«Δεν έχουν μέχρι σήμερα απορριφθεί εξοπλιστικά προγράμματα προμήθειας διαφόρων οπλικών συστημάτων ή μέσων, από τις διαδικασίες του Εθνικού Αμυντικού Σχεδιασμού», επανέλαβε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νικόλαος Παναγιωτόπουλος, απαντώντας σε ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή ο βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής Γιώργος Φραγγίδης με θέμα «Άμεση ενίσχυση του Πολεμικού Ναυτικού».

Παράλληλα, όπως μας ενημέρωσε το Αθηναϊκό Πρρακτορείο, γνωστοποίησε ότι «υφίστανται εγκεκριμένες επιχειρησιακές απαιτήσεις, ενώ παράλληλα είναι σε εξέλιξη η υλοποίηση αντίστοιχων εξοπλιστικών υποπρογραμμάτων, τα επιμέρους στοιχεία των οποίων, φέρουν διαβάθμιση ασφαλείας “ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ” και συνεπώς δεν είναι αποδεσμεύσιμα μέσω της παρούσας διαδικασίας».

«Βασική επιδίωξη και διαρκής μέριμνα της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, σε συνεργασία με τα Γενικά Επιτελεία και μέσα από τις διαδικασίες του Εθνικού Αμυντικού Σχεδιασμού (ΕΑΣ), είναι η δημιουργία σύγχρονων, ισχυρών και ευέλικτων Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ), με υψηλή επιχειρησιακή ετοιμότητα, ικανών να αποτελούν αξιόπιστη δύναμη αποτροπής και άμεσης αντίδρασης», κατέληξε.

Επίσης ο κ. Παναγιωτόπουλος απάντησε σε ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης, Κυριάκος Βελόπουλος, με θέμα «Η Ελλάδα δεν έχει ακόμα ναυπηγήσει εθνικό πολεμικό πλοίο».

Ο κ. Παναγιωτόπουλος γνωστοποίσε ότι «το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, σε συνεργασία με το ΓΕΕΘΑ και το ΓΕΝ, αξιολογεί διαρκώς το ερευνητικό πρόγραμμα σχεδίασης Ελληνικού Πολεμικού Πλοίου σε συνάρτηση με τις τρέχουσες εξελίξεις, την κείμενη νομοθεσία και τις υφιστάμενες επιχειρησιακές απαιτήσεις.

Περαιτέρω στοιχεία δεν δύνανται να αποδεσμευθούν, μέσω της παρούσας διαδικασίας, καθόσον εμπίπτουν στην κατηγορία του “ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ”», κατέληξε.

ΣΧΟΛΙΟ DP: Η τοποθέτηση του υπουργού Εθνικής Άμυνας έχει ενδιαφέρον και μακάρι να υποκρύπτει κάτι που θα είχε ακόμα μεγαλύτερο για την άμυνα της χώρας, αλλά δεν πρέπει ακόμα να δει το φως της δημοσιότητας. Είτε αφορά την άμεση ενίσχυση του Πολεμικού Ναυτικού, είτε την υπόθεση του “Εθνικού Πλοίου”. Ωστόσο, πραγματικά αήττητες στην Ελλάδα είναι συγκεκριμένες νοοτροπίες. Εξ ου και είναι λογικό να παραμένουμε καχύποπτοι πίσω από την ουσία της απάντησης Παναγιωτόπουλου στη Βουλή.

Ειδικότερα για το Εθνικό Πλοίο, κυκλοφορεί ένα όχι σημαντικό για τα δεδομένα των εξοπλιστικών προγραμμάτων ποσό, με το οποίο θα μπορούσε να ολοκληρωθεί η σχεδίαση, σε συνεργασία με κάποιο από τα -όχι πολλά- διεθνή σχεδιαστικά γραφεία. Επίσης, “ακούγεται” ότι στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, το ποσό είχε εγκριθεί, χωρίς όμως η υπόθεση και πάλι να προχωρήσει η υπόθεση.

Θα ήμασταν έτοιμοι να συζητήσουμε το εφικτό στο οικονομικό επίπεδο ενός τέτοιου προγράμματος. Κόντρα στις πεποιθήσεις πολλών, η οικονομική πραγματικότητα σε τέτοια προγράμματα είναι αδήριτη και επ’ ουδενί δεν σημαίνει ότι κάτι ελληνικό, θα είναι ταυτόχρονα οικονομικό και συμφέρον. Εάν υποτεθεί ότι πειθόμαστε ότι θα είναι -κατά προτεραιότητα- επιχειρησιακά επαρκές.

