Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου

Ο οικισμός των Ρομά του Δροσερού Ξάνθης (ο μεγαλύτερος στην Ελλάδα) ήταν από τους πρώτους που μπήκαν (επί ματαίω) στο μάτι του κυκλώνα του covid 19 και των υγειονομικών υπηρεσιών ελέγχου της χώρας μας την περασμένη Άνοιξη.

”Λογικό να ξεκινήσουν από εκεί οι υγειονομικοί”, θα ‘λεγε κάποιος σκεπτόμενος ρεαλιστικά, με βάση τα στερεοτυπικά κοινωνικά δεδομένα και το πολυπληθές της αθιγγάνικης κοινωνίας εκεί, που ευνοεί την μεταδοτικότητα.

”Λογικό, ως αναμενόμενο στη χώρα του… παραλόγου”, θα έλεγε κάποιος άλλος πικρόχολα σκεπτόμενος πως αυτή έχει μετατραπεί κατά τόπους σε παράρτημα των κολασμένων της γης στους οποίους δείχνουμε περιοδικά τον ανθρωπισμό μας για να εφησυχάσουμε πιο πολύ τις συνειδήσεις μας, μια και η Πολιτεία δε νοιάζεται για το αν υπάρχουν…

Όχι δε νοιάζεται. Προτιμά να κλείνει τα μάτια απέναντι στην αποκρουστική εικόνα εγκατάλειψης που παρουσιάζουν και την άδικη κοινωνική ανισότητα που τους δέρνει αλύπητα.

Μια ανισότητα που ”δεν αναστρέφεται με συσσίτια, σχολικά γεύματα και εν είδει επιδομάτων ελεημοσύνες”, όπως είχα γράψει προ διετίας σε άρθρο μου για τα σχολιαρόπαιδα των αθίγγανων του Δενδροπόταμου Θεσσαλονίκης (”Τα παιδιά κανενός Θεού”).

Μια ανισότητα που ήδη βαραίνει τις πλάτες και των υπόλοιπων Ελλήνων που ανήκουν σε φτωχά, λαϊκά στρώματα και ζητούν ένα χέρι βοήθειας από το κράτος για να επιβιώσουν, αφού – μετά την λαίλαπα των μνημονίων – τους γονάτισε το ”lockdown” του covid σμπαραλιάζοντας τις οικονομικές αντοχές τους και τις ελπίδες τους για καλύτερες μέρες.

Ένα τέτοιο χέρι βοήθειας που υψώθηκε απεγνωσμένα προς το ελληνικό κράτος και τα φιλανθρωπικά ιδρύματα στα πρώτα πέτρινα χρόνια των μνημονίων (2012), για να δηλώσει την παρουσία του και την ανάγκη στήριξης της φυσικής και εθνικής παρουσίας του στην ακριτική Θράκη, ήταν το χέρι της Σαμπιχά Σουλεϊμάν, της Προέδρου του Πολιτιστικού Μορφωτικού Συλλόγου Γυναικών ”Η Ελπίδα” του Δροσερού Ξάνθης.

Μιας πόλης με 8.300 κατοίκους και 3.000 παιδιά που δεν είχαν ούτε και έχουν ακόμα ένα ποτήρι γάλα για πρωινό, πριν να πάνε σχολείο, γιατί οι γονείς τους είναι φτωχοί και άνεργοι και – καθώς δεν έχουν κανένα περιουσιακό στοιχείο – αδυνατούν να τους το προσφέρουν.

Το απογοητευτικό αυτό δεδομένο, ωστόσο, δεν έσβησε την ελπίδα της Σαμπιχά και τα όνειρά της για βελτίωση των όρων ζωής και υπεράσπιση της ελληνικής ταυτότητας των μουσουλμάνων αθίγγανων του Δροσερού.

