Δίπλα στον κ. Αποστολίδη ο στενός συνεργάτης του Ερντογάν, Ιμπραήμ Καλίν, σε αναμνηστική φωτογραφία στα οθωμανικά ανάκτορα του Dolmabahçe, στην Κωνταντινούπολη

Δρος Ελένης Θεοχάρους

τέως Ευρωβουλευτού

Μόνο αν δεχθούμε ότι η Αθήνα, συμμετέχοντας στις εξευτελιστικές συνομιλίες του Βοσπόρου,  προσπαθεί να κερδίσει χρόνο για την ανασυγκρότηση των Ενόπλων Δυνάμεων, μπορούμε να δικαιολογήσουμε αυτή την ενέργεια.

Ωστόσο η γνώμη μου είναι πως η Ελλάδα πρέπει να ορίσει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια σε όλη την εθνική ακτογραμμή και να ανακηρύξει  ΑΟΖ με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας, υπογράφοντας σύμβαση πρωτίστως με την ΚΔ.

Στην συνέχεια θα μπορούσε να έχει επαφές με την Τουρκία.  

Νομίζω επίσης πως οι συνομιλίες στο  Dolmabahçe έληξαν με σημαντικά κέρδη για την Τουρκία και μηδενικά αποτελέσματα για την Ελλάδα. Η Τουρκία εξασφάλισε την ανοχή της ΕΕ για ότι θα διαπράξει στο Αιγαίο, στην Κύπρο και στην Κυπριακή  ΑΟΖ. Βεβαίως η ΕΕ δεν πρόκειται “να λάβει κανένα μέτρο κατά τις Τουρκίας διότι εξαντλείται η ανοχή της”. Η ανοχή της είναι ανεξάντλητη.   Παρά τις σποραδικές περί του αντιθέτου μεγαλόστομες διακηρύξεις μερικών ευρωπαίων παραγόντων της σοβιετικής γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, όπου κάποιοι δήθεν τρίζουν τα δόντια που και που, στον παρανοϊκό Ερντογάν τον Μεγαλομανή. Που εκβιάζει την ΕΕ και ευρωπαίους αξιωματούχους σε προσωπικό επίπεδο απαιτώντας γην και ύδωρ, και θέση στον Οίκο των Βρυξελλών.

Οι πομπώδεις δήθεν επικριτικές για την Τουρκία διακηρύξεις της Επιτροπής και τινών άλλων, γιγαντώνονται από τα κυβερνητικά μεγάφωνα σε Αθήνα και Λευκωσία και μας ξεκουφαίνουν. Ωστόσο, η   ΕΕ συνεχίζει να προσφέρει αφειδώς κονδύλια, και Οίκον και ανοχήν στην Τουρκία επιτρέποντας στην Άγκυρα να συνεχίζει ανενόχλητη να αρμέγει την αγελάδα της ΕΕ. Ταυτοχρόνως οι ” συνομιλίες” είτε ως διερευνητικές Αθηνών -Αγκύρας, είτε ως πενταμερής “των ρωμιών του νότου” με την διοίκηση των βορείων και των εγγυητριών χωρών, παρέχουν τα άλλοθι που χρειάζονται οι αισχροί των Βρυξελλών προκειμένου να συνεχίσουν απρόσκοπτα τις οικονομικές συναλλαγές τους με την Τουρκία, τηρώντας  τα προσχήματα πώς τάχα “αμβλύνονται οι εντάσεις και εξομαλύνεται η κατάστασις”.

Επί της ουσίας,  η Τουρκία πιστή στην παλινόρθωση της απολεσθείσας αυτοκρατορικής αίγλης, πιστή στον “Εθνικό Όρκο”,  με την νοοτροπία υπερδύναμης και με την ίδια ζηλευτή διπλωματική δεινότητα, είτε συναλλάσσεται με ισχυρούς, είτε επιβουλεύεται ασθενέστερους, διακρίνεται από μεθοδικότητα και υπομονή και έχει την ικανότητα να διατηρεί σε ισχύ μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς εκμεταλλευόμενη κάθε πιθανή συγκυρία. Κλασσικό παράδειγμα το Σχέδιο Ανακτήσεως Κύπρου το οποίο εκπόνησε το 1956 ο Νιχάτ Ερίμ και ακολουθείται κατά γράμμα, προσαρμοζόμενο φυσικά στις ευκαιρίες που της παρέχει ο Ελληνικός ραγιαδισμός.