Ωστόσο, σε αυτές τις περιπτώσεις, καλό είναι αν γυρίσει κανείς “στα θεμέλια”. Στη βάση του προβληματισμού. Πρώτο δεδομένο που έχουμε λοιπόν, είναι μια γενικότερη καχυποψία των Γενικών Επιτελείων με την ελληνική αμυντική βιομηχανία. Όχι εντελώς αδικαιολόγητη αν θέλουμε να είμαστε απολύτως ειλικρινείς με τους ίδιους μας τους εαυτούς,

Δεν έχει οικοδομηθεί ακόμα μια σχέση εμπιστοσύνης, ή για να είμαστε ακριβέστεροι, με έναν αριθμό εταιριών που έχουν πραγματική ερευνητική και παραγωγική δραστηριότητα. Με αυτούς, ναι, αξίζει να αλλάξει η στάση των Επιτελείων και του ΥΠΕΘΑ απέναντί τους.

Διότι δεν μπορεί κανείς να κλείσει τα μάτια σε περιπτώσεις κλασικών κρατικοδίαιτων εταιριών και επιχειρηματιών, που κρύβονται πίσω από το πολιτικών ορθό “ενισχύστε την ελληνική αμυντική βιομηχανία” και πιέζουν για την εξασφάλιση έργου χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα. Συγκαλύπτουν δηλαδή παρασιτική νοοτροπία για να συνεχίσουν να ευημερούν.

Για να συνεννοούμαστε, η διεθνής πρακτική είναι ΦΑΡΟΣ που πρέπει να ακολουθήσει όποιος ενδιαφέρεται γνήσια για την ελληνική αμυντική βιομηχανία. Όποιος φωνασκεί για την υποχρεωτική εξασφάλιση έργου στα εξοπλιστικά προγράμματα, θα πρέπει να είναι ΠΑΝΕΤΟΙΜΟΣ να αξιολογηθεί από τους διεθνείς προμηθευτές. Κι αν του αρέσει.

Να αξιολογηθεί το αν είναι κατάλληλος για να συμμετάσχει με ανάληψη έργου, από τον κύριο κατασκευαστή πολεμικού υλικού που θα έχει επιλεγεί ως αντισυμβαλλόμενος του υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Όχι με “πιασμένο” τον τάδε ή τον δείνα πολιτικό, με την άλφα ή βήτα πρόσβαση, να απαιτεί να λάβει έργο. Κι αν αποτύχει να “χαλάει τον κόσμο” κραυγάζοντας… “σκάνδαλο, σκάνδαλο“, προσπαθώντας να πείσει ότι στο πρόσωπό του αδικήθηκε η ελληνική αμυντική βιομηχανία.

Άρα, δίδαγμα πρώτο και βασικό, έχει προϋποθέσεις η συμμετοχή της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας σε μεγάλα έργα. Θέλει αξιοπιστία, η οποία δεν οικοδομείται από την μία ημέρα στην άλλη. Αξιοπιστία η οποία πιστοποιείται από τρίτους, όχι μεταξύ μας… Θέλει εταιρίες να έχουν ανοίξει τα φτερά τους και να κινούνται ενεργά στο εξωτερικό για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους.

Τα Γενικά Επιτελεία, σε συνεργασία με το υπουργείο Εθνικής Άμυνας ΠΡΕΠΕΙ να αποτολμήσουν “restart” στις σχέσεις τους με την ελληνική αμυντική βιομηχανία. Με προγράμματα χαμηλού κόστους ως “πιλότους”. Να δεσμεύσουν ένα ποσό και να προχωρήσουν. Έχοντας συναίσθηση ότι αυτοί κάνουν κουμάντο. Ούτε πολιτικοί, ούτε εταιρίες. Αυτοί θέτουν τους κανόνες του παιχνιδιού και επιτηρούν αυστηρά την τήρησή τους από όλους.

