Του Κωνσταντίνου Παΐδα

Αναπληρωτή Καθηγητή του Ε.Κ.Π.Α.

Η κατάληψη επί κάποιες ώρες του Καπιτωλίου από τους οργανωμένους οπαδούς του ηττημένου στις προεδρικές εκλογές D. Trump και τα αιματηρά γεγονότα που ακολούθησαν αναμφίβολα αποτελούν μία από τις μελανότερες σελίδες της πολιτικής ιστορίας των ΗΠΑ. Ο «ναός» της αμερικανικής δημοκρατίας στιγματίστηκε, η εικόνα των ΗΠΑ αμαυρώθηκε και οι ιδεολογικοί (και όχι μόνον) πολέμιοι του «Νέου Κόσμου» χαμογέλασαν χαιρέκακα.

Το σύνταγμα των ΗΠΑ διαθέτει ασφαλώς όλες τις απαραίτητες προβλέψεις, ώστε η εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας να μην εκτεθεί σε κίνδυνο, ακόμα και αν ο ίδιος ο πρόεδρος απεμπολήσει τις δημοκρατικές αξίες, από τις οποίες (οφείλει να) εμφορείται ή αν για οποιονδήποτε λόγο υποστεί κάποια ισχυρή διανοητική/ψυχική διαταραχή που τον καθιστά ακατάλληλο για το ύπατο αξίωμα.

            Σε κάθε περίπτωση, είναι βέβαιο ότι θα χρειαστεί πολύς καιρός και μεγάλες προσπάθειες εκ μέρους του νεοεκλεγέντος προέδρου J. Biden, προκειμένου οι ΗΠΑ να ανακτήσουν το κύρος που είχαν πριν την ανάληψη της εξουσίας από τον D. Trump και να αναλάβουν ξανά τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο στη διαμόρφωση του «ιστορικού γίγνεσθαι».

            Τα τραγικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στη Washington D.C. την 6^η Ιανουαρίου 2021 προκάλεσαν ισχυρότατο σοκ και στη Γηραιά Ήπειρο, η οποία θυμήθηκε (;) ότι στην Ιστορία ποτέ και τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται αυτονόητο και δεδομένο, και ότι η Δημοκρατία (ακόμα και η παγκόσμια Ειρήνη) κινδυνεύει κάθε φορά που ατονούν τα αντανακλαστικά  και το πάθος όσων την υπηρετούν.

            Η αδυναμία/άρνηση του απερχόμενου προέδρου των ΗΠΑ να αποδεχθεί ότι ο αμερικανικός λαός επέλεξε κάποιον άλλον, για να διαχειριστεί τις τύχες της χώρας, και οι σοβαρότατοι κλυδωνισμοί που προκάλεσε ο D. Trump εντός της αμερικανικής πολιτείας αμφισβητώντας την ετυμηγορία του εκλογικού σώματος θα πρέπει να προβληματίσει πολύ σοβαρά και την Ευρώπη για το εγγύς μέλλον. Βεβαίως, τα ευρωπαϊκά συντάγματα δεν είναι λιγότερο σοφά από το αμερικανικό και σίγουρα στις μέρες μας δεν μπορεί να υπάρξουν Ευρωπαίοι ηγέτες με την ψυχοσύνθεση του απερχόμενου Αμερικανού προέδρου. Ενδεχομένως, όμως, σε όμορα της Ευρώπης κράτη δεν αποκλείεται να υπάρχουν / να υπάρξουν ηγέτες, οι οποίοι θεωρούν/θα θεωρούν ότι αποτελούν «σκεύη θείας εκλογής» και, ως εκ τούτου, ουδείς (ούτε καν ο ίδιος τους ο λαός) «νομιμοποιείται» να τους αφαιρέσει την εξουσία που κάποια «υπερκόσμια αρχή» τους ενεχείρισε…

            Πώς θα αντιδράσει άραγε ένας τέτοιος ηγέτης που προφανώς δεν διακρίνεται για τη δημοκρατική παιδεία και τη δημοκρατική του συνείδηση, όταν οι ίδιοι πολίτες που στον παρελθόν τον κατέστησαν απόλυτο κυρίαρχο του πολιτικού παιχνιδιού του ζητήσουν να παραδώσει την εξουσία αφήνοντας ημιτελή τα «θεόπνευστα» σχέδιά του;

Πώς θα αντιδράσει άραγε, όταν οι εσωτερικοί και εξωτερικοί «πυλώνες» της ισχύος του αίφνης καταρρεύσουν; Θα αρκεστεί σε μία ολιγόωρη κατάληψη του ναού της Δημοκρατίας (;) της χώρας του, έως ότου ενεργοποιηθούν τα δημοκρατικά αντανακλαστικά των πολιτών και του επιβάλουν να σεβαστεί τη λαϊκή ετυμηγορία ή θα επιχειρήσει να επανασυσπειρώσει γύρω του όσους του «γύρισαν την πλάτη», προκαλώντας ένα «θερμό επεισόδιο» ή ακόμα και πολεμική αναμέτρηση με μία όμορη χώρα;

Περνώντας από τα υποθετικά σενάρια στα πραγματικά συμβάντα, ένα γεγονός που ίσως δεν είναι και τόσο τυχαίο και επιβάλλεται να μελετηθεί (και) από τα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ότι την 6^η Ιανουαρίου 2021 (δηλ. την ίδια ημέρα που κατελήφθη το Καπιτώλιο στη Washington…) δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Τουρκίας μία τουλάχιστον «ανησυχητική» τροπολογία. Με την τροπολογία αυτήν επιτρέπεται η άνευ όρων μεταβίβαση κινητών περιουσιακών στοιχείων (δηλ. εξοπλισμού) μεταξύ των ενόπλων δυνάμεων, των υπηρεσιών πληροφοριών και της αστυνομία, εάν η εθνική ασφάλεια και η δημόσια τάξη απειλούνται εξαιτίας τρομοκρατικών επιθέσεων, αστικών αναταραχών και πράξεων βίας. Αναλογιζόμενοι τη «σύμπτωση» αυτήν, δεν θα πρέπει να λησμονούμε και ότι ο D. Trump συνεργάστηκε με τον R.T. Erdoğan στενότατα και άριστα, προφανώς διότι «μιλούν την ίδια (πολιτική) γλώσσα»…