Αντιθέτως, οι κυβερνώντες σε Ελλάδα και Κύπρος, “πλέουν σε αχαρτογράφητα νερά” όπως δήλωσε προσφάτως μεγαλόσχημος αναλυτής, ενώ το ύψιστο ζήτημα της ανασυγκρότησης των Ενόπλων Δυνάμεων κατασπαράζεται από την εμφύλια θλίψη.

Αντιθέτως η Τουρκία κατάφερε συν τω χρόνω, με συστηματική προσπάθεια να αποκτήσει ισχυρή στρατιωτική μηχανή, κατέλαβε την μισή Κύπρο το 1974, και τα 20 τελευταία χρόνια επεμβαίνει στρατιωτικά σε γειτονικές χώρες ανατρέποντας τους συσχετισμούς δυνάμεων, καταλαμβάνοντας στρατηγικά σημεία σε ξένα  εδάφη, εγκαθιστώντας στρατιωτικές βάσεις  και εξολοθρεύοντας εσωτερικούς “εχθρούς”. Εμείς βεβαίως κάνουμε αγώνες για να μπει στην ΕΕ γιατί μπαίνοντας θα γίνει αυτόματα και δημοκρατική και ειρηνική και μη επιθετική.

Παράλληλα εξελίσσονται οι διαδικασίες για την πενταμερή της Νέας Υόρκης στο αλήστου μνήμης προάστιο Green tree (που μπορεί να μεταφερθούν στην Γενεύη λόγω πανδημίας).

Η ΚΔ ως “διοίκηση των ρωμιών του νότου”    οδεύει προς αυτοχειρία. Αλλά όλοι οι ρεαλιστές διαχειρισθέντες για χρόνια το Κυπριακό και αποτυχόντες πολλάκις να πετύχουν την πολυπόθητη για τους ίδιους  “ρεαλιστική” ΔΔΟ,  χαρακτηρίζουν την πενταμερή  “παράθυρο ευκαιρίας”

Για εμάς δεν είναι παράθυρο ευκαιρίας αλλά επιλογή ανάμεσα σε γκιλοτίνα και αγχόνη. Η ΗΘΙΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΔ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΜΕ ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΝΤΑΜΕΡΗ ΤΩΡΑ. Η Κύπρος είναι εντελώς απομονωμένη, διασύρεται στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, ουδείς εμπιστεύεται την Κυβέρνηση και όσοι τάχα την εμπιστεύονται απλώς την υποσκάπτουν. Η Βρετανία βυσσοδομεί να κλείσει το Κυπριακό με τον τρόπο που έχει συμφωνήσει με την Τουρκία ( δύο κράτη με μανδύα συνομοσπονδίας).

 Συνεπώς, ασχέτως των ερμηνειών του ψηφίσματος του Σ.Α. για την ΟΥΝΦΙΚΥΠ και των δηλώσεων του Μπορέλ, από κυβερνητικούς πολιτικούς αναλυτές στην Λευκωσία, στην πενταμερή θα υποχρεωθούμε να συζητάμε τις τουρκικές απαιτήσεις με την απειλή ενός νέου Αττίλα. Όπως έγινε στην Γενεύη πριν την δεύτερη τουρκική προέλαση το 1974.  Μετά την οποία η ΚΔ δεν απαίτησε ποτέ τα δικαιώματά της, τα απορρέοντα από το Διεθνές Δίκαιο, δεν αξίωσε τουλάχιστον όσα προνοούν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ (από τα οποία άρπαξε μόνο την θλιβερή ΔΔΟ και την έκανε στόχο “ρεαλιστικό” ατερμόνων και ατελέσφορων συνομιλιών). Η ΚΔ πηγαίνει στην πενταμερή χωρίς όρους και παραγνωρίζοντας τα τελευταία εγκλήματα της Τουρκίας και του μορφώματος των κατεχομένων: Εποικισμός της  Αμμοχώστου, κατασκοπευτικές και εκφοβιστικές πτήσεις μη επανδρωμένων αεροσκαφών πάνω από την Κύπρο, παραβιάσεις του status quo στην Δένεια, στα Στροβίλια και αλλού, αυθαιρεσίες σε βάρος των εγκλωβισμένων και όσων διέρχονται δια των οδοφραγμάτων, πλήρης κατάληψη της Κυπριακής ΑΟΖ.

