Η Τουρκία είναι ιστορικός και στρατηγικός αντίπαλος της Ελλάδας. Δεν υπάρχει περίπτωση με τις ηγεμονικές αντιλήψεις που υπάρχουν στη γειτονική χώρα και γενικότερα με αυτό που λέγεται πολιτική κουλτούρα ενός λαού, Ελλάδα και Τουρκία να συγκλίνουν.

Γράφει ο Παντελής Σαββίδης

Αν η ηγέτιδα τάξη της Τουρκίας αποδεχόταν τις αρχές το Διεθνούς Δικαίου για την επίλυση των διαφορών η Ελλάδα με την Τουρκία, χωρίς διμερή προβλήματα, θα μπορούσαν να γίνουν ένα δίπολο στρατηγικής σημασίας. Αυτό δεν το θέλουν- και είναι λογικό να μην το θέλουν- οι στρατηγιστές της Δύσης. Πάρτε τη θέση τους. Τι θα σας βόλευε; Ελλάδα και Τουρκία στρατηγικό δίπολο ή δύο χώρες διχασμένες που αναζητούν την υποστήριξη και προστασία της Δύσης;

Άρα με δεδομένη αυτήν την ανάλυση η Ελλάδα πρέπει να είναι έτοιμη για μια διαρκή αντιπαράθεση με την Τουρκία.

Αλλά, ας έχουμε υπόψη και τα εξής:
-Η Τουρκία ή θα έχει δυτικό προσανατολισμό, ή θα επιδιώξει να στραφεί προς την Ανατολή ή, υπάρχει- και αυτή η δυνητική περίπτωση με ελάχιστες πιθανότητες- να διαλυθεί.
Διάλυση της Τουρκίας θα σήμαινε μια αστάθεια και ρευστότητα στον μικρασιατικό χώρο. Ποιες δυνάμεις θα αναδυθούν με τι συμφέροντα και ποιες επιρροές; Πόσο επικίνδυνες θα είναι για την Ελλάδα.

Οι Έλληνες στρατηγιστές θα πρέπει να κάνουν αυτήν την ανάλυση.
Αν θεωρήσουμε πως διάλυση της Τουρκίας είναι ένα πιο επικίνδυνο από το σημερινό σενάριο τα άλλα δύο είναι αν η Τουρκία θα στραφεί στη Δύση ή στην Ανατολή.

Κατά την εκτίμησή μου είναι προτιμότερη μια αιχμαλωσία της Τουρκίας στη Δύση. Και λέω αιχμαλωσία διότι πλήρης ένταξη στις δυτικές δομές είναι δύσκολη έως αδύνατη στο προσδόκιμο της ζωής μας.
Άρα, το ελληνικό δίλημμα είναι διττό:

Από τη μια πως μπορεί να αντιμετωπιστεί στρατιωτικά η Τουρκία και από την άλλη πως θα δεσμευθεί στις δυτικές δομές χωρίς ελληνικά ανταλλάγματα.

Υπάρχει κάποιος που εργάζεται στους δυνητικούς κινδύνους από την Τουρκία;