Θεόδωρος Θεοδώρου*

Ας διαβάζουμε προσεκτικά τις δημόσιες τοποθετήσεις των ηγετών της ΕΕ, των συμμάχων, των φίλων, άλλα και των αντιπάλων μας για να αποκομίσουμε το μέγιστο αποτέλεσμα από την εξελισσόμενη πολιτική. Προκαλεί εντύπωση η εσκεμμένη «αδυναμία» προσεκτικής ανάγνωσης των δηλώσεων προκειμένου να διαπιστωθεί η σύγκλιση ή απόκλιση των κοινών επιδιώξεων, που αναμφισβήτητα περιλαμβάνουν αυτούσιες τις ελληνικές θέσεις.

Η Γερμανίδα Καγκελάριος ως προεδρεύουσα της ΕΕ δήλωσε δημόσια ότι θεωρεί θετική κίνηση την επιστροφή του Oruc Reis στο λιμάνι της Αττάλειας, προσθέτοντας με νόημα…«αλλά συνεχίζονται οι γεωτρήσεις στην Κυπριακή Αποκλειστική οικονομική ζώνη» επισημαίνοντας έτσι τις παράνομες ενέργειες της Τουρκίας. Όποιος ασχολείται με τις διεθνείς σχέσεις και εργάζεται για την προώθηση των Ελληνικών συμφερόντων κατανοεί απολύτως τη σημασία αυτής της δήλωσης. Σε άλλη δήλωση της η κα Μέρκελ εξέφρασε την εκτίμηση της χώρας της, όχι της ΕΕ, προς την Τουρκία επειδή στην επικράτεια της βρίσκονται τρία εκατομμύρια Σύριοι πρόσφυγες, παραλείποντας να υπογραμμίσει ότι στην σύγκρουση αυτή η Τουρκία υποστηρίζει την μία πλευρά των αντιμαχομένων και τους τρομοκράτες. 

Ο Γάλλος Πρόεδρος δηλώνει ότι δεν μπορεί να γίνει ανεκτή η Τουρκική συμπεριφορά. Η Γαλλία συνοδεύει τις δηλώσεις της με σημαντικές χειρονομίες που δείχνουν προς όλες τις κατευθύνσεις ότι αν η Τουρκία ξεπεράσει τα όρια θίγοντας συμφέροντα της Γαλλίας, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, θα βρει μπροστά της συνασπισμένες δυνάμεις, που θα επιβάλουν την διεθνή τάξη όπως προβλέπεται από το Διεθνές Δίκαιο.

Στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ ο αμερικάνος Υπουργός Εξωτερικών με σκληρή γλώσσα παρουσίασε όλα τα σημεία που ναρκοθετούν τη γεωστρατηγική των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Στη Διάσκεψη των Υπουργών Εξωτερικών, ετέθη προφανώς  το θέμα των S 400 και η διεθνής τρομοκρατία  με τέτοιο τρόπο, που μόνο με κραυγές «δαρμένου» μπορούσε να αντιμετωπίσει τις μομφές σε βάρος της χώρας του και του Προέδρου Ερντογάν ο Τούρκος Υπουργός. Το «κλαψούρισμα» κατά της Ελλάδος επιβεβαιώνει την απελπισία της Άγκυρας για τις εσφαλμένες επιλογές, που την κάθισαν “στο μόνιμο στασίδι του απολογούμενου».

Στην πίεση, που μπορεί πολιτικά να πνίξει μία χώρα σύμμαχο, δημιουργείται η ομάδα των ήπιων εταίρων ως βαλβίδα αποσυμπίεσης.

Πώς αντιλαμβάνεται όμως η Τουρκία τις θέσεις σκληρών και ήπιων συνομιλητών της;