Κι ακόμη, όσοι διαπραγματεύονται το Κυπριακό εξ ονόματος της ΚΔ ξέχασαν αυτή καθ’ εαυτή την ύπαρξη της και αποδέχονται να συνομιλούν ως εκπρόσωποι των νοτίων, ξέχασαν την κατοχή της Κύπρου και των θαλασσών της από τον τουρκικό στρατό και στόλο, την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το εθνικό ξεκαθάρισμα, την δημογραφική αλλοίωση, τον εποικισμό, την απόλυτη στρατιωτικοποίηση του νησιού, τις απειλές, την μη αναγνώριση της ΚΔ, την αναβάθμιση της “ΤΔΒΚ”. Οι διοικητές των ρωμιών του νότου, είναι έτοιμοι να υπογράψουν την νομιμοποίηση της “ΤΔΒΚ”. Θυμίζω πως ως υποτακτικοί των Βρυξελλών προσυπέγραφαν και εφάρμοζαν όλες τις συμφωνίες της Τουρκίας με την ΕΕ ασχέτως αν η Τουρκία τις υπέγραφε και τις εφάρμοζε μόνο με τους 27 , επειδή δεν αναγνωρίζει την “εκλιπούσα” ΚΔ. Συνεπώς δεν θα έχουμε καμμιά στήριξη από την  άσπιλη άχραντη και αμόλυντη ΕΕ, η οποία και απούσα θα είναι από την πενταμερή και μας “αποστρέφεται” αφού κατατάσσει την ΚΔ  στην χορεία των πλέον διεφθαρμένων κρατών-μελών της.

Τα φοβικά σύνδρομα  της Λευκωσίας, αντανάκλαση της στάσης των Αθηνών σίγουρα μας οδηγεί στην παράδοση: Να ενδώσουμε σε όλες τις αξιώσεις της Άγκυρας. Διότι σημαίνοντες παράγοντες στο Αθηναϊκό πολιτικό σύστημα επιδιώκουν πάση θυσία την “ειρήνη” ala turka,  αναλώμασι των Ελληνικών συμφερόντων. ενώ στην Κύπρο θρασύτατοι πράκτορες της Τουρκίας, διεκδικούν την σύστασης Βουλής των νοτίων  υπάκουης στα κελεύσματα του Αττίλα- Σας θυμίζω τον Νόμο Ακιντζί.

Πολύ φοβάμαι πως η Τουρκία είτε μέσω της πενταμερούς, είτε μέσω πολεμικής επιχείρησης θα επιτύχει τους στόχους της: Τον αφανισμό του Ελληνισμού από την πανάρχαια κοιτίδα του στην εσχατιά της Ανατολικής Μεσογείου. Τον πλήρη εκτουρκισμό και εξισλαμισμό της Κύπρου.

Επιμένω πως η  ΚΔ δεν πρέπει να λάβει μέρος στην πενταμερή παγίδα που μας έχουν στήσει ο ΟΗΕ, η Τουρκία και η Βρετανία  με την παρότρυνση του ΑΚΕΛ, του ΔΗΣΥ και των Μηδιζόντων πρακτόρων των τουρκικών συμφερόντων. Όσον αφορά τον ΓΓ του ΟΗΕ είναι ξεκάθαρο πως  έχει αποδεχθεί πλήρως τους τουρκοβρετανικούς σχεδιασμούς, κι ενώ δεν μπορεί καν  να προφέρει την φράση “bizonal bicommunal federation” και ψελλίζει κάτι  σαν  “bicommunity  solution”,  χρησιμοποιεί τόσο ασαφείς ορολογίες που μπορούν να αναγνωσθούν από την κάθε πλευρά κατά το δοκούν. Ταυτόχρονα εξακολουθεί να παραγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία (ΚΔ) και να ομιλεί για “διοικήσεις Ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων-νοτίων και βορείων”. Βεβαίως στο ψήφισμα για την ανανέωση της ΟΥΝΦΙΚΥΠ αναφέρονται οι όροι εντολής του ΓΓ και τα ψηφίσματα επί των οποίων πρέπει να εδράζεται το πλαίσιο των συνομιλιών πλην όμως ο Γκουτέρες επιμένει ότι οι Τούρκοι μπορούν να θέσουν προς συζήτηση και την λύση των δύο κρατών με την μορφή της συνομοσπονδίας και κυριαρχικής ισότητας.  

Αλλά ο Γκουτέρες δεν έχει εντολή από το Σ.Α. του ΟΗΕ να συζητήσει με την ΚΔ και την τουρκία, λύση άλλη  πλην της ΔΔΟ. Είναι έξω από τους όρους εντολής του.

