Αλέκος Μιχαηλίδης   

Ήταν επόμενο ότι οι θιασώτες της όποιας λύσης θα προσπαθούσαν να φέρουν στα μέτρα τους αυτό που προδιαγράφεται για την επόμενη μέρα στο Κυπριακό, τη λύση δύο κρατών. Δεν θα παρέδιδαν τα «όπλα» μετά την κατάρρευση των συνομιλιών και την οδυνηρή ήττα της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, πρώτα στις 24 Απριλίου 2004 και έπειτα το καλοκαίρι του 2017 στο Κραν Μοντανά. Άλλωστε, όσο κι αν δεν το παραδέχονται, ό,τι αποδέχθηκαν μέχρι σήμερα είναι μια συγκεκαλυμμένη λύση δύο κρατών, με περίσσια εποικοδομητική ασάφεια και την Τουρκία καταλυτικά παρούσα στο μέλλον της Κύπρου. 

Κι αν ξαφνιάζονται πια με όσα ακούγονται για την «αλλαγή» της στάσης του Προέδρου Αναστασιάδη και τη συζήτηση για λύση δύο κρατών, φαίνεται να βρίσκουν τρόπο να εξωραΐσουν την κατάσταση και μάλιστα να ζητούν χειροκροτήματα για τις φαεινές ιδέες που κατεβάζουν. Κάποιοι θα κάνουν καιρό να το αποδεχτούν, την ώρα που άλλοι χώνεψαν προ πολλού πως ο επόμενος «οδυνηρός συμβιβασμός» είναι κάποιου είδους συνομοσπονδία γιατί έτσι θέλει ο Τατάρ, δηλαδή ο Ερντογάν. Πάντα η αφετηρία τους ήταν η τουρκική λογική για τη «λύση» του Κυπριακού και το απέδειξαν ξεκάθαρα με την εμμονή περί Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.

Δύο άρθρα στον κυπριακό Τύπο της περασμένης Κυριακής (3/1/2021) είναι αρκετά για να κατανοήσει κανείς πως η εκστρατεία «ξεπλύματος» της λύσης δύο κρατών έχει ξεκινήσει και είναι (αν και ανοργάνωτη) πολυμέτωπη. Το ένα είναι του πρώην υπουργού Οικονομικών, νυν αναπληρωτή προέδρου του κυβερνώντος ΔΗΣΥ και μελλοντικού βουλευτή Λευκωσίας (εκτός απροόπτου) στην «Καθημερινή» της Κυριακής. Ο Χάρης Γεωργιάδης, στο εβδομαδιαίο του άρθρο, κάνει ένα σύντομο ιστορικό τού μετά την εισβολή Κυπριακού, εκθειάζοντας τον πατριάρχη της κυπριακής δεξιάς, Γλαύκο Κληρίδη.

«Η ξεκάθαρη αναφορά στην ομοσπονδία λίγες μόλις εβδομάδες μετά την κατάπαυση του πυρός ήταν πράξη πολιτικού θάρρους και ευθύνης», γράφει ο Χάρης Γεωργιάδης, που αφήνει το ζουμί για το τέλος και ξεκαθαρίζει πού έχει γραμμένη (προ πολλού) την Κερύνεια το πολιτικό κατεστημένο της Κύπρου, καθώς ασχολείται επιφανειακά μόνο με τη Μόρφου και την Αμμόχωστο που «δηλώνονται ως τουρκικό έδαφος» (τώρα, μετά από 46 χρόνια κατοχής). Ολοκληρώνει, λοιπόν, ο υπουργός Οικονομικών της κρίσης, λέγοντας πως «είναι η ώρα για ένα νέο ρεαλισμό» και υποστηρίζοντας πως «πρέπει να λάβουμε δύσκολες αποφάσεις και να μιλήσουμε ξανά τη γλώσσα της αλήθειας». Αν και δεν ξεκαθαρίζει πως η «γλώσσα της αλήθειας» προνοεί τον εξωραϊσμό των τουρκικών αξιώσεων, είναι ευκόλως εννοούμενο.

Το δεύτερο άρθρο γράφτηκε την ίδια μέρα από τον διευθυντή της εφημερίδας «Πολίτης» Διονύση Διονυσίου, ο οποίος διατηρεί μια σκληρή γραμμή στο Κυπριακό… από την ανάποδη. Δεν είναι η πρώτη φορά που αναφέρεται σε «στρατηγική συμφωνία» ή βελούδινο διαζύγιο που θα μας μετατρέψει σε Χονγκ Κονγκ της Τουρκίας στη Μεσόγειο. Στην ανάλυση της Κυριακής (3/1/2021) ο Διονύσης Διονυσίου αναφέρεται σε «στρατηγική συμφωνία» σύμφωνα με την οποία οι Ελληνοκύπριοι θα επιστρέψουν στο Βαρώσι και οι Τουρκοκύπριοι θα συμμετάσχουν σε επιτροπή υδρογονανθράκων. Η Τουρκία θα επιστρέψει χωριά της Μεσαορίας, τον Γερόλακκο, τη Ζώδια, τη Μόρφου και οι Ελληνοκύπριοι θα αναγνωρίσουν το παράνομο αεροδρόμιο της Τύμπου, τις τ/κ ομοσπονδίες αθλημάτων, την παρουσία Τ/κ βουλευτών στο Ευρωκοινοβούλιο. Α, και θα αποχωρήσει ένα μεγάλο ποσοστό του τουρκικού στρατού από την Κύπρο.

Έτσι οραματίζεται την επόμενη μέρα (της Πενταμερούς), που φαίνεται να αποδέχεται κιόλας ότι «αν κάποιοι επιμένουν σε λύση διαχωρισμού, αυτό θα μπορούσε να γίνει συντεταγμένα και ειρηνικά». Γενικώς, αν ο Χάρης Γεωργιάδης εκφράζει ένα μεγάλο κομμάτι του ΔΗΣΥ, ο Διονύσης Διονυσίου εκφράζει, μεταξύ άλλων, την εξωκομματική «φουρνιά» του παρόντος ενδοτισμού. Μια φουρνιά που έθαψε την Κερύνεια και –μετά χαράς– θα θάψει κι άλλα εδάφη προκειμένου να μη χαθεί η ευκαιρία της όποιας λύσης. Κι η όποια λύση δεν διαφέρει από τη λύση που προκρίνει το κατοχικό καθεστώς και η Άγκυρα, από τη λύση που με μόχθο προωθεί ο Αναστασιάδης, από τη λύση που αποδέχονται τα δύο μεγάλα κόμματα και το «ξέπλυμα» της οποίας έχει ήδη ξεκινήσει και θα κορυφωθεί πριν και μετά την επερχόμενη Πενταμερή διάσκεψη για το Κυπριακό.