Αυτά που λαμβάνουν χώρα τις τελευταίες μέρες στις ΗΠΑ, την πρωτεύουσα των δημοκρατιών του δυτικού κόσμου, μοιάζουν με τα συμπτώματα του τέλους μιας εποχής χωρίς ακόμη να έχουμε τα σημάδια για αυτό που ακολουθεί…

Το γεγονός πως ήταν δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας δεν σημαίνει πολλά πράγματα, ιδίως αν κάποιος ξεκίνησε σαν πλούσιος κληρονόμος. Επιπλέον, όσοι παρακολουθούν τον κόσμο των αγορών θα έχουν διαπιστώσει πως αρκετοί άσχετοι έχουν καταφέρει να γίνουν πλούσιοι από μια εμφανώς παράλογη επιλογή όπως άλλωστε συχνά και αρκετοί πλούσιοι καταλήγουν στον… άσσο.

Το πρόβλημα δεν είναι πως κάποιος συναισθηματικά “ανισόρροπος” και πολιτικά, ιστορικά και κοινωνικά αναλφάβητος έγινε διάσημος μέσω των ριάλιτι, αλλά πώς κατάφερε να γίνει πρόεδρος της ισχυρότερης δημοκρατίας μέχρι σήμερα.

Δηλαδή, πώς το Ρεπουμπλικανικό κόμμα με τους μηχανισμούς και τους τυπικούς και άτυπους θεσμούς τους οποίους διαθέτει, επέτρεψε σε έναν πλούσιο αγύρτη να κρατάει επί τέσσερα χρόνια τους κωδικούς με το ισχυρότερο πυρηνικό οπλοστάσιο στον πλανήτη και το γνωστό σύμπαν.

Το πραξικόπημα…

Ο Ντόναλντ Τραμπ τους τελευταίους μήνες ήταν φανερό πως μεθόδευε ένα πραξικόπημα το οποίο απέτυχε μόνο και μόνο γιατί μεθοδεύτηκε με την ανεπαρκή σχεδίαση ενός χαοτικού εγκεφάλου.

Σε μια δημοκρατία αν πιστεύεις πως αδικήθηκες από εκλογική νοθεία προσφεύγεις στα δικαστήρια, τα οποία ερευνούν τις καταγγελίες. Τα αμερικανικά δικαστήρια απέρριψαν πάνω από 60 προσφυγές της πλευράς Τραμπ.

Ακόμη και το Ανώτατο Δικαστήριο, η πλειοψηφία του οποίου επί προεδρίας Τραμπ έχει αλλάξει, στις αρχές Δεκεμβρίου απέρριψε σχετική προσφυγή σαν ανυπόστατη.

Αντί ο Ντόναλντ Τραμπ να αποδεχτεί την ήττα του, ως καρικατούρα του Λένιν, κάλεσε τον κόσμο να εκφοβίσει τους γερουσιαστές την ώρα που θα επικύρωναν τυπικά την απόφαση των εκλεκτόρων. Τουτέστιν, παρότρυνε κάποιες ορδές θυμωμένων να καταλάβουν τα “Χειμερινά Ανάκτορα”, χωρίς να έχει δημιουργήσει κάποιο παρακρατικό μηχανισμό που θα τους κατευθύνει.

Το πιθανότερο είναι πως ο Ντόναλντ Τραμπ και ο “βίος και πολιτεία” του στην Προεδρία των ΗΠΑ θα απασχολήσουν την αμερικάνικη δικαιοσύνη τα επόμενα χρόνια.

Συμπτώματα παρακμής…

Το ζήτημα που αναδύεται όμως έχει να κάνει με το ερώτημα πώς και γιατί ένα εμφανώς διαταραγμένο “παρατράγουδο” της “trash tv” μπορεί να καταφέρει να γοητέψει το μισό εκλογικό σώμα των ΗΠΑ και εκατομμύρια σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη.

Δεν υπάρχει εύκολη απάντηση. Σε γενικές γραμμές διάγουμε μια περίοδο κοινωνικής κρίσης ταυτότητας “κακομαθημένων” μεταπολεμικών γενεών οι οποίες μεγάλωσαν με τις επιθυμίες να ικανοποιούνται πριν καν γεννηθούν… Η ευημερία χωρίς προσπάθεια δημιουργεί ανθρώπους που δεν ικανοποιούνται με τίποτα, τα θεωρούν όλα δεδομένα και δεν έχουν μάθει να συνυπάρχουν.

Για τη συνέχεια Capital