1. Εισπράττει τεράστια Ευρωπαϊκά, και όχι μόνο, κονδύλια, τα οποία πιεστικά απαιτεί. Προφανώς κερδοσκοπεί και δεν παρέχει φιλανθρωπία.
2. Δεν προστατεύει του πρόσφυγες, αντίθετα τους εργαλειοποιεί, τους προωθεί μέσω παρανόμων κυκλωμάτων στην Ελλάδα σε μία προσπάθεια αποσταθεροποίησης της χώρας και της ΕΕ ενσωματώνοντας στις αποστολές τρομοκράτες και μαχητές.
3. Υποδέχεται χωρίς θεώρηση εισόδου στην Τουρκία ταξιδιώτες από μουσουλμανικές χώρες υψηλού κινδύνου και δεν επιβάλλει καμία μορφή ελέγχου σε συνεργασία με αρμόδιες υπηρεσίες της ΕΕ, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ
4. Παραμένει στο ΝΑΤΟ, αλλά δεν δέχεται νατοϊκές δυνάμεις κατά μήκος των συνόρων της, για να εξασφαλίζεται, με συνεχείς ασκήσεις, η στρατηγική συνεργασίας και  ασφάλειας της συμμαχίας.
5. Χρησιμοποιεί στρατοχωροφυλακή και ακτοφυλακή για την προώθηση των απελπισμένων, αλλά και φανατισμένων μεταναστών προς την ΕΕ.

Ταυτοχρόνως στην ευρύτερη περιοχή, που επηρεάζεται από τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, σημειώνεται εντονότατη κινητικότητα με στόχο την άμβλυνση των εντάσεων προκειμένου οι πλευρές να προχωρήσουν σε ουσιαστική διαπραγμάτευση, που άμεσα θα εκτονώσει τις περιφερειακές εντάσεις. Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Τουρκία προσπαθούν μέσα από διπλωματικές «πτήσεις χαμηλού ύψους» να ξεπεράσουν το παρελθόν των εντάσεων, που κυριαρχούν στις σχέσεις τους. Το Ισραήλ πλαισιώνεται από αραβικές χώρες, που προτιμούν να συζητήσουν προοπτικές ειρήνης στη Μέση Ανατολή λαμβάνοντας υπόψη τις ανησυχίες των Παλαιστινίων, των Ιρακινών, των Συρίων, αλλά και τις σοβαρές καταγγελίες της Αιγύπτου, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, του Μπαχρέϊν για την εμπλοκή πολλών στη διατήρηση και προώθηση της τρομοκρατίας στο Σινά, στη Συρία, στο Ιράκ, στη Λιβύη, στην ΕΕ.

Η Ελλάδα προωθεί τα συμφέροντα της επίμονα, μεθοδικά και στρατηγικά. Τονίζει, όποτε αυτό το απαιτούν οι περιστάσεις, την μόνιμη απειλή που συντηρεί η Τουρκία σε βάρος της χώρας, αλλά κυρίως κατά της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Με τη στάση της απαιτεί και αυτή την φορά  την αλληλεγγύη και την κατανόηση που επιδείχθηκε όταν όλοι ομονοήσαμε και η Κύπρος έγινε μέλος της ΕΕ.

Η ταπείνωση της Τουρκίας δεν συμβάλλει στην ειρήνη, αντίθετα εκτρέφει το ρεβανσισμό. Τέτοια ακραία προοπτική δεν πρόκειται να στηριχθεί ακόμη και από χώρες που αντιλαμβάνονται την τουρκική αυθαιρεσία που υποσκάπτει το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Δεν είμαστε μόνοι στις επιδιώξεις, αλλά όλοι αναδιπλώνονται  όταν εκτιμούν ότι κάποιες ακατέργαστες δημόσιες τοποθετήσεις αποσκοπούν στην δημιουργία εντυπώσεων για εξυπηρέτηση προσωπικών φιλοδοξιών και επιχειρηματικών συμφερόντων περιπλέκοντας την εξελισσόμενη διαδικασία.

Κάθε κίνηση της Τουρκίας, προκειμένου να διατηρήσει ο Πρόεδρος Ερντογάν την αποδοχή του όσο Τούρκοι στρατιώτες υπηρετούν σε μακρινές περιοχές και γυρίζουν στα σπίτια τους μέσα σε φέρετρα, πρέπει να αξιοποιείται με σοβαρότητα, όπως επιτύχαμε μέχρι αυτή τη στιγμή, διασυνδέοντας τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις μας με τις γεωστρατηγικές επιδιώξεις εταίρων, συμμάχων και φίλων, χωρίς εξαιρέσεις ή χαρακτηρισμούς σε βάρος αυτών που στιγμιαίως τα συμφέροντά τους δεν συμπίπτουν με τις δικές μας επιλογές.

*Πρέσβης ε.τ.

Έθνος