Κι αυτό το τελευταίο είχε βαρύνουσα σημασία στην εθνική της συνείδηση και ήταν ο κύριος λόγος που κυνηγήθηκε αμείλικτα και απροκάλυπτα από δύο ετερόκλιτα κέντρα:

1. Απ’ τα κρατικοδίαιτα ελληνικά τα οποία σταμάτησαν να παίρνουν τα κονδύλια που έπαιρναν γιατί η πίτα χρηματοδότησης μοιράστηκε σε περισσότερους (στους Αθίγγανους του Δροσερού, εν προκειμένω) μετά τον αγώνα της Σαμπιχά και τη συνδρομή ενός διπλωμάτη, υπεύθυνου για την διαχείριση κονδυλίων με προορισμό τις μειονότητες, και

2. Τα τουρκικά κέντρα εξουσίας που εμφιλοχωρούν στην μουσουλμανική μειονότητα Θράκης. Αυτά τα τελευταία ειδικά την στοχοποίησαν και την κυνήγησαν ανελέητα, με την βοήθεια του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, βλέποντας ότι παρεμπόδιζε τον εκτουρκισμό όλης της μειονότητας τσιγγάνων και Πομάκων της Θράκης.

Παρ’ όλα αυτά, τίποτα και κανείς δεν μπόρεσε να σταματήσει την μαχητική Σαμπιχά να εκπληρώσει τους στόχους που έθεσε για τους κατοίκους του οικισμού της. Τίποτα και κανείς δεν μπόρεσε να την εμποδίσει να αναδείξει τον πατριωτισμό της ευθύνης απέναντί τους. Να στέλνει επιστολές διαμαρτυρίας σε πρωθυπουργούς ζητώντας να κάνει η Ελλάδα το χρέος της απέναντι σε μια ξεχασμένη γωνιά της Ελλάδας.

Της Ελλάδας που είχε πάντα στην καρδιά της προς μεγάλη δυσαρέσκεια των τουρκικών κύκλων της μειονότητας (”Γκρίζων Λύκων”) και της… αντιπατριωτικής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ η οποία είχε επικεφαλής τον βουλευτή και τότε (’13-14) διευθυντή της Αυγής Νίκο Φίλη και μέλος (μεταξύ άλλων) τον Πομάκο τουρκόφρονα βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Χουσεΐν Ζεϊμπέκ, γνωστό για τις άριστες σχέσεις του με το Τουρκικό Προξενείο.

Σημειωτέον ότι η τάση αυτή στον ΣΥΡΙΖΑ καπέλωσε τελικά την πατριωτική πριν απ’ τις ευρωεκλογές του 2014 (που είχε… ”ακροδεξιά ταυτότητα”, ως επηρεασμένη απ’ τον Τέρενς Κουίκ των ΑΝΕΛ), με αποτέλεσμα να αποσύρει ο Πρόεδρος του κόμματος Αλέξης Τσίπρας απ’ το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ την υποψηφιότητα της αθίγγανης ακτιβίστριας.

Αυτό προκάλεσε, όπως ήταν φυσικό, ανακούφιση στους αντιπάλους της μέσα στο κόμμα, μεταξύ των οποίων ήταν και ο συνυποψήφιός της αναπληρωτής καθηγητής του Παντείου Δημήτρης Χριστόπουλος, ο οποίος εργάστηκε – κατά δήλωσή του -για την απόσυρσή της.

Έτσι η Σαμπιχά δεν είχε την ευκαιρία να μιλήσει ως ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ για τα προβλήματα των Ρομά στο Ευρωκοινοβούλιο. Είχε όμως την ευκαιρία να εκθέσει τα προβλήματα των αθίγγανων σε δημόσια ακρόαση στο πλαίσιο μιας Επιτροπής Μειονοτικών Δικαιωμάτων με θέμα τον σεβασμό των μειονοτήτων στην Ελλάδα.

Το σπουδαιότερο όμως είναι ότι μπόρεσε να εκθέσει πολύ νωρίτερα (27-28 Νοεμβρίου 2012) στο διεθνές ακροατήριο του ΟΗΕ τα προβλήματα αυτά, όπου – με αφορμή την 5η Συνέλευσή του για τις μειονότητες – ανέβηκε στο βήμα και έκανε μια συγκλονιστική ομιλία εκπέμποντας σεισμικά κύματα δόνησης της ελληνικής ψυχής της.

Εκπέμποντας μηνύματα καταπίεσης των Ρομά απ’ τους αυτοπροσδιοριζόμενους ως Τούρκους ”γκρίζους” μειονοτικούς (γιατί μέχρι τότε μόνο τουρκόψυχοι εκπροσωπούσαν τη Δυτική Θράκη). Μηνύματα καταγγελτικά για άσκηση υποχρεωτικού εκτουρκισμού των Ελλήνων μουσουλμάνων της περιοχής, που έγιναν όργανο της τουρκικής πολιτικής ηγεσίας.