Έχουμε ήδη ως DP προτείνει έναν χώρο όπου υπάρχει έντονη δραστηριότητα από πολλές πλευρές στην Ελλάδα και αφορά όλα τα Επιτελεία. Τον τομέα των μη επανδρωμένων αεροχημάτων. Στόχος δεν είναι να παραλάβουν… Reaper ή Heron, αλλά απλά και λειτουργικά συστήματα επί των οποίων μπορούμε να αρχίσουμε να συζητάμε για κάλυψη επιχειρησιακών αναγκών.

Ας καλύπτεται το 50 ή το 60%. Θα αυξηθεί στην πορεία. Και οι μονάδες που θα τα δοκιμάζουν, θα έχουν συνεχώς τις εταιρίες από πίσω όχι μόνο αναμένοντας με αγωνία το “feedback“, τα συμπεράσματα των χρηστών και τις παρατηρήσεις για το τι πρέπει να διορθωθεί, ώστε να κάνουμε και το επόμενο βήμα. Αφήστε το άμεσο “σέρβις” που ό,τι και να κάνουμε με τους ξένους σε άμεση διαθεσιμότητα δεν θα τους έχουμε ποτέ.

Η ταχύτητα με την οποία θα μπορούσε να προχωρήσει αυτή η διαδικασία θα εξέπληττε πολλούς. Λείπει η αποφασιστικότητα. Η οποία δεν είναι μόνο αποτέλεσμα των κακώς κειμένων στην ελληνική αμυντική βιομηχανία. Είναι και η νοοτροπία του να θέλει ένας Κλάδος ό,τι καλύτερο υπάρχει στην αγορά.

Ας το κατανοήσουν όλοι στα Επιτελεία μια ώρα αρχύτερα. Με τα σημερινά δεδομένα αυτό είναι απλά αδύνατο. Ψάξτε λύσεις. Αναζητήστε τον ιδανικό συνδυασμό του κόστους με αυτό που είναι εφικτό να αποκτήσουμε και να αξιοποιήσουμε. Προβλήματα θα υπάρχουν. Όσο όμως βολικά

Ας πάμε όμως και στο περίφημο Εθνικό Πλοίο για να διαπιστώσουμε πόσο παρόμοια περίπτωση είναι. Σε επίπεδο λογικής τουλάχιστον. Για να πετύχει μια εθνική προσπάθεια, εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση είναι το να μην νομίζουμε ότι θα ναυπηγήσουμε 4-5 πλοία και τέρμα. Πώς να αποσβέσεις το κόστος ανάπτυξης και να αρχίσεις να απολαμβάνεις οικονομίες με τόσα λίγα πλοία;

Άρα απαιτείται κάτι πολύ πιο φιλόδοξο. Πρέπει η χώρα “να τα βάλει κάτω” και να διαπιστώσει ποιες είναι οι ανάγκες για ναυπηγήσεις πλοίων για το Πολεμικό Ναυτικό ή το Λιμενικό Σώμα / Ελληνική Ακτοφυλακή; Θα εκπλαγούν όλοι εάν αναφερθούμε σε νούμερα.

Αυτό αποδεικνύει όμως ότι υπάρχει η βάση. Διότι επιμερίζεται το κόστος ανάπτυξης και γίνεται χαμηλό ως ποσοστό επί της τελικής τιμής του προϊόντος. Άρα, η λογική μιας σχεδίασης που προβλέπει πλοία διαφόρων μεγεθών, επί των οποίων θα τοποθετούνται τα οπλικά συστήματα επιλογής, έχει νόημα.

Όλα αυτά μπορούν να γίνουν και με ναυπηγικό εταίρο. Έχοντας κατά νου όλα τα προβλήματα του ευρύτερου τομέα. Με πραγματική και ορθολογική εμπλοκή του Πολεμικού Ναυτικού. Όχι επειδή ένας ναύαρχος ξύπνησε μια ωραία πρωία και αποφάσισε ότι όλα τα σφάζουμε και όλα τα μαχαιρώνουμε. Χωρίς να έχει δοθεί λογαριασμός των πεπραγμένων από κανέναν. Ας μην επεκταθούμε επί του παρόντος.

