις το σκοτος και ηκουεν κάλως το Αι γενεαι Αι πασαι..

Αισθηματιας ελλην ο μπαρπα Γιάννης εδακρυζεν ελαφρως. Ειτα αναπνευσας ελουθην του κλαματου….