Της ηγεσίας που έφριξε ακούγοντας μια μουσουλμάνα να υπερασπίζεται απ’ το βήμα του ΟΗΕ την ελληνική ταυτότητα των αθίγγανων Θρακιωτών. Μια μουσουλμάνα που ορθώθηκε σαν κυματοθραύστης απέναντι στα απειλητικά κύματα εθνικισμού των ”ανταποκριτών” της στην μουσουλμανική μειονότητα και τολμούσε να καταγγέλλει με γενναία φωνή στην Υφήλιο τις μεθοδεύσεις εκφοβισμού της τουρκόφρονης ήρας σε βάρος αθίγγανων κα πομάκων, με στόχο τον εκτουρκισμό τους:

” Ονομάζομαι Σαμπιχά Σουλεϊμάν, είμαι μουσουλμάνα Ρομά από την Ξάνθη στην Ελλάδα και πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών Δροσερού “Η Ελπίδα”. Ζητώ συγνώμη που δεν μπορώ να μιλήσω απ’ ευθείας σε κάποια από τις γλώσσες που χρησιμοποιούνται στο συνέδριο αλλά δεν τις έμαθα ποτέ. Η μητρική μου γλώσσα είναι ρομάνι, η γλώσσα των τσιγγάνων. Πάρα ταύτα επειδή είμαι μουσουλμάνα της Θράκης υποχρεώθηκα να πάω σε σχολείο όπου διδάχθηκα μια τρίτη γλώσσα, τα τούρκικα. Αυτό κάνουν κάθε χρόνο εκατοντάδες Έλληνες πολίτες μουσουλμάνοι Ρομά με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε σήμερα μειονότητα εντός της μειονότητας.

“Το ίδιο συναίσθημα της μειονότητας μέσα στη μειονότητα το αισθανόμαστε σε κάθε βήμα μας μέσα στην κοινωνία. Οι μουσουλμάνοι τουρκικής καταγωγής προσπαθούν να μας επιβάλουν εκτός από τη γλώσσα τους και την ταυτότητά τους. Ξοδεύουν πολλά λεφτά για να χτίσουν τζαμιά μέσα στους οικισμούς μας. Μας λένε ότι οι τσιγγάνοι πεθαίνουν νέοι επειδή δεν είναι καλοί Τούρκοι και πιστοί μουσουλμάνοι. Εμείς, όμως ξέρουμε ότι αυτό που χρειαζόμαστε είναι περισσότερα σχολεία και νοσοκομεία όχι τζαμιά που άλλωστε η Θράκη έχει πολλά…

“… Θέλουμε να έχουμε καλή εκπαίδευση στη γλώσσα του κράτους που ζούμε. Το κράτος δεν κάνει αρκετά. Θέλουμε περισσότερα δημόσια σχολεία. Θέλουμε να μας προστατεύει επειδή είμαστε μουσουλμάνες γυναίκες με δικαιώματα που παραβιάζονται διαρκώς από ανθρώπους που νομίζουν ότι είναι δικαίωμά τους να φέρονται άσχημα στις γυναίκες τους. Περιμένουμε την πραγματική βοήθεια από το ελληνικό κράτος.

…”Η Διακήρυξη του ΟΗΕ για τις μειονότητες λέει ότι πρέπει να γίνεται σεβαστή η ιδιαίτερη ταυτότητα και ο πολιτισμός μας. Αυτό δεν ισχύει μόνον για το κράτος στο οποίο ζούμε αλλά και για τους μειονοτικούς συμπολίτες μας. Οι τελευταίοι προσπαθούν να μας επιβάλουν την τουρκική ταυτότητα αντί της δικής μας ταυτότητας των Ρομά. Δεν θέλουμε να αλλάξουμε τη δική μας ταυτότητα με μία άλλη. Θέλουμε να μας αφήσουν ήσυχους και να μην παίζουν πολιτικά παιχνίδια εις βάρος μας.”

