“Κολλητός” τους υπήρξε. Μαζί απολάμβαναν και τα ουίσκυ, διατείνονται πως ξέρουν και τα κουσούρια του που δεν τα ξέρει το πόπολο, το οποίο δεν συνεστιαζόταν μαζί του (με τον κ. Αλ. Ντάουνερ) και βέβαια δεν ευεργετήθηκε με εισπράξεις από τον ίδιο (και τον κρατικό κορβανά) στις προ των “χρυσών διαβατηρίων” διαφθορές…

ΚΑΙ βιβλία εκδίδουν εναντίον του και άρθρα γράφουν εναντίον του και καταπέλτες ετοιμάζουν εναντίον του… Επειδή τους απογοήτευσε για όσες Αναν-ικές ελπίδες εναπέθεσαν στον Αναστασιάδη τους.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ περί της εκτραχυνόμενης και λόγω επικείμενων βουλευτικών εκλογών κρίσης εντός της «συνομοταξίας» των Ηττημένων Μυαλών και των Διζωνικώς υποταγμένων στη συνθηκολόγηση με τους Τούρκους Κατακτητές… Να υπενθυμίσουμε, λοιπόν, μερικά σημαντικά γεγονότα:

ΣΤΗΝ ΗΓΕΣΙΑ του ΑΚΕΛ ο Νίκος Αναστασιάδης «χρωστάει» κατά μέγα μέρος την εκλογή και την επανεκλογή του στην Προεδρία το 2013 και το 2018. Υπό την εξής έννοια και αλληλουχία γεγονότων:

(α) Η διακυβέρνηση Χριστόφια – ΑΚΕΛ 2008 – 2013 είχε καταντήσει, ιδίως από το θέρος του 2011, τόσο έντονα λαομίσητη, ώστε για πρώτη φορά στην ιστορία των προεδρικών εκλογών απερχόμενος ΠτΔ δεν τόλμησε καν να διεκδικήσει την επανεκλογή του για 2η θητεία.

(β) Στις εκλογές του 2013 η ηγεσία του ΑΚΕΛ, αντί να υποστηρίξει τον υποψήφιο όλων των άλλων (πλην ΔηΣυ) κομμάτων, Γ. Λιλλήκα, ο οποίος είχε διατελέσει και βουλευτής του ΑΚΕΛ και εκ του ΑΚΕΛ υπουργός του Τάσσου στη διακυβέρνηση 2003-2008, αποφάσισε να προσφέρει ως «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» θυσία στον βωμό εκλογής Αναστασιάδη, την υποψηφιότητα του Στ. Μαλά, ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ εκ των προτέρων ότι η επιλογή της ήταν το ΑΚΕΛόπεμπτο εφαλτήριο για τον ΔηΣυ, ώστε ν’ αποκλείσει τον Λιλλήκα και να εκλεγεί ο Αναστασιάδης.

(γ) Την ίδια ακριβώς επιλογή, με ξανά θυσία της Ιφιγένειας – Μαλά, αποφάσισε και στις Προεδρικές του 2018 η ηγεσία του ΑΚΕΛ, για να αποκλείσει τον υποψήφιο όλων των άλλων κομμάτων, Ν. Παπαδόπουλο, ώστε να επανεκλεγεί ο Αναστασιάδης.

(δ) Η επιλογή σε αμφότερες τις περιπτώσεις, συνειδητή, μελετημένη και σκόπιμη, ήταν να μην εκλεγεί Πρόεδρος προερχόμενος από το Απορριπτικό Μέτωπο (Λιλλήκας το 2013, Νικόλας το 2018), αλλά ο διατελέσας ηγέτης του ΝΑΙ στο Δημοψήφισμα του 2004 για το Σχέδιο Ανάν, ο Αναστασιάδης, διαπρύσιος κήρυκας της «λύσης» ΔΔΟ με «ισότιμη τουρκική συνεταιρική συγκυριαρχία».

– Δηλαδή, της κοινής «γραμμής» ΔηΣυ-ΑΚΕΛ στο Κυπριακό, η οποία άλλωστε επαληθεύτηκε με την Κοινή Διακήρυξη Αναστασιάδη – Έρογλου της 11ης Φεβρουαρίου 2014, ως πιστή και ακραιφνής συνέχεια του Κοινού Ανακοινωθέντος Χριστόφια – Ταλάτ της 23ης Μαΐου 2008.

ΩΣΤΟΣΟ, όπως συνέβη με τους προηγούμενους «προέδρους λύσης» Βασιλείου (1988-1993), Κληρίδη (1993-2003), Χριστόφια (2008-2013), οι οποίοι αντί της «λύσης» πρόσθεσαν άλλες τέσσερεις πενταετίες ανενόχλητης κι ατιμώρητης διαιώνισης του στάτους κβο της διχοτόμησης, έτσι και με τον Αναστασιάδη, απέτυχαν και τα Μον Πελεράν και τα Κραν Μοντανά του.

ΕΤΣΙ, λοιπόν, για την ηγεσία του ΑΚΕΛ και όσους «ΑΝΑΝιστές» εργάστηκαν για την εκλογή το 2013 και την επανεκλογή του το 2018, ο Αναστασιάδης κατέστη πλέον… «Απορριπτικός, Διχοτομιστής, Χλιδάτος Εκατομμυριούχος» και άλλα παρόμοια.