Επισημαίνουμε ξανά ότι ο Πρόεδρος της ΚΔ θα λάβει μέρος ως “διοικητής των ρωμιών του νότου”. Και γιατί αυτό επιθυμεί ο Γκουτέρες και γιατί η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την ΚΔ. Η συμμετοχή του αναγνωρισμένου κράτους σε αυτές τις συνομιλίες με την μορφή της διοίκησης των Ελληνοκυπρίων  θα σημάνει και το τέλος του. Ο Πρόεδρος  θα επιστρέψει έχοντας αποδεχθεί την πλήρη παράδοση της Κύπρου στην κατοχική χώρα με  λύση χαλαρής ασύμμετρης συνομοσπονδίας. Αν αντισταθεί, θα ακολουθήσει προσάρτηση των κατεχομένων και άμεση Αλεξανδρετοποίηση των νυν ελευθέρων περιοχών. Έτσι θα τεθεί η ταφόπλακα στον Κυπριακό Ελληνισμό.

Επανέρχομαι σ΄ εκείνους που επιμένουν ότι η Πενταμερής της Νέας Υόρκης συνιστά την τελευταία ευκαιρία επίλυσης του Κυπριακού, ζώντας μέσα στην ψευδαίσθηση ότι με τις πολιτικές του εξευμενισμού και της προσφοράς δώρων προς την Τουρκία (διαμοιρασμός υδρογονανθράκων της Κυπριακή ΑΟΖ, αγωγός φυσικού αερίου προς την Τουρκία, αναγνώριση του παράνομου αεροδρομίου Τύμπου, άνοιγμα λιμανιού Αμμοχώστου), θα “γλυκάνουν” την κατοχική χώρα και έτσι θα επιτευχθεί ο διακαής τους πόθος, η διχοτόμηση μέσω της ΔΔΟ που το ονομάζουν “επανένωση της πατρίδας μας”.  Στην πενταμερή και σε ότι ακολουθήσει, θα συζητήσουν λύση δύο κρατών με τον μανδύα της χαλαρής συνομοσπονδίας, διαμελισμό ΑΟΖ και εναερίου χώρου και ισότιμες κυριαρχίες, υψηλή επικυριαρχία της Τουρκίας εφ’  όλης της νήσου και ανάληψη της ασφάλειας “βορείων” και “νοτίων” από τουρκικό ασκέρι. Αυτό σημαίνει τουρκική επικυριαρχία επί των νυν ελεύθερων περιοχών.

Ο δε μαζικός επαναπατρισμός των τουρκοκυπρίων του Η.Β. που εφαρμόζεται συστηματικά και ο συνεχιζόμενος απρόσκοπτα εποικισμός ελευθέρων και κατεχομένων περιοχών με μουσουλμανικούς πληθυσμούς, θα επιταχύνει την απορρόφησή μας από τα 80 εκατομμύρια τούρκων. Παράλληλα κερδίζει έδαφος ανάμεσα στους νότιους ο “νέος ρεαλισμός’ που λανσάρει ο ΔΗΣΥ, δηλαδή η αναγνώριση του ψευδοκράτους. Αναμένουμε από όποιον καλόπιστα στηρίζει την ΔΔΟ (την οποία εμείς απορρίπτουμε), να απορρίψει τις νεοφανείς προθέσεις για λύση δύο κρατών. Επισημαίνουμε επίσης τις  βαρύτατες ευθύνες του ΑΚΕΛ, το οποίο ωθεί τον Αναστασιάδη στην Πενταμερή, γνωρίζοντας ότι στην καλύτερη περίπτωση θα οδηγηθούμε σε λύση χαλαρής, αποκεντρωμένης, συνομοσπονδίας.

Την οποία βεβαίως θα παρουσιάσουν στον λαό θριαμβευτικά ως “Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία με καλό περιεχόμενο”.

Ας ανασύρουν λοιπόν από τα συρτάρια τους και ας χρησιμοποιήσουν επιτέλους (αν αισθάνονται ισχυροί ηθικά και άλλως πως τούτη την ώρα, για  να διαπραγματευθούν την σωτηρία του Ελληνισμού της Κύπρου στην πενταμερή) τα ψηφίσματα 540 και 551 τα οποία αναφέρουν σαφώς ότι η λεγομένη “ΤΔΒΚ” δεν μπορεί να αναγνωριστεί ως νόμιμο κράτος διότι είναι παράγωγο ωμής πολεμικής βίας. Ας ανασύρουν το άρθρο 2 παράγραφος 3 του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ που αποκλείει την νομιμοποίηση της “ΤΔΒΚ”. Ας θυμηθούν το πρωτόκολλο 10,  βάσει του οποίου η ΚΔ έχει ενταχθεί ολόκληρη στην ΕΕ και όχι μόνο οι νυν ελεύθερες περιοχές και ότι η Τουρκία έχει υποχρέωση να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία.

Δεν πρόκειται να το πράξουν! Θα συγκατανεύσουν.