Κύριοι του υπουργείου Εξωτερικών, το Διεθνές Δίκαιο είναι ο θεμέλιος λίθος της Εξωτερικής πολιτικής μας. Από τώρα και στο εξής σας προτείνω να τον ζευγαρώσετε με τον λίθο κινητροδότησης έμψυχου υλικού στις παραμεθόριες περιοχές της χώρας.

”Σαμπιχάδες” και ”Λεωνίδες” υπάρχουν σίγουρα πολλές και πολλοί ανά την Ελλάδα. Δική σας ευθύνη είναι να τις/τους βρείτε και να τις/τους αναδείξετε σε ρόλο θεματοφύλακα των ελληνοτουρκικών κυρίως συνόρων και ”φαροφύλακα” διασφάλισης των μικρονήσων και των βραχονησίδων του Αιγαίου ΜΑΣ.

Παίρνοντας σαν παράδειγμα υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του Ελληνισμού της Θράκης την μαχητική Σαμπιχά Σουλεϊμάν, σας καλώ να κλείσετε τα αυτιά σας στους Έλληνες της ταυτότητας, κάποιοι απ’ τους οποίους χρυσοπληρώνονται από ισλαμοφασιστικά κέντρα για να αποκοιμίζουν προπαγανδιστικά τους ακρίτες συμπατριώτες μας.

Να τους αποκοιμίζουν με θεωρίες περί ισλαμοφοβίας, ρητορικής μίσους και ρατσισμού εκ μέρους των ”Σαμπιχάδων” της Θράκης. Εκ μέρους των εν εγρηγόρσει, δηλαδή, Ελλήνων απέναντι στους τουρκόφρονες σαμποτέρ της εθνικής κυριαρχίας μας.

Γι’ αυτό σας ζητώ να κλείσετε τα αυτιά σας στους μη συνειδητοποιημένους Έλληνες και να δώσετε κίνητρα στους Έλληνες της ψυχής, για να αναδείξουν το μεγαλείο του ”αμύνεσθαι περί πάτρης” και να επιβεβαιώσουν προς όφελος της πατρίδας μας την αλήθεια της ρήσης του Αρχιμήδη ” Δῶς μοι πᾶ στῶ καὶ τὰν γᾶν κινάσω” [”Δώσε μου κάπου να σταθώ (Δώσε μου κίνητρο, κοινώς) και θα μετακινήσω τη Γη”]

Σας καλώ να ασχοληθείτε σοβαρά με το θέμα της Θράκης, γιατί η διακομματική που συγκροτήσατε με στόχο την ανάπτυξή της δεν θα έχει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, όπως δεν είχαν παρόμοιες κινήσεις και στο παρελθόν που γίνονταν ευκαιριακά, για επικοινωνιακούς λόγους. Δεν ήταν μέρος ενός ευρύτερου εθνικού σχεδιασμού για την εν λόγω ακριτική Περιφέρεια. Έγιναν τότε και τώρα για το θεαθήναι…

Ως εκ τούτου συνιστούν φρούδες ελπίδες ανάσχεσης αυτού που έρχεται, που προετοιμάζεται από καιρό απ’ τους ”Γκρίζους Λύκους” της μουσουλμανικής μειονότητας με την ανοιχτή υποστήριξη του αλυτρωτικού DEB και την υφέρπουσα του Τουρκικού Προξενείου.

Σύμβολο εθνικής ανάσχεσης και εγρήγορσης απέναντι στα σχέδια των τουρκόψυχων μειονοτικών που ”προβάρουν” στα τζαμιά, τα σπίτια και τις ιστοσελίδες τους την πράσινη σημαία της αυτονομίας είναι η Σαμπιχά Σουλεϊμάν. Γι’ αυτό σας καλώ να την προστατέψετε, να την στηρίξετε και να την χειροκροτήσετε!!!

Να χειροκροτήσετε μια σπουδαία Ελληνίδα που υψώνει το λάβαρο της αντίστασης στον εκτουρκισμό της Θράκης!!!. Να χειροκροτήσετε ένα στάχυ ολόχρυσο που δεν μπόρεσε να πνίξει η ήρα των ”Γκρίζων Λύκων” της Ξάνθης και τη Θράκης ολόκληρης, της Θράκης ΜΑΣ!!!..

Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)