ΑΡΚΟΥΝΤΩΣ χαρακτηριστικά είναι όσα είχε δημοσιεύσει 27 Σεπτ. 2020 στον «Πολίτη» ένας από τους εξέχοντες επίλεκτους στυλοβάτες, στον Τύπο, της ανόδου του Αναστασιάδη στην προεδρία. Διατελέσας και προσωπικός του φίλος και καθ’ ομολογίαν έμπιστός του ακόμα και για τα… «διά χειρός» προεδρικά απόρρητα έγγραφα, έχοντας και δικό του μάλιστα στενό συνεργάτη στον «Πολίτη», διορισθέντα το 2013 ως προεδρικό σύμβουλο, έγραψε υπό τον τίτλο «Όταν ο Αναστασιάδης, κατά τραγικό τρόπο, επιβεβαιώνεται» και τα εξής:

«Πάλεψε μόνος του [ο Αναστασιάδης] το 2004 να οδηγήσει την Κύπρο σε ένα ευρωπαϊκό μέλλον και έχασε από τους αναχρονιστές [στο Δημοψήφισμα για το Σχέδιο Ανάν]. Έκτοτε αποφάσισε να σταματήσει να παλεύει και για να επιβιώσει έγινε ο ίδιος ένα κακέκτυπο αναχρονισμού. Απομακρύνοντας από δίπλα του όλους εκείνους που τον στήριξαν στα δύσκολα και πάλεψαν ώστε να βγει πρόεδρος το 2013 εκεί που δεν το πίστευε κανείς. Σήμερα δείχνει να θέλει απλώς να επιβιώσει πολιτικά κρατώντας μια υστεροφημία, ευχόμενος να βγάλει τη θητεία του χωρίς εξελίξεις και να φορτώσει και αυτός, όπως έκαναν όλοι οι άλλοι, το Κυπριακό στον επόμενο […] Σήμερα δείχνει ενδιαφέρον να μετατρέψει τη Λεμεσό σε μικρή Σιγκαπούρη όπως λέει δεξιά-αριστερά. […] Σήμερα είναι περικυκλωμένος από μικρόνοες και φοβικούς που έχουν για Ευαγγέλιό τους τις ομιλίες του Τάσσου Παπαδόπουλου, που νομίζουν ότι η πατρίδα τους έταξε να φυλάνε Θερμοπύλες.[…] Εδώ καταντήσαμε σήμερα! Να ασκούν εξωτερική πολιτική τα παπαδάκια του καθεδρικού ναού της Γεροσκήπου [Νίκος Χριστοδουλίδης] […] Κάποτε, το 2004, ενώπιον του συνεδρίου του ΔηΣυ, όταν ο Νίκος Αναστασιάδης δεν ήταν ένα κουρασμένο παλληκάρι και δεν είχε χαθεί μέσα στη χλιδή και τα εκατομμύρια, ήταν μέχρι και άξιος θαυμασμού»… («Π», 27.9.2020).

ΕΞΙΣΟΥ ή και πιο πολύ απογοητευμένη από τον Αναστασιάδη είναι και η ηγεσία του ΑΚΕΛ, η οποία δις του προσέφερε 2013 και 2018 το «εφαλτήριο Μαλά» για να εδραιωθεί στο Προεδρικό Μέγαρο. Πέρα από τις κομματικές ανάγκες για τις προσεχείς βουλευτικές εκλογές, η παρασπονδία Αναστασιάδη από την γνώριμη επί χρόνια κοινή γραμμή ΔηΣυ-ΑΚΕΛ στο Κυπριακό διατυπώνεται σχεδόν καθημερινά από τον ηγέτη και τα στελέχη του ΑΚΕΛ, που επιμένουν όχι σε γραμμή επιβολής κυρώσεων και αντιπαράθεσης με την Τουρκία, αλλά στην… προσφορά, και μάλιστα «εμπράκτως» προς την Τουρκία αυτών που δήλωσε ο Γ.Γρ. του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού:

Η «ΧΑΡΑΥΓΗ» την Τετάρτη, 17 Ιουνίου 2020, υπό τον τίτλο «ΑΠΟΚΛΙΜΑΚΩΣΗ μέσα από λύση προβλημάτων», έγραφε και τα εξής:

«Ο ΓΓ του ΑΚΕΛ [Άντρος Κυπριανού] επανέλαβε την πάγια θέση τού ΑΚΕΛ ότι η τουρκική προκλητικότητα θα αναχαιτιστεί μόνο εάν και εφόσον καταφέρουμε να πείσουμε την Τουρκία, μέσα από έμπρακτες ενέργειες, ότι με την επίλυση των προβλημάτων στη γειτονιά μας, με την ύπαρξη σχέσεων ειρηνικών με τις γειτονικές χώρες θα καταφέρει [η Τουρκία] να γίνει μέρος των συζητήσεων για την αξιοποίηση του φυσικού πλούτου που υπάρχει στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου. Ο Α. Κυπριανού υπογράμμισε ότι χρειάζεται να πείσουμε την Τουρκία ότι με σωστή λύση του Κυπριακού θα έχει και η ίδια να αποκομίσει οφέλη. Οφέλη τα οποία θα προκύψουν από τη συμμετοχή της στις ευρύτερες συζητήσεις για αξιοποίηση του φυσικού αερίου»…. («ΧΑΡΑΥΓΗ», 17.6.2020).

Σημερινή