Τα του Εθνικού Πλοίου λοιπόν, θα μπορούσαν να προχωρήσουν με τρόπο που θα εξασφαλίζει ότι στο τέλος της διαδικασίας το όφελος  θα παραμείνει στην Ελλάδα. Όχι να το “βαφτίσουμε” ελληνικό και τα οφέλη να τα καρπώνονται όλοι οι άλλοι, πέραν της… συγκόλλησης λαμαρινών που θα κάνει ξανά η χώρα για να κομπάζει ότι έχει ναυπηγική βιομηχανία.

Αν ολοκληρωθεί η σχεδίαση και αποφασιστεί ένα μικρό για αρχή ναυπηγικό πρόγραμμα με βάση ένα μικρό σε μέγεθος πλοίο, σε ένα εξ αυτών μπορεί να εμπλακεί η εγχώρια αμυντική βιομηχανία. Έτοιμη όμως ώστε τα γκέμια να τραβιούνται ακόμα και βίαια εάν χρειαστεί από το Επιτελείο. Διότι αυτός που πληρώνει έχει το γενικό πρόσταγμα.

Εκεί θα μετρηθούν όλοι. Το Ναυτικό θα πει ποιος θα κάνει τι και δεν θα υπάρχει χώρος για εσωτερική σύγκρουση εταιριών του στιλ “γιατί εσύ και όχι εγώ”. Η τοποθέτηση συστημάτων και αισθητήρων, η ολοκλήρωσή τους (integration) στο πλοίο θα πρέπει να γίνει με τρόπο αψεγάδιαστοι. Κι όλοι θα ξέρουν ότι αν αυτό το στοίχημα κερδηθεί, ΟΛΕΣ οι προοπτικές θα έχουν αλλάξει. Θα πάμε και στο μεγαλύτερο καράβι μετά.

Οι διεθνείς ενδιαφερόμενοι θα ξέρουν στη συνέχεια ότι θα πρέπει να κονταροχτυπηθούν για την επιλογή των οπλικών συστημάτων του από το Πολεμικό Ναυτικό. Τα σχεδιαστικά δικαιώματα όμως του κάθε πλοίου, θα ανήκουν κατά τουλάχιστον 50% στην Ελλάδα. Κι αν εμείς οι ίδιοι ή ο εταίρος που θα έχει επιλεγεί καταφέρουμε να προωθήσουμε τη σχεδίαση στο εξωτερικό, τόσο το καλύτερο για όλους μας…

Ο εταίρος μπορεί αν είναι ακόμα και κράτος. Μπορεί αν είναι οι ΗΠΑ, η Γαλλία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ), το Ισραήλ. Ας εξεταστούν όλοι. Και όσα λέγονται παραπάνω είναι δοσμένα προφανώς με απλό, έως απλοϊκό τρόπο.

Διότι στόχος είναι να γίνει κατανοητή η λογική, το περίγραμμα της όλης ιδέας, το όραμα αν θέλετε. Το που θα μπορούσε να φτάσει η σκέψη, δεν έχει νόημα να το αναφέρουμε. Μακριά από “μεγαλοϊδεατισμούς”, όταν είμαστε αναποτελεσματικοί προς το παρόν ακόμα και με τα στοιχειώδη.

Υπάρχουν πιο ειδικοί που αν το αποφασίσει η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, μπορούν να αναλάβουν να παίξουν ρόλο τόσο στη σχεδίαση του εγχειρήματος όσο και στην παρακολούθηση. Υπάρχουν κάμποσοι ναύαρχοι εν αποστρατεία (επειδή μιλάμε για ναυπηγικό πρόγραμμα) με κύρος, γνώση και λογική να παίξουν κρισιμότατο ρόλο με τρόπο που θα εξασφαλίσει ότι κάποιος θα ασχολείται συνεχώς και θα δίνει λόγο φυσικά.

Δεν θα περιμένουμε από τη ΓΔΑΕΕ ή το ΥΠΕΘΑ να κάνουν τους διαιτητές. Αυτό που θα πρέπει να κάνουν θα είναι να έχουν δώσει σαφέστατες και αυστηρότατες κατευθύνσεις και να περιμένουν το αποτέλεσμα. Έχοντας αντ’ αυτών ορίσει μια ομάδα που θα αναλάβει να διασφαλίσει ότι οι γνωστές ελληνικές παθογένειες θα παραμείνουν εν υπνώσει και δεν θα εμφανιστούν διαλύοντας τα πάντα.

defencepoint.gr