Κώστας Μαυρίδης   

Ένα γεγονός εντός 2020, με πολλαπλή δυσμενή επίπτωση για το Κυπριακό, που δεν έτυχε της ανάλογης αναγνώρισης, υπήρξε ο καθοριστικός ρόλος των εποίκων στην ανάδειξη του Τατάρ, ως νέου κατοχικού εγκάθετου ηγέτη. Πέραν από τις παρανομίες της Τουρκίας στο Βαρώσι, η παράμετρος «έποικοι» υπήρξε «εσωτερική» επέμβαση, η οποία έκρινε το αποτέλεσμα. Όπως δημοσιεύτηκε, μελέτη του εκλογολόγου Χριστ. Χριστοφόρου κατέγραψε ότι το 72% των Τουρκοκυπρίων στήριξε τον Ακιντζί και το 28% τον Τατάρ. Εν ολίγοις, η συμμετοχή των εποίκων επέβαλε τον εγκάθετο της Τουρκίας κατ΄εντολήν του Ερντογάν, ανατρέποντας την πραγματική βούληση των Τουρκοκυπρίων. 

Βάσει του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου ο εποικισμός είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Η Τουρκία «εργαλειοποιεί» αυτό το έγκλημα κατά της Κύπρου επιβάλλοντας τον εγκάθετό της και ο Πρόεδρος της χώρας-θύματος χαιρέτισε τον «νέο Τουρκοκύπριο ηγέτη»! Οι πιο δυνατές φωνές ενάντια στο έγκλημα προέκυψαν στα κατεχόμενα, όπως του Σ. Ελτζίλ (Γεν. Γραμματέα της Συντεχνίας Τουρκοκυπρίων δασκάλων, τον οποίο φιλοξένησα ως ομιλητή για τον εποικισμό στο Ευρωκοινοβούλιο πριν ένα χρόνο) και του γνωστού Σ. Λεβέντ, εκδότη της εφημερίδας «Αβρούπα». Οι δύο εξέφρασαν δυσαρέσκεια για τη στάση του Ν. Αναστασιάδη και της Κυπριακής Δημοκρατίας για το έγκλημα εις βάρος της Κύπρου. 

Ο νέος κατοχικός εγκάθετος, ευθυγραμμισμένος με την Τουρκία, ξεκαθάρισε ότι συνομιλεί μόνο για δύο κυρίαρχα κράτη, γεγονός που τον θέτει έξω από το συμφωνημένο πλαίσιο για το Κυπριακό. Η Σύμβουλος του Γεν. Γραμματέα του ΟΗΕ, η οποία υποχρεούται να διαφυλάττει τη διεξαγωγή των συνομιλιών εντός του πλαισίου των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, δεν τον επέκρινε, αλλά συγκάλεσε άτυπη Πενταμερή διάσκεψη! Αυτό συνέτριψε και το τροπάριο των «οπαδών της όποιας λύσης» των τελευταίων χρόνων: «εάν η τουρκική πλευρά κινηθεί έξω από το συμφωνημένο πλαίσιο, ο ΟΗΕ θα την καταδικάσει». Καταδίκη δεν έγινε κι ούτε θα γίνει. 

Ο τουρκικός σχεδιασμός μαζί με φοβερά δικά μας λάθη, έφεραν την Κύπρο, μέσα από αλλεπάλληλες υποχωρήσεις, ένα βήμα πριν τον γκρεμό. Σήμερα, ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, περνά σχεδόν ανεπαίσθητα και εμμέσως χαιρετίζεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας! Ταυτοχρόνως, οι «οπαδοί της όποιας λύσης» και όσοι θέλουν τις συνομιλίες ως μέσο για το τελευταίο μας βήμα προς τον γκρεμό, σιώπησαν. Αργότερα ίσως κατηγορούν το θύμα πάλι. 

Με την πολιτική των αλλεπάλληλων υποχωρήσεων, στην προσπάθειά μας να κατευνάσουμε την Τουρκία, φτάσαμε ένα βήμα πριν τον γκρεμό αλλά την ίδια ώρα κατηγορούμε –δίκαια βεβαίως– τη Γερμανία και την ΕΕ επειδή ακολουθούν την πολιτική του κατευνασμού απέναντι στην Τουρκία…  

Ορθολογικός οδηγός για το μέλλον: Οι συνομιλίες έχουν νόημα, όταν υπάρχει συναντίληψη ως προς τον σκοπό. Ενόσω το ανισοζύγιο παραμένει δυσβάσταχτο εις βάρος μας, το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο συντριπτικά εις βάρος μας.  

*Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D), Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για τη Μεσόγειο

 [email protected]

 [email protected]